depressief door de vermoeidheid
Moderator: Moderators
Hee Petraroos, in deite moet ik zeggen een heuvel denk ik lol. Alhoewel men het hier een berg noemt.... Maar feit is dat we wel een stuk hoger zitten hier en mooi zicht hebben rondom.
Gelukkig ver van alle lawaai en zo. Zou het ook niet kunnen verdragen. Als je moe bent wordt je hyper he.
Natuurlijk, dat vuurwerk, ben er zeker van dat gezonde mensen dit ook niet op prijs stellen.
Ik kon me dat moeilijk voorstellen tot die keer in Centerparcs. Daar zag ik hoe gek het was... En inderdaad, de hele week dat we er waren, deden ze al niet anders dan van alles laten ontploffen.
Ik begrijp niet dat iedereen dat zomaar toestaat. Zulke dingen moeten toch regelmatig schade maken?
Gelukkig ver van alle lawaai en zo. Zou het ook niet kunnen verdragen. Als je moe bent wordt je hyper he.
Natuurlijk, dat vuurwerk, ben er zeker van dat gezonde mensen dit ook niet op prijs stellen.
Ik kon me dat moeilijk voorstellen tot die keer in Centerparcs. Daar zag ik hoe gek het was... En inderdaad, de hele week dat we er waren, deden ze al niet anders dan van alles laten ontploffen.
Ik begrijp niet dat iedereen dat zomaar toestaat. Zulke dingen moeten toch regelmatig schade maken?
goeiemorgen,
hoi Vic,
wat jammer nou
het klonk als een sprookje,
zo van ,er was eens een man,hij heette Vic,en later Vicril
en hij woonde heel hoog op zijn berg en keek uit naar lotgenoten
om te fantaseren hoe ze ME wereld bekend zouden gaan maken
maar gelukkig doe je het van af je heuvel ,hier op het forum
sorrie voor al die gekkigheid
ben nogal melig vandaag
ze maken met dat vuurwerk heel veel kapot,
maar ze doen het als het donker is,dus niemand ziet wie het doet.
de knallen zijn zo hard,dat auto alarmen afgaan,en dat s''nachts
hier beneden op de parkeerplaats
lieve groetjes
petraroos
hoi Vic,
wat jammer nou

het klonk als een sprookje,
zo van ,er was eens een man,hij heette Vic,en later Vicril
en hij woonde heel hoog op zijn berg en keek uit naar lotgenoten
om te fantaseren hoe ze ME wereld bekend zouden gaan maken

maar gelukkig doe je het van af je heuvel ,hier op het forum

sorrie voor al die gekkigheid



ze maken met dat vuurwerk heel veel kapot,
maar ze doen het als het donker is,dus niemand ziet wie het doet.
de knallen zijn zo hard,dat auto alarmen afgaan,en dat s''nachts
hier beneden op de parkeerplaats

lieve groetjes
petraroos
''ME telt vele kwalen,
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
Vic, in Nederland wordt alle overlast toegestaan, er wordt niet ingegrepen. De politie zou alleen maar een camera'tje hoeven ophangen in het trappenhuis van petraroos maar dat doen ze niet, ze vinden het niet ernstig. Bij mij had de politie een geluidsmeter kunnen ophangen, dan is het objectief bewijs, maar gebeurt niet. Terwijl ik wel een hartstilstand had kunnen krijgen van de overlast. Als zoiets gebeurt komt het niet naar buiten of ze zijn 'heel verbaasd' en gaan onderzoek doen. Wat dit alles onnodig kost, aan mensenleed èn geld is niet aan de orde. Ik geloof dat ze hier niet meer weten wat ingrijpen is.
Life smells...
Ja, de overheid lijkt overal wel lakser te worden.
Zojuist was de dakwerker hier. Heb indertijd een stuk bijgebouwd hier en nu lekt het een beetje rond een stuk glas in het plafond. Niet zo erg, wel beetje lastig, net naast m'n zetel.
We hadden het over de rellen die deze week tegen Brussel plaatsvonden. Daar conden Congolezen het nodig winkels en auto's te vernielen omdat er in Congo verkiezingen zijn...
