Depressiviteit en ME

Hier kan je vragen stellen over symptomen en veelvoorkomende kwalen die bij ME voorkomen.

Moderator: Moderators

Gebruikersavatar
Feniks
Vertaler
Berichten: 676
Lid geworden op: 25 mei 2009, 09:46

Bericht door Feniks »

Goed hoor Josje dat je schrijft wat je voelt, als iets anders overkomt dan bedoeld.

't komt wel vaker voor hier op de site met de beste bedoelingen langs elkaar schrijven.

Met zoveel pijn en verdriet en frustratie is het heel moeilijk het altijd juist te formuleren.

Ik dacht alleen zeker te weten dat met wat Marlène allemaal heeft mee gemaakt ze nooit iemand zou zeggen wat je wel en niet moet ... alleen maar wat voor sommigen zou kunnen.

Wisten we in godsnaam maar wat we moesten!
Gebruikersavatar
josje15
Gevorderd lid
Berichten: 2775
Lid geworden op: 06 nov 2012, 14:10

Bericht door josje15 »

Lieve Feniks

je had het dus goed gevoeld, voor mij is het belangrijk, als iemand op mijn pijn wil reageren en daarom ben ik blij met Marlènes reaktie.
't komt wel vaker voor hier op de site met de beste bedoelingen langs elkaar schrijven.

Met zoveel pijn en verdriet en frustratie is het heel moeilijk het altijd juist te formuleren.
Wisten we in godsnaam maar wat we moesten!
Daarom is het zo belangrijk om dit soort misverstanden uit de weg te ruimen. Dat lukt mij zo vaak niet. Nu wel en dat is fijn en ook goed om het erover te hebben met jullie. :D
'mijn leven neemt haar eigen vlucht'
Gebruikersavatar
Feniks
Vertaler
Berichten: 676
Lid geworden op: 25 mei 2009, 09:46

Bericht door Feniks »

:-)
Gast

Bericht door Gast »

Sorry een beetje een depressief berichtje, maar soms voel ik me zo ellendig dat ik even niet goed weet hoe ik mezelf kan opvrolijken. Klagen mag ik natuurlijk niet want ik heb geen levensbedreigende ziekte, maar gewoon cvs/me.
Maar nu alweer 6 jaar verder wordt ik helaas steeds teleurgestelde, elke keer als ik me ellendig voel, soms wel 2x in de week, moet ik hard huilen en weet ik niet hoe ik mezelf hier uit moet halen. Ik voel me niet gelukkig, en ik voel me niet de persoon die ik echt ben.

Het klinkt allemaal heel gemakkelijk, ‘kop op’ ‘Lekker doorgaan’, ‘genieten van de dingen die je nog kunt doen’ ‘Blijf positief!’

Maar ik heb er veel moeite mee. Om elke week weer mezelf de moed ik te spreken, en door te gaan. Ik voel me vaak slecht. Ik voel absoluut niet de persoon wie ik ben. Dat maakt me erg ongelukkig.

Hoe zorgen jullie ervoor dat als je niet goed voelt, je toch doorzet? Wat doe je eraan? Of waar denk je dan aan?

Ik hoop dat iemand me begrijpt
Groetjes
Gebruikersavatar
ruudvermeulen
Gevorderd lid
Berichten: 649
Lid geworden op: 29 jun 2011, 07:28

Bericht door ruudvermeulen »

multivit schreef:Sorry een beetje een depressief berichtje, maar soms voel ik me zo ellendig dat ik even niet goed weet hoe ik mezelf kan opvrolijken. Klagen mag ik natuurlijk niet want ik heb geen levensbedreigende ziekte, maar gewoon cvs/me.
Maar nu alweer 6 jaar verder wordt ik helaas steeds teleurgestelde, elke keer als ik me ellendig voel, soms wel 2x in de week, moet ik hard huilen en weet ik niet hoe ik mezelf hier uit moet halen. Ik voel me niet gelukkig, en ik voel me niet de persoon die ik echt ben.

Het klinkt allemaal heel gemakkelijk, ‘kop op’ ‘Lekker doorgaan’, ‘genieten van de dingen die je nog kunt doen’ ‘Blijf positief!’

Maar ik heb er veel moeite mee. Om elke week weer mezelf de moed ik te spreken, en door te gaan. Ik voel me vaak slecht. Ik voel absoluut niet de persoon wie ik ben. Dat maakt me erg ongelukkig.

Hoe zorgen jullie ervoor dat als je niet goed voelt, je toch doorzet? Wat doe je eraan? Of waar denk je dan aan?

