Wie studeert er nog meer?
Moderator: Moderators
Hallo,
Inmiddels de tentamens erop zitten, en gelukkig aankomende week vrij.
En nu merk ik hoe zwaar de afgelopen periode is geweest, ik streef iedere keer naar een bepaald punt en zodra ik dat heb gehaald dan kak ik in. En vandaag is zo'n dag, vermoeide ogen en last van mijn klieren dat ik het liefst in bed wil liggen. Tevens heb ik ook al bijna twee maanden dat ik s'nachts last van hoestaanvallen krijg en wel tig keer naar de wc moet. Toch moet ik zeggen ritme en regelmaat is erg belangrijk, ik merk dat ik de situatie dan veel beter aan kan. En haalbare doelen aan jezelf stellen. Toen ik vorig jaar mijn stage afbrak ben ik eigenlijk nog veel verder achteruit gegaan en hoe groot de gevolgen waren merkte ik pas begin dit jaar. Hoeveel moeite het me heeft gekost om weer wat helderheid in mijn hoofd te krijgen en weer energie om dingen te ondernemen.
Sinds februari kan ik via een spreadsheet mijn financiën wekelijks in de gaten houden en heb zelfs inmiddels mijn pc-krediet af kunnen betalen hierdoor. Lekker weer een lening minder, nu naar de volgende aflossing. Sinds begin april heb ik een swiffer gekocht en die handdustertjes en nu houd ik het vol om iedere week mijn kamer op schoon te maken en op te ruimen. En moet zeggen, het is heerlijk om in een schone kamer te slapen en te werken en wetende dat je dit zelf voor mekaar gekregen hebt. Vaak pak ik dan nog een stukje van de overloop en het logeerkamertje erbij. Nu nog de papierwerk en administratieve werk regelen want daar hik ik nog een beetje tegen aan. Maar als kind al had ik eigenlijk al een agenda, eerst naar bijles, dan nog teacherhealth voor mijn leesprobleem (inmiddels al opgelost), toen naar de Riagg omdat ik vaak gepest werd, toen naar Logopodie en als ik dan nergens heen hoefde, dan moest ik eten bij mijn opa en oma. En daar had ik niet veel te doen en had ik ook niet de tijd om met iemand af te spreken. Toen ik ziek werd, werd het nog erger, om de twee weken naar het ziekenhuis, dan naar de fysio etc.... Iedere keer als ik iets moet inplannen, dan ga ik al bijna flippen. Gelukkig ga ik nog wel steeds de strijd met mezelf aan, maar leuk zal ik het nooit vinden. Ik zelf zou graag zo'n a5 formaat agenda willen hebben, want de meesten zijn te klein. Ik kan het dan allemaal beter inplannen.
Ritme/regelmaat en haalbare doelen stellen maakt het allemaal een stukje makkelijker en geeft me ook de mogelijkheid om trots op mezelf te voelen. Want ik ben van een IVBO (bijles student) naar het HBO gegaan en als ik wil kan ik naar de Universiteit. En ik had het laatst met mijn moeder er over, mijn zus mankeert niets, maar ik handel de zaakjes toch beter af en ga beter om met tegenvallers dan haar. Maar moet ik ook eerlijk bekennen dat ik vaak het gevoel heb dat mijn ouders andere eisen van mij verwachten dan mijn zus. Soms is dat zwaar, maar anderzijds is dit zo omdat ze weten dat ik het aan kan. Omdat je ziek bent vanwegen ME/CVS of iets anders ben je nooit en nimmer minder dan een gezond mens.
Ook ik heb de beschikking over een laptop, en ik heb veel huiswerk gemaakt vanuit mijn bed en moet zeggen die laptop is het beste idee dat ik ooit heb gehad. Het zorgt er toch een beetje voor dat het wat makkelijker wordt. Daarnaast lig ik nauwelijks overdags nog op bed en wanneer ik iets moet doen wat mij niet lukt, ga dan kijken naar wat je wel op dat moment aan kan. Zo spendeer je de tijd niet nutteloos. Maar ook ik overschat soms wat hoeveel tijd en energie een bepaald activiteit kost.
Wat mij toen een hele tijd geleden hielp was dat mijn ouders toen een puppie kochten, zonder dat ik het wist deed ik dingen die goed waren zonder dat ik het door had. En maakt het allemaal minder zwaar. Nou moet ik wel bekennen, ik laat de honden nooit uit, maar soms speel ik met ze of knuffel ik ze (ze zijn nu wel erg op leeftijd). Nu ik inmiddels een autorijbewijs heb ben ik ook mobieler geworden in die zin, de trein kan ik als het nodig is vermijden (is toch wel slopend).
Het enigste wat ik slik voor mijn vermoeidheid en concentratievermogen is vitamine b extra forte (een hogere dosering), gewoon bij de apotheek te halen. Mijn haar en huid is erg achteruit gegaan.
Verder wil ik nog verder kijken voor mogelijkheden in behandelingen of supplementen, maar voorlopig kost mij dat nog even te veel energie. Ik krijg volgende week bij de apotheek een huid en haar advies van Vichy, misschien dat ik daar wat aan heb. Ik gebruik daar al producten van en ze zijn erg fijn.