Waar gaat dat naartoe...? Die dakwerker zei tegen mij, stel je voor dat we met 100 Belgen naar Congo trekken en daar hetzelfde doen. We keren nooit levend terug. Tja, kon niet anders dan zeggen dat hij gelijk heeft.
Wil ik de schuld niet op de buitenlanders steken, da's een te gevoelig onderwerp
Maar wil veel zeggen over het ordebeleid.
Petraroos, die heuvel is hier wel bekend als berg, dus laat het nog maar beetje een sprookje zijn lol. Iig ik woon hier erg graag.
Nooit overlast, altijd stilte, buren die niet te dicht wonen, mooi uitzicht,.. Toen ik indertijd een huis zocht was ik direct verliefd. Alhoewel we nog niet echt van plan waren om te kopen, waren we beetje aan het rondkijken. Zijn niet ver gekomen, derde huis kochten we lol...
Eén nadeel nu voor mij is de tuin. Die is te groot en kan ik nu zelf niet meer onderhouden. Gelukkig heb ik familie die 2 keer per jaar komt snoeien.
In feite ben ik, alhoewel depressief wel gelukkig hier. Hoe tegenstrijdig kan je een zin maken:P
Zojuist was de dakwerker hier. Heb indertijd een stuk bijgebouwd hier en nu lekt het een beetje rond een stuk glas in het plafond. Niet zo erg, wel beetje lastig, net naast m'n zetel.
We hadden het over de rellen die deze week tegen Brussel plaatsvonden. Daar conden Congolezen het nodig winkels en auto's te vernielen omdat er in Congo verkiezingen zijn...
Waar gaat dat naartoe...? Die dakwerker zei tegen mij, stel je voor dat we met 100 Belgen naar Congo trekken en daar hetzelfde doen. We keren nooit levend terug. Tja, kon niet anders dan zeggen dat hij gelijk heeft.
Wil ik de schuld niet op de buitenlanders steken, da's een te gevoelig onderwerp

Maar wil veel zeggen over het ordebeleid.
Petraroos, die heuvel is hier wel bekend als berg, dus laat het nog maar beetje een sprookje zijn lol. Iig ik woon hier erg graag.
Nooit overlast, altijd stilte, buren die niet te dicht wonen, mooi uitzicht,.. Toen ik indertijd een huis zocht was ik direct verliefd. Alhoewel we nog niet echt van plan waren om te kopen, waren we beetje aan het rondkijken. Zijn niet ver gekomen, derde huis kochten we lol...
Eén nadeel nu voor mij is de tuin. Die is te groot en kan ik nu zelf niet meer onderhouden. Gelukkig heb ik familie die 2 keer per jaar komt snoeien.
In feite ben ik, alhoewel depressief wel gelukkig hier. Hoe tegenstrijdig kan je een zin maken:P
- verlorengezondheidman
- Gevorderd lid
- Berichten: 6231
- Lid geworden op: 02 aug 2008, 17:24
@Vilric,
Is het een idee om de tuin compleet te bestraten zodat je weinig tot geen onderhoud (meer) hebt aan je tuin?
Bedenk dat wij als ME-ers veelal huisgebonden zijn door de beperkingen en je het m.i. zo gezellig mogelijk moet maken @home....
Is het een idee om de tuin compleet te bestraten zodat je weinig tot geen onderhoud (meer) hebt aan je tuin?
Bedenk dat wij als ME-ers veelal huisgebonden zijn door de beperkingen en je het m.i. zo gezellig mogelijk moet maken @home....
Een zoönose is een infectieziekte die kan worden overgedragen van dieren op mensen.
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
Ja, de tuin bestraten.... mocht dat kunnen:)
Is beetje veel te groot hiervoor. Heb twee jaar geleden terras en oprit laten bestraten en zat hier al aan meer dan 500 vierkante meter.
Maar het gras zelf is eigenlijk niet zo erg. Heb een goede zitmaaier (met servostuur... speciaal om minder inspanning te moeten leveren). Op een 40 minuten is het gras gemaaid. Grootste werk zijn echter de hagen rond de tuin. Da's echt een heel karwei.
Ze wegdoen doe ik niet graag, want dan ben ik stuk privacy kwijt.
En volledig laten omheinen met panelen is ook niet te doen...
En hier weggaan doe ik zeker niet. Zit hier in de zetel altijd met zicht op de tuin. Daarachter ligt een bos en vooraan heb ik heel mooi uitzicht.
