@shavonne : Rnase l afwijkend;NK cellen afwijkend;elastase afwijkend;recidiverend EBV
Dat is het grosso modo.
Groetjes,
Dirk
Is ME een auto-immuunziekte, afwijkende bloedwaarden?
Moderator: Moderators
ik heb een te hoge ferritine waarde daar word ook niets mee gedaan
het kan van vergrote en vervette lever vandaan komen
maar er word niets aangedaan ,ik heb nog nooit gedronken en gerookt en ook weing vetten gegeten, rara waar komt het vandaan ik denk dat dit ook mijn auto immuum ziekte verhoogt
ik ga mij steeds meer afvragen heb ik wel m.e cvs en fibromyalgie
en als ik dan aan mijn internist vraagt waar al die klachten vandaan komen
weet hij het niet
u bent de eerste die het hoort zegt hij als we wat meer weten
het kan van vergrote en vervette lever vandaan komen
maar er word niets aangedaan ,ik heb nog nooit gedronken en gerookt en ook weing vetten gegeten, rara waar komt het vandaan ik denk dat dit ook mijn auto immuum ziekte verhoogt
ik ga mij steeds meer afvragen heb ik wel m.e cvs en fibromyalgie
en als ik dan aan mijn internist vraagt waar al die klachten vandaan komen
weet hij het niet
u bent de eerste die het hoort zegt hij als we wat meer weten
shavonne : het zijn standaard ME-afwijkingen.
Intensieve behandelingen gehad gedurende 4 jaren.
Nog 1 mogelijke oplossing maar te duur voor mij momenteel omdat ook die oplossing geen garantie geeft.
Dus schuim ik de research af in de hoop....
zoals zovelen,denk ik.
Groetjes,
Dirk
@alie : heb je op google gekeken voor hart?
Intensieve behandelingen gehad gedurende 4 jaren.
Nog 1 mogelijke oplossing maar te duur voor mij momenteel omdat ook die oplossing geen garantie geeft.
Dus schuim ik de research af in de hoop....
zoals zovelen,denk ik.
Groetjes,
Dirk
@alie : heb je op google gekeken voor hart?
ja dirk
ik heb gekeken en het klopt inderdaad wat jij zei
hartritme komt veel voor bij m,e cvs patienten
ik heb er zelfs een paar keer in het ziekenhuis voor gelegen
ik heb er zoveel namen voor gekregen
maar door stress en vermoeidheid word het erger
maar nog bedankt voor die tip het stelde mij toch weer gerust
ik heb gekeken en het klopt inderdaad wat jij zei
hartritme komt veel voor bij m,e cvs patienten
ik heb er zelfs een paar keer in het ziekenhuis voor gelegen
ik heb er zoveel namen voor gekregen
maar door stress en vermoeidheid word het erger
maar nog bedankt voor die tip het stelde mij toch weer gerust
-
zonaanbidster
- Gevorderd lid
- Berichten: 949
- Lid geworden op: 08 jun 2007, 23:49
Bij ME-ers wordt niet gericht gezocht, zeker in dit land niet.
Daarnaast zijn een aantal testen niet aanwezig of onvl\oldoende, of de kennis om de testen te interpreteren ontbreekt. ZELFS op het RIVM.
Daarnaast zijn er gewoon testen die men wel zou kunnen doen, maar men gewoon niet doet. Zou men ze doen, vindt men afwijkingen di emen bij gezonden echt niet vinden zal. Maar ja wat doen we dan met CGT?
Daarnaast zijn een aantal testen niet aanwezig of onvl\oldoende, of de kennis om de testen te interpreteren ontbreekt. ZELFS op het RIVM.
Daarnaast zijn er gewoon testen die men wel zou kunnen doen, maar men gewoon niet doet. Zou men ze doen, vindt men afwijkingen di emen bij gezonden echt niet vinden zal. Maar ja wat doen we dan met CGT?
-
zonaanbidster
- Gevorderd lid
- Berichten: 949
- Lid geworden op: 08 jun 2007, 23:49
http://www.immuno-sci-lab.com/2003_cat_ ... seases.htm
http://www.immuno-sci-lab.com/2003_cat_page75.htm
De auto-immuniteit, waarin het immune systeem erkent en het zelf eigen weefsel aanvalt, is niet zo eenvoudig aangezien het schijnt.
