Moderator: Moderators
marlène, weet daar veel van en is deskundig op dat gebied!vlindertje1978 schreef:Wat houdt dat in; een omzettingsprobleem? En hoe kan dat achterhaald worden?
Mijn huisarts heeft mij nooit en te nimmer willen onderzoeken op de vitamine B12. Volgens hem: "was dat niet nodig, "was dat vitamine B12 gedoe een "hype"/"flauwekul", "kostte onnodig geld, was duur (Zorgverzekeraar)", etc.,....vlindertje1978 schreef:Is bij jou de oorzaak van de B12 tekort al gevonden of is dat alleen te wijten aan de Lyme?
.....Heb daar veel over gelezen, zelf veel uitgeprobeerd en getest met bloedanalyses als controlemiddel en heb er wel zicht op maar of ik deskundig ben?marlène, weet daar veel van en is deskundig op dat gebied!
Ik bekijk net even goed de uitgebreide symptomenlijst.greta schreef:Lees ook de uitgebreide symptomenlijst eens"
https://vitamineb12nu.nl/vitamineb12-te ... nlijst.php
Met het keurmerk GMP zit het goed.marlène schreef:Er zijn twee soorten keurmerken. De één is al strenger dan de andere.
Ik vind hierover nergens iets terug op de website van SanaCore.
Mag ik iets vragen?moon2 schreef:Je kan met een b12 gebrek nooit 100% zeker zeggen wat de boosdoener is, er zijn zo vreselijk veel oorzaken.
Zolang je blijft injecteren (zal vaak wel moeten), kan je niet goed zien of en hoe snel de waarde weer dalende is.
Om deze reden heb ik er bij mijn ha nog niet echt op gestaan de injecties weer op te pakken, na een aantal jaren injecties te hebben gehad.
Zo kan ik straks ongeveer inschatten hoevaak en hoeveel ik wil gaan injecteren, en ditmaal het liefst gewoon zelf.
Groetjes, Louisa“JE LEEFT MAAR JE LEEFT OOK NIET. SNAP JE?”
Interview met Christine (46 jaar) uit Den Haag, die 10 jaar lang gezondheidsellende (extreem moe, depressief; spier- en gewrichtspijnen, etc.) heeft moeten doorstaan door een NIET herkend Vitamine B12 tekort. En in slechts 4 maanden geheel is opgeknapt door de inname van de juiste Vitamine B12.
Christine: “De laatste 10 jaar van mijn leven waren in toenemende mate een kwelling. Het begon met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat is op zich was al heftig. Maar daarna knapte ik maar niet op. Ik blééf klachten houden. Ik was extreem moe, uitgeput, somber en ik had veel pijn in spieren en gewrichten. Na lang zoeken constateerde de reumatoloog dat ik fibromyalgie had. En daar kunnen ze niet zoveel mee. Hij zei: “Gefeliciteerd, je hebt fibromyalgie: leer er maar mee te leven”. Ik zei: “Dat is niet iets om me mee te feliciteren meneer”. Ik was al doodziek, maar van die houding van artsen werd ik nog doodzieker.
Ik leefde in die periode op de automatische piloot – ik sleepte me naar het werk en hield het daar vol, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Als ik thuis kwam, stortte ik vaak helemaal in. Ik lachte niet meer. Ik zong ook niet meer mee op de radio met liedjes en dergelijke. Terwijl ik eigenlijk heel blijmoedig van aard ben. Ik had ook steeds meer pijnstillers met codeïne nodig. Ik werd er zó chagrijnig van; ik kon niks meer hebben. Voelde me continu overprikkeld. Als ik bijvoorbeeld gejengel van kinderen hoorde, wilde ik ze wel meteen aanvliegen! Kortom: ik was niet meer aan het leven, maar aan het óverleven.
En dat is een heel verschil. Altijd maar die slopende moeheid, dat sombere gevoel en al die pijn in mijn lijf. Ik ging zelfs op een speciale cursus: “Hoe de pijn te baas?” Want artsen konden me in al die jaren niet helpen: ze wisten domweg niet de oorzaak van al mijn klachten op te sporen. En die werden steeds ernstiger. Moet je nagaan: ik kon soms bijna niet meer bewegen; had geen enkele kracht meer. Ik werkte dan nog wel, maar puur op wilskracht. Ik leefde als een zombie: Je leeft, maar je leeft ook niet. Je hoort dingen, maar je hoort ze ook niet. Je bent wel met mensen, maar ook weer niet, snap je? Het was alsof ik steeds verder wegdreef van mezelf. Het leven glipte door mijn vingers heen- ik had er geen grip meer op. Sociale contacten namen drastisch af. Ik voelde me echt als een 80 jarige..
