Aoife, jij bent echt de vieste! En zo expliciet 
Ik was al bang dat je je rot zou schrikken als je ons las, maar nee, je gooit er nog drie scheppen (aardbeienyoghurt) boven op!Candida
Moderator: Moderators
-
wijlhuizen
- Beginner
- Berichten: 43
- Lid geworden op: 06 aug 2011, 19:51
- Locatie: Rotterdam
candida is een gist, op zich onschadelijk, maar kan meer voorkomen bij alle
zieke of vermoeide mensen met verminderde weerstand, zoals me/cvs. Wij
behandelen hem niet, tenzij men er duidelijk last van heeft en hij uit het
bloed gekweekt wordt bijvoorbeeld en of veel vaginale, huid of haarproblemen
heeft.
zieke of vermoeide mensen met verminderde weerstand, zoals me/cvs. Wij
behandelen hem niet, tenzij men er duidelijk last van heeft en hij uit het
bloed gekweekt wordt bijvoorbeeld en of veel vaginale, huid of haarproblemen
heeft.
-
wijlhuizen
- Beginner
- Berichten: 43
- Lid geworden op: 06 aug 2011, 19:51
- Locatie: Rotterdam
Uit het boek "altijdmoe" waar ik mede auteur van ben en gratis te downloaden is, als iemand een downloadlink wil maken......
Candida Albicans is een gist die ieder mens bij zich heeft, op de huid en de
slijmvliezen van bijvoorbeeld vagina en spijsverteringsstelsel. Bij ieder
mens zal in de ontlasting Candida albicans worden gevonden, en antilichamen
tegen Candida in het bloed. Aan de hand van dergelijk onderzoek kan niet
worden geconcludeerd dat iemand ziek is van Candida albicans. Daarvoor
moeten de candida-cellen daadwerkelijk in het weefsel zijn aangetroffen.
Normaal geeft Candida geen problemen, maar onder bepaalde omstandigheden kan
de groei ervan uit de hand lopen. Als bij redelijk gezonde mensen een
Candida albicans infectie optreedt, blijft dit vaak oppervlakkig en lokaal,
en is dikwijls goed zichtbaar. Dergelijke infecties, die wel vervelend maar
niet ernstig zijn, treden ook op bij mensen met ME/CVS. Ze kunnen over het
algemeen door de huisarts goed worden behandeld met medicinale crème, poeder
of lotion of huidspray, in hardnekkiger of telkens terugkerende gevallen
door een kuur met tabletten. Bij mensen met AIDS of kanker is de infectie
vaak uitgebreid en soms dodelijk. ****
De reguliere (gewone) geneeskunde beschrijft een aantal problemen rond
Candida. Zo is er een zeldzame aandoening, meestal bij kinderen, bij wie de
T-cellen, een soort afweercellen, niet goed werken tegen Candida albicans.
De infectie blijft dan meestal beperkt tot slijmvliezen, haar, huid en
nagels. Bij mensen met een ziekte van het afweersysteem, en meer in het
bijzonder diegenen met daarbij ook een slecht passend kunstgebit, diabetes,
langdurig gebruik van antibiotica en/of steroïden, en bij mensen met HIV,
zie je nogal eens een hardnekkige candida-infectie van mondholte en
slokdarm. Als daarbij ook nog eens het maag-darm-stelsel is beschadigd door
een operatie of tumor, kan Candida via deze beschadiging van het slijmvlies
de rest van het lichaam binnendringen.
Wanneer een gegrond vermoeden bestaat dat een dergelijke verspreiding door
het lichaam heeft plaatsgevonden krijgt de patiënt voor de zekerheid een
behandeling tegen schimmels/gist, zelfs als er nog geen symptomen zijn. Ook
via injectienaalden, infusen en dergelijke kan, bij een ernstig verstoorde
afweer, een verspreiding door het lichaam ontstaan. Hoewel bij
ME/CVS-patiënten wel iets aan de hand lijkt te zijn met bepaalde aspecten
van het afweersysteem, is er nog geen harde aanwijzing gevonden dat Candida
albicans een rol speelt in het veroorzaken of verergeren van deze ziekte.