Cijfers van mijn tentamens krijg ik met zo'n drie weken (eventueel eerder), want dat is het beleid op mijn school. Dus het is afwachten en mijn aanvraag voor een module de aanwezigheidsverplichting op te schorten zodat mijn werkstuk beoordeeld kan worden is voorlopig afgewezen. Ik moet nog wat stukken aanvullen en een nieuwe brief te schrijven. Mijn decaan vindt dat nergens op slaan, maar omdat ik wat problemen heb met mijn voormalig studiebegeleider en hij wat modules geeft, in de examencommissie zit en etc.. etc..., willen we niet te veel forceren als het nog niet nodig is. Binnenkort een gesprek met mijn nieuwe studiebegeleider, en daar wordt onder andere ook even gesproken over scriptie en stage. En een gesprek met iemand van het stagebureau om te kijken hoe we het in mijn geval het beste kunnen aanpakken. En al dit moet ik dan weer terugkoppelen naar studie & handicap en de decaan. Dus ik heb nog wel het een en ander te regelen.
Een ondersteunende reactie op iris haar reactie en de stand van zake omtrent mijn studie.
Groetjes, Gabutje
Inmiddels de tentamens erop zitten, en gelukkig aankomende week vrij.
En nu merk ik hoe zwaar de afgelopen periode is geweest, ik streef iedere keer naar een bepaald punt en zodra ik dat heb gehaald dan kak ik in. En vandaag is zo'n dag, vermoeide ogen en last van mijn klieren dat ik het liefst in bed wil liggen. Tevens heb ik ook al bijna twee maanden dat ik s'nachts last van hoestaanvallen krijg en wel tig keer naar de wc moet. Toch moet ik zeggen ritme en regelmaat is erg belangrijk, ik merk dat ik de situatie dan veel beter aan kan. En haalbare doelen aan jezelf stellen. Toen ik vorig jaar mijn stage afbrak ben ik eigenlijk nog veel verder achteruit gegaan en hoe groot de gevolgen waren merkte ik pas begin dit jaar. Hoeveel moeite het me heeft gekost om weer wat helderheid in mijn hoofd te krijgen en weer energie om dingen te ondernemen.
Sinds februari kan ik via een spreadsheet mijn financiën wekelijks in de gaten houden en heb zelfs inmiddels mijn pc-krediet af kunnen betalen hierdoor. Lekker weer een lening minder, nu naar de volgende aflossing. Sinds begin april heb ik een swiffer gekocht en die handdustertjes en nu houd ik het vol om iedere week mijn kamer op schoon te maken en op te ruimen. En moet zeggen, het is heerlijk om in een schone kamer te slapen en te werken en wetende dat je dit zelf voor mekaar gekregen hebt. Vaak pak ik dan nog een stukje van de overloop en het logeerkamertje erbij. Nu nog de papierwerk en administratieve werk regelen want daar hik ik nog een beetje tegen aan. Maar als kind al had ik eigenlijk al een agenda, eerst naar bijles, dan nog teacherhealth voor mijn leesprobleem (inmiddels al opgelost), toen naar de Riagg omdat ik vaak gepest werd, toen naar Logopodie en als ik dan nergens heen hoefde, dan moest ik eten bij mijn opa en oma. En daar had ik niet veel te doen en had ik ook niet de tijd om met iemand af te spreken. Toen ik ziek werd, werd het nog erger, om de twee weken naar het ziekenhuis, dan naar de fysio etc.... Iedere keer als ik iets moet inplannen, dan ga ik al bijna flippen. Gelukkig ga ik nog wel steeds de strijd met mezelf aan, maar leuk zal ik het nooit vinden. Ik zelf zou graag zo'n a5 formaat agenda willen hebben, want de meesten zijn te klein. Ik kan het dan allemaal beter inplannen.
Ritme/regelmaat en haalbare doelen stellen maakt het allemaal een stukje makkelijker en geeft me ook de mogelijkheid om trots op mezelf te voelen. Want ik ben van een IVBO (bijles student) naar het HBO gegaan en als ik wil kan ik naar de Universiteit. En ik had het laatst met mijn moeder er over, mijn zus mankeert niets, maar ik handel de zaakjes toch beter af en ga beter om met tegenvallers dan haar. Maar moet ik ook eerlijk bekennen dat ik vaak het gevoel heb dat mijn ouders andere eisen van mij verwachten dan mijn zus. Soms is dat zwaar, maar anderzijds is dit zo omdat ze weten dat ik het aan kan. Omdat je ziek bent vanwegen ME/CVS of iets anders ben je nooit en nimmer minder dan een gezond mens.
Ook ik heb de beschikking over een laptop, en ik heb veel huiswerk gemaakt vanuit mijn bed en moet zeggen die laptop is het beste idee dat ik ooit heb gehad. Het zorgt er toch een beetje voor dat het wat makkelijker wordt. Daarnaast lig ik nauwelijks overdags nog op bed en wanneer ik iets moet doen wat mij niet lukt, ga dan kijken naar wat je wel op dat moment aan kan. Zo spendeer je de tijd niet nutteloos. Maar ook ik overschat soms wat hoeveel tijd en energie een bepaald activiteit kost.
