Vraag me af of het mogelijk is dat ik met ME geboren ben??

[esteffiestar]

Goedemiddag allemaal

Zat te schrijven en te lezen in een ander onderwerp en toen kwam ik met deze vraag. Ben benieuwd of iemand hier ideeën over heeft?

Het feit dat ME zo ingenesteld is in zoveel functies van het lichaam herken ik wel heel erg terug. Vraag me af of het mogelijk is dat ik met ME geboren ben??.? Mijn moeder heeft in haar derde maand zwangerschap de rode hond gehad. ( Ze waren erg bang voor een gehandicapt kindje) Terug redenerend ben ik eigenlijk nooit gezond geweest, kan met niet echt een "voor ME" herinneren. Natuurlijk heeft elke keer bij de dokter etc. Iemand gedacht te weten wat ik had, maar zaten ze er uiteindelijk altijd naast.
Deze dokter is door mijn bloedonderzoek en het Canadese manifest ervan overtuigd dat ik ME heb, en voor het eerst is dat een diagnose hoewel niet blij mee, waar ik me volledig in herken. Heb ook zo een 80 procent van alle symptomen.
Dus zou het kunnen dat ME - Rode hond in zwangerschap een link hebben?

Het blijft puzzelen !!!,!,

Dank je voor het meedenken!!;) Steffie uit Spanje

[esteffiestar]

Ben nog niet zo een ster met die quote knopjes ;/ hihi

[spring]

Zou zo maar kunnen. Zie de chat met DML na t college over ME en erfelijkheid. Daaruit kan je afleiden dat infecties bij de moeder kunnen leiden tot ziekte van het kind.

http://www.me-cvsvereniging.nl/sites/de ... en%20-.pdf

[daisy86]

Ik ben ookal ziek zolang als ik het me kan herinneren, wel in mindere mate als nu, maar echt helemaal gezond was ik nooit.
Juist daarom dacht ik niet gelijk aan ME, want dan moet je eerst gezond geweest zijn dacht ik.
Het rotte is dan ook dat je niet meteen weet dat hoe je je voelt niet normaal is.
Gezien de artsen altijd tegen mij zeiden dat ik gezond was, ging ik denken dat het normaal was altijd zo uitgeput te zijn en me steeds zo ziek te voelen.
Ik zal wel lui zijn of me aanstellen dacht ik dan en ging dus nog harder tegen mijn lijf in om zo normaal mogelijk te functioneren.
Nu weet ik dus wel beter...

[esteffiestar]

@daisy86 volledig herkenbaar, in alles!!!!!

[neeltje4]

Ik had ook altijd wel iets als kind. Op mijn zestiende weet ik nu ben ik voor de eerste keer met serieuze vermoeidheid geconfronteerd. Het werd toen niet geloofd, ik stelde me aan, ik was immers te jong om iets te mankeren. Ik waak er nu voor dat als mijn kinderen iets hebben ik het niet weglach of zo. Zonder natuurlijk van elke verkoudheid een heel drama te maken.

[josje15]

Mijn moeder had ws ook ME en ik denk, dat ik als kind ook al verschijnselen had, maar heel mild.

[dino]

Er zijn tal van ziektes die in de baarmoeder al overgedragen worden. Zodra je een bloedband met je moeder hebt kunnen er dingen overgedragen worden. Als er tijdens de bevalling complicaties zijn kan dat een teken zijn dat er iets mis is, het is een samenwerking van de hersenen van moeder en kind. Als er iets fout gaat heeft dat dikwijls een biomedische oorzaak. Ligt uiteraard weer allemaal vrij complex maar ik ben ervan overtuigd dat je met ME geboren kan worden. Hoeveel last je ervan hebt op jonge leeftijd buiten beschouwing gelaten.

[esteffiestar]

? Zou zoiets aantoonbaar zijn en dan zou mijn zoontje door mij misschien ook ziek zijn, hoe zou dat dan uitgezocht moeten worden? Pfffffffffffff, ik hoop dat hij meer van zijn vader heeft geërfd !!!