De zelf-erkenning schijnt om centraal bij gezondheid evenals van bepaalde ziekten te zijn.
Men veronderstelt over het algemeen dat de belangrijkste baan van het immune systeem tussen wat "zelf" is en wat moet onderscheid maken "" niet zelf is.
Zodra het onderscheid is gemaakt, "zelf" wordt bewaard en "niet zelf" wordt vernietigd. Op het meest algemene niveau, natuurlijk, is dit waar, en de mensen blijven levend en gezond slechts omdat het zo is.
Onlangs is het duidelijk, echter geworden, dat op een fijner niveau van detail het onderscheid tussen zelf en andere niet absoluut is. Één van de wegen aan dit inzicht is verstrekt door de auto-immune wanorde, waarin het immune systeem normaal, gezond weefsel aanvalt.
De auto-immune ziekte, die kan verlammen of fataal, kan om het even welk weefsel of orgaan slaan. Zijn slachtoffers zijn vaak in de bloei van het leven, en om onbekende redenen zijn zij vaker vrouwen dan mannen.
Het onderzoekswerk aangaande een vorm van auto-immune artritis toont aan dat de basis van auto-immuniteit een gelijkenis tussen een specifieke buitenlandse molecule en een molecule van zelf kan zijn. Dit vinden is verenigbaar met een model van het immune systeem waarin de immuun systeemreceptoren die presteren het werk van erkenning zelf door andere receptoren kunnen worden erkend.
Dergelijke "zelf-erkenning," die strikt door oudere modellen van het immune systeem werd verbannen, kan de basis van een netwerk vormen het waarvan evenwicht het lichaam gezond houdt. Wanneer het wordt onderbroken, aangezien het in auto-immuniteit is, vloeit de ziekte voort.
Dit nieuwe beeld, waarin zelf en wereld niet meer absoluut verschillend zijn, is reeds begonnen praktische voordelen in de vorm van vaccins op te brengen die het aanzienlijke lijden kunnen uiteindelijk verlichten veroorzaakt door auto-immune ziekten.
De lijst van auto-immune ziekten is zowel lang en storend.
Het omvat multiple sclerose, waarin het aangevallen weefsel myelin is (een substantie die in de schede stekenzenuwen in het centrale zenuwstelsel); myasthenia gravis, waarin het doel een receptormolecule voor belangrijke neurotransmitteracetylcholine is; reumatoïde artritis, het waarvan doel de randverbinding is; type I (jongere) mellitus diabetes, waarin de cellen die insuline produceren worden vernietigd, en systemische erythematosus wolfszweer, waarin DNA, het bloedvat, de huid en de nieren worden aangevallen.
In tegenstelling tot AIDS, die door een binnen activering van zeer belangrijke cellen in het immune systeem wordt gemerkt, in al deze ziekten is de immunologische reactie sterk en concentreerde zich goed; het, echter, wordt geleid bij één of andere essentiële component van het lichaam. Deze immunologische aanvallen worden ontdekt in klinisch laboratorium door de meting van weefsel-specifieke en weefsel niet-specifieke antilichamen.
De auto-immune ziekten kunnen ruim in twee categorieën worden gescheiden. Één groep wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van autoantilichamen die ruim reactief met kern of cytoplasmic antigenen zijn en geen weefselspecificiteit aantonen.
Omvat=worden= in deze groep de ziekten zoals reumatoïde artritis, SLE, gemengde verbindingsweefselziekte, sclerodermie, het syndroom van Sjogren, en dermatomyositis/polymyositis.
Een tweede groep auto-immune ziekten wordt gekenmerkt door autoantibodies die weefselspecificiteit aantonen. Deze ziekten omvatten thyreoditis, chronische leverziekten (met inbegrip van primaire galcirrose en chronische actieve Hepatitis), bepaalde gevallen van schadelijke bloedarmoede, en myasthenia gravis.
