Dat herken ik zo goed.klaproos schreef:Zelf ben ik altijd blijven hopen op verbetering of tenminste stabilisatie (géén genezing meer), omdat ik nog zo graag een beetje wil leven.
Door erg ziek te worden raakte ik alles kwijt: gezondheid, baan, inkomen, etc,.
Na de gestelde diagnose ME werd ik alleen maar zieker en zieker. Dat vond ik heel vreemd de ME/cvs artsen niet.
Ik ben verder gaan/blijven zoeken en ik ben blij dat ik dat heb gedaan.
In mijn geval was de oorzaak van mijn ziekte geen ME, maar Lyme, neuroborreliose, neurtoxines, intoxicaties waar ik doodziek van ben geworden.
Ik was er nog net op tijd bij...voor mij viel er dan ook niets meer te kiezen dan een behandeling te starten.
Als ik niets had gedaan en ONbehandeld verder had blijven lopen was ik nog zieker geworden, was ik bedlegerig geworden en gestorven aan de gevolgen van Lyme...
Het zal er misschien ook van afhangen welke gradatie van ME/cvs en klachten mensen hebben? Dan staan mensen er misschien (nog) anders in? Sommige mensen kunnen nog werken, gezin verzorgen, leven, leuke dingen doen, met vakantie.
Ik heb ook lange tijd -jaren- gewerkt terwijl ik ziek was, maar op een gegeven moment zijn het lichaam, organen en lichaamssystemen toch echt onderuit gegaan door het aantasten van de Lyme bacterie, is de stekker er kei hard uitgetrokken, ben ik doodziek geworden.
Voor Lyme geldt hoe eerder je er bij bent des te beter zijn de vooruitzichten van verbetering, herstel, genezing.
Groetjes, Louisa