Ik heb op dit moment vreselijk last van woord afasie en het wordt alleen maar erger. Een telefoongesprek voeren, de weg wijzen is gewoon niet meer leuk omdat ik rechts of brood ipv links zeg en omgekeerd terwijl in mijn hoofd links als links wordt geregistreerd. In het laatste telefoongesprek ging ik gehele zinnen zelfs door elkaar gooien en zat ik echt met allerlei woorden te goochelen. Mensen geven ook aan dat het vaak schriftelijk nu ook bij mij opvalt terwijl ik toch heel vaak alles meerdere keren na lees.
Ik probeer er zoveel mogelijk op te letten, maar kan niet alles voorkomen omdat ik vaak dus zelf weinig merk. Kan je hier nog vanaf komen? Of het verbeteren?
Ik heb het veel erger gehad toen ik veel slechter was en dat weet ik ook van anderen. Dus het lijkt niet een 'vast' gegeven te zijn. Kan weer beter gaan!
Ok. Ik raak er momenteel alleen gefrustreerd van en boos op mezelf en dan wordt het alleen maar erger en wordt ik weer onzekerder en gefrustreerder van etc.
Ik heb er ook verschrikkelijk last van gehad. Inmiddels is hier wel bekend dat ik ook een ernstig B12 tekort had en sinds ik hier voor behandeld wordt is het wel beter geworden, maar het is er nog steeds. Ik zeg net als jij vaak verkeerde woorden, maar soms lijkt het ook wel alsof ik stomdronken ben, want mijn tekst slaat soms helemaal nergens op. Ik voel me dan zo Mijn zoontje vind het vaak ontzettend grappig, dus dan probeer ik er ook maar de humor van in te zien
Ik heb het vooral als ik over mijn grenzen ben gegaan. Dan is alles teveel, zelfs praten of schrijven of lezen. Ik doe dan alles verkeerd. Ik had het gisteren ook weer, over mn grenzen gegaan en 's avonds nog wat bank hangen. Ik hoorde zelfs iemand op TV wat zeggen wat ze helemaal niet zei (raar maar waar) of ik vertel zelf iets wat dan nergens op slaat omdat ik de woorden door elkaar haal.
Ik heb er sowieso wel last van, maar vooral als ik zoals ik al schreef te ver ben gegaan. Boos worden helpt niet mee inderdaad, ikzelf kan er wel om lachen, dat is beter dan er om huilen;)
Heel herkenbaar!
En ja, op zijn ergst als ik over mijn grens ben gegaan. Soms moet ik er echt heel hard om lachen, maar ook heel hard om huilen, want ik was altijd iemand die 'goed' met taal en woorden was en dat kost me nu heel veel moeite. Kan me er enorm dom door voelen.
Zeker heel erg herkenbaar.
Hoe vermoeider hoe erger.
Probeer niet boos of gefrustreerd op jezelf te worden. (Verspilde energie)
Soms merk ik het dat ik gewoon niet kan uitspreken wat ik wil uitspreken en probeer dan ook maar de tijd te nemen om het wel correct over te brengen of ik zeg komt later wel.
Gelukkig is mijn ervaring hoe vermoeider hoe erger dus gewoon maar weer hopen dat je je weer iets minder moe voelt.
Maar mensen staan soms raar te kijken. Een tijdje gelden kwam ik op een verjaardag binnen en ik wil zeggen gefeliciteerd en ik zeg tot ziens
Wat jammer dat je er verdrietig door wordt stargazertje. Er zullen weer momenten komen dat het minder wordt als het weer wat beter met je gaat.
Misschien dat je van al die woordspelingen ooit een blunderboekje kan uitgeven en andere mensen aan het lachen kan maken?
Zoals ik ooit bij de arts: "Ik was gaatjes aan het prikken in de hond (ipv grond/hof)".
De brave man kwam haast niet meer bij van het lachen.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Ik lijk inderdaad wel soms dronken terwijl ik toch mijn verhaal dan zo kort en bondig probeer te vertellen. Ik weet dat boos zijn niets helpt, maar ik voel me zo machteloos op zo'n moment en heb een enorm baalmoment. Ook geeft het stress van extra onbedoelde onduidelijkheden.
Tuurlijk baal je dan, ik kan ook vaak vloeken omdat het weer gebeurd. Maar lachen helpt toch beter, soms krijg je namelijk ook grappige zinnen of verhalen er door. In mijn omgeving weten de meeste mensen het, dus als ik zo'n moment heb dan neem ik even een momentje, denk rustig na wat ik nu wil zeggen en met welke woorden en begin dan gewoon opnieuw. Vind de rust er in, af en toe even nadenken is helemaal niet erg.
Soms kan ik er ook wel om lachen hoor, maar de frustratie blijft en heerst vaak. Momenteel voelt het net alsof ik tegelijk een gladde aal vast moet houden en een telefoongesprek te gelijk wil voeren. Als mensen anders reageren dan ik van te voren heb verwacht raak ik van slag, kom ik niet meer uit mijn woorden en kom ik soms iets te scherp uit de bocht heb ik het idee. Dat wil ik helemaal niet. Probeer nu het zoveel mogelijk los te laten als dat gebeurd, maar dat ook is moeilijk. Goh, wat een moeilijke tante ben ik eigenlijk.
heel herkenbaar helaas.... kent iemand ook dat je in 1 riedel allemaal verkeerde woorden noemt?? zo wilde ik eens zeggen 'ga maar even op de trap zitten' maar ik zei 'ga maar even op de bank stoel grond.... trap zitten' ik schrok eigenlijk van mezelf toen ik mezelf dat hoorde zeggen
Een telefoongesprek voeren, de weg wijzen is gewoon niet meer leuk omdat ik rechts of brood ipv links zeg en omgekeerd terwijl in mijn hoofd links als links wordt geregistreerd. In het laatste telefoongesprek ging ik gehele zinnen zelfs door elkaar gooien en zat ik echt met allerlei woorden te goochelen. Mensen geven ook aan dat het vaak schriftelijk nu ook bij mij opvalt terwijl ik toch heel vaak alles meerdere keren na lees. 
en sinds ik hier voor behandeld wordt is het wel beter geworden, maar het is er nog steeds. Ik zeg net als jij vaak verkeerde woorden, maar soms lijkt het ook wel alsof ik stomdronken ben, want mijn tekst slaat soms helemaal nergens op. Ik voel me dan zo 
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall"){kind=small}
arme hond.
ik schrok eigenlijk van mezelf toen ik mezelf dat hoorde zeggen