Cognitieve gedragstherapie verandert de hersenen
Moderator: Moderators
en wie in godsnaam zou niet beter willen worden??? hoe kan iemand kiezen moe te wíllen zijn? daar geloof ik nou geen barst van. Kan het alleen snappen als dat iemand zou zijn die sowieso al faked moe te zijn omdat ie geen zin heeft om te werken of zo, want dan wil je iid niet dat ze je beter verklaren maar als je echt zo verrot bent als wij, dat wíl je toch niet? mijn pet kan er ff niet bij hoor, en als er iemand is: je mag mijn me zo overnemen, dan ga ik morgen lekker de stad in en voor de hele familie koken en uren hobbyen en boswandelingen maken en de krant doorspitten naar een leuke baan
-
superwoman
- Actief lid
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 03 mei 2006, 16:24
Ik kan het mij ook niet voorstellen, echter heb ik iemand mee gemaakt waar echt m'n broek van af zakte. Ze werd aangenomen op een baan die ze dolgraag wou doen. Echter had ze afspraken gemaakt, die ze onmogelijk na kon komen met cvs...
Het bedrijf kreeg subsidie voor der en zo had ze commentaar dat ze weinig verdiende, terwijl ze net zo veel deed als de rest; toch snel weer ziek; etc etc etc
Drama en een slecht voorbeeld voor cvs-ers](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
Eindelijk een bedrijf die een cvs-er en kans wou geven..
Het bedrijf kreeg subsidie voor der en zo had ze commentaar dat ze weinig verdiende, terwijl ze net zo veel deed als de rest; toch snel weer ziek; etc etc etc
Drama en een slecht voorbeeld voor cvs-ers
Eindelijk een bedrijf die een cvs-er en kans wou geven..
Hier het artikel uit Brain:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18587150
Brain. 2008 Jun 28
Increase in prefrontal cortical volume following cognitive
behavioural therapy in patients with chronic fatigue syndrome.
Lange FP, Koers A, Kalkman JS, Bleijenberg G, Hagoort P, van de Meer
JW, Toni I.
F.C. Donders Centre for Cognitive Neuroimaging, Radboud University
Nijmegen, Expert Center Chronic Fatigue, Radboud University Nijmegen
Medical Center, Nijmegen Institute for Cognition and Information,
Radboud University Nijmegen and Department of General Internal
Medicine, Radboud University Nijmegen Medical Center, Netherlands.
Chronic fatigue syndrome (CFS) is a disabling disorder, characterized
by persistent or relapsing fatigue. Recent studies have detected a
decrease in cortical grey matter volume in patients with CFS, but it
is unclear whether this cerebral atrophy constitutes a cause or a
consequence of the disease. Cognitive behavioural therapy (CBT) is an
effective behavioural intervention for CFS, which combines a
rehabilitative approach of a graded increase in physical activity
with a psychological approach that addresses thoughts and beliefs
about CFS which may impair recovery. Here, we test the hypothesis
that cerebral atrophy may be a reversible state that can ameliorate
with successful CBT. We have quantified cerebral structural changes
in 22 CFS patients that underwent CBT and 22 healthy control
participants. At baseline, CFS patients had significantly lower grey
matter volume than healthy control participants. CBT intervention led
to a significant improvement in health status, physical activity and
cognitive performance. Crucially, CFS patients showed a significant
increase in grey matter volume, localized in the lateral prefrontal
cortex. This change in cerebral volume was related to improvements in
cognitive speed in the CFS patients. Our findings indicate that the
cerebral atrophy associated with CFS is partially reversed after
effective CBT. This result provides an example of macroscopic
cortical plasticity in the adult human brain, demonstrating a
surprisingly dynamic relation between behavioural state and cerebral
anatomy. Furthermore, our results reveal a possible neurobiological
substrate of psychotherapeutic treatment.