Ik hoop dat iemand me begrijpt
Groetjes
Ziek zijn is ellende. Daarbij is verdriet normaal. Iedereen heeft dat. Degenen die het niet hebben zijn niet in orde en rijp voor de psychiater.
Als je verdriet hebt huil je en dat is goed. Het is een normale reactie en als je dat laat gebeuren gaat het ook weer een beetje beter.
Het gaat niet goed als je jezelf verwijt dat je huilt en verdriet hebt, zie het als goed, dan werkt het niet tegen je. En verder ben je wel de persoon die je bent, maar nu ziek. Tijd om voor de spiegel te gaan staan en dat voor het moment te acepteren. Vandaar kun je werken aan verbeteren, dat is de basis waarop je kunt bouwen.
sterkte en beterschap, Ruud
Gast

Bericht door Gast »

Bedankt voor je reactie Ruud!

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik kan inderdaad maar niet accepteren dat ik niet meer ben wie is was. Af en toe, voel ik me wel goed, vol energie! Dat voelt geweldig. Maar meest van de tijd voel ik me zwak en ziek. Ik probeer hulp te zoeken, en ik hoop dat dat gaat helpen! Ik hoop dat ik het beter zal begrijpen en kunnen accepteren.
En inderdaad huilen helpt, hoe vervelend het ook is

Erg bedankt!
Gebruikersavatar
petraroos
Donateur
Donateur
Berichten: 5756
Lid geworden op: 31 mei 2009, 10:58
Locatie: Zuid-Holland

Bericht door petraroos »

hoi Lieve Multivit.

een heleboel dikke troost knuffels

liefs petraroos
''ME telt vele kwalen,
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
Gebruikersavatar
malu
Gevorderd lid
Berichten: 1085
Lid geworden op: 15 sep 2011, 13:23

Bericht door malu »

Veel sterkte Multivit. Ik heb zelf heel veel gehad aan een aandachttraining (gebaseerd op mindfulness) om mijn ziekte en mezelf beter te accepteren. Er zijn ook therapeuten die dit individueel toepassen in hun gesprekken. Het voordeel is dat je niet van alles gaat lopen analyseren, dat werkt bij mij namelijk averechts want dan ga ik juist heel erg piekeren. Het is wel een blijvend proces, maar omdat ik telkens kan terugvallen op bepaalde oefeningen en signalen van mezelf nu tijdig kan oppikken, weet ik dat het ook altijd weer goed komt.
De wereld achter ME: http://memalu.blogspot.com/
Gebruikersavatar
Feniks
Vertaler
Berichten: 676
Lid geworden op: 25 mei 2009, 09:46

Bericht door Feniks »

Hier het zelfde multivit. Helemaal. En die goed bedoelde opmerkingen werken helemaal niet, soms zelfs averechts.

Ik heb vandaag mijn eerste antidepri pilletje geslikt. En krijg straks therapie om met mijn gedachten om te gaan. Ik zag het laatste maanden niet meer zitten, en laat me nu maar beetje helpen. Het helpt al dat ik me laat helpen.

Gelukkig was de insteek van de psychiater niet dat hij mij wel even van ME of Lyme zou genezen, maar gewoon helpen hier mee iets 'lichter' te leven.

Mindfullness hielp mij niet. Ik kijk naar vogels in de tuin. Als mijn armen meewerken haak ik wat. Zoek grappige serie op laptop, en soms gewoon maar wachten tot de dag voorbij gaat.

Op goede dagen doe ik 'iets', dat geeft voldoening. Ik kijk vandaag door een raam dat net, sinds maanden, gelapt is. Helpt heel even. Dikke knuffel mulitvit!
Gebruikersavatar
felixloena
Oud-medewerker
Berichten: 4445
Lid geworden op: 04 mei 2009, 19:47
Locatie: Limburg
Contacteer:

Bericht door felixloena »

Ik begrijp je . Goed dat je hulp hebt gezocht. Daar heb ik zelf ook veel aan gehad. Het accepteren van het ziek zijn en mijn beperkingen vind ik het moeilijkste wat er is.

Sterktexxx
Leven is het meervoud van lef - Loesje
Gebruikersavatar
Feniks
Vertaler
Berichten: 676
Lid geworden op: 25 mei 2009, 09:46

Bericht door Feniks »

Mulitvit, je schrijft dat we niet mogen klagen.

Ik vind wel dat je af en toe mag klagen hoor! Het mag dan wel geen levensbeëindigende ziekte zijn voor de meesten, je leven zoals het was, de persoon die je kon zijn, dat is allemaal wel naar de haaien!

Van mij mag je daar best over klagen. Soms zou ik willen dat het wel levensbedreigend was, dan zou er meer aandacht voor zijn, of er zit in iedere geval een overzichtelijk einde aan.

Gelukkig denk ik en jij vast ook niet altijd zo, en klagen we zo min mogelijk, maar van mij mag het soms echt wel! Zeker hier!
Gast

Bericht door Gast »

Ik vind het erg fijn om hierover te kunnen praten. Het doet me ook erg goed, om van jullie te horen:)
Ik zoek inderdaad hulp om het te kunnen accepteren. Ik zal eens gaan kijken naar aandachttraining Malu. Erg fijn dat jou heeft verder geholpen:)

Feniks, hoe gaat het bij jou? Ik las dat je aan het proberen was of anti depressive medicijnen zouden helpen. Heb je er ook baat bij? Of is het nog te vroeg om hier antwoord op te geven?

