Neuraal therapie

[marlène]

Misschien heb ik me verkeerd uitgedrukt. Het kuchje is vorige maandag, dag na de visite. De kine heb ik ruim drie weken geleden gezien voor de eerste keer.

Maar zoals je zegt, alle beetjes helpen om beter te worden. Voorlopig zien mijn voeten blauw door het zuurstoftekort blijkbaar

Ik heb desalniettemin een paar bloemen en speelgoedjes kunnen gaan kopen deze ochtend.

[seniawauben]

hey marlene ik zie dit berichtje en wil er even op reageren ik ben nu 22 jaar oud en heb al sinds mijn 14de pijn op mijn linkerborst een soort van druk en zwaar gevoel of soms pijn beetje gek.. ik heb veel hart onderzoekjes gehad en krijg nu vrijdag een 24u s kastje maar er is nog nooit een afwijking aan me hart gevonden.
ik heb wel al vroeg te hoog cholesterol gehad omdat mijn lever door een aandoening minder goed werkte.

nu wil ik graag weten wat je precies voelt en hebt en hoe lang en is het nu weg dan? want toen ik 16was hebben ze eens gezegd dat het een spier was. maar omdat ik nog nooit iemand al 8jaar over een spier heb horen klagen moest ik het toch maar eens vragen.

groetjes senia

Misschien het antwoord gevonden op de jarenlange pijn in de borstkast die me echt zwaar viel. Ze was moeilijk definieerbaar: een kudde olifanten, brandend, smeulend, drukkend, ... En de uitleg van de artsen beviel me niet. Ik heb dan maar ten einde raad een longfoto geëist. Daar kwam ook niet veel uit behalve dan dat de klieren in mijn longen opgezet waren.

Uiteindelijk per toeval bij een nieuwe osteopaat terechtgekomen. Een jong knaapje maar wat een vingers! Zijn eerste opmerking was dat alles soepel was, nergens blokkades. En dan ging ie verder zoeken, bleek dat mijn ribben vast zaten. Met een paar vervelende manoeuvres zijn ze losgewrikt en allelujah, na een kleine week is de jarenlange pijn in de borstkast aan het wegebben. Zou het dan toch?

[asje]

Ik heb ook een soortgelijke ervaring; na jaren vaak een brandende pijn op de borst iets rechts van mijn hart ben ik 'gekraakt' en heb het nooit meer teruggehad. Had met mijn rug te maken.

[marlène]

hallo senia

Het gevoel is met niets te vergelijken vind ik. Vaak lijkt het een grote blauwe plek waarop wordt geduwd.
Als het dan "actief" was, kwam de kudde olifanten over mijn borstkast lopen, voornamelijk links. En als ik zieker werd, kwam een brandend ontstekingsgevoel alsof er een vuurtje binnen in de borstholte brandt bij.
In het midden van de nacht kan de pijn en druk dan in alle hevigheid toenemen, de hartslag gekke dingen doen, zwaar gaan zweten, ongebegrijpelijke doodsangsten ontstaan dan zelfs heel af en toe.

Lees ook dit artikel eens. Vond het wel boeiend dat ook daar de "left sided chest pain" zo overduidelijk vermeld wordt alsook de inversed T waves.

http://opstaanmetmecvs.blogspot.com/201 ... -with.html

[janine]

Hoe is het met je hoesten marlene?
Hoeveel ml baxter jassen ze in je ader?

Welke beste arts was dat ook alweer die jou hiervan voorziet?

Die bottumor lijkt mij wel iets geks, ook nu het een cyste is.
Brr.

[janine]

Hoe is jouw nieuwjaarwisseling gegaan?
Nog een beetje wat meegekregen van vuurwerk/oliebollen/toosten en er van kunnen genieten?

Je bent zo dapper en wijs in je zoektocht, ik hoop dat 2012 daar nog meer de vruchten van afwerpt, en ook dat je dat nog steeds wilt delen op dit forum.

[marlène]

hallo janine

het hoesten is fel verbeterd en niet meer dan een irritante pakkende droge hoest nu. Het doet wel weer pijn in de borstkast sinds deze vette bronchitis Volgende week staat er nog een afspraak gepland bij de osteopaat, hopelijk weet ie er weer wat op te vinden.

Ik heb twee dagen bij familie in Frankrijk doorgebracht. Het ging redelijk gezien de drukte van bezoek. Mijn oude schoonmoeder (88j) liep zelf op krukken na een knie-operatie maar stond erop dat ik niets deed. Volgens vrienden en familie zag ik er "geweldig" uit. Hopelijk zet de trend zich ook vanbinnen in dat lijf zo voort LOL.