Limitations
Although there was a significant increase in GMV in the CFS patient
group, this increase in GMV was a relatively modest portion (12%) of
the overall difference in GMV between CFS patients and controls. This
finding does not necessarily imply that a substantial portion of the
GMV reduction observed in CFS patients is irreversible, even after
disease recovery. Namely, not all patients benefited from CBT, and
some patients were not yet fully recovered at the time of scanning.
Moreover, the GMV increase was dependent on the age of the
participant: older CFS patients did not show any increase in GMV,
thereby attenuating the GMV increase observed in the group. Finally,
it is conceivable that the cellular and neurophysiological changes
follow a slower dynamic than the behavioural improvements. Future
studies are needed that follow patients in different age categories
at multiple time points over several years to quantify the
reversibility of GMV changes following disease recovery. Another
limitation of this study is that we did not compare CFS patients
treated with CBT with CFS patients that did not undergo CBT
treatment. Therefore, we cannot exclude that the cerebral alterations
are due to non-specific factors other than the CBT treatment.
However, the specific effectivity of CBT, compared to other
treatments, has been well-established earlier (Prins et al., 2001;
Whiting et al., 2001; Edmonds et al., 2004; Stulemeijer et al.,
2005), suggesting that the behavioural effects are likely to be the
result of CBT, rather than other unspecific factors.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18587150
Brain. 2008 Jun 28
Increase in prefrontal cortical volume following cognitive
behavioural therapy in patients with chronic fatigue syndrome.
Lange FP, Koers A, Kalkman JS, Bleijenberg G, Hagoort P, van de Meer
JW, Toni I.
F.C. Donders Centre for Cognitive Neuroimaging, Radboud University
Nijmegen, Expert Center Chronic Fatigue, Radboud University Nijmegen
Medical Center, Nijmegen Institute for Cognition and Information,
Radboud University Nijmegen and Department of General Internal
Medicine, Radboud University Nijmegen Medical Center, Netherlands.
Chronic fatigue syndrome (CFS) is a disabling disorder, characterized
by persistent or relapsing fatigue. Recent studies have detected a
decrease in cortical grey matter volume in patients with CFS, but it
is unclear whether this cerebral atrophy constitutes a cause or a
consequence of the disease. Cognitive behavioural therapy (CBT) is an
effective behavioural intervention for CFS, which combines a
rehabilitative approach of a graded increase in physical activity
with a psychological approach that addresses thoughts and beliefs
about CFS which may impair recovery. Here, we test the hypothesis
that cerebral atrophy may be a reversible state that can ameliorate
with successful CBT. We have quantified cerebral structural changes
in 22 CFS patients that underwent CBT and 22 healthy control
participants. At baseline, CFS patients had significantly lower grey
matter volume than healthy control participants. CBT intervention led
to a significant improvement in health status, physical activity and
cognitive performance. Crucially, CFS patients showed a significant
increase in grey matter volume, localized in the lateral prefrontal
cortex. This change in cerebral volume was related to improvements in
cognitive speed in the CFS patients. Our findings indicate that the
cerebral atrophy associated with CFS is partially reversed after
effective CBT. This result provides an example of macroscopic
cortical plasticity in the adult human brain, demonstrating a
surprisingly dynamic relation between behavioural state and cerebral
anatomy. Furthermore, our results reveal a possible neurobiological
substrate of psychotherapeutic treatment.
Limitations
Although there was a significant increase in GMV in the CFS patient
group, this increase in GMV was a relatively modest portion (12%) of
the overall difference in GMV between CFS patients and controls. This
finding does not necessarily imply that a substantial portion of the
GMV reduction observed in CFS patients is irreversible, even after
disease recovery. Namely, not all patients benefited from CBT, and
some patients were not yet fully recovered at the time of scanning.