Binnen de orthomoleculaire geneeskunde en andere alternatieve of aanvullende
geneeswijzen, is veel aandacht voor de mogelijke rol van Candida albicans
bij een hele reeks klachten als chronische vermoeidheid, depressies,
menstruatiestoornissen, spijsverteringsproblemen en allergieën. Er wordt
gesteld dat hyphen, een soort uitgroeisels, van Candida albicans door het
slijmvlies van de darmen dringen en zo zelfs de bloedbaan bereiken.
Gifstoffen gevormd door Candida albicans bereiken vervolgens alle delen van
het lichaam. Verdere zouden microscopisch kleine gaatjes in de darmen
ontstaan waardoor dezen gaan “lekken” en allerlei stoffen zomaar doorlaten
waardoor allergisch reacties ontstaan. Het immuunsysteem verzwakt hierdoor,
en de patiënt wordt kwetsbaarder voor infecties.
Om de Candida albicans onder controle te krijgen worden diëten en medicijnen
voorgeschreven om de gist te remmen in de groei, en de overbevolking aan
gist zo in te dammen. Verboden zijn voedingsmiddelen met gist, suiker en
kunstmatige zoetstoffen , geraffineerde graanproducten en gefermenteerde
producten zoals kaas en alcohol. Bij dit “uithongeren” van de Candida
kunnen vraagtekens gezet worden. Zo is er onderzoek gedaan waaruit bleek,
dat de Candida lbicans juist hyphen ging vormen als reactie op
voedselgebrek. Als dit klopt nodig je de Candida door een dieet juist uit
tot “gaten boren” in je darmen, en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Bij
mensen die als experiment heel veel suiker te eten kregen, trad een
vermeerdering van de hoeveelheid Candida niet of nauwelijks op. De rol van
een verstoord evenwicht tussen bacteriën en Candida albicans in de darmen
lijkt ook wat overtrokken. In een experiment bleek dat evenwicht zich binnen
enkele dagen te herstellen. Zelfs bij een groep mensen na behandeling met
breedspectrum antibiotica die veel soorten bacteriën doodt, én na een zware
operatie aan de darmen, was het evenwicht binnen een maand hersteld.
Zeker de eerste vier weken van het dieet mag men geen fruit, en geen
melkproducten behalve yoghurt met rechtsdraaiend melkzuur. Inhalatie van
levende bakkersgist en schimmelsporen zoals in kelders en oude kranten
dient te worden vermeden. Voor dat laatste kan je onderhand wel een
gasmasker opzetten, want gist zweeft overal rond, vooral in keukens.
Hoe lang het dieet moet worden gehouden hangt af van wie het voorschrijft.
De ene therapeut gaat ervan uit dat nieuwe voedingspatroon minimaal een jaar
moet worden volgehouden, de ander denkt aan 4 tot 6 maanden. Daarnaast
wordt alternatieve medicatie toegepast zoals caprylzuur om de gist te doden,
boterzuur om de gaatjes in de darmwand te herstellen, gemalen abrikoospitten
om de weerstand te verhogen, en probiotica om de groei van de “goede
bacteriën” in de darmen te bevorderen. Regelmatig zie ik dat mensen
producten op basis van thymus en pancreas krijgen voorgeschreven. Dit soort
producten gemaakt uit organen van dieren lijken me, in deze tijd van BSE
ofwel “gekke koeienziekte”, geen verstandige keus, al verzekeren de
fabrikanten de koper dat het gaat om de organen van dieren uit BSE-vrije
veestapels. Voor de toepassing van deze producten tegen systemische
candidiasis bestaat in ieder geval geen wetenschappelijk onderbouwde
motivatie. Het nut bij ME/CVS is nog onduidelijker.
Bekende reguliere medicijnen die ook wel worden voorgeschreven door artsen
met een alternatieve praktijk zijn ketoconazol, fluconazol, nystatine of
amfotericine B. Er zijn inmiddels aanwijzingen dat door het (te)
wijdverbreide gebruik van deze medicijnen resistentie dreigt te ontstaan,
zoals dit ook bij antibiotica bekend is. Als dit klopt is dit een
zorgwekkende ontwikkeling voor bijvoorbeeld AIDS-patiënten. Enige
voorzichtigheid bij voorschrijven van deze middelen lijkt dus op zijn
plaats.