Autoantibodies die in deze ziektestaten verschijnen tonen verschillende graden van specificiteit met betrekking tot zowel weefsel als soorten aan. Weefsel-specifieke autoantibodies omvatten die die tegen erytrociet stromalantigens reageren, plaatjes, antihemophilic globuline, schildklierweefsel en andere weefsels, en g-globuline (reumatoïde factor).
Autoantibodies zonder weefselspecificiteit omvatten anti-nucleair, anti-nucleoprotien, anti-DNA, en anti -anti-cytoplasmicantibodies. Autoantibodies die tegen de gevormde elementen van het bloed wordt geleid kunnen ziekte ongetwijfeld veroorzaken door de vernietiging en de verwijdering te veroorzaken van deze cellen van de omloop. Nochtans, is het veel minder bepaald of andere types van autoantibodies pathogene rollen spelen.
De meeste studies van autoantibodies in zowel mensen als dieren hebben op de reactiviteit van humorale constituenten de nadruk gelegd. Nochtans, zou men moeten herinneren dat de cell-mediated immune reactie veel efficiënter is in termen van weefselvernietiging.
Aangezien de humorale antilichamen, in aangewezen omstandigheden, zijn getoond om cell-mediated weefselschade te verhinderen, is het denkbaar dat zij beschermend eerder dan een vernietigende functie kunnen hebben.
Er is weldra geen aanwijzing of autoantibodies die in menselijke ziekte wordt ontdekt een primaire manifestatie van de ziekte zelf of een secundaire gebeurtenis vertegenwoordigen die door ten grondslag te liggen aan wordt bevorderd, maar niet verwante, abnormaliteit.
In ethergebeurtenis, de mechanismen die van de afschaffing van natuurlijke immunologic tolerantie kunnen de oorzaak zijn zijn waardig van overweging.
Vier algemene mechanismen zijn voorgesteld in de pathogenese van autoantibody production:
1.alterations in de structuur of de distributie van antigens;
2.formation van dwars-reactieve antilichamen na blootstelling aan extrinsieke antigens;
3.release van gesekwestreerde antigenen; and
4.abnormalities van immunologic ontvankelijkheid.
Een aanval op zelf door moleculaire mimicry of antigenic gelijkenis tussen buitenlandse antigenen (virus, bacreria) en menselijke weefselantigenen die met een auto-immune ziekte kunnen beëindigen wordt voorgesteld in Fig. 8. Dit proces dat vele doelweefsels kan slaan wordt getoond in Lijst 1.
http://www.immuno-sci-lab.com/2003_cat_page75.htm
De auto-immuniteit, waarin het immune systeem erkent en het zelf eigen weefsel aanvalt, is niet zo eenvoudig aangezien het schijnt.
De zelf-erkenning schijnt om centraal bij gezondheid evenals van bepaalde ziekten te zijn.
Men veronderstelt over het algemeen dat de belangrijkste baan van het immune systeem tussen wat "zelf" is en wat moet onderscheid maken "" niet zelf is.
Zodra het onderscheid is gemaakt, "zelf" wordt bewaard en "niet zelf" wordt vernietigd. Op het meest algemene niveau, natuurlijk, is dit waar, en de mensen blijven levend en gezond slechts omdat het zo is.
Onlangs is het duidelijk, echter geworden, dat op een fijner niveau van detail het onderscheid tussen zelf en andere niet absoluut is. Één van de wegen aan dit inzicht is verstrekt door de auto-immune wanorde, waarin het immune systeem normaal, gezond weefsel aanvalt.
De auto-immune ziekte, die kan verlammen of fataal, kan om het even welk weefsel of orgaan slaan. Zijn slachtoffers zijn vaak in de bloei van het leven, en om onbekende redenen zijn zij vaker vrouwen dan mannen.
Het onderzoekswerk aangaande een vorm van auto-immune artritis toont aan dat de basis van auto-immuniteit een gelijkenis tussen een specifieke buitenlandse molecule en een molecule van zelf kan zijn. Dit vinden is verenigbaar met een model van het immune systeem waarin de immuun systeemreceptoren die presteren het werk van erkenning zelf door andere receptoren kunnen worden erkend.