Gisteren in bed gelegen tot 23u30 en dan even bij hubby en de kids gaan zitten in de living. Samen afgeteld, iedereen een kus gegeven, even naar het vuurwerk van de buren gekeken in de verte en terug naar bed! Niets spectaculair eigenlijk maar wel een pak beter dan een jaar geleden. Toen wilde ik eigenlijk zo rap mogelijk dood op eindejaarsnacht, voelde me zo eenzaam en ziek in dat bed. Een komische film heeft me toen uiteindelijk weer opgemonterd.
Dit jaar moet de doorbraak voor mijn herstel komen.

Deze voormiddag een "grote" wandeling gemaakt in het park met een vriendin in de gietende regen. even geraakte ik in paniek toen de vriendin haar rondje ruimer maakte dan ik in gedachten had, maar het ging best. We werden voorbijgestoken door strakke joggers en ik kreeg een beetje heimwee naar de tijd dat ik daar ook ooit rondjes liep.

Tegen de middag komt de klop van de hamer en val ik als een blok in slaap. Enkele uurtjes later zijn we dan nieuwjaarsbrieven gaan voorlezen bij oma. Ze maakt alles puur natuur klaar maar o zo lekker!

[marlène]

Er zijn inmiddels 3 weken gepasseerd sinds het uitbreken van de bronchitis. Het ergste leed is geleden. Alleen nog een kleverig kuchje en last van de borstkast als ik een inspanning doe. Met name als ik me buk of iets te lang probeer zoals autorijden.

Hubby was zo aardig een rugmassage aan te bieden maar dat bleek ondragelijk bij simpele aanraking. Mijn neuraal arts heeft dan een paar spuitjes in de longpunten ter hoogte van de rug ingespoten. Dat hielp al wat. Dat deed me vermoeden dat de pijn ditmaal veroorzaakt werd door de bronchitis.

Deze week weer naar de osteopaat met gouden vingers geweest. Hij heeft de pijn in de borstkast weer deels kunnen doen verdwijnen. Maar wat nog gekker was, de vorige 2 keer bleek een nekwervel muurvast te zitten. Telkens ie eraan kwam, triggerde ie een migraine aanval. Ik werd er ook zowaar nijdig van als hij er nog maar aan kwam! Hij had snel door dat het een verboden zone was.

Ditmaal had ie een verrassing in petto. Na een uurtje voorbereidend werk mocht ik op mijn buik liggen en mijn voorhoofd op een opgerolde handddoek. Mijn neus moest vrij liggen. En dan met een korte trek aan mijn hoofd, heeft ie mijn nekwervel losgemaakt. Dat is een techniek die ze alleen toepassen bij wiplash, namelijk dat de nekwervel muurvast is komen zitten.
Geen migraine of pijn ditmaal, wel een luchtig gevoel dat even vrijkwam. Heel prettig.

Deze wervel kan blijkbaar een boel zenuwen blokkeren naar het hoofd, hart, lever enz. Dat kan dus alleen maar goed nieuws voorspellen op langere termijn want ik heb al 34 jaar dagelijkse hoofdpijn.

Iedereen in mijn omgeving blijft maar zeggen dat ik er goed uitzie. Het enige dat er veranderd is in mijn behandelplan de afgelopen weken, is dat ik een antibioticakuur heb gehad. Misschien ben ik ook wel een kilootje bijgekomen.

Nu ik er wat beter uitzie, heb ik me gewaagd aan een setje lingerie tijdens de solden. De extra fysieke activiteit dat het ten huize heeft uitgelokt, heeft me snel weer met de neus op de feiten gedrukt. Twee dagen ziek in bed maar gelukkig niet zo extreem als een jaar geleden. Na de twee dagen was ik weer op mijn gebruikelijke parttime niveau. Zoalng ik me dus koest houd, kan ik enkele uurtjes redelijk mijn bed uit en ziet geen kat dat ik ziek ben. Daarna mag ik gaan slapen als een baby en tegen de avond bol ik rustig uit.

Ik kan ook vaker en langer naar televisie kijken zolang het rustige beelden zijn. Het is werk van lange adem maar er is dus nog steeds vooruitgang op verschillende vlakken.

[petraroos]

goeiemorgen,

hoi Marlène,

wat fijn zo''n man met gouden vingers
alle beetjes helpen niet waar.
wel jammer dat je je mooie lingerie setje niet vaker aan kan
dat goed er uitzien geefft voor mij vaak zo..n dubbel gevoel,
ik denk dan vaak ,je moest eens weten hoe ik me van binnen voel
ben heel blij voor je ,dat je toch stapje voor stapje vooruitgaat.
dikke knuf

lieve groetjes
petraroos

[janine]

Fijn om te horen Marlene!
Zou toch ook wat zijn.. als je hoofdpijn nu verdwenen zou zijn!

[marlène]

De hoofdpijn blijft voorlopig hetzelfde maar bon, het is dragelijk.
Mijn grootste probleem blijft de inspanningsontolerantie. Ik ben nu een pak beter dan een jaar geleden zeg maar, niet meer zo ziek. Zolang ik braafjes op mijn bed of bank blijf liggen en niet te veel beweeg, ben ik redelijk helder en ok. Lezen gaat nu goed, schrijven ook een pak beter.
De helft van de dag wakker en de andere helft slapen.