Amfotericine B en nystatine worden na inname niet opgenomen, en werken dus
alleen in de darmen zelf. Om in de weefsels te komen zou het via een infuus
moeten worden gegeven, maar Nystatine is hiervoor veel te giftig. Artsen die
ervan uitgaan dat de darmen “lek” zijn geraakt en daardoor zomaar van alles
doorlaten nemen dus, als hun redenering zou kloppen, wel een groot risico
als ze nystatine voorschrijven. Amfotericine B vormt een zware belasting
voor de nieren, daarom moet bij behandeling met dit medicijn de nierfunctie
regelmatig worden gecontroleerd.
Ketoconazol wordt, als tablet, goed opgenomen, maar is zo belastend voor de
lever dat het alleen moet worden toegepast als alternatieven geen effect
hebben op de infectie. Een dergelijk alternatief, dat goed doordringt in de
weefsels, is fluconazol. ****
****
Overigens heb ik bij verschillende fabrikanten en onderzoekers van
medicijnen tegen schimmels en gisten navraag gedaan naar hun mening over
ME/CVS en Candida albicans. Zij zien geen enkel verband en verwachten niets
van het voorschrijven van hun medicijnen bij ME/CVS. Dat wil wat zeggen,
want daarmee missen ze een gigantische klantenkring en verkoop.
Er is dus wel een goed klinkende hypothese over hoe de besmetting met en
verspreiding van Candida albicans in het lichaam precies in het werk gaan.
Het klinkt zo ontzettend mooi en passend dat ik wel zou willen geloven dat
het waar was. Sterker nog, ik heb zelf op een candida-dieet gestaan, na een
diagnose die naar ik nu weet volkomen uit de lucht gegrepen was, op basis
van onderzoek waarvoor geen enkele wetenschappelijke basis bestaat. Het
hielp me niets, maar het was fijn om even hoop te hebben. Helaas, de
bewijzen bij de mooie theorie zijn nog altijd niet geleverd, terwijl de
mogelijkheden om het te onderzoeken al lang bestaan. Mycologen en medisch
microbiologen hebben onderzoek gedaan, maar kunnen bij ME/CVS-patiënten niet
meer of vaker Candida albicans aantonen dan bij gezonde proefpersonen.
Dokter Shepherd, Brits ME/CVS-deskundige en zelf patiënt, heeft gewerkt in
een Londense kliniek voor seksueel overdraagbare ziekten, en daarbij veel
studie verricht aan Candida albicans. Alle varianten en gradaties van
aandoeningen in verband met Candida albicans heeft hij daar aanschouwt, en
hij concludeert in zijn boek “Living with M.E.” dat er geen enkel
oorzakelijk verband is tussen ME/CVS en Candida albicans.
“Candida-voorstanders” kiezen echter liever voor omstreden
onderzoeksmethoden. De diagnose candidiasis wordt door de alternatief
genezers en artsen gesteld door bijvoorbeeld donker veldmicroscopie van
bloed, en kinesiologie (meten van spierspanning)of levend bloed analyse
door middel van fase contrast microscopie. Uitslagen van deze testen zouden
volgens de orthomoleculaire artsen echter geen definitieve uitslag geven,
en daarom altijd moeten worden ondersteund door een vragenlijst. Het is dus
nog niet zo, dat een arts na een vraaggesprek en lichamelijk onderzoek tot
een vermoedelijke diagnose komt die vervolgens wordt bewezen (of
tegengesproken) door een (laboratorium)onderzoek. Verwarrend genoeg wordt de
donker veldmicroscopie door een deel van de orthomoleculairen verworpen als
middel om candidiasis in een patiënt te ontdekken. Het was ook moeilijk vol
te houden aangezien in het bloed van mensen met bewezen Candida
albicans-infectie via deze methode niets werd gevonden. Therapeuten die het
hiermee niet eens zijn verkondigen daarentegen op vrij dringende toon, dat
de fase contrast microscopie volkomen ongeschikt is voor het onderzoeken van
“levend bloed” op Candida albicans, en dat alleen de donker veld microscopie
volgens dr. Enderlein tot de waarheid leidt. Hoe het ook zij, alle
bovengenoemde methoden zijn niet gevalideerd voor detectie van candidiasis,
dat wil zeggen het is niet bewezen dat bovengenoemde tests inderdaad de
informatie geven die de onderzoekers claimen.
