spieren die ineens ontspannen

[lovessea]

Heeft iemand van jullie ook weleens dat je hebt iets vast en ineens laat je het zomaar los. Graag hoor ik of jullie dit ook weleens ervaren hebben.
Kan dit een tekort van iets zijn?

[asje]

Zeker, dat was vooral toen ik ongeveer op z'n ziekst was. Het heeft te maken met het niet goed werkende zenuwstelsel; normaal als je iets vast hebt, hou je het automatisch vast, zonder dat je je dat bewust bent. Bij ons werkt dat niet goed.

[abby]

ik heb dat ook soms, en heb idd ook gehoord dat het een neurologische storing is (ik zou denken van het autonome zenuwstelsel - daar zitten de meeste problemen bij ons).

[feuer]

Hier ook soms, het is idd anders dan gewoon iets laten vallen, omdat je niet voelt dat je het laat vallen en het pas doorhebt als iets op de grond ligt.
Laatst ging ik een glas cola inschenken, ineens had ik de fles niet meer vast en lag die op de grond, ik reageerde heel verbaasd en traag, ging een liter cola door de keuken, ik kon er alleen maar heel hard om lachen, was bij mijn moeder op bezoek

[asje]

Herkenbaar, dat soort zaken. Allemaal spiegies

[meintje]

Hier ook heel erg spiegisch, laat dingen uit mijn handen vallen die ik net nog goed vast kon houden. Gelukkig nog geen kokende pannen, die ik nu altijd braaf met twee handen vasthou als manlief niet in de buurt is. Komt natuurlijk door mijn angst voor en hekel aan koken......

[asje]

Jaaa, diepzinnig en jij laat te véél los, zie je?

[plien]

Ik had het een tijdje geleden nog ja! Ik pak vrolijk een glas uit de kast en ineens KLETS in duizend stukjes op de grond. Hem uit de kast pakken en naar je toe halen ging goed maar daarna ging het ineens mis! Ik heb ook wel eens dat ik echt vol tegen iets aanloop, dat is dan natuurlijk niet volledig ontspannen want dan lig je op de grond. Maar dat ik gewoon door de kamer loop en ergens een klein stapje opzij moet maken omdat er een tafel staat bijvoorbeeld, wat normaal echt prima gaat maar soms dan kan je ineens niet meer bijsturen en BOEM daar ga je. De spieren die bezig waren met lopen gaan dan dus vrolijk door maar diegene die verantwoordelijk zijn voor opzij-stappen en remmen liggen nog te slapen!

[soof]

Laat niet meer dan vroegâh iets vallen denk ik maar wel dat deurposten zichzelf opeens verplaatsen waardoor ik er tegenop loop ja

Mams vast blij met de plakvloer feuer ;0)

[willemijnd]

Tip: vooral geen last krijgen van 'zomaar loslaten' als je met een prijzige strijkstok boven een al even duur strijkinstrument in de weer bent...

[dejurgen]

Mijn spieren vergeten soms ook "spontaan" te werken. Zoals een voet die plots besluit te blijven staan terwijl ik stap, of proberen op te staan zonder dat er het minste gebeurt; mijn spieren doen dan zelfs geen poging om zich in te spannen.

Ik wijt dit aan de soms optredende dysautonomie die wel vaker met OI/POTS samen gaat. De hersens lijken dan te besluiten om even de spieren niet aan te sturen.

[anne-sophia]

Ik heb het vaak met mijn boek. Dan laat ik die ineens los. Met kokend water gebeurt dat niet omdat ik dan bewust ben van o, ik moet nu wel even goed mijn gedachten erbij houden. Maar met lezen heb je dat natuurlijk niet. Ik laat regelmatig mijn boek vallen terwijl ik lees.

Ook knal ik echt overal tegenaan. Weet niet hoe vaak ik al gebroken teen heb gehad. Een dag voor mijn trouwdag brak ik zelfs mijn teen. Uiteraard wilde ik toch mijn high heels aan. Vervolgens heb ik bij onze huwelijksreis dus nauwelijks kunnen lopen, zo zeer deed die teen! Maar ook blauwe plekken. Tegen deurposten, tegen de tafel, tegen mensen in de stad. Ook struikel ik altijd overal over.

Nu ja, dit zijn gelukkig wel de dingen waar ik om kan lachen.