Moreover, the GMV increase was dependent on the age of the
participant: older CFS patients did not show any increase in GMV,
thereby attenuating the GMV increase observed in the group. Finally,
it is conceivable that the cellular and neurophysiological changes
follow a slower dynamic than the behavioural improvements. Future
studies are needed that follow patients in different age categories
at multiple time points over several years to quantify the
reversibility of GMV changes following disease recovery. Another
limitation of this study is that we did not compare CFS patients
treated with CBT with CFS patients that did not undergo CBT
treatment. Therefore, we cannot exclude that the cerebral alterations
are due to non-specific factors other than the CBT treatment.
However, the specific effectivity of CBT, compared to other
treatments, has been well-established earlier (Prins et al., 2001;
Whiting et al., 2001; Edmonds et al., 2004; Stulemeijer et al.,
2005), suggesting that the behavioural effects are likely to be the
result of CBT, rather than other unspecific factors.
En de reactie van de Steungroep:
Uit dit onderzoek, verricht onder 22 vrouwelijke ME/CVS-patiënten, kan echter niet opgemaakt worden of deze structurele verandering blijvend is. Daarnaast zijn de veranderingen, die de onderzoekers aan het volgen van de therapie toeschrijven, zeer gering: het verschil in het volume grijze stof in de hersenen (GMV) tussen patienten en een gezonde controlegroep is slecht met 12% verminderd (meetmomenten voor en na de therapie). Dit houdt in dat ook na de therapie nog steeds een belangrijk verschil in grijze stofvolume in de hersenen aanwezig was.
Daarnaast blijkt geen significant verband gevonden te zijn tussen de gemiddelde fysieke activiteit en GMV, noch een verband tussen GMV en (subjectief) gerapporteerde beperkingen. Hoewel het onderzoek zeker interessant is is nog veel vervolgonderzoek nodig om echte conclusies te kunnen trekken.
http://www.steungroep.nl/populair.htm
Uit dit onderzoek, verricht onder 22 vrouwelijke ME/CVS-patiënten, kan echter niet opgemaakt worden of deze structurele verandering blijvend is. Daarnaast zijn de veranderingen, die de onderzoekers aan het volgen van de therapie toeschrijven, zeer gering: het verschil in het volume grijze stof in de hersenen (GMV) tussen patienten en een gezonde controlegroep is slecht met 12% verminderd (meetmomenten voor en na de therapie). Dit houdt in dat ook na de therapie nog steeds een belangrijk verschil in grijze stofvolume in de hersenen aanwezig was.
Daarnaast blijkt geen significant verband gevonden te zijn tussen de gemiddelde fysieke activiteit en GMV, noch een verband tussen GMV en (subjectief) gerapporteerde beperkingen. Hoewel het onderzoek zeker interessant is is nog veel vervolgonderzoek nodig om echte conclusies te kunnen trekken.
http://www.steungroep.nl/populair.htm
Tita Tovenaar heeft ook nog een mening over CGT.
De onderstaande website is er ook al een discussie over in 2005
toen zat ik nog midden in de tita tovenaar wereld.
Brein vermoeide patiënt 'bloeit op' dankzij therapie
Vrijdag 4 juli 2008
Onderzoekers van de Radboud Universiteit Nijmegen hebben aangetoond dat ze met cognitieve gedragstherapie een structurele verandering teweeg kunnen brengen in de hersenen van chronisch vermoeide patiënten. Maar dit hoopgevende nieuws, deze week gepubliceerd in het vakblad Brain, roept veel vragen op.
De Nijmegenaren maakten een hersenscan van 22 patiëntes met het chronisch vermoeidheidssyndroom. Dat deden ze zowel vóór als na een intensieve gedragstherapie. De in Nijmegen ontwikkelde therapie, die bewezen effectief is, bestond uit 16 praatsessies. Daarin kregen de patiëntes uitleg over negatieve denk- of gedragspatronen waarmee ze hun moeheid onbedoeld in stand hielden. Ze werden ook gestimuleerd tot lichamelijke activiteit en ze kregen hulp bij een geleidelijke terugkeer op de werkvloer.