Helaas zijn er dan ook nog de vage genezers die zonder enige echte kennis
van zaken en zonder zelfs maar een poging tot serieus onderzoek graag de
termen “candida” en “hypoglycemie rondstrooien, wellicht omdat het zo
medisch klinkt. Deze mensen hebben voor de diagnose meestal genoeg aan een
simpel vragenlijstje, dat bijna iedereen die het invult automatisch tot
candida-patiënt bombardeert. Aan dergelijke mensen maak ik liever weinig
woorden vuil en aan hun handel zou niemand geld moeten uitgeven! Deze types
verdienen aan de ellende van anderen, al is het wel zo dat sommigen dit zelf
oprecht anders ervaren. Dat maakt het niet minder erg.
Om uit te zoeken of de tests iets zeggen is uitgebreid onderzoek nodig met
bewezen zieke en gezonde proefpersonen, en dan zodanig dat de onderzoekers
die de tests doen en de beelden bekijken niet weten wiens bloed, foto’s of
ander materiaal ze voor zich hebben. Ongeveer hetzelfde geldt voor de
voorgeschreven medicijnen. Ook dat moet op een vergelijkbare wijze worden
onderzocht, met placebo, dubbelblind, en gerandomiseerd. Iets dergelijks
(dus gerandomiseerd en dubbelblind) is binnen de reguliere geneeskunde
gedaan voor het medicijn nystatine dat geregeld wordt voorgeschreven bij
vermeende candidiasis. Hoewel oppervlakkige schimmelinfecties zoals
verwacht verdwenen bleven de andere klachten zoals chronische vermoeidheid,
pms , darmklachten en depressie voortbestaan na een kuur van enkele
maanden, en waar ze afnamen was dit geen grotere verbetering dan met het
nepmiddel. Alléén een kuur Nystatine heeft dus bewezen geen zin bij
bovengenoemde klachten, behalve dan tegen de Candida albicans op zich. De
diëten zouden ook op dergelijke wijze onderzocht moeten worden, waarbij ook
de manier van eten voorafgaand aan het candida-dieet moet worden
meegenomen. Het is namelijk goed mogelijk dat mensen daarvoor minder goed
aten, of door ‘t dieet een voedingsmiddel weglaten waar iets in zit waar ze
niet tegen kunnen, en dus daarom opknappen van een candida-dieet.
Candida Albicans is een gist die ieder mens bij zich heeft, op de huid en de
slijmvliezen van bijvoorbeeld vagina en spijsverteringsstelsel. Bij ieder
mens zal in de ontlasting Candida albicans worden gevonden, en antilichamen
tegen Candida in het bloed. Aan de hand van dergelijk onderzoek kan niet
worden geconcludeerd dat iemand ziek is van Candida albicans. Daarvoor
moeten de candida-cellen daadwerkelijk in het weefsel zijn aangetroffen.
Normaal geeft Candida geen problemen, maar onder bepaalde omstandigheden kan
de groei ervan uit de hand lopen. Als bij redelijk gezonde mensen een
Candida albicans infectie optreedt, blijft dit vaak oppervlakkig en lokaal,
en is dikwijls goed zichtbaar. Dergelijke infecties, die wel vervelend maar
niet ernstig zijn, treden ook op bij mensen met ME/CVS. Ze kunnen over het
algemeen door de huisarts goed worden behandeld met medicinale crème, poeder
of lotion of huidspray, in hardnekkiger of telkens terugkerende gevallen
door een kuur met tabletten. Bij mensen met AIDS of kanker is de infectie
vaak uitgebreid en soms dodelijk. ****
De reguliere (gewone) geneeskunde beschrijft een aantal problemen rond
Candida. Zo is er een zeldzame aandoening, meestal bij kinderen, bij wie de
T-cellen, een soort afweercellen, niet goed werken tegen Candida albicans.
De infectie blijft dan meestal beperkt tot slijmvliezen, haar, huid en
nagels. Bij mensen met een ziekte van het afweersysteem, en meer in het
bijzonder diegenen met daarbij ook een slecht passend kunstgebit, diabetes,
langdurig gebruik van antibiotica en/of steroïden, en bij mensen met HIV,
zie je nogal eens een hardnekkige candida-infectie van mondholte en
slokdarm. Als daarbij ook nog eens het maag-darm-stelsel is beschadigd door
een operatie of tumor, kan Candida via deze beschadiging van het slijmvlies
de rest van het lichaam binnendringen.
