The Lancet weet dat we bestaan
en, omdat ik me toch maar een beetje loop te vervelen, een wat door moi aangepaste google vertaling;
Op 10 februari 2015 publiceerde het Amerikaanse Institute of Medicine (IOM) een mijlpaal-rapport over het hernoemen van het chronisch vermoeidheidssyndroom en myalgische encefalomyelitis (ME/CVS) naar systemische inspanning intolerantie ziekte (SEID/SIIZ), en het herdefiniëren van de diagnostische criteria. Tussen 800.000 en 2.5 miljoen Amerikanen en een geschatte 250 000 Britten zijn gediagnosticeerd met ME/CVS, en, zegt het rapport, de CVS/ME gemeenschap en patiëntengroepen blijven gestigmatiseerd.
De opdracht van het rapport was drieledig: evidence-based nieuwe diagnostische criteria voor CVS/ME ontwikkelen; een nieuwe naam voor de aandoening aandragen; een strategie verzinnen om deze wijzigingen aan clinici en het grote publiek over te brengen. De auteurs van het rapport hopen dat van de nieuwe naam een signaal uitgaat naar artsen en patiënten, en de eerste stap naar een wijdverspreide verandering van houding betekent door een betere acceptatie van en begrip voor patiënten. De naam is bedacht door het IOM, gebaseerd op de literatuur. 'Systemische' impliceert dat de aandoening vele lichaamssystemen treft; 'Inspanning-Intolerantie' slaat op het belangrijkste symptoom van de aandoening, hoewel de meeste patiënten zelfs vermoeid zijn in rust; 'Ziekte' impliceert een pathologisch onderliggend mechanisme, maar, zoals de auteurs suggereren, geen ziekteproces is nog naar behoren geïdentificeerd.
Op basis van een uitgebreid overzicht van de gegevens van zowel de onderzoekswereld en patiëntenverenigingen, stelt het rapport ook nieuwe klinische diagnostische criteria voor voor de ziekte, gebaseerd op de meest voorkomende symptomen. Drie kernsymptomen die voor diagnose aanwezig moeten zijn: verminderd dagelijks functioneren door vermoeidheid; malaise na inspanning (fysieke, cognitieve of emotionele); en niet-verkwikkende slaap. Deze brede kenmerken moeten ook worden vergezeld van cognitieve stoornissen of orthostatische intolerantie, of beide. (word te gaar, ff utop...ik bedoel dwdd kijken) De auteurs leveren overtuigend bewijs voor de aanwezigheid van deze symptomen bij CVS/ME, en deze klinische diagnose zou specialisten kunnen helpen. Artsen zullen eerst nog alternatieve diagnoses, zoals een primaire slaapstoornis en depressie, uit moeten sluiten. Al kan er altijd sprake zijn van comorbiteit, aldus het rapport. Sommige critici zullen het jammer vinden dat de commissie een eerdere aanbeveling betreffende het uitvoeren van een psychisch onderzoek naast zich neer heeft gelegd. (<-deze zin snap ik niet, er wordt toch gezocht naar alternatieve diagnoses zoals depressie beweren ze net nog?) Daarnaast is de aanwezigheid van orthostatische-intolerantie -verergering van de symptomen tijdens rechtop staan- een reden om extra zorgvuldig te zoeken naar andere verklaringen voor de symptomen van een patiënt. Het IOM heeft er verstandig aan gedaan om empirische toetsing van de nieuwe criteria aan te bevelen en om de boel, zowel de nieuwe diagnostische criteria en de naam SEID, opnieuw te evalueren over 5 jaar.
De oorzaken en mechanismen achter CVS/ME moeten nog worden doorgrond. Het IOM werd zwaar en negatief belobbyd (nieuw woord ja) door de ME/CVS-gemeenschap tijdens de totstandkoming van dit rapport. Op dezelfde dag dat het IOM-verslag werd uitgebracht werd de nieuwe Cochrane-evaluatie van GET voor CVS/ME gepubliceerd. Het Cochrane rapport bevat de resultaten van acht gerandomiseerde gecontroleerde studies, met GET van 12 tot 26 weken. De conclusies van de evaluatie is; "Patiënten met CVS kan het in het algemeen ten goede komen en ze voelen zich minder vermoeid na fysieke therapie en er is geen aanwijzingen dat GET klachten kan verergeren".
(<-geen onderdeel van het rapport) 'De PACE trial' door Peter White en collegaatjes, gepubliceerd in The Lancet maart 2011, werd onderworpen aan wijdverspreide en onrechtvaardige kritiek (aggosie) van de ME/CVS-gemeenschap en sommige belangengroepen in 2011. De PACE studie toonde aan dat zowel cognitieve gedragstherapie als graded excercise therapie verbetering bracht in, door patiënten zelfgerapporteerde, fysieke functie na 1 jaar. De meest voorkomende kritiek draaide om trial-uitkomsten en definities, en het antwoord van de auteurs hierop werd gepubliceerd in ons blaadje. Ondanks de kritische ontvangst op de publicatie hebben de resultaten van de PACE-trial de weg vrijgemaakt voor dit IOM rapport.
De belangrijkste vraag is of deze nieuwe klinische diagnostische criteria en de naam de houding ten opzichte van patiënten zal verbeteren, en de zorg die ze krijgen. De boodschap van het IOM-verslag is dat CVS/ME een ernstige en complexe aandoening is, en de auteurs hopen dat de nieuwe naam een belangrijke stap in het veranderen van de perceptie zou kunnen zijn. Verder onderzoek, met de medewerking van artsen en patiëntengroepen, naar deze nieuwe opvattingen is nu nodig om het bewijs verder wetenschappelijk te onderbouwen. De rol van de IOM in het creëren van meer begrip van/voor CVS/ME, en uiteindelijk in het veranderen van hoe er tegenaan gekeken wordt, is van vitaal belang en het is een cruciale functie van de IOM om voortdurend de nieuwste wetenschappelijke inzichten te herzien en opnieuw te bekijken. De IOM bevindingen en conclusies zijn een dappere poging om het beste beschikbare onderzoek te gebruiken om het publiek en beleidsmakers te informeren over een aandoening die diepe onrust veroorzaakt in de ME-gemeenschap.
"Ik kan toch niets doen. Ik ben arts." Emile Keuter