Na afloop waren de vrouwen minder moe. Uit de scans bleek bovendien dat ze meer 'grijze stof' in hun brein hadden. Grijze stof ligt in de buitenrand van de hersenen. Het bevat de zenuwcellen en hun communicatienetwerk van lokale verbindingen. Het is essentieel bij het verwerken van informatie en het in gang zetten van gedrag.
De Nijmegenaren zijn opgetogen over hun bevinding. Eerder hadden ze al laten zien dat vermoeide patiënten minder grijze stof bezitten dan gezonde personen. De hersenverschrompeling of 'atrofie', zoals de onderzoekers het noemen, lijkt nu deels omkeerbaar: alsof een zieltogend hersengebied opbloeit dankzij de gedragstherapie.
Maar dat beeld is te rooskleurig, reageert Rien Vermeulen, hoogleraar neurologie in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam. "Op de hersenscans zie je alleen een volumetoename. Die hoeft niet het gevolg te zijn van nieuwe hersencellen. De toename kan net zo goed veroorzaakt zijn door extra doorbloeding, of door nieuwe verbindingen tussen zenuwcellen." Onduidelijk is ook of de therapie er een rol bij heeft gespeeld. Het is goed denkbaar dat het brein in dezelfde mate zou veranderen als iemand alleen wat meer gaat bewegen.
Zoiets is gezien bij proefdieren. Die leggen meer zenuwverbindingen aan als ze worden gehuisvest in een omgeving waar veel te doen valt. Hun grijze stof zwelt dan op. Bij mensen werkt het vermoedelijk net zo, maar het is volgens Vermeulen nog onbekend hoe prikkelend de omgeving moet zijn -en hoe groot de extra fysieke inspanning- voor een zichtbaar effect in het brein. Dat maakt elke interpretatie van de Nijmeegse resultaten speculatief.
Zeker is wel dat de toename van de grijze stof miniem was. Bij gezonde proefpersonen had de grijze stof het volume van een wijnfles (700 ml). Vermoeide patiëntes moesten het stellen met een half wijnglas (50 ml) minder. Na de therapie waren ze slechts een vingerhoedje (4 ml) rijker. Dat schiet niet erg op.
Toch zijn de onderzoekers blij met het 'biologische' effect van hun therapie. Het trekt sceptische patiënten wellicht over de streep. Die weigeren gedragstherapie veelal, omdat ze vinden dat hun kwaal niet 'tussen de oren' zit. Daarmee creëren ze een zinloze tegenstelling tussen lichaam en geest, meent Vermeulen. Beter zou het zijn als ze zich gewoon lieten behandelen. Als een op zich weinig verhelderende meting van de grijze stof hen kan overtuigen, is dat mooi meegenomen.
Copyright: Trouw
http://www.trouw.nl/archief/article6574 ... +te+vragen
De onderstaande website is er ook al een discussie over in 2005
toen zat ik nog midden in de tita tovenaar wereld.
Brein vermoeide patiënt 'bloeit op' dankzij therapie
Vrijdag 4 juli 2008
Onderzoekers van de Radboud Universiteit Nijmegen hebben aangetoond dat ze met cognitieve gedragstherapie een structurele verandering teweeg kunnen brengen in de hersenen van chronisch vermoeide patiënten. Maar dit hoopgevende nieuws, deze week gepubliceerd in het vakblad Brain, roept veel vragen op.
De Nijmegenaren maakten een hersenscan van 22 patiëntes met het chronisch vermoeidheidssyndroom. Dat deden ze zowel vóór als na een intensieve gedragstherapie. De in Nijmegen ontwikkelde therapie, die bewezen effectief is, bestond uit 16 praatsessies. Daarin kregen de patiëntes uitleg over negatieve denk- of gedragspatronen waarmee ze hun moeheid onbedoeld in stand hielden. Ze werden ook gestimuleerd tot lichamelijke activiteit en ze kregen hulp bij een geleidelijke terugkeer op de werkvloer.