Wat mij toen een hele tijd geleden hielp was dat mijn ouders toen een puppie kochten, zonder dat ik het wist deed ik dingen die goed waren zonder dat ik het door had. En maakt het allemaal minder zwaar. Nou moet ik wel bekennen, ik laat de honden nooit uit, maar soms speel ik met ze of knuffel ik ze (ze zijn nu wel erg op leeftijd). Nu ik inmiddels een autorijbewijs heb ben ik ook mobieler geworden in die zin, de trein kan ik als het nodig is vermijden (is toch wel slopend).
Het enigste wat ik slik voor mijn vermoeidheid en concentratievermogen is vitamine b extra forte (een hogere dosering), gewoon bij de apotheek te halen. Mijn haar en huid is erg achteruit gegaan.
Verder wil ik nog verder kijken voor mogelijkheden in behandelingen of supplementen, maar voorlopig kost mij dat nog even te veel energie. Ik krijg volgende week bij de apotheek een huid en haar advies van Vichy, misschien dat ik daar wat aan heb. Ik gebruik daar al producten van en ze zijn erg fijn.
Cijfers van mijn tentamens krijg ik met zo'n drie weken (eventueel eerder), want dat is het beleid op mijn school. Dus het is afwachten en mijn aanvraag voor een module de aanwezigheidsverplichting op te schorten zodat mijn werkstuk beoordeeld kan worden is voorlopig afgewezen. Ik moet nog wat stukken aanvullen en een nieuwe brief te schrijven. Mijn decaan vindt dat nergens op slaan, maar omdat ik wat problemen heb met mijn voormalig studiebegeleider en hij wat modules geeft, in de examencommissie zit en etc.. etc..., willen we niet te veel forceren als het nog niet nodig is. Binnenkort een gesprek met mijn nieuwe studiebegeleider, en daar wordt onder andere ook even gesproken over scriptie en stage. En een gesprek met iemand van het stagebureau om te kijken hoe we het in mijn geval het beste kunnen aanpakken. En al dit moet ik dan weer terugkoppelen naar studie & handicap en de decaan. Dus ik heb nog wel het een en ander te regelen.
Een ondersteunende reactie op iris haar reactie en de stand van zake omtrent mijn studie.
Groetjes, Gabutje
Hoi ik heb een dringende vraag!!! 19 mei a.s heb ik een intake gesprek voor de MBO Verpleegkundige opleiding... Wat echt mijn droom is om als verpleegkundige te kunnen gaan werken! Nu moet ik voor de intake een aantal papieren invullen en kwam ik een vraag tegen: Wordt u in uw functioneren beperkt door een handicap of chronische ziekte? Mijn CVS is momenteel vrij stabiel. Maar komt denk ik doordat ik momenteel ook geen enkele spanningen heb door wat dan ook! Ik kan dan ook erg veel als ik tussendoor maar regelmatig op de bank ga liggen en rust aan mn hoofd heb... Nu weet ik niet of ik moet vermelden dat ik CVS heb... Bang dat ze mij dan afwijzen! Die angst komt mede doordat ik de afgelopen 3 jaar in de zorg gewerkt heb en een werk/leercontract had maar door de CVS ontslagen ben... Al zeggen zij dat ik geen gevoel voor de doelgroep had, maar het ging er nie in dat ik het niet trek om wisselende diensten te draaien! En er werd gezegd van ja ME/CVS is niet herkend dus mogen we je er wel op ontslaan als ik zou blijven volhouden dat ik CVS heb! (heb het al sinds mn 12e/13e ben nu 20 dus ik weet echt wel dat dit niet over 1 nacht gekomen is) Door het werk ben ik zo'n 1,5 jaar echt ziek van de CVS geweest dus nu het goed gaat ben ik ook wel denk ik weer wat overmoedig met wat ik aan kan! En daardoor ook wel bang voor watvoor reactie die opleiding op mn lichaam geeft... Weet dus nie wat ik zeggen moet! Heb de keuze of ze er rekening mee moeten houden van school of niet! Dus nu weet ik helemaal niet wat ik doen moet!!! Ik heb wel al eens ergens gelezen dat je studieuren aangepast kunnen worden aan je energievermogen??? Iemand hier ervaringen mee??? Alvast bedankt!!! Liefs Margreet
Heb je al eens contact opgenomen met stichting steungroep ME en arbeidsongeschiktheid?
http://www.steungroep.nl/ Dit was het adres geloof ik.
Ikzelf moet in september ook beginnen met 10 maanden stage en als ik er aan denk ga ik al flippen, maar ik moet ook ontzettend hard vechten op school, want meewerken willen ze niet.
Ik heb gelukkig nu de decaan achter mijn staan, maar het kost gewoon veel energie.
Daarnaast hoe is de diagnose bij jou gesteld? Want dat kan je zwart op wit laten zetten en gebruiken. Mijn huisart heeft ivm ibg verlenging studiefinanciering als verklaring ME/CVS gebruikt. Hij gelooft er dus wel in (wel is hij van mening dat het een psycische ziekte is, maar goed). Door hem is de diagnose bij mij niet gesteld hoor! als het aan hem ligt zat ik nu zonder diagnose bij de CGT- therapie.
