angst

[visje]

Hoi allemaal,

Tussen de regels door lees ik wel eens over angsten, maar ik kon er geen topic over vinden. Misschien niet goed genoeg gezocht, dan excuses. Ik merk dat als ik me lichamelijk slechter ga voelen, dat ik dan ook angstiger word . Ik kan o.a. bang zijn nog meer achteruit te gaan, zowel lichamelijk als mentaal en vraag me dan af waar het eindigt. Heel soms heb ik (denk ik) een angstaanval. Ik kan ’s avonds of ’s nachts heel naar worden met hartkloppingen of een hele zwakke of overslaande hartslag of heel erg trillen (soort koortsrillen). Dat vind ik wel eng, maar kan er de laatste tijd wel wat rustiger onder blijven als het gebeurt.

Er kan me ook even (meestal kort) een paniekgevoel overvallen als mijn geheugen niet meewerkt en ik niet snel op simpele dingen kan komen (zoals wat mijn huisnummer is ) of als ik duizelig ben en het opeens erger wordt terwijl ik een boodschap doe. Ook kan ik erg schrikken van plotselinge geluiden (misschien heeft dat meer met geluidsovergevoeligheid te maken dan met angst, maar dan gaat er echt een adrenalinestoot door me heen), bijvoorbeeld een hard dichtslaande portier van een auto, piepende banden, een sirene, schreeuwende kinderen. Als ik me echt slecht voel dan durf ik bijv. niet te douchen als ik alleen thuis ben omdat ik bang ben dat ik onderuit ga en neem ik mijn telefoon mee naar de wc voor het geval ik daar niet goed word. Herkennen meer van jullie dit?

groetjes, Visje

[bloemetje]

Oh man, angst is nu het slechter met me gaat my middle name, lijkt wel. Tenminste het gevoel dat aan een paniekaanval voorafgaat. Iedereen die het weleens 'Spaans benauwd' heeft gehad weet wat ik bedoel: zo'n drukkend gevoel op je borst. Alsof er een baksteen op ligt.

Ik probeer leuke dingen te doen, voorzover mijn energie dat toelaat. 's Middags een filmpje kijken, zodat de tijd snel voorbij is. Maar dan 's avonds weer niet de tv aan, dan slaap ik beter.

En idd douchen is een punt. Als het 3x per week lukt, hang ik de vlag uit! Door duizeligheid vind ik het ook soms eng om dit te doen als ik alleen thuis ben. Maar ja.. soms heb ik pas om 3 u 's middags puf daarvoor en dan ben ik alleen thuis. Dus neem ik altijd de telefoon mee naar de badkamer. Als ik dan domme pech heb dat ik omval (zo voelt het, maar is nog nooit gebeurd), kan ik i.i.g. nog mijn lieve man bellen of hij me van de badkamervloer wil schrapen *wink*

Dus nee, Visje: je bent geen freak of wereldvreemd. Ook al kunnen deze nare paniekerige gevoelens (is feitelijk niet meer dan een verhoogde basisspanning, zie dus die omlaag te brengen) wel heel vervelend zijn. Maar kom op he: een mens is er nu eenmaal niet voor gemaakt om altijd moe en naar te zijn. Om dagelijks vele uren op de sofa door te brengen met weinig sociale contacten en ook nog weinig doelen om je op te richten. Zoals sommige mensen ms op ma-ochtend bedenken wat ze op vrij-middag op hun werk af willen hebben. Zulke kleine dingen om je aan vast te houden zijn zo belangrijk!

Dus doe vooral dingen waar je je nog een beetje goed bij voelt. Die je leuk vindt of je wat opleveren. Zo probeer ik 1x per week iemand een uurtje op visite te hebben. Daar moet ik dan wel heel erg de prijs voor betalen, maar het is een van de weinige dingen waardoor ik me een beetje mens voel.

Sterkte ermee! Groetjes van Bloemetje ---> die toegeeft in deze reply vooral tegen zichzelf te praten... om de moed erin te houden

[sterre]

Hoi Visje,

Nou ik herken je verhaal volledig. Ik zit met hetzelfde.
Als het slechter met mij gaat dan slaat dat bij mij altijd door in angst.
Dat is mijn zwakke plek. Minder weerstand->meer angst.
Ik slik antidepressiva voor paniekaanvallen en ik moet zeggen het helpt heel goed gelukkig. Man op een gegeven moment had ik wel 30 aanvallen per dag niet te geloven. Door de antidepressiva gaat het beter. Ik doe hetzelfde als jij ik neem ook de telefoon mee in de douche. Ik dacht dat ik de enige was die dat deed. Op een gegeven moment leefde ik met mijn mobiele telefoon. Als ik een boodschapje deed, met de hond een rondje deed enz. nam ik altijd mijn mobiel mee. Dat gaf mij zo'n fijn gevoel. Het idee dat ik altijd iemand kon bellen als het niet goed ging. Nu vergeet ik soms zelfs mijn telefoon als het goed met mij gaat. Maar als het minder gaat betrap ik mij erop dat ik weer met dat ding ga slepen. Ach ik vind het niet erg het helpt mij.

