Wanneer ik dit met een " open " mind lees dan vind ik dat we dit niet niet onmiddelijk moeten verwerpen als dezoveelste maal dat we maar weer eens in de zak worden gezet.
Deze theorie moet zeker een kans krijgen om zich te bewijzen! Ik las hier ergens dat PVH omdraait maar mijn indruk is eerder dat dit iemand is die zich blijft vastbijten in deze moeilijke materie en daardoor stelselmatig zijn visie bijstelt naar zijn nieuwe bevindingen.
Ik ben alvast van plan om dit boek te gaan lezen.
Liefs
Heike
Nieuwe bevindingen Van Houdenhoven
Moderator: Moderators
Van Houdenhove: "Verzekeringsartsen manipuleren met de term 'objectief'"
Bron: http://www.me-cvs-stichting.nl/Objectiveerbaar.htm
Verzekeringsartsen manipuleren het begrip "objectiviteit" bij de beoordeling van "medisch onverklaarde klachten", meent Boudewijn van Houdenhove, de Belgische CVS-expert. Dat je een ziekte als CVS niet met een laboratoriumtest kunt vaststellen, is geen bewijs van afwezigheid van de ziekte. Onpartijdige observatie van een patiënt met "medisch onverklaarde klachten" kan volgens hem heel goed leiden tot een betrouwbare en valide diagnose. Ook bij andere ziektebeelden immers, een "depressie" bijvoorbeeld, wordt op deze wijze de diagnose gesteld. Depressies krijgen echter nooit het etiket "niet-objectiveerbaar", waarom CVS en fibromyalgie dan wel?
Het is een opvallende paragraaf in het nieuwe Leuvense boek over "ziekten op de grens tussen psych en soma" onder redactie van Boudewijn van Houdenhove. Op 30 november werd het ten doop gehouden na afloop van een eendaags congres.
"Een ontoelaatbare denkfout"
Verkeerd begrijpen van objectiviteit
"Een van de meest verbreide conceptuele misverstanden in de psychosomatiek is de gelijkstelling van 'somatisch onverklaard' met 'niet-objectief'. Bij nader inzien berust deze gelijkstelling op een derde factor, namelijk 'niet-meetbaarheid'. Bij psychosomatische aandoeningen valt er inderdaad niets meetbaars vast te stellen, noch in lichaamsvochten (bloed, urine, ruggenmergvocht), noch via technische onderzoeken (ECG, radiografieën en andere medische beeldvorming), dus zijn ze niet objectief - zo luidt de redenering.
Maar ook deze redenering is krom. Het ongerijmde gebruik van de term 'objectief' in deze context wordt snel duidelijk als we het voorbeeld nemen van depressie. Niemand zal beweren dat depressie meetbaar is (ook al kunnen er bij verfijnd biochemisch onderzoek wel afwijkende hormoonwaarden, bijvoorbeeld van cortisol, worden vastgesteld). Toch twijfelt niemand aan de objectiviteit van het klinisch vaststelbare ziektebeeld depressie. De term 'objectief' moet dus andere ladingen dekken dan die er vaak aan worden toegeschreven.
Een wetenschapstheoretisch perspectief kan hier veel verhelderen. Etymologisch verwijst de term 'objectief' - en zijn tegenhanger 'subjectief' - naar het al dan niet 'op afstand plaatsen' van het geobserveerde of bestudeerde object. Objectieve observatie houdt in dat men niet met het object samenvalt, met andere woorden, zijn eigen subjectiviteit (met alles wat die impliceert aan individuele attitudes en interpretaties) tot op zekere hoogte kan uitschakelen. Dit heeft op zijn beurt twee belangrijke gevolgen: het geobserveerde zal zoveel als mogelijk beantwoorden aan de werkelijkheid (dit wordt 'validiteit' van de observatie genoemd); en andere observatoren zullen in gelijkaardige omstandigheden grotendeels tot dezelfde vaststellingen komen (dit wordt 'betrouwbaarheid' van de observatie genoemd).
Kortom, 'objectiviteit' heeft in principe niets te maken met meetbaarheid, maar alles met validiteit en betrouwbaarheid van de vaststellingen. Let wel: dit is geen academische spielerei. Als we deze wetenschapstheoretische reflecties serieus nemen, moeten we tot de conclusie komen dat verzekeringsinstellingen die 'niet-meetbare' aandoeningen (zoals CVS en fibromyalgie) via de 'kleine lettertjes' van hun polissen uitsluiten als 'niet-objectief', een ontoelaatbare denkfout begaan."