Als ik hier wegmoet zou dat het laatste zijn wat van m'n oude leven overblijft.
Heb er al aan gedacht hier of daar iets te bouwen wat vooral gericht is op gebruiksvriendelijkheid.
Maar zou er zoveel spijt van hebben. Alles is nu ook gelijkvloers hier, misschien heb ik dan wel trappen of zo.
Tegenwoordig is het onbetaalbaar om een huis te bouwen zonder verdieping. Of het zou dan veel kleiner zijn...
Nee, mijn huis hier is me echt heel veel waard. Woon hier graag, is m'n thuis he.
Heb al zoveel zaken opgegeven sinds ik thuis ben waaronder een paar hobby's.
Grootste hobby was buggy's en quads. Kan niet meer, veel te vermoeiend. Vind ik nu nog altijd jammer. Kan niet meer werken,.. Jullie weten het wel he, wat allemaal niet meer kan door ziek zijn.
Is beetje veel te groot hiervoor. Heb twee jaar geleden terras en oprit laten bestraten en zat hier al aan meer dan 500 vierkante meter.
Maar het gras zelf is eigenlijk niet zo erg. Heb een goede zitmaaier (met servostuur... speciaal om minder inspanning te moeten leveren). Op een 40 minuten is het gras gemaaid. Grootste werk zijn echter de hagen rond de tuin. Da's echt een heel karwei.
Ze wegdoen doe ik niet graag, want dan ben ik stuk privacy kwijt.
En volledig laten omheinen met panelen is ook niet te doen...
En hier weggaan doe ik zeker niet. Zit hier in de zetel altijd met zicht op de tuin. Daarachter ligt een bos en vooraan heb ik heel mooi uitzicht.
Als ik hier wegmoet zou dat het laatste zijn wat van m'n oude leven overblijft.
Heb er al aan gedacht hier of daar iets te bouwen wat vooral gericht is op gebruiksvriendelijkheid.
Maar zou er zoveel spijt van hebben. Alles is nu ook gelijkvloers hier, misschien heb ik dan wel trappen of zo.
Tegenwoordig is het onbetaalbaar om een huis te bouwen zonder verdieping. Of het zou dan veel kleiner zijn...
Nee, mijn huis hier is me echt heel veel waard. Woon hier graag, is m'n thuis he.
Heb al zoveel zaken opgegeven sinds ik thuis ben waaronder een paar hobby's.
Grootste hobby was buggy's en quads. Kan niet meer, veel te vermoeiend. Vind ik nu nog altijd jammer. Kan niet meer werken,.. Jullie weten het wel he, wat allemaal niet meer kan door ziek zijn.
goeiemorgen,
hoi @ Asje ,
beetje laat , maar was je vraag helemaal kwijt,
ik knap wel op tussen door maar het duurt alleen steeds langer,
en dan komt de angst dat het opknappen wel eens niet meer gaat
zo kan het gaan bij ons ,als je maar steeds over je grenzen moet gaan.
@hoi Vic,
het klinkt als of je op een landgoed woont
tof.
lekker geen buren
lieve groetjes
petraroos
hoi @ Asje ,
beetje laat , maar was je vraag helemaal kwijt,
ik knap wel op tussen door maar het duurt alleen steeds langer,
en dan komt de angst dat het opknappen wel eens niet meer gaat
zo kan het gaan bij ons ,als je maar steeds over je grenzen moet gaan.
@hoi Vic,
het klinkt als of je op een landgoed woont

tof.
lekker geen buren

lieve groetjes
petraroos
''ME telt vele kwalen,
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
Landgoed haha, nee ben geen kasteelheer he
Heb wel buren, maar die zitten ver genoeg om er last van te hebben. En ik zoek eigenlijk ook geen contact, of toch zo weinig mogelijk.
Heb dat niet zo graag, want telkens ze je kop zien zouden ze vragen hoe het is en zo.
Of roddelen over die dit en die dat... Nee, m'n vrienden nodig ik uit en die mogen al wat verder wonen. Maar van hen weet ik dat het echte vrienden zijn. Heb er niet veel meer, maar degenen die overblijven zijn me wel veel waard.
Sommige mensen hebben een heel goed contact met hun buren,.. tot het misgaat.
