Werken en ME/CVS

orange · Bericht door **orange** » 01 okt 2010, 16:40

imagine schreef:Hier sinds sept 2007 thuis.
Mis mijn kleuters nog elke dag... maar....
Blijf ook dromen, mss dat DML op het goede spoor zit .. daarna is mijn angst er voor het hele leven aan te moeten wennen.
En vooral hopen dat mijn kids het niet hebben!

'k zou een poll ook leuk vinden

Hej Imagine,

Was je kleuterjuf?

December 2006 ben ik ziek gevallen, toen had ik een graadsklas tweede / derde kleuterklas van 27 kleuters. Dat schooljaar ben ik thuis gebleven. In september 2007 halftijds aan de slag gegaan als GOK en ZORG. Elk jaar vraag ik een klas terug want ik mis de kindjes zooooo maar ik krijg geen klas meer ... JAMMER ....

Het halftijds werken valt me heel zwaar , al 3 jaar, ik ben ervan overtuigd dat het soms meer kwaad doet dan goed. Kwaad: steeds die overbelasting, Goed: de sociale contacten.
Ik wil kost wat kost volhouden maar soms denk ik : voor wie eigenlijk of voor wat ????

Ik word momenteel enorm overbevraagd, heb vandaag een klein crisismoment gehad, weet echt niet hoe dat gaat evolueren ...

Groetjes,
Orange

vlindermeisje · Bericht door **vlindermeisje** » 20 okt 2010, 00:26

Sinds februari 2008 ben ik in de ziektewet geraakt en niet meer gewerkt.
Later ben ik begonnen in 2009 bij een vrijwilligersbaan, werken met dieren voor 2 halve dagen.
Dan werkte ik van 10 tot 2 of van 2 tot 6.
Nu werk ik 3 halve dagen.....
Meer red ik echt niet.
Buiten dat ik CVS heb, heb ik ook slaap problemen en kan snachts weer Niet slapen :S erg vaag allemaal....

Ietje · Bericht door **Ietje** » 02 nov 2010, 11:45

Hallo,

Sinds 4 jaar werk ik weer 2 daagjes per week, wel met vallen en opstaan.
Ik vind het best moeilijk om zo opgeladen mogelijk weer op het werk te verschijnen. Je kent het wel.. als ik me maandag maar weer wat beter voel want ik moet wel werken. Eigenlijk speelde hierbij hoofdzakelijk lichamelijke klachten.

Nu merk ik dat ik geestelijk zwakker wordt. Tuurlijk had ik wel de concentratieproblemen, niets onthouden, black outs e.d. maar kon mijn werk wel naar behoren doen. Gelukkig hebben we internet en kan ik veel opzoeken. Maar momenteel snap ik mijn werk gewoon niet....
ik werk als loonadministrateur en weet soms niet waar ik mee bezig ben, kan mezelf niet meer controleren door bv een 2e berekening te maken op een andere manier, om te controleren of het wel klopt. Gewoon weg uit mijn hoofd,leeg. Wat ben ik eigenlijk aan het doen? Ik maak veel meer fouten en soms ook zeer stomme, en wordt hier erg onzeker van.

Stel dat ik straks niet meer geschikt ben voor dit werk, ok.. ik loop op de zaken vooruit, maar ik vind dit nog moeilijker te accepteren dan de lichamelijke klachten die ik heb.

Weet ff niet wat ik hiermee moet....

vlindertie · Bericht door **vlindertie** » 02 nov 2010, 12:26

@ ICD; wat rot dat het cognitief ( lekker woordje ) achteruit holt bij je. Ik wil je niet nog vervelender doen voelen, maar het is wel een teken aan de wand dat het nu niet goed gaat. Kun je wat minderen met werken of misschien je uren over bijvoorbeeld 3 ipv 2 dagen verdelen zodat je eerder kunt rusten? Ik doe maar een gooi. Misschien dat het je nu helpt hierdoorheen te komen ipv helemaal terug te vallen. Trek aan de rem en luidt bij werkgever de klok alsjeblieft. Niemand is er bij gebaat als jij straks een poos helemaal niet kunt werken en je herstel daarvan duurt weer langer.