Ik moet zelf nog het een en ander regelen voor school en ik ben zelf erg onzeker over mijn toekomst. Misschien dat Iris of anderen nog meer tips voor je hebben.
Succes
http://www.steungroep.nl/ Dit was het adres geloof ik.
Ikzelf moet in september ook beginnen met 10 maanden stage en als ik er aan denk ga ik al flippen, maar ik moet ook ontzettend hard vechten op school, want meewerken willen ze niet.
Ik heb gelukkig nu de decaan achter mijn staan, maar het kost gewoon veel energie.
Daarnaast hoe is de diagnose bij jou gesteld? Want dat kan je zwart op wit laten zetten en gebruiken. Mijn huisart heeft ivm ibg verlenging studiefinanciering als verklaring ME/CVS gebruikt. Hij gelooft er dus wel in (wel is hij van mening dat het een psycische ziekte is, maar goed). Door hem is de diagnose bij mij niet gesteld hoor! als het aan hem ligt zat ik nu zonder diagnose bij de CGT- therapie.
Ik moet zelf nog het een en ander regelen voor school en ik ben zelf erg onzeker over mijn toekomst. Misschien dat Iris of anderen nog meer tips voor je hebben.
Succes
* Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen! (Loesje)
Hoi,
Effe tijd om bij te kletsen!
Ik heb bijna al mijn cijfers binnen, en ik heb dan ook tot nu toe geen onvoldoendes!
Ik wacht nog op één cijfer, maar ik weet dat het in ieder geval geen onvoldoende is.
Ik begin morgen aan lesweek 2 van mijn laatste theorieblok, het is wel het drukste studieblok.
Dat wordt dus enorm aan trekken, maar dan ben ik met mijn theorie wel bijna klaar.
Helaas heb ik nu ineens heel veel tentamens, dus dat is iets minder.
Er is nog gebakkelei over mogelijke stage, aangezien ik niet in staat ben om 4 dag 8 uur te werken. En van 8 maanden zijn ze nu terug gekrabbeld naar 10 maanden, dat houdt dus in met mijn tempo dat ik langer dan een jaar bezig ben met stage en dus niet met één jaar studievertraging mijn opleiding kan voltooien. Terwijl ik me daarna nog moet omscholen, ik ben nu 24 en ik wil graag voor mijn 30e nog een leuke baan hebben en op mezelf gaan wonen. En hoe ik het allemaal gefinancierd krijg? Ik kan waarschijnelijk een leuke bijbaan krijgen, alleen heb ik dan een auto nodig en die heb ik dus niet en voor andere bijbaantjes ben ik te oud. Dilemma, dilemma.
Ik heb eindelijk een brief van de examencommissie, ik moet een doktersverklaring overleggen en kijken met mijn begeleider of er een aangepast studieplan noodzakelijk is. In ieder geval wat stage betreft wel. Belachelijk is dat een klasgenoot ook een dag of 2 thuis mocht werken en bij mij doen ze moeilijk. Na het gesprek met die bewuste klasgenoot is mij een heel hoop duidelijk geworden.
Ik heb nog wel meer te vertellen, maar ik loop al twee dagen met ontzettende hoofdpijn doordat ik erg last van mijn oogspieren heb. dus de puf is effe zoek, daarnaast is mijn moeder vandaag jarig.
Dus nog een lange dag te gaan, waaronder veel kinderen die mee komen. Ga maar met hun naar de kermis denk ik, dan hoef ik hun niet zo te vermaken. Het zijn wel schatten van een kinderen hoor! maar ook erg energiek.
Groetjes
Effe tijd om bij te kletsen!
Ik heb bijna al mijn cijfers binnen, en ik heb dan ook tot nu toe geen onvoldoendes!
Ik wacht nog op één cijfer, maar ik weet dat het in ieder geval geen onvoldoende is.
Ik begin morgen aan lesweek 2 van mijn laatste theorieblok, het is wel het drukste studieblok.
Dat wordt dus enorm aan trekken, maar dan ben ik met mijn theorie wel bijna klaar.
Helaas heb ik nu ineens heel veel tentamens, dus dat is iets minder.
Er is nog gebakkelei over mogelijke stage, aangezien ik niet in staat ben om 4 dag 8 uur te werken. En van 8 maanden zijn ze nu terug gekrabbeld naar 10 maanden, dat houdt dus in met mijn tempo dat ik langer dan een jaar bezig ben met stage en dus niet met één jaar studievertraging mijn opleiding kan voltooien. Terwijl ik me daarna nog moet omscholen, ik ben nu 24 en ik wil graag voor mijn 30e nog een leuke baan hebben en op mezelf gaan wonen. En hoe ik het allemaal gefinancierd krijg? Ik kan waarschijnelijk een leuke bijbaan krijgen, alleen heb ik dan een auto nodig en die heb ik dus niet en voor andere bijbaantjes ben ik te oud. Dilemma, dilemma.