Wanneer een gegrond vermoeden bestaat dat een dergelijke verspreiding door
het lichaam heeft plaatsgevonden krijgt de patiënt voor de zekerheid een
behandeling tegen schimmels/gist, zelfs als er nog geen symptomen zijn. Ook
via injectienaalden, infusen en dergelijke kan, bij een ernstig verstoorde
afweer, een verspreiding door het lichaam ontstaan. Hoewel bij
ME/CVS-patiënten wel iets aan de hand lijkt te zijn met bepaalde aspecten
van het afweersysteem, is er nog geen harde aanwijzing gevonden dat Candida
albicans een rol speelt in het veroorzaken of verergeren van deze ziekte.
Binnen de orthomoleculaire geneeskunde en andere alternatieve of aanvullende
geneeswijzen, is veel aandacht voor de mogelijke rol van Candida albicans
bij een hele reeks klachten als chronische vermoeidheid, depressies,
menstruatiestoornissen, spijsverteringsproblemen en allergieën. Er wordt
gesteld dat hyphen, een soort uitgroeisels, van Candida albicans door het
slijmvlies van de darmen dringen en zo zelfs de bloedbaan bereiken.
Gifstoffen gevormd door Candida albicans bereiken vervolgens alle delen van
het lichaam. Verdere zouden microscopisch kleine gaatjes in de darmen
ontstaan waardoor dezen gaan “lekken” en allerlei stoffen zomaar doorlaten
waardoor allergisch reacties ontstaan. Het immuunsysteem verzwakt hierdoor,
en de patiënt wordt kwetsbaarder voor infecties.
Om de Candida albicans onder controle te krijgen worden diëten en medicijnen
voorgeschreven om de gist te remmen in de groei, en de overbevolking aan
gist zo in te dammen. Verboden zijn voedingsmiddelen met gist, suiker en
kunstmatige zoetstoffen , geraffineerde graanproducten en gefermenteerde
producten zoals kaas en alcohol. Bij dit “uithongeren” van de Candida
kunnen vraagtekens gezet worden. Zo is er onderzoek gedaan waaruit bleek,
dat de Candida lbicans juist hyphen ging vormen als reactie op
voedselgebrek. Als dit klopt nodig je de Candida door een dieet juist uit
tot “gaten boren” in je darmen, en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Bij
mensen die als experiment heel veel suiker te eten kregen, trad een
vermeerdering van de hoeveelheid Candida niet of nauwelijks op. De rol van
een verstoord evenwicht tussen bacteriën en Candida albicans in de darmen
lijkt ook wat overtrokken. In een experiment bleek dat evenwicht zich binnen
enkele dagen te herstellen. Zelfs bij een groep mensen na behandeling met
breedspectrum antibiotica die veel soorten bacteriën doodt, én na een zware
operatie aan de darmen, was het evenwicht binnen een maand hersteld.
Zeker de eerste vier weken van het dieet mag men geen fruit, en geen
melkproducten behalve yoghurt met rechtsdraaiend melkzuur. Inhalatie van
levende bakkersgist en schimmelsporen zoals in kelders en oude kranten
dient te worden vermeden. Voor dat laatste kan je onderhand wel een
gasmasker opzetten, want gist zweeft overal rond, vooral in keukens.
Hoe lang het dieet moet worden gehouden hangt af van wie het voorschrijft.
De ene therapeut gaat ervan uit dat nieuwe voedingspatroon minimaal een jaar
moet worden volgehouden, de ander denkt aan 4 tot 6 maanden. Daarnaast
wordt alternatieve medicatie toegepast zoals caprylzuur om de gist te doden,
boterzuur om de gaatjes in de darmwand te herstellen, gemalen abrikoospitten
om de weerstand te verhogen, en probiotica om de groei van de “goede
bacteriën” in de darmen te bevorderen. Regelmatig zie ik dat mensen
producten op basis van thymus en pancreas krijgen voorgeschreven. Dit soort
producten gemaakt uit organen van dieren lijken me, in deze tijd van BSE
ofwel “gekke koeienziekte”, geen verstandige keus, al verzekeren de
fabrikanten de koper dat het gaat om de organen van dieren uit BSE-vrije
veestapels. Voor de toepassing van deze producten tegen systemische
candidiasis bestaat in ieder geval geen wetenschappelijk onderbouwde
motivatie. Het nut bij ME/CVS is nog onduidelijker.
