De zorgen van een partner

Uw kind, uw partner, een familielid of kennis heeft ME? U kan er hier over praten of vragen stellen.

Moderator: Moderators

JannekeB
VIP-donateur
VIP-donateur
Berichten: 2256
Lid geworden op: 28 jan 2009, 09:46

Bericht door JannekeB »

Ik heb inmiddels een opvouwbare scoot, hebben we al veel plezier van gehad :lol: Ik heb echter momenteel zoveel verplichtingen, dat ik te weinig puf heb om nog iets te doen.
"I don't look sick? That's because my illness isn't on my face"

Hoe werkt LDN?
Gebruikersavatar
petraroos
Donateur
Donateur
Berichten: 5756
Lid geworden op: 31 mei 2009, 10:58
Locatie: Zuid-Holland

Bericht door petraroos »

hallo allemaal,

mijn vriend kon er niet meer tegen dat ik zo ziek was,
en heeft na 4 jaar de relatie uitgemaakt.
( toen ik hem leerde kennen had ik nog geen ME.)

lieve groetjes
petraroos
''ME telt vele kwalen,
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
JannekeB
VIP-donateur
VIP-donateur
Berichten: 2256
Lid geworden op: 28 jan 2009, 09:46

Bericht door JannekeB »

@petraroos
Same here, na 13 jaar bleek de liefde voorwaardelijk... Hij bepaalde wat ik wel en niet kon, zelfs de diagnose!! "je hebt de diagnose niet en zult m nooit krijgen ook!!" Zei hij boos. ik had een lijstje met lichamelijke klachten, dat had hij gevonden. Daar herkende hij nou he-le-maal niks van! Euh nee hij was ook niet ziek... :roll:
Nu heb ik een vriend die het ook wel eens moeilijk heeft (lijkt me normaal) maar hij gaat wel met respect met me om. We staan er samen voor en lossen situaties samen op.
Het is heel belangrijk te (blijven) communiceren, dingen die je in een andere relatie niet snel uit spreekt zullen nu wel uitgesproken moeten worden. Zoals het feit dat je het leuk voor de ander vindt als hij of zij er even uit gaat.
Gelukkig heb ik door de gedeeltelijke afkeuring wat meer financiele zekerheid, dat was even heel spannend. Een zorgenbron die ik kon missen als kiespijn.
"I don't look sick? That's because my illness isn't on my face"

Hoe werkt LDN?
Gebruikersavatar
petraroos
Donateur
Donateur
Berichten: 5756
Lid geworden op: 31 mei 2009, 10:58
Locatie: Zuid-Holland

Bericht door petraroos »

@janneke B

wat fijn dat je nu iemand gevonden hebt,die lief is voor je,
en die je als mens MET ME respecteert.
het is fijn om alles te kunnen bespreken.

die van mij zei maar steeds dat hij er geen moeite mee had dat ik ziek was.(ik gunde hem ook zijn vrijheid)
maar hij had in eens een ander.
voor mij ''out of de bleu'',had ik nooit aan gedacht.
ben er erg verdrietig over geweest,en het heeft me veel energie gekost.
maar het is al weer langgeleden
nu ben ik nog steeds alleen ,en dat bevalt prima.
een fijne relatie is ok,maar als een foute relatie te veel energie kost.
,die energie heb ik niet ,dan liever alleen.

lieve groetjes
petraroos
''ME telt vele kwalen,
wie wil ,kan ze komen halen.
ik ben ze liever kwijt dan rijk.''
Gebruikersavatar
cleopatra
Donateur
Donateur
Berichten: 455
Lid geworden op: 28 feb 2010, 16:19

Bericht door cleopatra »

Hey petraroos,

Daar heb je helemaal gelijk in. Het is niet altijd simpel om dat in te zien (zeker als je al jaren samen bent) maar je hebt beter geen relatie dan eentje die je bakken energie kost, want daar wordt je ook niet beter van !