Afgelopen winter werd het allemaal nog erger. Zo klapte ik af en toe ineens door mijn benen heen. En ik kreeg vreemde tintelingen in mijn gezicht, in mijn wang en tong. En ik had plotseling geen gevoel meer in mijn handen. Ik kon me ook nauwelijks meer goed concentreren en ik werd steeds vergeetachtiger. Daarbij kon ik ook niet meer goed uit mijn woorden komen: het was allemaal heel angstaanjagend. Ik werd ook regelmatig heel naar en beroerd wakker. Ik dacht dan: “Als ik zo 80 jaar moet worden, dan hoeft het voor mij niet meer. In December 2012 voelde ik me echt op een dieptepunt beland. Ik dacht: “Ik moet NU in actie komen - dit gaat helemaal fout met mij”.
Ik ben gaan zoeken op het internet naar bloedtesten en stuitte op “Check U” van www.testjegezondheid.nl. Waarin stond dat je je bloed op een heleboel zaken kon laten testen. Ik dacht meteen: “Dat ga ik doen”. Want misschien heb ik wel een schildklierziekte, of allergieën in de darmen. Of iets anders dat ze uit mijn bloed kunnen aflezen. Dus ik kruiste op het aanvraagformulier dat ik op internet had gevonden, en thuis gestuurd had gekregen, zoveel mogelijk aan. Ik kruiste toen ook “Vitamine B12” aan. Omdat ik me op dat moment ineens herinnerde dat mijn moeder, toen zij vorig jaar zomer in het ziekenhuis lag, een tekort aan B12 bleek te hebben. En toen B12 tabletten kreeg.
Nadat mijn bloed was afgenomen, stond mijn uitslag na 24 uur al online: al mijn bloedwaarden waren normaal, behálve die van de Vitamine B12 (namelijk: 85 pmol/L. Dat is ver onder de landelijk door huisartsen gehanteerde norm van 150 pmol/L –red. ). Ik dacht: “Zou dát mijn probleem dan zijn?!”. Dus ik ging met deze uitslag en met dit vermoeden naar mijn huisarts. Nou…ze vond het allereerst al belachelijk dat ik op eigen houtje een bloedonderzoek had laten doen- ze was in feite zwaar gepikeerd dat ik haar gepasseerd had. En toen zei ze: “Ja, over die B12..daar wordt heel veel over gezegd tegenwoordig. Maar als ik jouw bloedwaarde zie, dan valt het allemaal nog wel mee hoor”. Ik zei: “Ik heb écht een tekort hoor. En zo vóel ik me ook; ik heb de symptomenlijst van een B12 tekort gelezen en ik herken daar wel 20 dingen in! Luister dokter, u moet goed begrijpen dat ik hier met een noodkreet bij u kom: ik heb écht geen zin meer in het leven als ik zo door moet gaan, begrijpt u dat?!”.
Ze reageerde er niet echt op; ze legde het eigenlijk gewoon naast zich neer. Ze zei: “U heeft last van stress en er zijn toch de laatste jaren veel dingen in uw leven gebeurd?”. Ik zei: Ik heb al mijn klachten al 10 jaar! En het wordt steeds erger! En ik heb NU een Vitamine B12 tekort. Dat weet ik zeker!”. Ze zei: “Dan moet je aan de injecties, maar dan zit je je er je hele leven aan vast”. Ik zei: “En?! Het is míjn Leven toch?”.
Nou, met veel moeite schreef ze vervolgens me een B complex vitaminepil voor. Want ze kon over B12 tabletten niet zo snel iets in haar computer vinden en wilde nog niet beginnen met injecties. Ik rukte het recept uit haar handen en zei: “Ik ga het zelf wel uitzoeken bij de apotheek”. Ik was zó teleurgesteld. Ik bedoel: dit was een pure noodkreet: ik kon echt niet meer. En dan zo’n achteloze respons met een of andere flut B complex.
Ik ben toen thuis gaan googelen en heb toen al vrij snel de website van Vitamineb12nu.nl gevonden. Dat vond ik er heel helder, leesbaar en begrijpelijk uitzien. En ik heb jullie telefoonnummer gebeld. En toen werd ik gerust gesteld: “Maak je niet druk. Ga ermee aan de slag en je hebt een dikke kans dat je je in 6 tot 8 weken beter gaat voelen. Je kunt ons altijd bellen als er wat is”. Ik voelde: “Dit zit goed. We gaan het proberen”.
Ik bestelde de standaarddosering B12 (3000 mcg. B12 Methyl- en 3000 mcg. Adenosyl-cobalamine, met 600 mcg. foliumzuur erin verwerkt –red.) en begon elke dag 2 zuigtabletjes B12 te nemen. Na 3 weken merkte ik al verbetering; ik voelde me wat beter..helderder.. Maar ja, je durft het niet te geloven: “kan ik me door 2 van die kleine tabletjes per dag écht beter gaan voelen?!” Dat kan toch bijna niet waar?