Grijp ajb NU in voor het behoud van jezelf.

Sterkte!!

Ietje · Bericht door **Ietje** » 02 nov 2010, 15:43

Dank je voor je advies Vlindertie, maar voorlopig houd ik het nog voor me.
Weet je, als ik dit aangeef wordt er op me gelet en dan wordt ik helemaal onzeker.
Je hebt zeker gelijk dat ik op moet passen, want een flinke terugval
zie ik echt niet zitten.
Niet alleen voor mezelf hoor, maar ook m.b.t. mijn werk.
Ik weet het, ik heb er niet voor gekozen maar toch voel ik me schuldig als ik weer te ziek word om te werken.
En het idee alleen al.. weer dat hele gedoe met die bedrijfsartsen, je voor je gevoel constant te moeten verdedigen.. bbbrrr...

Ik durf dit gewoon niet aan te geven op mijn werk.

Ben bang dat ik mijn zotte kop nog even in het zand steek!

marianneke · Bericht door **marianneke** » 02 nov 2010, 17:42

Ik heb het eerste half jaar volledig thuis gezeten wist toen nog niet dat ik ME/ CVS had of zou krijgen. Ik zat thuis omdat ik herstellende was van een galblaasoperatie en daarbij komende alvleesklierontstekingen. Daarna weer langzaam aan gaan werken eerst therapeutisch een paar uurtjes en zo steeds verder opgebouwd. Eigenlijk ging het toen al niet goed maar ik wilde heel graag en ging door. Toen ik zelf uiteindelijk na bijna een jaar doorploeteren (gemiddeld zo'n 15 tot 18 uur per week) in zag dat het echt niet meer ging en ik dit ook aangaf op mijn werk begon het gedonder.

De bedrijfsarts vond dat er met mijn klachten geen enkele beperking was voor mijn werk en verklaarde me volledig geschikt voor mijn eigen functie op mijn eigen werkplek, ze zag geen rede voor werkaanpassing, urenbeperking of wat dan ook. Het UWV ging daarin mee en dus uiteindelijk ook mijn werkgever en ik werd gedwongen om gewoon te gaan werken. Ik heb nog een paar maanden zo doorgeworsteld en ben in die periode heel snel slechter geworden tot ik nadat ik in september in Lelystad was geweest eigenlijk volledig ben ingestort.
Nu zit ik nog steeds volledig thuis en het ziet er voorlopig niet naar uit dat ik weer kan gaan werken.

esther26 · Bericht door **esther26** » 03 nov 2010, 13:35

Ik kan nu al bijna twee jaar helemaal niet werken. Voor die tijd heb ik mijn hele sociale leven en dingen voor jezelf doen aan de kant gezet om maar te kunnen blijven werken. Ik werkte maximaal 15 uur per week verdeeld over drie dagen. Toen dat echt niet meer ging ben ik twee keer 3 uur gaan werken. Was super zwaar en heb ik toen nog een paar maanden volgehouden, tot dat ik niet meer in staat was om mijn bed uit te komen. Ik vraag me nu af waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Alles ging voor op mijn gezondheid en ik was bang wat andere mensen van mij zouden denken. Ik weet nu wat echt belangrijk is in het leven en dat mensen toch wel oordelen. Helaas een beetje laat.

Ik ben ook wel verbaasd over het hoge aantal mensen wat niet meer kan werken door deze rotziekte.