Die rotziekte heeft mijn relatie ook kapot gemaakt. Mijn partner kon het niet meer aan :(
Gebruikersavatar
dino
Gevorderd lid
Berichten: 1455
Lid geworden op: 22 feb 2011, 14:20

Bericht door dino »

Ik denk dat gedeeltelijk mijn relatie er ook aan stuk is gegaan, niet dat het mijn schuld was, maar ik werd steeds depressiever en had m'n klachten zelf nog niet erkend dus volgens mij ging ik continue over m'n grenzen (wil is groot, nog steeds). Ik raakte echt in een diep dal, kon niet zonder hem enz. Echt depressief. Maar ja kwam dat doordat de relatie uit was of door nog meer? Ik negeerde m'n klachten, waren ook wel minder dan nu... Maar dat zegt ook al wat?

Depressief worden van een niet-perfecte relatie is best raar toch? In ieder geval, doordat het niet "perfect" was heeft het me gesloopt... Ik kon steeds minder hebben; elke mini-tegenslag was er eentje teveel...

Herkent iemand dit of ziet iemand mijn logica?
imaginary
Gevorderd lid
Berichten: 622
Lid geworden op: 20 feb 2011, 03:56

Bericht door imaginary »

dino schreef:Ik denk dat gedeeltelijk mijn relatie er ook aan stuk is gegaan, niet dat het mijn schuld was, maar ik werd steeds depressiever en had m'n klachten zelf nog niet erkend dus volgens mij ging ik continue over m'n grenzen (wil is groot, nog steeds). Ik raakte echt in een diep dal, kon niet zonder hem enz. Echt depressief. Maar ja kwam dat doordat de relatie uit was of door nog meer? Ik negeerde m'n klachten, waren ook wel minder dan nu... Maar dat zegt ook al wat?

Depressief worden van een niet-perfecte relatie is best raar toch? In ieder geval, doordat het niet "perfect" was heeft het me gesloopt... Ik kon steeds minder hebben; elke mini-tegenslag was er eentje teveel...

Herkent iemand dit of ziet iemand mijn logica?
Dat is denk ik omdat je al zo'n tijd met klachten zit dat je minder geduld krijgt. Ieder ander dingetje dat je tegenzit, hoe klein dan ook ga je je veel sneller aan irriteren. Zo heb ik het beleefd dan. Ik weet niet of je dat bedoeld. Maar op een gegeven moment was ik er helemaal doorheen en had ik geen energie meer om in de relatie te stoppen. Ik had het toen ook uitgemaakt. dat is nu 2 jaar geleden. Maar we zijn alweer bij elkaar. Ik had een enorme break nodig en veel tijd voor mezelf.

Ik merk het nog steeds hoor. Ook met vriendschappen. Al is het maar een verkeerde opmerking of handelen. Dan voel ik me onwijs rot erdoor. Maar met de tijd heb ik geleerd er beter mee om te gaan. Want anders maak je jezelf alleen maar gek en dat kost ook teveel energie.
As If I could reach Rainbows..

And if you want a rainbow you have to put up with the rain..
Gebruikersavatar
dino
Gevorderd lid
Berichten: 1455
Lid geworden op: 22 feb 2011, 14:20

Bericht door dino »

Ja je begrijpt precies wat ik bedoel!

Ik moet er alleen nog mee leren omgaan, soms gaat het, soms niet. De kleinste opmerking kan al verkeerd vallen.

Alleen was er bij mij in die relatie dat we steeds vaker ruzie kregen... Toen maakte ik het uit en had ik spijt, gingen we stoplichten zeg maar, en uiteindelijk ging hij vreemd. Maar toch contact blijven hebben enz.
Alleen toen was ik er dus nog niet zo erg aan toe als nu. Nou ja kan nog erger, ik ben nog niet aan m'n bed gekluisterd (verveel me dan dood, kan niet tegen niks doen).