Dergelijke "zelf-erkenning," die strikt door oudere modellen van het immune systeem werd verbannen, kan de basis van een netwerk vormen het waarvan evenwicht het lichaam gezond houdt. Wanneer het wordt onderbroken, aangezien het in auto-immuniteit is, vloeit de ziekte voort.
Dit nieuwe beeld, waarin zelf en wereld niet meer absoluut verschillend zijn, is reeds begonnen praktische voordelen in de vorm van vaccins op te brengen die het aanzienlijke lijden kunnen uiteindelijk verlichten veroorzaakt door auto-immune ziekten.
De lijst van auto-immune ziekten is zowel lang en storend.
Het omvat multiple sclerose, waarin het aangevallen weefsel myelin is (een substantie die in de schede stekenzenuwen in het centrale zenuwstelsel); myasthenia gravis, waarin het doel een receptormolecule voor belangrijke neurotransmitteracetylcholine is; reumatoïde artritis, het waarvan doel de randverbinding is; type I (jongere) mellitus diabetes, waarin de cellen die insuline produceren worden vernietigd, en systemische erythematosus wolfszweer, waarin DNA, het bloedvat, de huid en de nieren worden aangevallen.
In tegenstelling tot AIDS, die door een binnen activering van zeer belangrijke cellen in het immune systeem wordt gemerkt, in al deze ziekten is de immunologische reactie sterk en concentreerde zich goed; het, echter, wordt geleid bij één of andere essentiële component van het lichaam. Deze immunologische aanvallen worden ontdekt in klinisch laboratorium door de meting van weefsel-specifieke en weefsel niet-specifieke antilichamen.
De auto-immune ziekten kunnen ruim in twee categorieën worden gescheiden. Één groep wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van autoantilichamen die ruim reactief met kern of cytoplasmic antigenen zijn en geen weefselspecificiteit aantonen.
Omvat=worden= in deze groep de ziekten zoals reumatoïde artritis, SLE, gemengde verbindingsweefselziekte, sclerodermie, het syndroom van Sjogren, en dermatomyositis/polymyositis.
Een tweede groep auto-immune ziekten wordt gekenmerkt door autoantibodies die weefselspecificiteit aantonen. Deze ziekten omvatten thyreoditis, chronische leverziekten (met inbegrip van primaire galcirrose en chronische actieve Hepatitis), bepaalde gevallen van schadelijke bloedarmoede, en myasthenia gravis.
Autoantibodies die in deze ziektestaten verschijnen tonen verschillende graden van specificiteit met betrekking tot zowel weefsel als soorten aan. Weefsel-specifieke autoantibodies omvatten die die tegen erytrociet stromalantigens reageren, plaatjes, antihemophilic globuline, schildklierweefsel en andere weefsels, en g-globuline (reumatoïde factor).
Autoantibodies zonder weefselspecificiteit omvatten anti-nucleair, anti-nucleoprotien, anti-DNA, en anti -anti-cytoplasmicantibodies. Autoantibodies die tegen de gevormde elementen van het bloed wordt geleid kunnen ziekte ongetwijfeld veroorzaken door de vernietiging en de verwijdering te veroorzaken van deze cellen van de omloop. Nochtans, is het veel minder bepaald of andere types van autoantibodies pathogene rollen spelen.
De meeste studies van autoantibodies in zowel mensen als dieren hebben op de reactiviteit van humorale constituenten de nadruk gelegd. Nochtans, zou men moeten herinneren dat de cell-mediated immune reactie veel efficiënter is in termen van weefselvernietiging.
Aangezien de humorale antilichamen, in aangewezen omstandigheden, zijn getoond om cell-mediated weefselschade te verhinderen, is het denkbaar dat zij beschermend eerder dan een vernietigende functie kunnen hebben.
Er is weldra geen aanwijzing of autoantibodies die in menselijke ziekte wordt ontdekt een primaire manifestatie van de ziekte zelf of een secundaire gebeurtenis vertegenwoordigen die door ten grondslag te liggen aan wordt bevorderd, maar niet verwante, abnormaliteit.
In ethergebeurtenis, de mechanismen die van de afschaffing van natuurlijke immunologic tolerantie kunnen de oorzaak zijn zijn waardig van overweging.