Het helpt me erg om wat van jullie te horen. Het klopt inderdaad dat ik niet altijd zo negatief denk, net als anderen denk ik. Maar ik vind het erg fijn, dat ik het even kwijt kan, wanneer ik me toch even wat minder voel.

Dankjewel:)

Veel Liefs
Gebruikersavatar
josje15
Gevorderd lid
Berichten: 2775
Lid geworden op: 06 nov 2012, 14:10

Bericht door josje15 »

Hoi multivit

Vooral erover praten hier, want het is heel herkenbaar
Het is soms lastig om te bepalen wanneer je hulp nodig hebt van een psycholoog en of anti-depressiva.
Het is gewoon een hele klus om te aksepteren, dat je ziek bent en alles wat daar bij komt.
----------------------------------------------------------------------------
Ik heb vandaag mijn eerste antidepri pilletje geslikt. En krijg straks therapie om met mijn gedachten om te gaan. Ik zag het laatste maanden niet meer zitten, en laat me nu maar beetje helpen. Het helpt al dat ik me laat helpen.
-----------------------------------------------------------------------------
@hoi Feniks...dapper, hoor, pillen slikken en therape, fijn, dat die psychiater je niet wil genezen. Zo te horen wil ie je depressie behandelen en niet je ME...prima lijkt me
Ik hoop voor je, dat je je beter gaat voelen....bij mij hebben AD en therapieveel ruimte in mijn hoofd gegeven. En als je hulp krijgt voel je je er ook niet zo allee
n mee, tenminste zo was het voor mij.

Veel liefs voor iedereen die zich naar en alleen voelt
'mijn leven neemt haar eigen vlucht'
Gebruikersavatar
Feniks
Vertaler
Berichten: 676
Lid geworden op: 25 mei 2009, 09:46

Bericht door Feniks »

Ik slik nu een week, dus nog te vroeg om iets te zeggen.

Laatste weken was ik al minder vaak somber. Er hoeft ook maar iets te gebeuren en ik geniet al weer, zolang ik maar niet ga piekeren en nog iets kan doen op een dag gaat het wel.

Ik ben benieuwd wat er verder gebeurd, die therapie ... De psycholoog in Lelystad had ik niet veel aan. Lag ook aan mij misschien. Had toen helemaal geen zin om erover te praten.

Destijds had ik ook meer hoop dat het wel goed zou komen, dat is met de jaren, deze zomer vooral, toch minder geworden. Dus nu maar wel praten.

Bij familie en vrienden steeds huilen vind ik vervelend, ik wil niet die zieke zeur zijn.

Mooi he die sneeuw!
Gebruikersavatar
hypnosa
Beginner
Berichten: 20
Lid geworden op: 04 jul 2007, 11:58
Contacteer:

Bericht door hypnosa »

Hoi allemaal.
Al een wat verouderd onderwerp zie ik. Graag wil ik hierover wat dingen kwijt.

Ik ben behoorlijk depressief en het wordt steeds erger. Al sinds mijn 16e heb ik klachten en op mijn 24e heb ik de officiële diagnose ME gekregen. Ook in die tijd wad ik down maar ik heb nog nooit zo diep gezeten als nu. Juist de combi vind ik zo moeilijk! Om uit de depressie te komen, heb ik afleiding nodig en van de afleiding word ik zieker. Gek word ik ervan. Dagelijks denk,ik aan zelfdoding maar ik heb jonge kinderen en die mag/wil ik dat nooit aandoen. Maar voor mezelf hoeft het echt niet meer. Ik loop bij een ME vriendelijke psychiater en slik al veel medicijnen. Het helpt echter niet afdoende. Zij was voor opname bij GGZ instelling maar ik ben zo bang voor stigma. En psychiatrisch patiënt en ME dat niet serieus wordt genomen. Ik wilde altijd zoveel, ben een echte gaan met die banaan type. Mezelf constant afremmen, ik haat het. Het liefst wil ik leren omgaan met deze rot aandoening. Maar hoe? Kan ik het GGZ wel vertrouwen? Ik ben er een aantal maanden geleden geweest en meteen werd weer CGT/GET aangeraden, verder konden ze niets voor mij doen. Ik heb dit al gedaan jaaaaaren geleden en ik werd er alleen maar slechter van. En juist dit gezeik nog naast amper extra hulp krijgen zorgen ervoor dat ik er geen gat meer ik zie.
Iemand evaring hier met opname of dagbehandeling?
Gezonde mensen hebben vele wensen, zieke mensen hebben er maar 1.
Plaats reactie