Met vriendschappen dus ook inderdaad, ik houd er ook steeds minder over. Alleen nog een paar die me begrijpen. Maar ik moet ook uitkijken dat ik niet teveel ga uiten weer, ik kan nog wel eens klagen (vind ik zelf, heb nog nooit gehoord dat anderen dat zo ervaren, maar toch...)

Maar de erkenning/herkenning zoals nu, dat jij het herkent dat scheelt ook al zoveel. Alleen heb ik die herkenning/erkenning nog van m'n omgeving nodig anders blijf ik aan mezelf twijfelen.
imaginary
Gevorderd lid
Berichten: 622
Lid geworden op: 20 feb 2011, 03:56

Bericht door imaginary »

Het belangrijkste is dat jij in jezelf gelooft. Als je dat niet doet hoe overtuig je je omgeving er dan van? Vertrouw op jezelf, op je eigen instinct. Want dat is het belangrijkste.

Weet je wat ik ook wel merk, omdat mijn geheugen zo'n zeef is heb ik ook het gevoel alsof ik vrienden of me vriend zo lang niet heb gesproken/gezien terwijl het nog de dag daarvoor was. En daarbij vergeet ik ook dat ze de week ervoor nog een berichtje of iets liefs hadden gezegd. Dus als ze dan een keer me een slecht gevoel geven dan wordt dat enorm uitvergroot en moet ik heel goed bij mezelf te rade gaan wat ze allemaal daarvoor voor me hebben gedaan en gezegd en dat ik het me niet zo moet aantrekken omdat het heus niet zo bedoeld is.

Ik vraag het ook meestal (niet te vaak) of iets ze dwars zit ofzo (als het echte vrienden zijn vinden ze dat helemaal niet erg) en dan kom je vaak ook achter dat het helemaal niks met je te maken heeft (maar dat ze gewoon afgeleid zijn door conflict op werk, relatie, of gewoon heel druk hebben en hun hoofd er af en toe ook niet bij hebben) dus ja, het werkt wel goed als je dingen voor jezelf opschrijft. Als je een keer dan zo'n enorme dip krijgt dan helpt het je om de goede dingen aan de mensen om je heen te herinneren.
As If I could reach Rainbows..

And if you want a rainbow you have to put up with the rain..
Gebruikersavatar
dino
Gevorderd lid
Berichten: 1455
Lid geworden op: 22 feb 2011, 14:20

Bericht door dino »

Zo herkenbaar weer...
En inderdaad is het belangrijkst dat ik in mezelf geloof of gewoon mezelf geloof in z'n algemeenheid. Dat doe ik inmiddels, maar dat maakt het wel eens lastiger. Tot jaren geleden dacht ik ach oke er zal wel echt niks zijn en had ik me erbij neergelegd, ook in de hoop dat het vanzelf wel opklaarde.

Die geheugenproblemen heb ik ook last van, vaak vertel ik dingen ook 2x aan dezelfde persoon omdat ik gewoon niet meer weet aan wie ik het heb verteld of niet eens meer weet dat ik het überhaupt heb verteld. Daarom doe ik vaak het volgende: als ik iets meemaak wat ik graag kwijt wil of met iemand over wil praten, moet ik dat binnen een uur doen, anders hoeft het niet meer. Anders blijf ik het namelijk herhalen :D.

Maar bij goede vrienden maakt dat inderdaad niet uit, daar zijn het goede vrienden voor! Ik schoof dit soort dingen altijd af op mijn eigen onzekerheid, doe ik nog steeds dus, maar waarom eigenlijk? Ben een perfectionist en ik denk menigeen hier wel. Denk dat het dus een stukje perfectionisme is; alles goed willen doen, dus ook in je sociale contacten.