Bekende reguliere medicijnen die ook wel worden voorgeschreven door artsen
met een alternatieve praktijk zijn ketoconazol, fluconazol, nystatine of
amfotericine B. Er zijn inmiddels aanwijzingen dat door het (te)
wijdverbreide gebruik van deze medicijnen resistentie dreigt te ontstaan,
zoals dit ook bij antibiotica bekend is. Als dit klopt is dit een
zorgwekkende ontwikkeling voor bijvoorbeeld AIDS-patiënten. Enige
voorzichtigheid bij voorschrijven van deze middelen lijkt dus op zijn
plaats.
Amfotericine B en nystatine worden na inname niet opgenomen, en werken dus
alleen in de darmen zelf. Om in de weefsels te komen zou het via een infuus
moeten worden gegeven, maar Nystatine is hiervoor veel te giftig. Artsen die
ervan uitgaan dat de darmen “lek” zijn geraakt en daardoor zomaar van alles
doorlaten nemen dus, als hun redenering zou kloppen, wel een groot risico
als ze nystatine voorschrijven. Amfotericine B vormt een zware belasting
voor de nieren, daarom moet bij behandeling met dit medicijn de nierfunctie
regelmatig worden gecontroleerd.
Ketoconazol wordt, als tablet, goed opgenomen, maar is zo belastend voor de
lever dat het alleen moet worden toegepast als alternatieven geen effect
hebben op de infectie. Een dergelijk alternatief, dat goed doordringt in de
weefsels, is fluconazol. ****
****
Overigens heb ik bij verschillende fabrikanten en onderzoekers van
medicijnen tegen schimmels en gisten navraag gedaan naar hun mening over
ME/CVS en Candida albicans. Zij zien geen enkel verband en verwachten niets
van het voorschrijven van hun medicijnen bij ME/CVS. Dat wil wat zeggen,
want daarmee missen ze een gigantische klantenkring en verkoop.
Er is dus wel een goed klinkende hypothese over hoe de besmetting met en
verspreiding van Candida albicans in het lichaam precies in het werk gaan.
Het klinkt zo ontzettend mooi en passend dat ik wel zou willen geloven dat
het waar was. Sterker nog, ik heb zelf op een candida-dieet gestaan, na een
diagnose die naar ik nu weet volkomen uit de lucht gegrepen was, op basis
van onderzoek waarvoor geen enkele wetenschappelijke basis bestaat. Het
hielp me niets, maar het was fijn om even hoop te hebben. Helaas, de
bewijzen bij de mooie theorie zijn nog altijd niet geleverd, terwijl de
mogelijkheden om het te onderzoeken al lang bestaan. Mycologen en medisch
microbiologen hebben onderzoek gedaan, maar kunnen bij ME/CVS-patiënten niet
meer of vaker Candida albicans aantonen dan bij gezonde proefpersonen.
Dokter Shepherd, Brits ME/CVS-deskundige en zelf patiënt, heeft gewerkt in
een Londense kliniek voor seksueel overdraagbare ziekten, en daarbij veel
studie verricht aan Candida albicans. Alle varianten en gradaties van
aandoeningen in verband met Candida albicans heeft hij daar aanschouwt, en
hij concludeert in zijn boek “Living with M.E.” dat er geen enkel
oorzakelijk verband is tussen ME/CVS en Candida albicans.
