brandy schreef:Poe, lastig eigenlijk
Het lijkt alsof het werk toch te zwaar is,in de zorg werken is fysiek gewoonweg erg zwaar,en je bed op maken thuis en boodschappen doen is toch anders dan op een afdeling werken de hele dag(ik noem maar een voorbeeld)
is het mogelijk dit te bespreken met je begeleider school/werk?
Misschien minder uren werken of meer verspreid over de week?
dan kun je er wel achter komen of de belasting beter te dragen is....
Ik ga toch bespreken of ik ipv 28/32 uur de opleiding het laatste jaar kan afmaken met 24 uur werk per week. Dat is beter vol te houden dan nu soms 5 of 6 dagen achter elkaar werken en dan de week erna maar 3 dagen. Meestal ben ik in die week ziek. Is geen leven op deze manier.
Heb gisteren vanaf 15 uur in bed gelegen en ben er nu weer uit en voel me wel beter maar voel de wazigheid en de watten nog steeds in mijn lijf.
Straks weer werken. Kijken hoe het gaat.
Mocht je idd ME hebben, wen er dan maar vast aan: Er is ,zoals ik het ervaar, geen ziekte die wispelturiger is dan ME. Ik denk dat velen dit zullen beamen.
Ik wordt zelfs na 10 jaar nog steeds op het verkeerde been gezet en kan nog steeds af en toe topdagen of zelfs week hebben en doe ik natuurlijk weer iets teveel.
En dan is het net als bij alcohol . De kater komt geheid later.
Sterkte.
NooitOpgeven schreef:
Ik wordt zelfs na 10 jaar nog steeds op het verkeerde been gezet en kan nog steeds af en toe topdagen of zelfs week hebben en doe ik natuurlijk weer iets teveel.
En dan is het net als bij alcohol . De kater komt geheid later.
Sterkte.
Werk jij nog dan? En zo niet, hoe is dat gegaan dan dat je niet meer kon of ging werken?
Ik vind het namelijk erg lastig, nu al, om te kijken wanneer ik wel of niet kan werken. Of ik moet gaan werken of dat ik beter thuis kan blijven.
Sinds drie jaar niet meer. Ik heb lang geprobeerd om het vol te houden net als zoveel hier. Ik ben zelfs minder gaan werken maar dat was uiteindelijk ook geen oplossing en bleef maar achteruit gaan.
Ik ben dus veel te lang door gegaan en stortte uiteindelijk volledig in.
Daarom is het belangrijk dat je naar Amsterdam gaat voor onderzoek.
Zo doorgaan met ME wordt je alleen maar slechter van.
Als je ME mocht hebben kun je je tijdig aanpassen en ga je minder achteruit.
Maar drie jaar strijd hebben met arbo/UWV hakt er ook flink in, vergis je niet.
Er is ,zoals ik het ervaar, geen ziekte die wispelturiger is dan ME.
Heb je dan ervaring met meer chronische ziektes? En er zijn er héél véél ... Het hoeft dan ook niet zo te zijn, ná de eerste jaren, sinds toen, weet ik altijd vrij precies hoe ik zal zijn. Het kan hooguit een béétje mee- of tegenvallen.
Ergens is dit wel herkenbaar. Fulltime werken heb ik een aantal jaar geleden al moeten opgeven. Sindsdien doe ik wat (vrijwillige) taken vanuit huis en dat kan best een aantal uren per dag. Tijdens een slechte periode moet ik wat minderen, maar over het algemeen is er best wat mogelijk. In oktober ben ik via een re-intgereatiebedrijf begonnen bij een callcenter. Dus fysiek ongeveer hetzelfde als ik hier thuis doe: een paar uur zittend werken achter een PC. Ik begon met 7 uur per week, 2 shifts van 3.5 uur. Ik heb het een maand of 2 volgehouden en moest toen toch erkennen dat ook dit te veel is.
Je eigen tijd indelen schijnt toch een groot verschil te maken. En je eigen omgeving wellicht ook, minder prikkels etc.
nicoda schreef:Ik begon met 7 uur per week, 2 shifts van 3.5 uur. Ik heb het een maand of 2 volgehouden en moest toen toch erkennen dat ook dit te veel is.
Je eigen tijd indelen schijnt toch een groot verschil te maken. En je eigen omgeving wellicht ook, minder prikkels etc.
Nou dan krijg ik het nog zwaar. Ik moet nog 1 jaartje en dan heb ik mijn diploma Verzorgende IG> Dit wil ik wel heel graag afmaken. Ik denk dat het bijna niet haalbaar is maar ik wil het toch proberen. Maar dat het zwaar gaat worden dat weet ik wel zeker.
Ik werk nu elke dag met enorme spierpijn en zo wazig als het maar kan. Dat is op een of andere manier wel vol te houden zolang ik maar niet echt onwijs ziek wordt.
Van het weekend de verjaardag van mijn man gevierd. Dit was erg zwaar. Er werd mij veel uit handen genomen maar door de herrie en de vele gesprekken was ik gesloopt. Nu (maandag) wee aan het werk. Ben benieuwd hoe ik straks thuis kom..
Prikkels als licht,geluid,drukke omgeving,veel luisteren hebben bij mij enorm veel invloed.
