bellatordelux schreef:Was ik al doende achter gekomen...
Zo wekt dat altijd bij Reactieve Hypoglycemie: Handig als je weet wat allemaal mogelijk van invloed kan zijn, maar uiteindelijk moet je er proefondervindelijk achter komen wat bij jou zelf wel werkt en wat niet.
ik denk dat het te maken heeft met niet kunnen omzetten van voedsel/vet in energie.
Bij Reactieve Hypoglycemie zet je alles weliswaar om in glucose (brandstof voor al je cellen), maar in een véél te hoog tempo. Dat komt omdat je lichaam teveel insuline aanmaakt wanneer je eet - en met name wanneer je 'snelle suikers' eet. Vaak had ik het ook letterlijk warm & zweette ik na het eten. Al je eten wordt in één keer in energie omgezet, en daarna krijg je een dip omdat er geen energie meer over is.
Wanneer je er erg last van hebt dan moet je eigenlijk de hele dag rekenen: ruwweg een schatting maken van hoeveel je gegeten hebt, hoe snel dat omgezet gaat worden en of je dingen zal gaan doen die extra energie kosten. Bijvoorbeeld vlak tevoren wat stevigs eten als je een voordracht moet houden waar je tegenop ziet en die je veel energie kost.
marlène schreef:Mijn kinderen eten een gat in mijn budget en zelf krijg ik ook vaak te horen dat ik er wel wat meer vlees aan het bot mag komen.
...
Sinds enkele maanden heeft mijn oudste zoon besloten iets anders te proberen.
…
Wat nog wel merkwaardig is, is dat ie 's nachts uren kan wakkerliggen met ernstige hartritmestoornissen van een kop gesuikerde muntthee.
Bij een tekort aan glucose maakt het lichaam glucose uit aminozuren (eiwit) of uit glycerol (vet). Misschien een verklaring waarom wij zulke 'dunne vreetzakjes'
zijn?
Er is soms een erfelijke component: het zit vaak in de familie.
Goed dat je zoon nu aan het experimenteren is met eten.
Die muntthee - gaat daar soms erg veel suiker in? dan verbaast het me niets dat hij erna ligt te stuiteren.
kaki schreef:Ik zat in een oud anatomieboek te bladeren (wat ik ooit heb moeten leren) en zie dat een laag cortisolgehalte ook voor een lage bloedsuikerspiegel zorgt..
En de lever speelt ook een rol.. nou ja; alles hangt eigenlijk ook met elkaar samen. Als ergens iets fout gaat, gaan meteen een heleboel andere dingen ook mee
Ja, het hangt inderdaad allemaal samen met elkaar. Voor het gemak ff copy paste van Wikipedia:
Het hormoon insuline, geproduceerd door de eilandjes van Langerhans in de alvleesklier, stimuleert de opname van glucose in de cellen zodat de bloedglucosespiegel niet te hoog wordt. Verder zorgt insuline ervoor dat het teveel aan glucose in het bloed, in lever- en spiercellen omgezet wordt in glycogeen, zodat de bloedglucosespiegel zo weinig mogelijk schommelt. Het glycogeen wordt opgeslagen in die cellen, zodat het weer omgezet kan worden in glucose wanneer er een tekort is aan glucose in het bloed (glycogenolyse). Dat gebeurt onder andere onder invloed van de hormonen glucagon (ook geproduceerd door de eilandjes van Langerhans) en adrenaline. Ook kan het lichaam indien er te weinig glucose is, glucose maken via de gluconeogenese.
Hier ergens gaat het dus mis.
Visser denkt dat dit komt doordat het systeem ontregeld wordt door Ortostatische Intolerantie. Vroeger dacht ik zelf altijd dat de typische Ortostatische Intolerantie-klachten veroorzaakt werden door de Reactieve Hypoglycemie. Nu weet ik het niet meer. Maar ik denk wel dat deze 2 aandoeningen verstrengeld zijn (bij mijzelf althans) want toen ik minder last van Reac. Hypo. kreeg, werden de duizelingen (bij stilstand en opstaan) ook een stuk minder.
Warme groet op deze koude dag,
Willemijn
en al de info.
: vervangen door bijv 3 gedroogde pruimen. 