“Candida-voorstanders” kiezen echter liever voor omstreden
onderzoeksmethoden. De diagnose candidiasis wordt door de alternatief
genezers en artsen gesteld door bijvoorbeeld donker veldmicroscopie van
bloed, en kinesiologie (meten van spierspanning)of levend bloed analyse
door middel van fase contrast microscopie. Uitslagen van deze testen zouden
volgens de orthomoleculaire artsen echter geen definitieve uitslag geven,
en daarom altijd moeten worden ondersteund door een vragenlijst. Het is dus
nog niet zo, dat een arts na een vraaggesprek en lichamelijk onderzoek tot
een vermoedelijke diagnose komt die vervolgens wordt bewezen (of
tegengesproken) door een (laboratorium)onderzoek. Verwarrend genoeg wordt de
donker veldmicroscopie door een deel van de orthomoleculairen verworpen als
middel om candidiasis in een patiënt te ontdekken. Het was ook moeilijk vol
te houden aangezien in het bloed van mensen met bewezen Candida
albicans-infectie via deze methode niets werd gevonden. Therapeuten die het
hiermee niet eens zijn verkondigen daarentegen op vrij dringende toon, dat
de fase contrast microscopie volkomen ongeschikt is voor het onderzoeken van
“levend bloed” op Candida albicans, en dat alleen de donker veld microscopie
volgens dr. Enderlein tot de waarheid leidt. Hoe het ook zij, alle
bovengenoemde methoden zijn niet gevalideerd voor detectie van candidiasis,
dat wil zeggen het is niet bewezen dat bovengenoemde tests inderdaad de
informatie geven die de onderzoekers claimen.
Helaas zijn er dan ook nog de vage genezers die zonder enige echte kennis
van zaken en zonder zelfs maar een poging tot serieus onderzoek graag de
termen “candida” en “hypoglycemie rondstrooien, wellicht omdat het zo
medisch klinkt. Deze mensen hebben voor de diagnose meestal genoeg aan een
simpel vragenlijstje, dat bijna iedereen die het invult automatisch tot
candida-patiënt bombardeert. Aan dergelijke mensen maak ik liever weinig
woorden vuil en aan hun handel zou niemand geld moeten uitgeven! Deze types
verdienen aan de ellende van anderen, al is het wel zo dat sommigen dit zelf
oprecht anders ervaren. Dat maakt het niet minder erg.
Om uit te zoeken of de tests iets zeggen is uitgebreid onderzoek nodig met
bewezen zieke en gezonde proefpersonen, en dan zodanig dat de onderzoekers
die de tests doen en de beelden bekijken niet weten wiens bloed, foto’s of
ander materiaal ze voor zich hebben. Ongeveer hetzelfde geldt voor de
voorgeschreven medicijnen. Ook dat moet op een vergelijkbare wijze worden
onderzocht, met placebo, dubbelblind, en gerandomiseerd. Iets dergelijks
(dus gerandomiseerd en dubbelblind) is binnen de reguliere geneeskunde
gedaan voor het medicijn nystatine dat geregeld wordt voorgeschreven bij
vermeende candidiasis. Hoewel oppervlakkige schimmelinfecties zoals
verwacht verdwenen bleven de andere klachten zoals chronische vermoeidheid,
pms , darmklachten en depressie voortbestaan na een kuur van enkele
maanden, en waar ze afnamen was dit geen grotere verbetering dan met het
nepmiddel. Alléén een kuur Nystatine heeft dus bewezen geen zin bij
bovengenoemde klachten, behalve dan tegen de Candida albicans op zich. De
diëten zouden ook op dergelijke wijze onderzocht moeten worden, waarbij ook
de manier van eten voorafgaand aan het candida-dieet moet worden
meegenomen. Het is namelijk goed mogelijk dat mensen daarvoor minder goed
aten, of door ‘t dieet een voedingsmiddel weglaten waar iets in zit waar ze
niet tegen kunnen, en dus daarom opknappen van een candida-dieet.
Dr Wijlhuizen,
Ik heb 5 jaar in een ernstig beschimmelde slaapkamer geslapen omdat de verhuuder verdomde er snel wat aan te doen.
Ik heb heel wat "mooie" schimmelcreaties de revu zien passeren in die jaren op muren, kasten, kleding enz.
Komt deze bewering van u of van iemand anders?Inhalatie van
levende bakkersgist en schimmelsporen zoals in kelders en oude kranten
dient te worden vermeden.
Ik heb 5 jaar in een ernstig beschimmelde slaapkamer geslapen omdat de verhuuder verdomde er snel wat aan te doen.
Ik heb heel wat "mooie" schimmelcreaties de revu zien passeren in die jaren op muren, kasten, kleding enz.