Citaat (p. 19-20) uit:
Boudewijn van Houdenhove (red.): Stress, het lijf, en het brein. Ziekten op de grens tussen psyche en soma. Leuven: Lannoocampus.
Bron: http://www.me-cvs-stichting.nl/Objectiveerbaar.htm
Verzekeringsartsen manipuleren het begrip "objectiviteit" bij de beoordeling van "medisch onverklaarde klachten", meent Boudewijn van Houdenhove, de Belgische CVS-expert. Dat je een ziekte als CVS niet met een laboratoriumtest kunt vaststellen, is geen bewijs van afwezigheid van de ziekte. Onpartijdige observatie van een patiënt met "medisch onverklaarde klachten" kan volgens hem heel goed leiden tot een betrouwbare en valide diagnose. Ook bij andere ziektebeelden immers, een "depressie" bijvoorbeeld, wordt op deze wijze de diagnose gesteld. Depressies krijgen echter nooit het etiket "niet-objectiveerbaar", waarom CVS en fibromyalgie dan wel?
Het is een opvallende paragraaf in het nieuwe Leuvense boek over "ziekten op de grens tussen psych en soma" onder redactie van Boudewijn van Houdenhove. Op 30 november werd het ten doop gehouden na afloop van een eendaags congres.
"Een ontoelaatbare denkfout"
Verkeerd begrijpen van objectiviteit
"Een van de meest verbreide conceptuele misverstanden in de psychosomatiek is de gelijkstelling van 'somatisch onverklaard' met 'niet-objectief'. Bij nader inzien berust deze gelijkstelling op een derde factor, namelijk 'niet-meetbaarheid'. Bij psychosomatische aandoeningen valt er inderdaad niets meetbaars vast te stellen, noch in lichaamsvochten (bloed, urine, ruggenmergvocht), noch via technische onderzoeken (ECG, radiografieën en andere medische beeldvorming), dus zijn ze niet objectief - zo luidt de redenering.
Maar ook deze redenering is krom. Het ongerijmde gebruik van de term 'objectief' in deze context wordt snel duidelijk als we het voorbeeld nemen van depressie. Niemand zal beweren dat depressie meetbaar is (ook al kunnen er bij verfijnd biochemisch onderzoek wel afwijkende hormoonwaarden, bijvoorbeeld van cortisol, worden vastgesteld). Toch twijfelt niemand aan de objectiviteit van het klinisch vaststelbare ziektebeeld depressie. De term 'objectief' moet dus andere ladingen dekken dan die er vaak aan worden toegeschreven.
Een wetenschapstheoretisch perspectief kan hier veel verhelderen. Etymologisch verwijst de term 'objectief' - en zijn tegenhanger 'subjectief' - naar het al dan niet 'op afstand plaatsen' van het geobserveerde of bestudeerde object. Objectieve observatie houdt in dat men niet met het object samenvalt, met andere woorden, zijn eigen subjectiviteit (met alles wat die impliceert aan individuele attitudes en interpretaties) tot op zekere hoogte kan uitschakelen. Dit heeft op zijn beurt twee belangrijke gevolgen: het geobserveerde zal zoveel als mogelijk beantwoorden aan de werkelijkheid (dit wordt 'validiteit' van de observatie genoemd); en andere observatoren zullen in gelijkaardige omstandigheden grotendeels tot dezelfde vaststellingen komen (dit wordt 'betrouwbaarheid' van de observatie genoemd).
Kortom, 'objectiviteit' heeft in principe niets te maken met meetbaarheid, maar alles met validiteit en betrouwbaarheid van de vaststellingen. Let wel: dit is geen academische spielerei. Als we deze wetenschapstheoretische reflecties serieus nemen, moeten we tot de conclusie komen dat verzekeringsinstellingen die 'niet-meetbare' aandoeningen (zoals CVS en fibromyalgie) via de 'kleine lettertjes' van hun polissen uitsluiten als 'niet-objectief', een ontoelaatbare denkfout begaan."
Citaat (p. 19-20) uit:
Boudewijn van Houdenhove (red.): Stress, het lijf, en het brein. Ziekten op de grens tussen psyche en soma. Leuven: Lannoocampus.