Post Exertional Malaise: hoe grens herkennen?

[Ietje]

Ja Vlindertie, dat zeker.

"U bent de grens gepasseerd, keer nu om, anders moet u de tol betalen"

Zoiets..

Toch wil ik graag dat bord "u nadert de grensovergang" zien.

Zal er 's opletten of ik dat bordje ergens vind
Als ik hem gevonden heb zal ik je precies vertellen waar die staat!

Liefs,
Ietje

[vlindertie]

Ja dat bord zou ik ook wel willen zien! Ik geloof alleen dat het er werkelijk niet is. Volgens mij moet je gaan herkennen na ongeveer hoe lang iets doen je die grens voelt en dat zo'n 10 minuten daarvoor stoppen ofzo. Dat is denk ik de truc. En gelukkig hoef ik niet elke dag naar zolder, haha.

XX V

[baukje]

Ik denk dat zo'n bord niet bestaat.
Dat je rationeel moet nadenken over wat je wanneer doet en niet doet.
Vanmorgen had ik b.v ineens weer een tintelend gevoel in mijn armen en handen, dan ben ik een soort van hyperventileren.
Voordat dat weer voorbij is, ben ik zomaar een paar uur verder.
Ik moet dus stoppen voordat ik dat gevoel ga krijgen, en dat kun je alleen maar rationeel beoordelen.
Op het moment dat je het voelt ben je altijd te laat, dat is het nare ervan.

[Ietje]

Rationeel beoordelen gaat ook niet helemaal op.

Je hebt niet echt vergelijkingsmateriaal, je hebt goede en slechte dagen.
Ik kan op een goede dag opeens totaal over mijn grens heen zijn gegaan
omdat ik bv boodschappen heb gedaan (ok, beetje dom.. op zaterdag) in een supermarkt waar de euroknallers je om de oren vliegen.

Dan moet ik dus maar geen boodschappen doen op zaterdag?
Je gaat dan uit voorzorg dingen mijden, terwijl het een andere keer wel goed gaat.

Ik ga toch kijken of ik dat bordje echt niet ergens zie staan...

[Gast]

ik kan mijn fysieke grens beter bepalen dan mijn mentale grens
dus idd ietje , waarom op zaterdag naar de super, ma of di is denk een rustiger dag
een klusje rusten een klusje rusten etc etc, efficient omgaan met je fysieke energie kan ik best wel
telefoongesprekken of op bezoek, wat ik heel weinig doe, is moeilijker voor me, en blij dat er bezoek is en dan maar praten praten, lachten, en opeens helemaal suf geluld...(voor mijn gevoel dan hè? stelt natuurlijk bij en gezond persooo niks voor).. helemaal op..
dat is voor mij lastig, dan maar geen bezoek meer, is toch geen optie?! dat neem ik dan maar op de koop toe, verjaardagen met veel bezoek, 1 uurtje op bezoek soms, tis jammer maar helaas...

[Ietje]

Hoi Brandy,

Knap dat je efficient met je fysieke energie om kan gaan hoor.
Is dat een "acceptatie" van het ziek zijn? Ik bedoel dit niet lullig hoor, maar ik kan juist uit frustratie doorgaan omdat ik nog steeds te vaak niet accepteer dat ik ziek ben. Tuurlijk weet ik dat ik de rekening gepresenteerd krijg maar ik heb ook een beetje een "moeten" mentaliteit.

Soms moet ik op die zaterdag boodschappen doen, want ja, waarom eigenlijk he?
Omdat ik dat vroeger ook op zaterdag deed, of omdat ik misschien visite krijg en dan niet genoeg koffie in huis heb,
is onzinnig ik weet het.

Ik wil gewoon te graag "normaal" blijven doen denk ik.

En ja, die verjaardagen...
O zo gezellig, ik voel me nu toch goed, wat is het leven toch leuk, neem nog een lekker drankje, en in mijn achterhoofd het pesterige stemmetje,
"morgen wordt een klote dag.."

Over het algemeen plan ik mijn energie wel goed in hoor, maar er zitten van die vreselijk eigenwijze uitschieters tussen.