Ik heb eindelijk een brief van de examencommissie, ik moet een doktersverklaring overleggen en kijken met mijn begeleider of er een aangepast studieplan noodzakelijk is. In ieder geval wat stage betreft wel. Belachelijk is dat een klasgenoot ook een dag of 2 thuis mocht werken en bij mij doen ze moeilijk. Na het gesprek met die bewuste klasgenoot is mij een heel hoop duidelijk geworden.
Ik heb nog wel meer te vertellen, maar ik loop al twee dagen met ontzettende hoofdpijn doordat ik erg last van mijn oogspieren heb. dus de puf is effe zoek, daarnaast is mijn moeder vandaag jarig.
Dus nog een lange dag te gaan, waaronder veel kinderen die mee komen. Ga maar met hun naar de kermis denk ik, dan hoef ik hun niet zo te vermaken. Het zijn wel schatten van een kinderen hoor! maar ook erg energiek.
Groetjes
* Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen! (Loesje)
Hoi, Gabutje,
In grote lijnen gaat het dus redelijk, al ga je ws wel regelmatig over een paar grensjes! Of, liever, bemerk ik in je opsomming, dat je extra op de rem moet gaan trappen, de komende tijd omdat je neigt de vaart van je succes niet helemaal de baas te kunnen.
Wat is nu het verschil tussen jou en die andere klasgenoot?
Succes en stekte verder.
In grote lijnen gaat het dus redelijk, al ga je ws wel regelmatig over een paar grensjes! Of, liever, bemerk ik in je opsomming, dat je extra op de rem moet gaan trappen, de komende tijd omdat je neigt de vaart van je succes niet helemaal de baas te kunnen.
Wat is nu het verschil tussen jou en die andere klasgenoot?
Succes en stekte verder.
Nou ik heb vandaag de intake gehad! Vermeld dat ik ME/CVS heb en dat ik daardoor een slecht concentratievermogen heb, en dat ik niet goed tegen grote groepen mensen kan! Werd goed op gereageerd. Nu blijkt zelfs dat ik waarschijnlijk in het 2e jaar van de verpleegkundige opleiding beginnen kan aangezien ik het basisjaar op enkele taken na al gedaan heb! Waarschijnlijk kan ik die taken mits de examencommissie goed keurt dat ik in het 2e jaar begin, voor de vakantie nog doen. En anders heb ik het de 1e 10 week van het schooljaar drukker. Maar ook kan het zijn dat er nog een aantal taken van wegvallen aangezien ik al werkervaring heb! Super goed nieuws dus, ook heeft ze me mondeling al een mogelijke stageplaats toegewezen waar ik al zolang super graag zou willen stage lopen! Bovendien heeft ze mij een school geadviseerd waar niet zo heel veel leerlingen op zitten, (voor mij dus erg goed!!!) en veel van die leerlingen willen ook in de verstandelijk gehandicaptenzorg werken. Al helemaal leuk kan ik eindelijk mijn ding delen met mensen die het ook leuk vinden! Het klikte ook gelijk al met die lerares, vooral toen ze in de gaten kreeg dat mijn doelgroep de vs gehandicapten is! haha, ze is zelf Z-verpleegkundige dus dat zat helemaal goed!
Nu is het nog 1,5 week afwachten of ik in het 2e jaar beginnen mag. En anders begin ik gewoon in het 1e jaar! Want ben nu helemaal enthousiast voor de opleiding!!!
Groetjes...
Nu is het nog 1,5 week afwachten of ik in het 2e jaar beginnen mag. En anders begin ik gewoon in het 1e jaar! Want ben nu helemaal enthousiast voor de opleiding!!!
Groetjes...
Dat klinkt hartstikke goed!
Maar wat een moed, zeg! Als er een beroep is waar het op energie aankomt, is het de verpleging wel! Zat er zelf nl in, maar niet in de gehandicaptenzorg, dat is vlgs mijn nog zwaarder. Maar, goed, als je ooit geneest, kun je voor de volle 100% er aan gaan. Tot die tijd zo veel je kunt.
En, went de grote stad al? Niet al te veel heimwee naar je dorp?
Maar wat een moed, zeg! Als er een beroep is waar het op energie aankomt, is het de verpleging wel! Zat er zelf nl in, maar niet in de gehandicaptenzorg, dat is vlgs mijn nog zwaarder. Maar, goed, als je ooit geneest, kun je voor de volle 100% er aan gaan. Tot die tijd zo veel je kunt.
En, went de grote stad al? Niet al te veel heimwee naar je dorp?
Hoi hoi,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik weer van me heb laten horen, even een update.
Na 7 maanden strijd gaat school eindelijk overstag en zullen dus mijn opdracht beoordelen, dit houdt in dat ik dan aan al mijn studiepunten voldoet (aangezien ik al weer dat het een voldoende waard is). Dus ik moet nog even tanden op elkaar zetten met mijn vaste modules tot juli en dan kan ik mijn theorie gedeelte afsluiten.
