ME-er met psychiatrische begeleiding dmv pgb of in natura

[annac]

Ja, zo zie ik het ook wel.

Maar hij gebruikt een beetje AD. Zijn ervaring ermee is dat als ie meer slikt, zijn hersenen "drillerig" aanvoelen, wat hij als vervelend ervaart. Dus het is de vraag of hij structureel een serotonine probleem heeft.

Wel prettig om min of meer van jullie bevestigd te krijgen wat ik ook al denk en/of aanvullingen krijg aangereikt.

Dat het eraf druipt dat ie het niet blijft pikken dat de medische stand en de politiek zo'n laffe houding volhoudt was ik niet direct op gekomen, bv. Zal dat hem proberen duidelijk te maken. Misschien straks wel als we naar de H.A. gaan voor de indicatie inzet.

Maar wat als ie het nooit accepteert?

[josje15]

dat kun je niet weten, Annac, dat is je angst, dat hij het nooit zal aksepteren.....

dat probleem zal je toch bij hem moeten laten, het is zijn leven........

waar je hem mee kunt helpen is door jezelf te helpen en es gaan kijken bij jezelf in hoeverre je zijn ME aksepteert......Doe jij dat ? Moeilijk genoeg lijkt me voor jou?

[asje]

Niet elke ME-er kan AD hebben dus kan goed zijn dat-ie niet meer verdraagt. Wat ik me afvraag, is hij echt depressief of denkt hij gewoon nuchter na? In dat laatste geval is AD ook niet nuttig. Er zijn veel ME-ers die het niet zo zien zitten door alles zonder echt depressief te zijn. Is-ie door de AD toch in een wat betere stemming of niet?

Begrijp ik het goed dat hij wel zelfstandig wil gaan wonen maar zonder hulp?

[annac]

josje:

Ik heb zijn ziekte wel geaccepteerd. Niet de discriminatie ed. erom heen. en dat geldt voor mijn zoon ook, denk ik.

Pas de laatste 1 à 2 jaar kom ik net te weinig aan een eigen leven toe. Omdat er in de 13 jaar dat ie ziek is e.e.a. rond ME alleen maar verslechterd lijkt.

Dat ik bang ben dat ie de discriminatie nooit zal accepteren heeft er ook mee te maken dat ik mezelf ken: de blijvende irritatie van het feit van dat volgend gezegde zo universeel geldend blijft:

Veel beloven, weinig geven doet menig gek in vreugde leven.

Heel breed geldt dit eeuwig. M.a.w. beschouwen wij ons niet als gek, dat zul je begrijpen.

En deze spreuk heb ik van een cliënte van 101 ........

asje:

==Er zijn veel ME-ers die het niet zo zien zitten door alles zonder echt depressief te zijn. ==

Die AD: precies, dat is het punt. Hij denkt gewoon nuchter na. En calculeert. In die zin, dat als het over zoveel jaar nog niet beter met em gaat, dat ie dan niet meer wil.....Is dat depressief te noemen?

In de oorlog maakten mensen ook een eind aan hun leven, terwijl een oorlog toch in betrekkelijke vrede over kan gaan. ME is ook een soort oorlog, maar één die enigszins behoorlijk moedwillig in stand gehouden wordt door derden.

==Is-ie door de AD toch in een wat betere stemming of niet? ==

Weet ik niet (meer). Zal ik em nog eens vragen.

Maar we laten via Inter Psy in Groningen nu ws een diagnose stellen voor een indicatie. Kan de geconsulteerde psychiater gelijk zijn al of niet depressiviteit "vaststellen". Een beetje ervaren peut moet dat kunnen vaststellen, evt gelijk zien. Hoewel......

Kern-indicatie zal moeten worden dat ie in steigende mate steeds heftiger uit wanhoop regelmatig psychisch uit de bocht vliegt (bewijs snee in pols) met als bij verschijnsel gevaar voor verwaarlozing van huis en raad.

