lulu schreef:Jeee mensen, wat vreselijk. En wat naar asje dat je er jaren mee hebt gekampt.
Ik heb in het begin van mijn ziekte hier zo'n twee maanden last van gehad. Ik nam van een vriendin een xanax (normaal rustgevend) maar ik werd juist onrustiger! Het was idd heel zwart...
Ik heb toen via leren.nl mindfullness gedaan (alleen de rozijnenoefening overgeslagen want die sprak mij niet aan), de bodyscan eerst veel, later vooral de ademfocus. Ik kan niet zeggen dat de angst daardoor is verminderd, maar het was wel een manier om rustig te blijven en enige grip te houden.
Het was heel naar, bepaalde momenten tijdens die angst kan ik nog heel scherp voor de geest halen, een soort inprenting.
Het is gelukkig "vanzelf" overgegaan, deze prikkeling van het brein nam af (oorsuizen en duizeligheid kwamen ervoor in de plaats, deze zijn nu ook behapbaarder nu ik beter weet met de ME om te gaan).
Ik gebruik geen reguliere medicatie, wel veel supplementen. Heel soms heb ik nog een staartje van de angst maar gelukkig gelukkig niet meer zoals toen. Ook heb ik toen nog wel eens op een forum gekeken voor angst, daar had ik toen niet zoveel aan (stond wat verder van me af) maar mss kan je ook daar wat info opdoen.
Veel sterkte dreamer! Ik denk echt dat het weer kan verminderen, zorg goed voor jezelf!
thanx LuLu... Ja, ik heb ook een tijdje op een forum gezeten voor paniekaanval toen ik er weer last van had toen ik mn grenzen over was gegaan... maar ik miste de uitputting bij allen. Zij hadden dan angst voor iets en waren nadien wel moe, maar hadden niet een chronisch vermoeidheidsprobleem. Veel durfde niet het huis uit om de paniek, maar dat deed ik gewoon. Ik was gewoon doodmoe, paniek of niet. Ik heb jarenlang geen paniekaanvallen gehad maar een energieniveau van een platgeslagen mug... Ook de afgelopen maande helemaal geen angst, maar wel een lek energievaatje. Waar die mensen met paniekaanvallen gewoon volop werkte en dingen ondernamen. Ook als het alleen paniek was dan zou ik eruit komen door van alles te ondernemen ... ik heb dat ook gedaan, maar door mn vermoeidheid niet serieus te nemen viel ik alleen maar harder weer terug. Paniekaanvallen en angsten heb ik alleen als ik uitgeput ben en er doorheen zit. Ik heb dat nu 2x in afgelopen tien jaar gehad en nu dus dat ik ging afbouwen met medicatie, maar de bijsluiter zegt ook dat je erger je klachten terugkrijgt waarvoor je het slikt. Angsten zijn ook een bijwerking, tja een middel tegen angst... net als paracetamol hoofdpijn kan geven
Ik had echt het idee dat de angsten chemisch waren, want ik was rustig had geen stress deed niet teveel hield mn grenzen en het was echt net epileptie, shaken schudden trillen klappertanden en vooral in mn slaap was het heftig. Ik leek wel zon junkie in een afkickkliniek. Ik klampte mn man vast en moest mezelf kalmeren en na een uur werd het dan wat rustiger om vervolgens weer aan te zwellen. Dit bleef twee weken voortgaan dag en nacht! Een paniekaanval hoort maar kort te duren en daarom denk ik dat dit een chemische oorzaak had. Ik had namelijk helemaal geen angstgedachtes, maar een op hol geslagen lijf. De eerste week bleef ik redelijk kalm. Ik dacht dat het wel over zou waaien en ik bleef heel stoer afleiding zoeken, ook al was ik gebroken van die panieknachten... Maar na een tijd vond ik het niet meer leuk en kreeg ik zeg maar angst van die angstaanvallen... Ik ben maar weer opgehoogd in medicijnen helaas... ik trok het niet meer, niet wetende hoe lang het nog zou duren. De dokter zei wel, geef het anders tijd en dan geef ik je kalmeringstabletten. Misschien moet je lichaam afkicken en een nieuw niveau bereiken. Je hersenen moet nu zelf stofjes aanmaken terwijl ze al jaren lui zijn gemaakt, maar pfffff, door de uitputting heb ik niet doorgezet...
Het is nu al minder geworden als die weken in december, maar ik ben uitgeput gewoon, nog erger dan ervoor. Ook ben ik veel down en leeg-vlak gevoel, huilbuien, veel gespannen, maar dat kan ook door de ophoging komen. Bijwerkingen daarvan kunnen tot zon 12 weken voortduren voor je lijf weer het snapt... Ik ben erg geschrokken, Uitputting is rot, maar angsten zijn ook echt hels. Zeker de combinatie!
Bij mij was eerst een infectie en toen die slopende uitputting waar ik van dacht... het gaat wel over maar het ging niet over, dokters bezocht, wisten het niet en ik bleef me erdoorheen slepen, pas nadat ik echt uitgeput was kwamen de angsten. 24-7 ik was namelijk zo uitgeput dat ik niet meer kon slapen en alleen maar een hartslag had van heel hoog en golven van angst voor niks - gewoon van uitputting... ik nam al afscheid van het leven want ik dacht dat mn lichaam de uitputting niet meer trok... psychologen noemde het gegeneraliseerd angststoornis, maar de uitputting komt niet in de boekjes voor... die hebben ze even genegeerd om het simpel te houden!!!