Asje,
Sorry ik ben helemaal vergeten te reageren op jouw vraag.
Ik kan nog niet zeggen of ik baat heb bij de yoghurt, daarvoor ben ik er nog te kort mee bezig.
Maar ik kan wel zeggen dat ik het wel een beetje een vieze kledderboel vind.
Ik had nu nog iets heel smerigs op willen schrijven maar ik denk dat ik het maar laat...
Groetjes Aoife.
Sorry ik ben helemaal vergeten te reageren op jouw vraag.
Ik kan nog niet zeggen of ik baat heb bij de yoghurt, daarvoor ben ik er nog te kort mee bezig.
Maar ik kan wel zeggen dat ik het wel een beetje een vieze kledderboel vind.
Ik had nu nog iets heel smerigs op willen schrijven maar ik denk dat ik het maar laat...
Groetjes Aoife.
Dr Wijlhuizen dank u voor uw heldere informatie.
Hypoglycemie is toch wel te testen door een reeks opvolgende metingen op suiker? Ik heb dat een keer laten doen, toen zag je dat mijn bloedsuiker opeens een heel stuk naar beneden viel en daarna ook weer omhoog ging zonder dat ik iets gegeten had. Ik zie het dan ook meer als een abnormale reactie van de alvleesklier met als gevolg een onregelmatige suikerspiegel. Ik heb er in ieder geval nog steeds last van. Hoe je het ook noemt.
Waarom de ' alternatieve' geneeskunde' nauwelijks gedegen onderzoek doet naar hun hypothesen is mij een raadsel. En stemt ook niet echt tot vertrouwen. Van de andere kant is de materie ook wel erg ingewikkeld en heeft al het reguliere onderzoek tot nu toe ook nog niets bruikbaars opgeleverd. Dus ze kunnen nog altijd deels gelijk hebben met hun vage theorieen. Wie niet waagt die niet wint. Een aantal jaren geleden heeft het anti-candidadieet me wel op de been gehouden. Maar inmiddels zet het geen zoden meer aan de dijk.
Sorry zit een beetje hardop te denken.
Hypoglycemie is toch wel te testen door een reeks opvolgende metingen op suiker? Ik heb dat een keer laten doen, toen zag je dat mijn bloedsuiker opeens een heel stuk naar beneden viel en daarna ook weer omhoog ging zonder dat ik iets gegeten had. Ik zie het dan ook meer als een abnormale reactie van de alvleesklier met als gevolg een onregelmatige suikerspiegel. Ik heb er in ieder geval nog steeds last van. Hoe je het ook noemt.
Waarom de ' alternatieve' geneeskunde' nauwelijks gedegen onderzoek doet naar hun hypothesen is mij een raadsel. En stemt ook niet echt tot vertrouwen. Van de andere kant is de materie ook wel erg ingewikkeld en heeft al het reguliere onderzoek tot nu toe ook nog niets bruikbaars opgeleverd. Dus ze kunnen nog altijd deels gelijk hebben met hun vage theorieen. Wie niet waagt die niet wint. Een aantal jaren geleden heeft het anti-candidadieet me wel op de been gehouden. Maar inmiddels zet het geen zoden meer aan de dijk.
Sorry zit een beetje hardop te denken.
Een vooroordeel is moeilijker te splitsen dan een atoom (A. Einstein)
Absence of proof is not proof of absence
Absence of proof is not proof of absence
Hoi Theo,
ik heb een verlengde GTT gehad en daar kwam volgens het overigens reguliere lab en mijn toenmalige huisarts 'een duidelijke hypoglycaemie' uit. Ik zakte oa tot 3.0. Nou las ik laatst dat de waarden naar beneden zijn bijgesteld en dat men dat niet meer als te laag kwalificeert. Weet jij hoe dat zit? Ik word trouwens erg naar als ik lang niet gegeten heb.
ik heb een verlengde GTT gehad en daar kwam volgens het overigens reguliere lab en mijn toenmalige huisarts 'een duidelijke hypoglycaemie' uit. Ik zakte oa tot 3.0. Nou las ik laatst dat de waarden naar beneden zijn bijgesteld en dat men dat niet meer als te laag kwalificeert. Weet jij hoe dat zit? Ik word trouwens erg naar als ik lang niet gegeten heb.