Inmiddels al verschillende gesprekken gehad wat betreft stage en scriptie, het ging een beetje moeizaam en nog steeds. Maar inmiddels is de stand van zaken zo: 4 dagen in de week 6 uurtjes. Ik weet inmiddels wie mijn begeleider gaat worden, en die persoon is een hoge uitzondering want zij neemt namelijk zelden de rol van begeleider over. Het zal wel met mijn omstandigheden te maken hebben. Nu nog een stageplaats zoeken, echter staat mijn hoofd momenteel er niet echt naar. Ik wil namelijk eerst het theorie afronden, want anders raak ik in de stress.
Ook wil mijn begeleider dat ik gewoon met mijn afstudeerfase ga beginnen zodat ik mijn vertraging niet hoef op te rekken en dus meer de tijd heb om de dingen te handelen.
Momenteel zit ik effe in een dipje, alles gaat moeizaam en mijn zelfvertrouwen is momenteel ver te zoeken. Studeren gaat moeizaam, vaak duizelig en trillerig. Concentratie is er ook niet en van de week lag ik weer plat. Wordt dus de dagen aftellen naar de zomervakantie.
Gretuh, nog gefeliciteerd. Ik ben erg blij voor je dat het dus is meegevallen.
En hoe zwaar het ook is, ik denk dat ook de voldoening belangrijk is.
Want dat maakt het de moeite waard.
Geld is maar geld.
Groetjes
Het is alweer een tijdje geleden dat ik weer van me heb laten horen, even een update.
Na 7 maanden strijd gaat school eindelijk overstag en zullen dus mijn opdracht beoordelen, dit houdt in dat ik dan aan al mijn studiepunten voldoet (aangezien ik al weer dat het een voldoende waard is). Dus ik moet nog even tanden op elkaar zetten met mijn vaste modules tot juli en dan kan ik mijn theorie gedeelte afsluiten.
Inmiddels al verschillende gesprekken gehad wat betreft stage en scriptie, het ging een beetje moeizaam en nog steeds. Maar inmiddels is de stand van zaken zo: 4 dagen in de week 6 uurtjes. Ik weet inmiddels wie mijn begeleider gaat worden, en die persoon is een hoge uitzondering want zij neemt namelijk zelden de rol van begeleider over. Het zal wel met mijn omstandigheden te maken hebben. Nu nog een stageplaats zoeken, echter staat mijn hoofd momenteel er niet echt naar. Ik wil namelijk eerst het theorie afronden, want anders raak ik in de stress.
Ook wil mijn begeleider dat ik gewoon met mijn afstudeerfase ga beginnen zodat ik mijn vertraging niet hoef op te rekken en dus meer de tijd heb om de dingen te handelen.
Momenteel zit ik effe in een dipje, alles gaat moeizaam en mijn zelfvertrouwen is momenteel ver te zoeken. Studeren gaat moeizaam, vaak duizelig en trillerig. Concentratie is er ook niet en van de week lag ik weer plat. Wordt dus de dagen aftellen naar de zomervakantie.
Gretuh, nog gefeliciteerd. Ik ben erg blij voor je dat het dus is meegevallen.
En hoe zwaar het ook is, ik denk dat ook de voldoening belangrijk is.
Want dat maakt het de moeite waard.
Geld is maar geld.
Groetjes
* Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen! (Loesje)
Hoi ja ik weet dat de verpleging erg zwaar kan zijn! Maar in die tijd dat ik met Verstandelijk gehandicapte kinderen werkte vondt ik het zo leuk, dat ik het helemaal niet zwaar vond! En ik denk ook dat het er maar net aan ligt wat je doelgroep is. Want ik vindt de vs gehandicapten zorg niet zwaar omdat ik het zo leuk vind. Ik vindt de ouderenzorg zwaar, omdat dat absoluut mijn doelgroep niet is!
En zolang je nog met heel veel plezier werken kan dan voel je je ook vrij goed! tuurlijk kan het je dan alsnog te zwaar worden, maar dat kan aan zoveel dingen liggen... Bij wijze van veel ziekte in het team, waardoor je telkens een stap harder moet werken... enz enz...
Net als je zegt Gabutje geld is maar geld! En het levert mij zekers veel voldoening op als ik weer ga leren.... Doet het nu al sinds ik alles weer aan het regelen ben!
Maar goed ik moet eerst deze opleiding maar zien te halen
En Annac, ja ik ben hier helemaal gewend hoor! Vindt het heerlijk, en idd als ik heimwee heb ben ik bij mn moeder of zus te vinden... Mijn sporten zijn ook in mn vorige woonplaats dus ik ben er nog redelijk vaak te vinden!
Groetjes...
En zolang je nog met heel veel plezier werken kan dan voel je je ook vrij goed! tuurlijk kan het je dan alsnog te zwaar worden, maar dat kan aan zoveel dingen liggen... Bij wijze van veel ziekte in het team, waardoor je telkens een stap harder moet werken... enz enz...
Net als je zegt Gabutje geld is maar geld! En het levert mij zekers veel voldoening op als ik weer ga leren.... Doet het nu al sinds ik alles weer aan het regelen ben!
Maar goed ik moet eerst deze opleiding maar zien te halen
En Annac, ja ik ben hier helemaal gewend hoor! Vindt het heerlijk, en idd als ik heimwee heb ben ik bij mn moeder of zus te vinden... Mijn sporten zijn ook in mn vorige woonplaats dus ik ben er nog redelijk vaak te vinden!