Om terug te komen op relaties: dat blijft moeilijk denk ik. Ik heb zelf nog geen diagnose, maar ik herken mezelf zo in ME/cvs (niet in de meest extreme varianten, maar toch herken ik veel; dat is trouwens ook al een stuk zelf(h)erkenning en in mezelf geloven). Zowel voor een eventuele partner als je familie en vrienden is het erg moeilijk, zo'n "vermoei(en)d" persoon om zich heen te hebben.

Ik wilde nog iets zeggen maar ben het alweer kwijt...
imaginary
Gevorderd lid
Berichten: 622
Lid geworden op: 20 feb 2011, 03:56

Bericht door imaginary »

Haha, dat herhalen herken ik ook zo. Me vriend stoort zich er niet aan, kan er wel om lachen. Maar voor de rest is het inderdaad moeilijk omdat jeje zo'n 'last'voelt voor je partner en familie. Me vriend komt gelukkig vaak genoeg langs met boodschappen, voor me koken of helpen met koken en dat soort dingen. Moet wel eerlijk zeggen dat hij ook een blok verderop woont :lol: wat een geluk :lol:

Ik herken wel veel van wat je zegt, en waar je nu doorheen gaat, zo zat ik zo'n 1,5 jaar geleden. Blijft allemaal maar moeilijk.
As If I could reach Rainbows..

And if you want a rainbow you have to put up with the rain..
Gebruikersavatar
dino
Gevorderd lid
Berichten: 1455
Lid geworden op: 22 feb 2011, 14:20

Bericht door dino »

Oh dat scheelt weer! Zo iemand moet je vinden inderdaad, en dan ook nog zo lekker dichtbij. Hoef je al bijna niet meer samen te wonen ;).
En inderdaad ik voel me zo'n last. Elke keer als ik er met mijn ouders over begin denk ik nee he waar begin ik aan. Komt ook omdat ze me niet begrijpen... Maar heb ze wel nodig, ook al woon ik niet meer bij ze.

Zie dat je het ook laat maakt vanavond. Wat ik hier vooral lees of in filmpjes zie is dat ME'ers vroeg op bed liggen, dat herken ik maar tijdelijk. Mijn slaapritme is ontzettend verstoord en als ik me in een ritme dwing dan klap ik daar zo weer uit. Maar soms teer ik ook "prima" op 4 uurtjes slaap per nacht. In ieder geval: het verschilt zo erg, de ene keer heb ik aan 15 uur niet genoeg, de andere keer kan ik overdag best wat doen met maar 4 uur slaap.

Oh wordt dit niet te veel offtopic trouwens? (Geen idee) Anders mag je me wel PB'en.
imaginary
Gevorderd lid
Berichten: 622
Lid geworden op: 20 feb 2011, 03:56

Bericht door imaginary »

dino schreef:Oh dat scheelt weer! Zo iemand moet je vinden inderdaad, en dan ook nog zo lekker dichtbij. Hoef je al bijna niet meer samen te wonen ;).
En inderdaad ik voel me zo'n last. Elke keer als ik er met mijn ouders over begin denk ik nee he waar begin ik aan. Komt ook omdat ze me niet begrijpen... Maar heb ze wel nodig, ook al woon ik niet meer bij ze.

Zie dat je het ook laat maakt vanavond. Wat ik hier vooral lees of in filmpjes zie is dat ME'ers vroeg op bed liggen, dat herken ik maar tijdelijk. Mijn slaapritme is ontzettend verstoord en als ik me in een ritme dwing dan klap ik daar zo weer uit. Maar soms teer ik ook "prima" op 4 uurtjes slaap per nacht. In ieder geval: het verschilt zo erg, de ene keer heb ik aan 15 uur niet genoeg, de andere keer kan ik overdag best wat doen met maar 4 uur slaap.

Oh wordt dit niet te veel offtopic trouwens? (Geen idee) Anders mag je me wel PB'en.
haha ik ga je wel pben
As If I could reach Rainbows..

And if you want a rainbow you have to put up with the rain..
Plaats reactie