Daarom kan ik mij thuis redelijk redden en kan ik soms zelfs een paar uur wat doen .Maar O wee als ik in een andere drukke omgeving ben,dan kan ik binnen tien minuten helemaal stuk en ziek zijn.
Mijn zoon heeft hyperacusis en krijgt binnenkort gehoorapparaten,deze geven een ruis af,neem aan zelf in te stellen( ook voor tinnitus patienten)
hiermee hoopt hij weer een sociaal leven te kunnen opbouwen,misschien een idee?
zorgverzekeraar vergoedt 75%,misschien rest via aanvullende verzekering
NooitOpgeven schreef:Prikkels als licht,geluid,drukke omgeving,veel luisteren hebben bij mij enorm veel invloed.
Daarom kan ik mij thuis redelijk redden en kan ik soms zelfs een paar uur wat doen .Maar O wee als ik in een andere drukke omgeving ben,dan kan ik binnen tien minuten helemaal stuk en ziek zijn.
Hoe ervaren jullie stuk en ziek zijn?
Ik wordt ten eerste enorm moe, ik begin wazig te zien en te ervaren, ik wordt soms misselijk, spierpijnen en pijn in mijn lijf, hoofdpijnen, watten in mijn hoofd, geen concentratie. Dat is waar ik momenteel last van krijg als ik zeg maar een aanval krijg. Want zo zie ik het ..
Helemaal goed. Mimi, ik kan het niet beter omschrijven.
Als ik dan nog probeer door te gaan heb ik geen controle meer over mijn benen en wordt het overgeven en kan het zover komen dat ik niet uit mijn woorden kan komen of niet meer weet waar ik ben.
nicoda schreef:Ik begon met 7 uur per week, 2 shifts van 3.5 uur. Ik heb het een maand of 2 volgehouden en moest toen toch erkennen dat ook dit te veel is.
Je eigen tijd indelen schijnt toch een groot verschil te maken. En je eigen omgeving wellicht ook, minder prikkels etc.
Nou dan krijg ik het nog zwaar. Ik moet nog 1 jaartje en dan heb ik mijn diploma Verzorgende IG> Dit wil ik wel heel graag afmaken. Ik denk dat het bijna niet haalbaar is maar ik wil het toch proberen. Maar dat het zwaar gaat worden dat weet ik wel zeker.
Ik werk nu elke dag met enorme spierpijn en zo wazig als het maar kan. Dat is op een of andere manier wel vol te houden zolang ik maar niet echt onwijs ziek wordt.
Van het weekend de verjaardag van mijn man gevierd. Dit was erg zwaar. Er werd mij veel uit handen genomen maar door de herrie en de vele gesprekken was ik gesloopt. Nu (maandag) wee aan het werk. Ben benieuwd hoe ik straks thuis kom..
Iedereen is anders natuurlijk, maar mijn ervaring hiermee is niet zo best Ik volgde ook een opleiding die lichamelijk best zwaar was, moest ook nog maar een paar maand, de theorie was al binnen enzo dus dat praktijkexamen was m'n levensdoel geworden zo'n beetje. Toch ging het beetje bij beetje steeds slechter en uiteindelijk een maand voor het examen moest ik echt bekennen dat het gewoon niet kon. Achteraf kon het al veel langer niet, maar ik herken wat jij zegt: je wil het gewoon halen. Ik kan je dus als advies meegeven om er goed over na te denken of het dit waard is, maar ik begrijp heel goed dat je momenteel gewoon geen keuze hebt.
Hier dezelfde symptomen. Ik voel de koorts vaak opkomen en dan word ik rillerig, begin te zweten, alles gaat pijn doen en ik raak uitgeput. Na een tijdje kan ik niet meer op m'n benen staan, spraak verminderd, kan niet meer helder nadenken en eigenlijk elk lichaamsdeel stopt ermee tot ik totaal uitgeput op bed lig.
Achteraf kon het al veel langer niet, maar ik herken wat jij zegt: je wil het gewoon halen. Ik kan je dus als advies meegeven om er goed over na te denken of het dit waard is, maar ik begrijp heel goed dat je momenteel gewoon geen keuze hebt.
[/quote]
Het vreemde is dat ik het redelijk vol houdt. Ik ben wel erg moe na mijn diensten maar ik herstel weer redelijk door slapen. Ik heb wel continue spierpijn nog steeds en zwaar hoofd maar op een of andere manier wordt ik niet onwijs ziek. Herkent iemand dat? Ik vraag mij af of het niet in periodes komt bij mij. Ik heb vorig jaar echt het veel slechter gehad.
Ik moet deze opleiding inderdaad afmaken aangezien het mijn enige kans is op een kans op de arbeidsmarkt.
Ik volgde ook een opleiding die lichamelijk best zwaar was, moest ook nog maar een paar maand, de theorie was al binnen enzo dus dat praktijkexamen was m'n levensdoel geworden zo'n beetje. Toch ging het beetje bij beetje steeds slechter en uiteindelijk een maand voor het examen moest ik echt bekennen dat het gewoon niet kon. Achteraf kon het al veel langer niet, maar ik herken wat jij zegt: je wil het gewoon halen. Ik kan je dus als advies meegeven om er goed over na te denken of het dit waard is, maar ik begrijp heel goed dat je momenteel gewoon geen keuze hebt.