Vier algemene mechanismen zijn voorgesteld in de pathogenese van autoantibody production:
1.alterations in de structuur of de distributie van antigens;
2.formation van dwars-reactieve antilichamen na blootstelling aan extrinsieke antigens;
3.release van gesekwestreerde antigenen; and
4.abnormalities van immunologic ontvankelijkheid.
Een aanval op zelf door moleculaire mimicry of antigenic gelijkenis tussen buitenlandse antigenen (virus, bacreria) en menselijke weefselantigenen die met een auto-immune ziekte kunnen beëindigen wordt voorgesteld in Fig. 8. Dit proces dat vele doelweefsels kan slaan wordt getoond in Lijst 1.
nieuweling, kunnen jullie me misschien helpen?
Nou dat heb ik dus ook, normale bloedwaarden, maar de homeopaat waar ik heenging zegt dat er wel degelijk iets mis is, ik heb een te traag werkende schildklier, wat ik al dacht, mijn vader heeft dit namelijk ook en ik heb veelal dezelfde klachten als hij.marion schreef:hoi josee,
ik heb ook jarenlang last van vermoeidheid en de schildklier is vaak via huisarts onderzocht, was elke keer goed.
maar toen ik bij de internist kwam bleek ik toch een te traagwerkende schildklier te hebben en gebruik nu medicatie.
dus ik denk ook dat je de onderzoeken vd internist moet afwachten, hij kan uitgebreider onderzoek doen.
heel vervelend dat wachten, dat maakt het ook zo moeilijk die onzekerheid.
sterkte van marion
Ik begin echt een pishekel te krijgen aan die huisartsen, ze weten niks en het advies van mijn huisarts was, ga juist maar wel proberen te bewegen, maar ik KON het gewoon niet!
Het werd alleen maar erger!
Vrijdag een echo laten maken van mijn schildklier en 7 mei heb ik een afspraak met een internist, eindelijk!!
Ondertussen kan ik bijna niks, veelal thuiszitten, rusten helpt het beste!
Plus geen stress of spanning!
-
dullegreet
- Actief lid
- Berichten: 387
- Lid geworden op: 03 okt 2007, 12:39
nieuweling, kunnen jullie me misschien helpen?
ja, bij elk bloedonderzoek was en is mijn schildklier ook normaal, vorige week nog laten onderzoeken.
maar volgens de bioresonantie werkt ze wel degelijk te traag dus op bloedonderzoek kan je hiervoor echt niet vertrouwen.
maar volgens de bioresonantie werkt ze wel degelijk te traag dus op bloedonderzoek kan je hiervoor echt niet vertrouwen.
nieuweling, kunnen jullie me misschien helpen?
Lage schildklierwaarden:
http://www.immunesupport.com/library/sh ... fm/ID/8807
(zelf even vertalen met Babelfish)
Opvallend:
* hoge doses L-Carnitine kunnen lage schildklierwaarden veroorzaken
* net als een tekort aan jodium (zit in vis, toegevoegd aan brood _thuisbakkers moeten speciaal bakkerszout gebruiken!_, zeewier, Jozo-zout)
* Selenium ondersteunt het schildklier-proces, dus dat is belangrijk. De beste manier om het binnen te krijgen is via para-noten (ook wel Brazil nuts). Je hebt er maar 1 a 2 per dag van nodig en de selenium hierin wordt beter opgenomen dan die van supps.
http://www.immunesupport.com/library/sh ... fm/ID/8807
(zelf even vertalen met Babelfish)
Opvallend:
* hoge doses L-Carnitine kunnen lage schildklierwaarden veroorzaken
* net als een tekort aan jodium (zit in vis, toegevoegd aan brood _thuisbakkers moeten speciaal bakkerszout gebruiken!_, zeewier, Jozo-zout)
* Selenium ondersteunt het schildklier-proces, dus dat is belangrijk. De beste manier om het binnen te krijgen is via para-noten (ook wel Brazil nuts). Je hebt er maar 1 a 2 per dag van nodig en de selenium hierin wordt beter opgenomen dan die van supps.