Als er na 2 maanden geen verandering was moest ik weer naar de huisarts.
Vandaag ben ik naar de huisarts geweest omdat er geen enkele verandering is. Af en toe ging het trainen juist slechter, ik zou dan doorverwezen worden naar de internist.
Volgens de huisarts kon hij het mij wel op een briefje geven dat de internist ook niks zou vinden, en hij echt niet zou weten wat het was of wat ie er mee moest.
Dus toen begon ik over ME, dat ik een tijd geleden daar al over gelezen had en dat ik vermoedde dat ik dat zou kunnen hebben. M'n moeder was ook mee omdat ik vaak wat belangrijke details vergeet te vertellen en die zei dat er ook wel klinieken/ziekenhuizen zijn die gespecialiseerd zijn in ME. M'n huisarts wist niet welk ziekenhuis er in gespecialiseerd was. Dus ik moest zelf uitzoeken welk ziekenhuis de beste keuze was en er dan eens naartoe bellen hoe alles in zijn werk gaat.
Als ik een verwijsbrief nodig had zou hij daarvoor zorgen, omdat ik me er volgens hem al meer over wist dan hemzelf. Ik ben wel blij dat het niet heel moeizaam verliep en dat ik nu weer een stap verder kan.
Maar nu zou ik echt niet weten welk ziekenhuis het beste is omdat de meningen over ME/CVS per ziekenhuis verschillen als ik dat juist begrepen heb. Zelf ben ik van mening dat het zeer waarschijnlijk niet psychisch is. Je word juist psychisch niet goed van de situatie waarin je lichaam verkeerd en dat je nooit eens zomaar met je vrienden er op uit kan gaan en niet even kunt sporten, laat staan studeren etc. Als je tegen je wil geisoleerd raakt/bent heeft dat psychisch altijd een grote impact naar mijn mening.
Mischien een beetje ongepast in dit topic?(uiteindelijk is dit de situatie waarin ik vandaag verkeer
