Dan hebben jullie het ook gewoon nodig en is het toch ook goed zo?
Ik ben op een gegeven moment op eigen initiatief ermee gestopt, maar mijn achtergrond en ander medicijngebruik maakt het ook anders.
Ik ben er een heel ander mens door geworden en dat hoor ik nog meer van de mensen om me heen dan dat ik het zelf merk. Maar je moet er 100% achter kunnen staan om serieus te overwegen ermee te stoppen, anders werkt het in mijn ogen niet.
Affijn, het blijft goed dat AD er is, het is er niet voor niets en ik zou toentertijd niet zonder hebben gekund, zonder dat als ondersteuning was ik onbehandelbaar.
Maar ik ben ook benieuwd naar wat Asje jullie vroeg.
Wie is er beter geworden met anti-depressiva?
Moderator: Moderators
Ik heb ook jarenlang verschillende anti-depresiva gekregen voor vermoeidheid en sterke, onverklaarbare pijnen in mijn lichaam. Die dienden ook te helpen met de stress die ik "moest" hebben (want een andere bron van mijn pijnen was er nooit te vinden). Dat was toen ik nog redelijk kon functioneren.
Eén anti-depresivum hielp vrij goed tegen de pijnen. Ik ben er toen mee gestopt omdat ik dit middel vooral kreeg tegen de stress die ik zogenaamd had. Ik vond dat ik met die stress om moest kunnen. Soms wist ik wel niet wat mij "stress" gaf, maar ik bleef op zoek gaan naar oorzaken en werkte vervolgens een plan uit om die aan te pakken. Gevolg is dat ik nu meer dan behoorlijk goed met stress heb leren omgaan .
Toen de vermoeidheid vorig jaar pijlsnel toenam bleek het CVS en fibromyalgie te zijn. Toen werd het mij duidelijk dat ik al die jaren had leren leven met de gedachte pijn=stress, en dat deze gedachte onjuist was. Ik herinnerde mij wel dat één medicatie tegen de pijn hielp (Cymbalta). Ik heb mijn huisarts toen gevraagd of ik dit opnieuw kon nemen. Dit kon. De pijn is hiermee een pak beter, de vermoeidheid niet.
De medicatie werkt in bepaalde specifieke gevallen (diabetische neuropatische pijnen), ook volgens dokter en bijsluiter, goed als pijnstiller.
Dus: werken ja, als pijnstiller. Niet tegen vermoeidheid.
Eén anti-depresivum hielp vrij goed tegen de pijnen. Ik ben er toen mee gestopt omdat ik dit middel vooral kreeg tegen de stress die ik zogenaamd had. Ik vond dat ik met die stress om moest kunnen. Soms wist ik wel niet wat mij "stress" gaf, maar ik bleef op zoek gaan naar oorzaken en werkte vervolgens een plan uit om die aan te pakken. Gevolg is dat ik nu meer dan behoorlijk goed met stress heb leren omgaan .
Toen de vermoeidheid vorig jaar pijlsnel toenam bleek het CVS en fibromyalgie te zijn. Toen werd het mij duidelijk dat ik al die jaren had leren leven met de gedachte pijn=stress, en dat deze gedachte onjuist was. Ik herinnerde mij wel dat één medicatie tegen de pijn hielp (Cymbalta). Ik heb mijn huisarts toen gevraagd of ik dit opnieuw kon nemen. Dit kon. De pijn is hiermee een pak beter, de vermoeidheid niet.
De medicatie werkt in bepaalde specifieke gevallen (diabetische neuropatische pijnen), ook volgens dokter en bijsluiter, goed als pijnstiller.
Dus: werken ja, als pijnstiller. Niet tegen vermoeidheid.