Groetjes...
-
- Beginner
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 07 dec 2005, 19:10
Hoi allemaal!
Eindelijk ook eens een update van mij. Ik doe het maar even bij dit topic, omdat mijn leven nu vooral om studie draait...
Ik begon in september met goede moed aan mijn nieuwe studie (biologie). Ik wist dat het zwaar ging worden, en de planning was dan ook om over het eerste jaar twee jaar te doen. Dat had ik in juli al overlegd, en dat was wel te regelen. Maar... dat bleek ingewikkelder dan we dachten.
Het is namelijk zo dat we erg veel practica hebben, die verplicht zijn en die je niet zomaar even kan inhalen. Dan moet je dus een jaar later met het eerste jaar meedoen. Maar omdat ze nu de opleiding gaan veranderen, kan ik volgend jaar niet de practica van dit jaar inhalen. Natuurlijk vinden ze wel een oplossing als iemand ziek is, maar als ik de helft zou missen zou ik volgend jaar ongeveer alles overnieuw moeten doen. En dan was dit jaar dus een beetje zinloos...
Dus ben ik maar gaan proberen zoveel mogelijk te halen, in ieder geval de practica. Tentamens kon ik dan altijd volgend jaar nog inhalen... Dus heb ik nauwelijks geleerd, ben alleen bij de practica aanwezig geweest, en het ongelooflijke is gebeurd: Ik heb ook al mijn tentamens gehaald! Ik heb wel eens een opdracht te laat ingeleverd, maar verder heb ik alles wat verplicht was gedaan, en met kunst en vliegwerk overal voldoendes uitgesleept.
Soms had ik geluk dat het practicumcijfer een onvoldoende voor een tentamen kon compenseren, anders was het niet gelukt. Nu heb ik nog drie tentamens te gaan en dan heb ik mijn propedeuse binnen. Toch nog binnen een jaar! je kan je wel voorstellen hoe ongelooflijk blij ik hiermee ben (en stiekem ook een beetje trots).
Nu vraag je je misschien af: hoe krijgt ze het voor elkaar? Tja... dat weet ik ook niet! Ik besteed ongeveer twintig uur per week aan mijn studie. Verder zie ik mijn vriend in het weekend, en komt hij door de weeks een keertje koken. De rest van de week zit ik vooral uit te rusten, eet ik iets simpels en wordt mijn kamer een puinhoop omdat ik niet zoveel energie heb om op te ruimen. Maar dat doet mijn vriend dan in het weekend.
Ik vind het wel jammer dat ik weinig tijd heb voor vrienden. Gelukkig vergeten ze mij niet en komen ze wel regelmatig langs, anders zou ik me vervelen.
Kortom: mijn leven draait nu eigenlijk om mijn studie, maar het gaat wel heel goed, en ook geestelijk ben ik er een stuk op vooruit gegaan. Soms stort ik bijna in, maar dan heb ik net een paar dagen geen practicum en kan ik weer bijkomen. En ik heb alles over voor die propedeuse.. in de zomer kan ik twee maanden uitrusten. Wat ik in mijn tweede jaar ga doen weet ik niet. Het is dan minder erg als ik eens een paar weken mis, dat kost me dan niet een heel jaar. Dus wil ik dan iets rustiger aan gaan doen. Maar dat zie ik in september wel...
Zo, dat was het even voor nu.
Groetjes
Christine
Eindelijk ook eens een update van mij. Ik doe het maar even bij dit topic, omdat mijn leven nu vooral om studie draait...
Ik begon in september met goede moed aan mijn nieuwe studie (biologie). Ik wist dat het zwaar ging worden, en de planning was dan ook om over het eerste jaar twee jaar te doen. Dat had ik in juli al overlegd, en dat was wel te regelen. Maar... dat bleek ingewikkelder dan we dachten.
Het is namelijk zo dat we erg veel practica hebben, die verplicht zijn en die je niet zomaar even kan inhalen. Dan moet je dus een jaar later met het eerste jaar meedoen. Maar omdat ze nu de opleiding gaan veranderen, kan ik volgend jaar niet de practica van dit jaar inhalen. Natuurlijk vinden ze wel een oplossing als iemand ziek is, maar als ik de helft zou missen zou ik volgend jaar ongeveer alles overnieuw moeten doen. En dan was dit jaar dus een beetje zinloos...
Dus ben ik maar gaan proberen zoveel mogelijk te halen, in ieder geval de practica. Tentamens kon ik dan altijd volgend jaar nog inhalen... Dus heb ik nauwelijks geleerd, ben alleen bij de practica aanwezig geweest, en het ongelooflijke is gebeurd: Ik heb ook al mijn tentamens gehaald! Ik heb wel eens een opdracht te laat ingeleverd, maar verder heb ik alles wat verplicht was gedaan, en met kunst en vliegwerk overal voldoendes uitgesleept.
Soms had ik geluk dat het practicumcijfer een onvoldoende voor een tentamen kon compenseren, anders was het niet gelukt. Nu heb ik nog drie tentamens te gaan en dan heb ik mijn propedeuse binnen. Toch nog binnen een jaar! je kan je wel voorstellen hoe ongelooflijk blij ik hiermee ben (en stiekem ook een beetje trots).
