Door jullie uitleg en tips besloot ik meer rust te nemen.
Zo is het gegaan:
Donderdag; moest ik met dochter naar de poli van het ziekenhuis en haar daarna op de trein zetten voor een korte vakantie bij papa.
Met dochter op pad geeft best nog wel eens stress en nu dus ook. Daarnaast had ik heel veel last van mijn maag en voelde ik me de hele dag al beroerd maar ja, die afspraak stond.
Uiteindelijk dochterlief op de trein gezet. Manlief belde dat hij nog wat moest doen voor werk dus ik kon lekker bijkomen
Ik heb de avond doorgebracht op de bank met tv kijken en een beetje lezen.Slapen ging slecht maar dat is altijd.
De volgende dag had ik de wekker om 8 uur gezet omdat ik een telefoontje moest plegen. Daarna ben ik weer in slaap gesukkeld min of meer maar echt goed geslapen had ik niet.
Om 1 uur een afspraak bij een pedagoge om over mijn dochter te praten.
Daarna door naar AH voor een boodschapje. Wat emoties bij mij maar ook tussen mij en mijn man n.a.v. het gesprek.
Thuis 'pauze' op de bank genomen. Man ging boodschappen doen hij was nog maar net weg of zoonlief kwam langs. Eigenlijk kon ik dat er niet meer bij hebben, soort van kortsluiting in mijn hoofd leek het wel maar ja, ut joch wil ook aandacht. Beviel hem blijkbaar want hij bleef eten ook nog haha
Na het eten wild ehij toch naar huis maar zag dat het heel hard regende. Uitindelijk is hij om half 10 ofzo vertrokken.
Een poosje later zijn wij naar bed gegaan maar het tolde maar in mijn hoofd, zo dat ik maar slecht kon slapen. Ook leek het of ik steeds schokjes in mijn hoofd had wat erg vervelend was.
Maar goed: nog 3 dagen te gaan zonder dochter en een man die moet werken dus rusten maar.
Gisteren echt geluisterd naar mijn lichaam zoals jullie adviseren.
Half 12 uit bed en om 3 uur er weer in? sjee...wel lekker
Echt slapen ging niet, wel dommelen.
Wat er toen gebeurde vond ik erg vreemd; weer die schokjes in mijn hoofd maar nu waren er vlagen van emotie aanvast?
Soort van blinde woede of blinde paniek. Heel eng vind ik dit.
Zodra ik weer bij 'bewustzijn' ben, dus mijn verstand kan gebruiken vermindert dit. De schokjes zijn hetzelfde maar de uitwerking minder heftig.
Heeft iemand enig idee of ik dit gewoon zo door kan laten gaan of moet ik mijn huisarts hiervan op de hoogte stellen?
Heb ik dit nu omdat ik juist mijn rust neem?
Ik maak me een beetje zorgen, vooral ook omdat er van die onvoorspelbare emoties bij zitten.