JannekeB · Bericht door **JannekeB** » 03 nov 2010, 15:40

@Esther jouw verhaal zou de mijne kunnen zijn....
Ik snap ook niet waar ik mee bezig was.

vlindertie · Bericht door **vlindertie** » 03 nov 2010, 18:51

Ik kan me bij jullie aansluiten, maar eerlijk gezegd weet ik nu ook vaak niet waar ik mee bezig ben.....

visje · Bericht door **visje** » 03 nov 2010, 22:20

Esther, Janneke en Vlindertje,

hier ook precies hetzelfde gehad, alles om je maar niet ziek te hoeven melden. Een maand of 8 zo doorgebracht: Beroerd en uitgeput opstaan, naar je werk slepen, met dagelijks barstende koppijn, steeds minder wordende concentratie en geheugen, slap en vaak duizelig werken, naar huis rijden (hoe dat goed gegaan is is me een raadsel, engeltje gehad denk ik), thuis eten (mijn vriend kookte, want dat was na het werk echt te veel) en na het eten naar bed. Zo zagen de meeste dagen er uit. Sociaal leven op een heel laag pitje. Om uiteindelijk toch volledig thuis komen te zitten nu sinds zo'n 15 maanden. Gekkenwerk denk ik achteraf, wat we onszelf aandoen om maar te kunnen blijven werken!

groetjes, Visje

JannekeB · Bericht door **JannekeB** » 03 nov 2010, 22:49

Een maand of 8?? In mijn geval ruim 4 jaar!!!! Pfff en toen nog een schop meegekregen en nóg eens 3 jaar door moeten gaan

Mijn ex deed bijna niks in huis, dus dat kreeg ik er bovenop. Ook werd ik nog eens geacht om mee te gaan naar alle verplichtingen

Ik heb blijkbaar een enorm grote wilskracht.... maar of dat nou zo goed voor me is (geweest) betwijfel ik.

vlindertie · Bericht door **vlindertie** » 04 nov 2010, 12:25

het is mij wel duidelijk dat veel ME/CVS-sers in hun kracht hun valkuil vinden.
Dat maakt mevaak ook zo kwaad. Want alles waar ik eerst bergen mee verzette moet ik nu laten omdat ik anders onder de bergen terechtkom. Ik vind dat een wreed fenomeen aan de ziekte. Nouja, kop op maar weer.

Ietje · Bericht door **Ietje** » 04 nov 2010, 13:09

Ja Vlindertie, da s waar.

Maar we willen toch ook eigenlijk maar gewoon mee doen.
Ik weet niet of dat ontkenning is van het ziek zijn, eigenwijsheid of dat we de grenzen weer eens niet kunnen vinden.

En wat is voor ons bergen verzetten eigenlijk?

Als ik denk een klein hoopje zand te verplaatsen kan het opeens het himalaya gebergte zijn waar ik tegenaan sta te duwen.

Deze "fouten" zullen we toch blijven maken, is ook ergens wel goed,
betekent gewoon dat we erg graag willen...

vlindertie · Bericht door **vlindertie** » 04 nov 2010, 13:55

Hey ICD,

Wat een mooie wijsheid. Dankjewel.
Gek wel ja dat we denken alleen te zijn terwijl we toch met c.a. 30.000 mensen meer raakvlakken hebben dan ik ooit met vrienden zal kunnen hebben. We willen idd gewoon mee doen, alleen is voor ons gewoon net iets anders dan voor gezondere mensen.
Voel jij je al iets beter nu en wil je ajb nog eens overwegen WEL met je baas te praten? Je staat nu zelf namelijk tegen de himalaya te beuken lief. ......

orange · Bericht door **orange** » 05 nov 2010, 09:57

Hej Iedereen,

Ik heb nu een weekje vakantie (onderwijs) en het is fijn. Ik kan eens iets doen wat ik normaal niet kan doen als ik werk (dus nooit, werk 3 halve dagen in de week)... Nog steeds zit ik met HET dilemma: maakt het werken mij zieker (zo voelt het alleszins) of moet ik blijven werken om mij niet op andere vlakken (gevoel van eigenwaarde) slechter te voelen ... De ene zegt dit de andere zegt dat ... EN ik? Ik weet het nog altijd niet ...

Moeilijk ...
Orange