Na afloop waren de vrouwen minder moe. Uit de scans bleek bovendien dat ze meer 'grijze stof' in hun brein hadden. Grijze stof ligt in de buitenrand van de hersenen. Het bevat de zenuwcellen en hun communicatienetwerk van lokale verbindingen. Het is essentieel bij het verwerken van informatie en het in gang zetten van gedrag.
De Nijmegenaren zijn opgetogen over hun bevinding. Eerder hadden ze al laten zien dat vermoeide patiënten minder grijze stof bezitten dan gezonde personen. De hersenverschrompeling of 'atrofie', zoals de onderzoekers het noemen, lijkt nu deels omkeerbaar: alsof een zieltogend hersengebied opbloeit dankzij de gedragstherapie.
Maar dat beeld is te rooskleurig, reageert Rien Vermeulen, hoogleraar neurologie in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam. "Op de hersenscans zie je alleen een volumetoename. Die hoeft niet het gevolg te zijn van nieuwe hersencellen. De toename kan net zo goed veroorzaakt zijn door extra doorbloeding, of door nieuwe verbindingen tussen zenuwcellen." Onduidelijk is ook of de therapie er een rol bij heeft gespeeld. Het is goed denkbaar dat het brein in dezelfde mate zou veranderen als iemand alleen wat meer gaat bewegen.
Zoiets is gezien bij proefdieren. Die leggen meer zenuwverbindingen aan als ze worden gehuisvest in een omgeving waar veel te doen valt. Hun grijze stof zwelt dan op. Bij mensen werkt het vermoedelijk net zo, maar het is volgens Vermeulen nog onbekend hoe prikkelend de omgeving moet zijn -en hoe groot de extra fysieke inspanning- voor een zichtbaar effect in het brein. Dat maakt elke interpretatie van de Nijmeegse resultaten speculatief.
Zeker is wel dat de toename van de grijze stof miniem was. Bij gezonde proefpersonen had de grijze stof het volume van een wijnfles (700 ml). Vermoeide patiëntes moesten het stellen met een half wijnglas (50 ml) minder. Na de therapie waren ze slechts een vingerhoedje (4 ml) rijker. Dat schiet niet erg op.
Toch zijn de onderzoekers blij met het 'biologische' effect van hun therapie. Het trekt sceptische patiënten wellicht over de streep. Die weigeren gedragstherapie veelal, omdat ze vinden dat hun kwaal niet 'tussen de oren' zit. Daarmee creëren ze een zinloze tegenstelling tussen lichaam en geest, meent Vermeulen. Beter zou het zijn als ze zich gewoon lieten behandelen. Als een op zich weinig verhelderende meting van de grijze stof hen kan overtuigen, is dat mooi meegenomen.
Copyright: Trouw
http://www.trouw.nl/archief/article6574 ... +te+vragen
dus volgens vermeulen is cgt ook goed? nou weet ik het ook niet meer, en dan nog, is het zo dat als je hersens toenemen dat je dan lichamelijk minder moe bent? dat snap ik ook niet, en wat ik wel vind, tuurlijk kan je extra vermoeid zijn door verkeerd gedrag of gedenk dat merk ik zelf ook wel, als ik over de pis ben over iets dan ben ik ook doodmoe, maar de ellende is dat als ik gelukkig ben en alles gaat op rolletjes dat ik dan welliswaar minder moe ben maar nog steeds veel vermoeider dan een normaal mens en nog steeds niet in staat om normaal te leven, maar ja, blije berg heeft misschien wel weer zijn subsidie centjes ermee verdiend en kunnen ze weer jaren lang cgten. heeft ie weer zn gelijk, en nog steeds niemand die eens normaal onderzoek doet waar we echt iets aan hebben. maar ik snap vermeulen niet meer