Op dit moment ben ik glutathion aan het bestuderen en daar lijkt me ook nog wel veel winst te halen. Zodra mijn samenvatting hierover af is, krijgen jullie de mogelijkheid om de tekst te lezen.

[stier]

Dat is precies het lastige met deze ziekte. Als je uit de slechte fase komt, dan daarna voel je je wel een stuk beter. En dat is geweldig natuurlijk. Maar inderdaad moet je dan eigenlijk braaf op de bank blijven en niet al te veel doen. Dan gaat het goed. Zodra je dan wat meer wilt of moet gaan doen, dan merk je dat je nog echt niet gezond bent. Erg lastig is het.
Als de drukte hier achter de rug is wil ik ook weer wat dingen erbij gaan zoeken. Misschien eerst eens iemand naar mijn rug en nek laten kijken. Of misschien eens acupunctuur of shiatsu om het lichaam een zetje mee te geven.
Waar ik ook naar uit kijk, is de toch wat schonere lucht vermoed ik waar ik straks ga wonen.

Hoe gaat het met je jongens Marlène?

[marlène]

De kinderen doen het redelijk goed. Twee van de drie eten nu glutenvrij. Iedereen neemt alle dagen een multivitamine met extra selenium, ze krijgen visolie, elke week een dosis vitamine D en als er extra activiteiten op het programma staan, krijgt iedereen ook Q10 ubiquinol. Dat laatste helpt toch duidelijk om het einde van de dag te halen als er bv zwemmen, judo of een toets gepland staat. Af en toe krijgen ze een paar druppels jodium.

De oudste is onder behandeling voor Hashimoto en het gaat nu beter met hem. Zijn vermoeidheid is sterk afgenomen alsook zijn humeurschommelingen. De jongste heeft vorige week van zijn papa een doos cornflakes gekregen. Streng verboden voedsel want gluten maar hubby zag het kwaad er niet van in. Anderhalve dag later kon het kind niet meer stappen van de buikpijn en mocht ik verpleegster spelen. Hopelijk snapt hij het nu wat beter. Mannen ...

De tweede heeft een abonnement bij de osteopaat. Deze vermoedt een chronische ontsteking aan de rug. Hopelijk geen gekke dingen meer want we zijn voldoende gezegend met auto-immuunziekten tot nu toe.

[marlène]

Gisteren in een optimistische bui in weer en wind op de fiets gesprongen en vervolgens heb ik gezworen het nooit meer te doen. Na 100 meter kreeg ik de pedalen niet meer rond maar er zat niets anders op. Ik had de jongste beloofd hem ergens naartoe te brengen. Het was maar 2 kilometer ver.

Eenmaal daar aangekomen heb ik mijn ouders gebeld en gevraagd of ze me naar huis konden brengen. Tegen de avond is hubby de fietsen komen opladen met het autootje. Ik kon geen pap meer zeggen.

Lig alweer een hele dag hondsziek in bed. Zelfs de spuitjes deze ochtend hebben weinig soelaas gegeven ditmaal. Koorts, ziek en pijn. Rotziekte, it never stops

Misschien eens gaan sparen voor een elektrische fiets ... dan gaat mijn sportieve goesting niet voorbij.

[marlène]

Vandaag voor het eerst in lange tijd beledigd geweest door een behandelaar. Ik klopte bij hem aan om extra potentiële oorzaken uit te sluiten zoals defecten in enzymen of een allergie aan schimmels. Echter ik kwam van een kale reis thuis. Na anderhalf jaar behandeling vond hij het blijkbaar vreemd dat ik nog steeds last had van PENE.

Toen kwamen de vragen genre: "Hoe gaat het thuis? Hoe was je kindertijd? Hoe was de relatie met je ouders? Was je moeder overbezorgd?"
Mijn bloed kookte niet door de vragen maar vooral door de toon waarop ze gesteld werden. Het lag dus aan mij want ik werd niet beter ... Mijn behandelaar zat in de ontkenning. En toen kwam het, een cursus CGT bij een malafide organisatie werd me aanbevolen. Ik werd nog net niet agressief.

Wellicht moet deze man nog eens lezen wat ME inhoudt. Ik probeer de rand- en onderhoudende fenomenen te ontdekken en te behandelen. Hij denkt de oorzaken te behandelen. Maar dit is geen burn-out in de brede zin van het woord. ME is iets anders want uitrusten, nadenken over het verleden en de toekomst, milder worden, gezonder eten, toxines vermijden, supplementen gebruiken, immuunmodulerende middelen gebruiken, ... heb ik volop gedaan. Ik word nog steeds ziek van een inspanning, geestelijk of fysiek.