En tóch bleek dat zo te zijn. Want ik knapte zienderogen op. En echt, na 12 weken, dus al na 4 maanden, was ik weer helemaal “de oude” Christine: ik bárstte weer van de energie; ik zakte niet meer door mijn benen; had geen gezicht trillingen en geen verdoofde handen meer. Ook mijn geheugen en spraakvermogen functioneerden weer normaal. En ik begon weer mee te zingen met liedjes op de radio. Ik voelde en voel me nog steeds super goed. En zó boos tegelijk.
Ik dacht: “Hoe kan dit?! Tien jaar van mijn leven weggegooid met al die gezondheidsellende door iets wat heel simpel te voorkomen en/of op te lossen is?! Waaróm wordt hier niet vaker aan gedacht als mensen echt heel ziek zijn?”
Ik ben dan ook teruggegaan naar mijn huisarts en heb haar verteld van mijn ‘wederopstanding’ met dank aan de Vitamine B12. Ze zei: “Ja, er is de laatste tijd heel veel om te doen. Maar pas op hoor: je kunt ook teveel nemen”. Ik zei: “Dat is onzin want Vitamine B12 is water oplosbaar en teveel plas je gewoon weer uit”. Ja, ik liet me niet meer met een kluitje in het riet sturen. Ik zei: “Ik ga bij u weg, want ik wil een huisarts waar ik me prettig bij voel. Maar ik wil u nog wel één ding meegeven. U hebt mij namelijk na mijn noodkreet weggestuurd met een B complex vitamientje en “kom over 3 maanden nog maar eens terug om je bloed weer te testen ”. Terwijl ik het leven écht niet meer zag zitten en dit duidelijk aan u heb aangegeven... Ik hoop voor u dat als ú ooit een noodkreet uitslaat.. dat er dan ook écht naar u geluisterd wordt”. En toen ben ik zó die praktijk uitgelopen.
Gelukkig ben ik er dus nog. En hoe: ik ben weer vitaal!. Het is echt een Wereld van Verschil. Een verschil van Dag en Nacht. Moet je kijken: Op 6 december 2012 ben ik begonnen met die B12 aanpak. Voor nota bene 12.50 per maand. En op 6 maart 2013, dus 4 maanden later, voelde ik me herboren. En nu (augustus 2013 –red), nog steeds..
En ik vraag me af: Hoeveel mensen lopen er nu nog, met een niet herkend B12-tekort, precies bij zoals ik was: zó moe, zó extreem uitgeput, zó overprikkeld, zó depressief?! Zoals jullie op de website schrijven: “Alsof de motor zonder olie is komen te zitten”. Dat heb ík dus meegemaakt. En nu voel ik me als …het is bijna niet te geloven hoe ik me nu weer voel. En dat ik weer gewoon weer 4 dagen voluit kan werken. Goed gefocust. Met plezier. En met veel vrolijkheid. Want dat bén ik. Zo bén ik.. En dan thuiskomen en nog even koken, een wasje draaien, even dit, even dat. En dan nog tot laat computeren-facebooken..
Mijn man zei laatst: “Je zit weer echt lekker in je vel hé Christine?”. Dat klopt en ook qua libido is de zaak gelukkig weer in de opgaande lijn terecht gekomen. Want die was echt helemaal nul geworden, kan ik je meedelen. En een vriendin zei laatst: “Je klaagt niet meer Christine”. Daar was ik me helemaal niet zo bewust van geweest.. dat ik zo vaak tegen haar geklaagd had.
Nee, ik ga nooit meer stoppen met die B12. En ik vind dat artsen veel beter moeten luisteren naar hun patiënten. En dat ze dan veel vaker aan een Vitamine B12 tekort moeten gaan denken. En dat ze dan de juiste B12 gaan voorschrijven. Want een B12 tekort is, net als met die ontdekking van het belang van Vitamine C , ‘de scheurbuik’ van deze eeuw. Ik zeg: Iedereen moet dit weten! Ik voel me in elk geval heel, heel, dankbaar, dat ik dit allemaal heb mogen ontdekken. Want ik heb mijn energie en levenslust weer terug. En mijn glimlach..”. Waarop Christine een cadeau uit haar tas pakt en aan ons overhandigt. Als we het uitpakken, zien we een emaille bord met de tekst:
”A smile is the prettiest thing you can wear” (Een glimlach is het mooiste dat je kunt dragen). Dat bordje hangt nu bij ons op het kantoor van vitamineb12nu.nl aan de muur.
Augustus 2013
Dan bestaan er nog steeds de smelttabletten in methyl en adenosylvorm. Die moet je niet omzetten.vlindertje1978 schreef:Daar ben ik dus nu ook benieuwd naar! Wat nu verder? Injecties die niet voldoende helpen en dan.........?
Even pas op de maat; wanneer je alleen een vit.B12 probleem zou hebben en injecties werken niet afdoende, dan zouden smelttabletten in methyl en adenosylvorm moeten helpen.marlène schreef:Dan bestaan er nog steeds de smelttabletten in methyl en adenosylvorm. Die moet je niet omzetten.