Mooi gezegd of niet?

Helpt wel het hier zo te formuleren.

De meeste ME-ers hier op de site zijn er slechter aan toe dan mijn zoon, maar voor degenen die hier voorbij gaan en in een dergelijke situatie zitten als hij, moet het toch mogelijk tot steun zijn wat hier geschreven staat. Misschien soms zelfs misschien toch ook een beetje voor de bed legerigen onder jullie, hoop ik.

Zonder hulp zelfstandig wonen?

Nee, zie boven genoemde indicatie-plannen. Wel zal ik zijn was blijven doen en mijn rol uiteraard als moeder en medisch-adviseur blijven vervullen. Crisis interventie en huishouden probeer ik nu de deur uit te doen.

Straks ben ik er niet meer, en van de familie (zussen van mij in het westen) hoeven wij het ook niet te hebben, Louise Hay adepten dat het zijn. Mijn zoon heeft nog 2 halfbroers. Met één ervan schiet ie gelukkig goed op, maar die begrijpt ook niet veel van ME.

[annac]

O, ja,

Gister bij de huisarts zei ie nog dat hij er met zijn psycholoog achter was gekomen dat ie eigenlijk niet ziek wil zijn.......of zo iets......

En daarom vergeet ie dat ws regelmatig als ie afgeleid wordt door zijn werk of spelletjes op pc, zodat er grenzen overschreden worden.......

[amber]

Oei, ik vind het erg heftig om te lezen hoe het met je zoon gaat Annac..

Hopelijk kan die het accepteren, ook al begrijp ik heel goed dat dat heel erg zwaar en moeilijk is, vooral omdat je niet weet hoe de toekomst eruit ziet.

[annac]

Oei, ik vind het erg heftig om te lezen hoe het met je zoon gaat Annac..

Hopelijk kan die het accepteren, ook al begrijp ik heel goed dat dat heel erg zwaar en moeilijk is, vooral omdat je niet weet hoe de toekomst eruit ziet.

Nou, als die psychiater er ook zo van schrikt, wat ik hopen mag, valt er misschien een leuke indicatie uit te halen, wat jij? (Ach, neem me niet kwalijk, maar je wordt zo cynisch, soms!)

Maar, lieve amber,

Ik kreeg privé van iemand een berichtje die er bij wijze van spreken bijna net zo in staat en mede deelde, dat ze er toch ook nog was.........

Dus laten we wat mijn zoon betreft ook maar hopen dat de ups en downs in de toekomst wat minder fluctueren.

Het probleem in de psychiatrie is, meen ik, dat in deze sector zelfmoord uitsluitend met depressie verbonden kan worden en nergens anders mee.

Of heb ik dat verkeerd, josje?

[josje15]

weet ik niet precies, Annac, maar volgens mij kan zelfmoord of de wens daartoe ook deel zijn van psychotische stoornissen, angststoornissen, borderline, schizofrenie........

maar bij je zoon klinkt het iig als depressie omdat ie geen perspektief ziet........
en de verwarring is, dat je asl ME-patient nog weinig tot geen perspektief op echte verbetering hebt........en dat je je levensperspektief en levenskwaliteit op een andere manier moet zien te vinden...
dat kan, maar daarin is akseptatie vaak de sleutel.........

[verlorengezondheidman]

@Josje15,


Accepteren dat je door een vrouw moet worden onderhouden de rest van je leven tenminste als je al zo iemand tegenkomt in je leven, er bestaat ook zoiets als mannelijke trots.

[asje]

Bij zelfmoordgedachten hoef je niet depressief/psychiatrisch te zijn, bij oa ziekte kun je dat idd ook gewoon nuchter overwegen. Euthanasie is hulp bij zelfmoord. Het onderwerp is voor mij en een paar ME-vrienden volstrekt normaal en we maken er ook harde grappen over. We leven allemaal nog ... En zijn niet depressief.