[norma]

Arts die het bij mij vaststelde zei we gaan bij jou zo ver terug ik kan niks voor je doen je bent er mee geboren.
Ik ben 41

[esteffiestar]

@Norma - Dat is cru!!!

'Ik kan niets voor je doen'

er is toch altijd wel iets om de toestand in ieder geval te stabiliseren of ietsje verbeteren.

kom op zeg ^%$>??<.#{{ Wat een nare houding van die arts!
Ik hoop dat er toch nog een dokter zal zijn die iets voor je kan betekenen!!!!

[josje15]

Of het cru is op een nare manier, hangt, denk ik, ook wel af van de context en van de toon en houding van de arts......
Aan ME direkt kan een arts niets doen, niet genezen en dat zeggen is heel eerlijk.
en duidelijk.
Stabiliseren, onderzoeken blijven doen, symptomen bestrijden kan wel....voor de rest heb je complementaire artsen of natuurgeneeskundigen met een andere visie nodig......

[esteffiestar]

Ja, Josje dat klopt, sorry dat ik wat fel reageerde, maar het is nog heel erg een kwestie van accepteren dat ME is wat het is!

Onoplosbaar en levenslang, maar ik denk toch graag dat er op een gegeven moment een weg naar verbetering zal zijn.

Voor ons allen, ik heb niet zo veel geduld :/ Sorry daar voor! @norma

[josje15]

Ik begreep wel, dat je felheid voortkwam uit niet-aksepteren.......
Aksepteren is voor mij niet me er bij neerleggen, maar wel proberen de realiteit, mijn realiteit onder ogen te zien.
Eén ding wat ik heb moeten leren na 25 jaa ME en nog wat andere onoplosbare zaken in mijn leven, is geduld.
Geduld helpt mij wel.....

Neemt niet weg, dat jemijn felheid hier op het forum ook wel kunt tegenkomen

[ik1990]

Ik denk zelf ook dat ik er mee geboren ben.
Ik was ook al als 1 1/2 jarige baby voor het eerst bij de fysio, omdat ik niet stond, niet kroop en dus al helemaal niet liep uit mezelf.
Als hij mij liet staan dan deed ik dat op een verkeerde manier en de manier zoals het zou horen kon ik niet.
Kruipen deed ik alleen hele korte afstande als het strikt noodzakelijk was.
Verder schoof ik voort op mijn kont, ik had namelijk wel een hele sterke rug.
Mijn linker helft gebruikte ik niet. Je kon doen wat je wilde, maar ik pakte alles aan met rechts.
Ook kon ik mijn hoofd niet draaien waardoor ik door op mijn kont te wippen zo omdraaide als het nodig was.
Uiteindelijk is dat alles wel goed gekomen, tenminste.. Geen idee of ik nu op de goede manier ga staan eigenlijk haha en kruipen haat ik nog steeds.
Ook was ik 3 weken te laat geboren.
En hebben allebei mijn ouders en allebei hun ouders herpes, dus koortslippen en dat ik heb ik ook al zolang als ik me kan herinneren.
En mijn moeder heeft zich tijdens de zwangerschap enorm druk gemaakt, omdat onze hond hard tegen haar buik aan was gesprongen, dus meteen al veel stress. (Die hond beschouwde zichzelf trouwens als 3e ouder ofzo van mij, zo waakzaam was hij over mij echt te lief.).
Ik sliep wel heel vaak als kind zijnde, maakte ook niet uit waar ik was of waarin ik lag. Een hondenmand was ook goed.
Dat is helaas veranderd dat ik overal en waar dan ook slaap..
Ook met gym kon ik nooit normaal mee doen, of met buiten spelen.. Rennen was gewoon te vermoeiend.
Dus ja.. Ik denk echt dat ik het al vanaf kinds af aan heb. Toen eindelijk de handstand een keer lukte (Dus eindelijk rechtovereind), viel ik trouwens ook door mijn armen heen als 7 jarig meisje.
Dus ja door dit alles denk ik ook dat ik er mee geborgen ben.
Al is het erger geworden na mijn pfeiffer (Die ze op dat moment niet konden ontdekken) en nu nog erger na een narcose van maar 20 minuten.