Dan willen ze met elkaar niet meer spreken en zo.
De hagen zijn zo hoog dat ze ook niet kunnen kijken of zo. Heb het het liefst zo. Klinkt misschien heel erg associaal, maar telkens weer moeten vertellen hoe slecht het wel gaat is echt m'n ding niet. Nu kunnen ze denken wat ze willen van me:)
Ben opgegroeid in de stad. Maar, zelfs al woon je daar vlak naast elkaar, veel contact buiten vragen hoe het gaat was er ook niet. En dat is zo gemaakt he.
Gisteren moest ik op controle in Gent. Moest er al om 8h zijn.
Was niet zo goed toen ik thuiskwam en ben direct gaan slapen. Heb 18 uren geslapen geloof ik. En dan weet ik hoe waardevol de stilte wel is...
Anderzijds ben ik nu wel weer wat depri om de verloren tijd.
Heb wel buren, maar die zitten ver genoeg om er last van te hebben. En ik zoek eigenlijk ook geen contact, of toch zo weinig mogelijk.
Heb dat niet zo graag, want telkens ze je kop zien zouden ze vragen hoe het is en zo.
Of roddelen over die dit en die dat... Nee, m'n vrienden nodig ik uit en die mogen al wat verder wonen. Maar van hen weet ik dat het echte vrienden zijn. Heb er niet veel meer, maar degenen die overblijven zijn me wel veel waard.
Sommige mensen hebben een heel goed contact met hun buren,.. tot het misgaat.
Dan willen ze met elkaar niet meer spreken en zo.
De hagen zijn zo hoog dat ze ook niet kunnen kijken of zo. Heb het het liefst zo. Klinkt misschien heel erg associaal, maar telkens weer moeten vertellen hoe slecht het wel gaat is echt m'n ding niet. Nu kunnen ze denken wat ze willen van me:)
Ben opgegroeid in de stad. Maar, zelfs al woon je daar vlak naast elkaar, veel contact buiten vragen hoe het gaat was er ook niet. En dat is zo gemaakt he.
Gisteren moest ik op controle in Gent. Moest er al om 8h zijn.
Was niet zo goed toen ik thuiskwam en ben direct gaan slapen. Heb 18 uren geslapen geloof ik. En dan weet ik hoe waardevol de stilte wel is...
Anderzijds ben ik nu wel weer wat depri om de verloren tijd.
- verlorengezondheidman
- Gevorderd lid
- Berichten: 6231
- Lid geworden op: 02 aug 2008, 17:24
@Vilric,
Herkenbaar, ik ben ook altijd depri als ik zolang geslapen heb m.b.t. de verloren tijd, ik geloof ook niet dat ik 90 of 95 jaar ga worden met deze progressieve ME-klachten, de tijd die ik nog heb wil ik graag op een menswaardige manier voor zover mogelijk doorbrengen....
Herkenbaar, ik ben ook altijd depri als ik zolang geslapen heb m.b.t. de verloren tijd, ik geloof ook niet dat ik 90 of 95 jaar ga worden met deze progressieve ME-klachten, de tijd die ik nog heb wil ik graag op een menswaardige manier voor zover mogelijk doorbrengen....
Een zoönose is een infectieziekte die kan worden overgedragen van dieren op mensen.
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
Ik woon op een hoekhuis met iets meer dan 320 m2 grond.
We hebben alles laten bestraten op een stukje na voor de honden.
Naast ons huis hebben we een ruimte van 6 x 9 meter voor de honden waar ze zich kunnen uitleven.
Alles is tot 2 meter hoog met rabbat omheind.
Dit omdat ik met politiehonden zit en er gemakkelijk overheen kunnen.
(kunnen ze nog als ik ze een commando geef).
Nu ik ziek ben is die tuin heerlijk, ook omdat ik niet meer met ze mag werken. Even de tuindeur open en mogen nu de hele tuin gebruiken, de achtertuin is 13.5 diep en 11 meter breed. En dan komt hun hondenbak er nog bij. Als het droog en zonnig is zitten twee van mijn honden in die bak.
1 hond zit binnen tot hij aangeeft dat hij naar buiten wil. Hij is al op leeftijd.