Dat hij zichzelf beschadigd heeft is wel ernstig. Daar zijn van die psycho-theorieën over maar iha gebeurt dat als iemand de emotionele pijn niet meer kan verdragen en opluchting vindt bij de 'afleiding' van lichamelijke pijn.

Dat-ie niet ziek wil zijn ... goeie psycholoog hoor , alsof iemand wel ziek wil zijn.

Crisisinterventie en hh-hulp organiseren lijkt me een goed plan. Ik zou het
zo nuchter mogelijk houden. Bij hulpverleners wordt er vaak veel te veel gepsychologiseerd waar mensen niet beter van worden.

Wb acceptatie, dat is niet statisch, het is normaal dat je de ene keer accepteert en de andere keer kwaad wordt, afhankelijk van wat er gebeurt en hoe je je verder voelt. Dat geldt voor alles in het leven, we kunnen moeilijk de wereld zoals-ie is (:shock:) altijd accepteren, iedereen staat daar wisselend tegenover. Ok, wel belangrijk een vast gegeven zoals ziekte grotendeels te accepteren, zó dat het je niet dagelijks opbreekt. Maar in feite is dat zijn zaak. Als hij maar de nodige indicatie krijgt.

[annac]

Dank voor jullie waardevolle reacties.

Ja, dat er ook andere ziektebeelden tot zelfmoord kunnen leiden weet ik, maar daar is geen sprake van bij mijn zoon. Als de psychiater dat wel vindt: zal ons een zorg zijn, als ie maar de noodzaak voor structurele ondersteuning onderschrijft en een indicatie geeft daartoe. Misschien bi-polaire stoornis?? Hij is nl nu weer vrij vrolijk.

Harde grappen maakt mijn zoon ook, alleen kent hij geen ME-ers in zijn buurt. Wel allerlei anders "gehandicapten" zoals o.a. (ex) psychoten, bi-polairen en hoog-gevoeligen ed. of andere gekke zeldzame lichamelijke ziekten. Wij fantaseren samen over ons opblazen op het Binnenhof etc. Maar pas nadat er een legertje journalisten van te voren van op de hoogte is gesteld en zeker ook nadat deze of gene arts en/of politicus flink benadeeld/beschadigd is.

Voor geweld hoef je niet uit Tsjetsjenië o.i.d. te komen.....

Mijn zoon snapt de doodsbedreigingen aan Wesseley in Engeland dan ook uiteraard geheel.

Dat pijn-willen-hebben argument voor zelf-beschadiging: hij heeft uiteraard al veel zeurende pijn, maar nu met die diepe snee voelde het ff flink scherp......Het gelukkig geen patroon (meer). (Vroeger vóór DML wel een beetje met krassen).

A.s vrijdag verder plan indicatie uitwerken.

[annac]

josje:

==maar bij je zoon klinkt het iig als depressie omdat ie geen perspektief ziet==

Hij heeft geen last interesse verlies. Dat duidt volgens mij dus juist NIET op een depressie.

Hij ziet in een groter perspektief geen heil. En zeg nou zelf, dat is er toch realiter ook niet?

[asje]

Apropos, gelukkig maar dat er een groot verschil tussen fantasieën en daden is.

[annac]

Apropos, gelukkig maar dat er een groot verschil tussen fantasieën en daden is.

Via diezelfde fantasie zijn onze vliegtuigen toevallig wel ontstaan........

Dus of dat verschil zo groot zal blijven?

Mochten we onverhoopt tot daden komen, dan zullen we tevens kunnen verkondigen dat de hersenspoeling van 's overheidswegen is gekomen! Voor de AIVD moeilijk te traceren, want ze schiepen ons immers zelf?

(Goh, wie weet worden we nu in de gaten gehouden.....Net nu ze gaan bezuinigen. 't Is maar waar de prioriteiten liggen.)

[asje]

Ok, verschil tussen geweldsfantasieën en daden dan ... (net als met sexfantasieën).

Ik doe niet mee hoor.