[Gast]

hihi,

zie mijn tekst onderaan dit berichtje,
dus accepteren, neuhh, maar ik kon altijd al goed plannen qua werk(was gezinshelpster) dus moest altijd efficient werken, kan ook heel goed delegeren haha, iets te goed soms volgens mijn man,, maar. hij doet het graag hoor!
maar "normaal" doen kost zoveel energie dat weet je zelf ook, mijn man moet mij ook wel eens afremmen, en ik heb eigenlijk geen goede dagen, altijd zo hetzelfde. en een heel regelmatig leventje met op vast tijden opstaan, eten, aankleden, rusten etc, echt structuur aanbrengen, is voor mij goed, als ik er teveel vanaf wijk merk ik dat later ook wel
maar ik ga ook wel eens over mijn grenzen, maar dan alleen ook bij leuke dingen, toch maar eens proberen, want hoe weet je nu wat je grenzen zijn, als je er nooit overheen gaat?!

[Gast]

en ja, mij kinderen zijn al volwassen, en de deur uit dus dat scheelt natuurlijk enorm hè?
zo'n 6 jaar geleden was het voor mij ook moeilijker, ben altijd "blij"geweest dat ik niet ziek ben geworden toen mijn kinderen nog klein waren

[Ietje]

Goh, vind ik wel erg hoor, dat je geen goede dagen hebt.

Dit zijn voor mij de dagen waar ik mijn geestelijke energie uit haal.

Petje af voor jou en alle anderen die het zonder deze dagen moeten stellen.

[marlène]

Werkt er iemand met hartslagmeter of stappenteller als indicator en zo ja, wat is advies?

[nyx]

Kreeg van de week de volgende tip i.v.m. grenzen herkennen.

Aangezien ik ook regelmatig bewust of ook geregeld onbewust over mijn grenzen heen ga kreeg ik de volgende tip. Omdat je soms je grens gewoon niet meer voelt.

Als je twijfelt of je iets wel of niet moet doen omdat het misschien te zwaar is dan moet je het al niet doen.
Ga niet over de zogezegde FIJN grens heen. Iets moet prettig voelen anders ben je al te ver.

Ik ga het uitproberen en wie weet

[cleopatra]

Ga na al die jaren ook nog regelmatig over men grenzen heen. De dagen dat ik me iets beter voel, doe ik telkens opnieuw teveel en moet ik er telkens ook een zware prijs voor betalen.

Ik weet dat het verkeerd is, maar ik kan het meestal niet laten. Ik ben dan zo blij dat ik eindelijk eens van die zetel kan.

Het blijft toch ook één van de moeilijkste dingen vind ik.

[hayes]

@ marlène: Ik heb een tijdje geprobeerd wat met een hartslagmeter rond te lopen, maar na enkele dagen al mee gestopt. Enorm frustrerend om te weten hoe snel die hartslag stijgt bij de minste inspanning. Door die frustratie kijk je automatisch meer naar die hartslagmeter, wat de hartslag niet goed doet . Maar kan op een moment dat het beter gaat mss wel een goede indicator zijn om niet over je grenzen te gaan.

Om te beginnen kan enkel de ochtendpols nemen wel een goed alternatief zijn. Dit doen ook enorm veel topsporters. De ochtendpols is een goede indicator voor hoe de rest van de dag gaat zijn. Sporters weten zo wanneer ze de trainingsintensiteit moeten minderen en zelf wanneer er ziekte op komst is.

[marlène]

@ hayes, ok dat werkt dus als lichaamstemperatuur. Na maandenlange metingen is die tendens zo klaar als een klontje geworden.
Zelfs een verschil van 0,1° was al voldoende als waarschuwing.

Goede tip, kan ik wat mee!

[visje]

Hoi,

Hayes bedoel je met ochtendpols als je net wakker bent en nog in bed ligt of wanneer je op staat? Bij mij is er vaak een groot verschil tussen liggen en staan. Op veel dagen stijgt mijn pols van lig naar staan binnen een minuut vaak van 60-70 naar 100-110.

Daarnaast word ik regelmatig 's nachts en soms ook 's morgens wakker beroerd en met hartkloppingen, vooral als ik overdag meer gedaan heb of een paar dagen gemiddeld te veel. Herkennen mensen dit bij over grenzen heen gegaan zijn?

groetjes Visje