Ik zou graag gelijksvloers willen wonen, maar waar ik nu zit is het ook mooi. Ik kijk niet bij de achterburen naar binnen en mijn overbuurvrouw zit op 50 meter.
Nu lig ik beneden in bed onder de eettafel (die hebben we verhoogd).
Ik kan tv kijken, heb mijn lappy op tafel, eigenlijk alles bij de hand.
Meestal ligt er een van mijn honden bij me op schoot, als mijn kat er niet ligt.
Maar het topic gaat over depressie. Ik ben twee keer voor dat ik de diagnose kreeg zwaar depressief geweest. Ik zit ook aan de antidepressiva waar ik nog niet mee mag stoppen.
Ik voel me vaak depressief. Vraag me vaak af wat doe ik hier? Wat is het nut? Alles is zwart. Ik kan er zo een einde aan maken, maar doe het niet.
Toch nog een sprankje hoop? De liefde voor mijn man en onze beesten is erg sterk, zij houden mij op de been. Maar wat als zij er niet meer zijn?
Het feit dat ik weken tot maanden niets hoor van mijn werkgever, geen bloementje of kaartje, geen belletje hoe het met me gaat, niets. Ik zie volgens hun alles in het negatieve en ben een lastpost. Dan weer een dagje werken dan weer weken niets, sorry dat noem ik geen re-integreren.
Ik ben het zo zat dat ik zo moet vechten, ik heb het al zo druk met mij zelf en mijn revalidatie. Maar niemand begrijpt het.
Ik huil zo vaak en veel de laatste tijd.
Mijn psychologe zei dat ik ongelukkig en depressief ben. Tja wat moet ik er mee, dit weet ik ook wel.
Ik moet mijn bed weg halen uit de huiskamer van mijn psychologe. Ik zou niet weten wat ik zonder ermee moet. Ik kan amper de trap op. Ik kan liggen ik kan zitten, zoals ik nu doe. En natuurlijk slapen en rusten wanneer het mij uitkomt. Voorheen zat ik in een bureau stoel achter de eettafel. Ik viel gewoon zittend in slaap. Ik wist niet dat zelfs zitten vermoeiend kon zijn.
Nu val ik soms spontaan in slaap toevallig vandaag nog. mijn man heeft gauw de asbak en mijn muis op tafel gezet. De vorige keer was het mijn lappy die hij op tafel had gezet.
Ik zit nog steeds in een verwerking wat ik allemaal niet meer kan, en dat doet zo'n enorm zeer. Van een zeer actief persoon, op hoog niveau honden sport bedreven, en nu niet eens met ze kunnen wandelen. pffff
Moest vanavond weer huilen, maar moest er ook om lachen. Ik zei tegen mijn man dat mijn emmer weer overgelopen was en het nu uit mijn ogen kwam.
Ach ja, zo modderen we wel weer verder.
Ik heb een sweater aan met muts, die zet ik op mijn hoofd, doe mijn dekbed over mijn hoofd met een klein gaatje voor lucht en ik ben weg.
We hebben alles laten bestraten op een stukje na voor de honden.
Naast ons huis hebben we een ruimte van 6 x 9 meter voor de honden waar ze zich kunnen uitleven.
Alles is tot 2 meter hoog met rabbat omheind.
Dit omdat ik met politiehonden zit en er gemakkelijk overheen kunnen.
(kunnen ze nog als ik ze een commando geef).
Nu ik ziek ben is die tuin heerlijk, ook omdat ik niet meer met ze mag werken. Even de tuindeur open en mogen nu de hele tuin gebruiken, de achtertuin is 13.5 diep en 11 meter breed. En dan komt hun hondenbak er nog bij. Als het droog en zonnig is zitten twee van mijn honden in die bak.
1 hond zit binnen tot hij aangeeft dat hij naar buiten wil. Hij is al op leeftijd.
Ik zou graag gelijksvloers willen wonen, maar waar ik nu zit is het ook mooi. Ik kijk niet bij de achterburen naar binnen en mijn overbuurvrouw zit op 50 meter.
Nu lig ik beneden in bed onder de eettafel (die hebben we verhoogd).
Ik kan tv kijken, heb mijn lappy op tafel, eigenlijk alles bij de hand.
Meestal ligt er een van mijn honden bij me op schoot, als mijn kat er niet ligt.