Nu vraag je je misschien af: hoe krijgt ze het voor elkaar? Tja... dat weet ik ook niet! Ik besteed ongeveer twintig uur per week aan mijn studie. Verder zie ik mijn vriend in het weekend, en komt hij door de weeks een keertje koken. De rest van de week zit ik vooral uit te rusten, eet ik iets simpels en wordt mijn kamer een puinhoop omdat ik niet zoveel energie heb om op te ruimen. Maar dat doet mijn vriend dan in het weekend.
Ik vind het wel jammer dat ik weinig tijd heb voor vrienden. Gelukkig vergeten ze mij niet en komen ze wel regelmatig langs, anders zou ik me vervelen.
Kortom: mijn leven draait nu eigenlijk om mijn studie, maar het gaat wel heel goed, en ook geestelijk ben ik er een stuk op vooruit gegaan. Soms stort ik bijna in, maar dan heb ik net een paar dagen geen practicum en kan ik weer bijkomen. En ik heb alles over voor die propedeuse.. in de zomer kan ik twee maanden uitrusten. Wat ik in mijn tweede jaar ga doen weet ik niet. Het is dan minder erg als ik eens een paar weken mis, dat kost me dan niet een heel jaar. Dus wil ik dan iets rustiger aan gaan doen. Maar dat zie ik in september wel...
Zo, dat was het even voor nu.
Groetjes
Christine
Wow Chris, terecht dat je daar trots op bent! Dat lukt zelfs veel gezònde mensen niet!Musicchris schreef:Nu heb ik nog drie tentamens te gaan en dan heb ik mijn propedeuse binnen. Toch nog binnen een jaar! je kan je wel voorstellen hoe ongelooflijk blij ik hiermee ben (en stiekem ook een beetje trots).
Hartstikke positief, Christien!
Ik ben plaatsvervangend blij voor je. Ben ook blij met je stukje op zich, want dat kan ik mijn zoon weer onder de neus schuiven ter herkenning. Hij heeft nl ook erg veel zin om weer echt te studeren, maar moet eerst op een andere rails geraken. Maar daarvoor is jouw stukje een heel praktische herkenning voor hem. Die verdeling/beperking van sociaal en studie leven, daar ziet hij wel tegen op, hoe dat moet. Zelf kijkt hij nauwelijks op internet naar de belevingen van lotgenoten, maar hij mist dan af en toe toch wel wat!
Ik ben plaatsvervangend blij voor je. Ben ook blij met je stukje op zich, want dat kan ik mijn zoon weer onder de neus schuiven ter herkenning. Hij heeft nl ook erg veel zin om weer echt te studeren, maar moet eerst op een andere rails geraken. Maar daarvoor is jouw stukje een heel praktische herkenning voor hem. Die verdeling/beperking van sociaal en studie leven, daar ziet hij wel tegen op, hoe dat moet. Zelf kijkt hij nauwelijks op internet naar de belevingen van lotgenoten, maar hij mist dan af en toe toch wel wat!
-
- Beginner
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 07 dec 2005, 19:10
Ik denk dat het van te voren ook moeilijk te zeggen is, Annac, hoe je het aan moet pakken en of het gaat lukken of niet. Ik had er zelf een hard hoofd in toen ik vorig jaar begon. Ik ken mezelf niet meer terug.
Ik denk dat het er ook van afhangt hoe belangrijk je je studie vindt, en hoe leuk. Maar het kan ook teveel gaan kosten... Een sociaal leven is ook belangrijk, daar kom ik steeds meer achter, en daar ga ik de komende tijd dan ook wat meer aan werken.
Sterkte in ieder geval met je zoon!
En dat hij nauwelijks naar belevingen van lotgenoten kijkt... ik vind het eigenlijk wel begrijpelijk. Ik ben hier de laatste maanden ook nauwelijks geweest. Omdat ik mezelf wil aanpraten dat er niets aan de hand is. En omdat ook zo'n forum energie kost, en mij soms heel moedeloos maakt. Maar je hebt gelijk; Soms helpt het juist ook heel erg! Vooral als je vragen hebt of het moeilijk hebt, is het fijn dat zo'n forum er is (marjolein, bedankt;)!)
Ik denk dat het er ook van afhangt hoe belangrijk je je studie vindt, en hoe leuk. Maar het kan ook teveel gaan kosten... Een sociaal leven is ook belangrijk, daar kom ik steeds meer achter, en daar ga ik de komende tijd dan ook wat meer aan werken.
Sterkte in ieder geval met je zoon!
En dat hij nauwelijks naar belevingen van lotgenoten kijkt... ik vind het eigenlijk wel begrijpelijk. Ik ben hier de laatste maanden ook nauwelijks geweest. Omdat ik mezelf wil aanpraten dat er niets aan de hand is. En omdat ook zo'n forum energie kost, en mij soms heel moedeloos maakt. Maar je hebt gelijk; Soms helpt het juist ook heel erg! Vooral als je vragen hebt of het moeilijk hebt, is het fijn dat zo'n forum er is (marjolein, bedankt;)!)