Maar het topic gaat over depressie. Ik ben twee keer voor dat ik de diagnose kreeg zwaar depressief geweest. Ik zit ook aan de antidepressiva waar ik nog niet mee mag stoppen.
Ik voel me vaak depressief. Vraag me vaak af wat doe ik hier? Wat is het nut? Alles is zwart. Ik kan er zo een einde aan maken, maar doe het niet.
Toch nog een sprankje hoop? De liefde voor mijn man en onze beesten is erg sterk, zij houden mij op de been. Maar wat als zij er niet meer zijn?
Het feit dat ik weken tot maanden niets hoor van mijn werkgever, geen bloementje of kaartje, geen belletje hoe het met me gaat, niets. Ik zie volgens hun alles in het negatieve en ben een lastpost. Dan weer een dagje werken dan weer weken niets, sorry dat noem ik geen re-integreren.
Ik ben het zo zat dat ik zo moet vechten, ik heb het al zo druk met mij zelf en mijn revalidatie. Maar niemand begrijpt het.
Ik huil zo vaak en veel de laatste tijd.
Mijn psychologe zei dat ik ongelukkig en depressief ben. Tja wat moet ik er mee, dit weet ik ook wel.
Ik moet mijn bed weg halen uit de huiskamer van mijn psychologe. Ik zou niet weten wat ik zonder ermee moet. Ik kan amper de trap op. Ik kan liggen ik kan zitten, zoals ik nu doe. En natuurlijk slapen en rusten wanneer het mij uitkomt. Voorheen zat ik in een bureau stoel achter de eettafel. Ik viel gewoon zittend in slaap. Ik wist niet dat zelfs zitten vermoeiend kon zijn.
Nu val ik soms spontaan in slaap toevallig vandaag nog. mijn man heeft gauw de asbak en mijn muis op tafel gezet. De vorige keer was het mijn lappy die hij op tafel had gezet.
Ik zit nog steeds in een verwerking wat ik allemaal niet meer kan, en dat doet zo'n enorm zeer. Van een zeer actief persoon, op hoog niveau honden sport bedreven, en nu niet eens met ze kunnen wandelen. pffff
Moest vanavond weer huilen, maar moest er ook om lachen. Ik zei tegen mijn man dat mijn emmer weer overgelopen was en het nu uit mijn ogen kwam.
Ach ja, zo modderen we wel weer verder.
Ik heb een sweater aan met muts, die zet ik op mijn hoofd, doe mijn dekbed over mijn hoofd met een klein gaatje voor lucht en ik ben weg.
Dank je wel voor de dikke knuffel.petraroos schreef:goeiemorgen,
hoi Molletje
Het is allemaal zo herkenbaar,
ME ,en alles wat er bij komt ,is zo heftig he.
ik heb ook zo''n dekbed,waar ik vaak in wegkruip![]()
dikke knuffel voor jou.
lievegroetjes
petraroos
Ik geef deze aan alle andere door die deze ook nodig hebben met de mijne erbij.

Ik zat net mijn logboek na te kijken naar de grafieken, wel lachen hoor, is een mooie berglandschap voor de Tour de la France. Lol
Soms vraag ik me af of de VC wel naar die lijsten kijkt. Evenals naar mijn medicatie.
Ik word knetter van de onzekerheid, de onduidelijkheid en de zekerheid van mijn werkgever, maar ook in het algemeen.
Dit is niet goed voor de ME.
Ik sta letterlijk met mijn rug tegen de muur.
Slik momenteel dexamfetamine om helder in mijn hoofd te zijn.
Ik heb een mail naar diversen van mijn werk gestuurd met mijn ongenoegen en een organisatie van de OR ingeschakeld en nu ben ik bang voor hun reactie.
Want actie geeft reactie. En het enige wat ik wil is structuur, regelmaat en duidelijkheid.
Want 4 weken niet werken en dan voor 1 dienst opgeroepen te worden noem ik geen re-integratie. Ook de Bedrijfsarts moet duidelijker zijn met zijn en mijn afspraken. Maar na diverse mails krijg ik er geen kopie van.
Dus spannend maandag.
Ik weet dat de Dex niet goed is, maar het is voor even een oplossing.
Ik moet helder zijn om te kunnen vechten. Want die concentratie problemen is een drama.