Sterkte! Groetjes Sterre

[sowfia]

ook hier herkenning!
erg hard schrikken van stomme geluiden, of als ik meerijd in de auto van tegenliggers, andere autos, zelfs als ze nog maar hun pinker opzetten, of als ik een mens aan de zijkant van de weg zie staan, altijd die "adrenalinestoot" zoals jij ook beschrijft.
ook duizelig zijn met echt het gevoel onderuit te kunnen gaan of flauw te gaan vallen, zo misselijk zijn dat je denkt te gaan moeten overgeven, waardoor ik me niet zo op mijn gemak voel bij het winkelen of bij andere activiteiten, dan een neiging hebben om naar buiten te gaan. nu kan ik me daar al beter tegen verzetten dan vroeger en bijt ik toch door omdat ik weet dat het meestal blijft bij me slecht voelen, maar toch, dat gevoel blijft er hé.

de telefoon meenemen herken ik ook! als je alleen thuis bent en zoals je zegt, heel erg duizelig bent, die telefoon met je meedragen voor als er iets echt misgaat. of als ik 's nachts alleen in bed lig en mijn hart lastig doet, de gsm in de buurt voor als...

ik denk dat velen het misschien niet durven uitspreken omdat je dan weer snel als psychisch geval wordt bestempeld... maar intussen ben ik er wel uit dat het een gevolg is van je zo ziek te voelen, van al die lichamelijke gewaarwordingen waar iedereen een beetje bang voor zou worden, denk dat dat ook wel een natuurlijke reactie is als je zo'n fysieke dingen voelt.

[karolien]

Ook hier herkenning!

Maar ik heb hier het boek liggen van het ME-congres van 2009, en daar staat in dat door voedselallergieen en intoleranties het histamineniveau stijgt en dat daar allerlei fysieke en mentale klachten uit voortspruiten, nl: ik lees er enkele: wat in dit topic past: zweten, hartkloppingen, rusteloosheid, stemmingsschommelingen, mentale uitputting, depressie, angst, spanning, prikkelbaarheid, agressief gedrag...

Het is dus zeker niet alleen door ons denken maar vooral ook door onze ziekte, dus: niet te streng zijn voor jezelf!
Wij kunnen daar altijd niks aan doen, het is iets lichamelijks!!!

[bloemetje]

Persoonlijk heb ik het meest moeite met vlekken voor mijn ogen, duizeligheid en oorsuizen. Als ik daar last van heb (en da's zowat elke dag) kan ik gemakkelijk gespannen raken.

Ik snap dat het te maken heeft met de onbalans van mijn lijf. Laat staan van de onbalans van mijn mentale weerbaarheid. Dat krijg je allemaal gratis, he... deze klachten bij ME.

Zucht.

[visje]

Bedankt voor jullie reacties. Fijn die herkenning Niet fijn dat jullie er ook last van hebben Ik ben er ook van overtuigd dat het door de klachten komt en niet andersom. Ik ben er altijd wel huiverig voor het te benoemen bij artsen omdat ze dan een mooi aanknopingspunt hebben om het in de psychische hoek te plaatsen en oorzaak en gevolg voor hun gemak om te draaien.

[pip]

Heel herkenbaar wat jullie allemaal schrijven. Ik kreeg toen ik een aantal jaren ziek was ook last van paniekaanvallen. Dat had veel te maken met me dag in, dag uit zo machteloos en zo ziek voelen en dan ook nog eens chronisch heel slecht slapen.. Daar ga je op een gegeven moment psychisch gewoon ook aan onderdoor, als er geen enkele oplossing lijkt te zijn. Daarbij lijkt mijn lichaam sinds ik ziek ben ook in een soort constante 'alarmtoestand' te zijn, alsof mijn zenuwstelsel enorm overgevoelig reageert. Dat kan ook een angstgevoel oproepen. Ik kan soms al in mijn bed liggen 'na te trillen' als de buurvrouw iets te hard de deur heeft dicht geslagen! Heel irritant. Net als bij Sterre hebben bij mij antidepressiva gelukkig ook goed geholpen om de paniekaanvallen te voorkomen, maar dat overgevoelige zenuwstelsel heb ik nog steeds. Waarschijnlijk is dat gewoon onderdeel van de verzameling ME-kwaaltjes..

[hayes]

Ik ben er ook van overtuigd dat de angst een gevolg is van de klachten, en niet omgekeerd ! Stress is altijd de druppel, maar niet de oorzaak. Omdat onze 'emmer' zo al vol genoeg is, is stress dat wat er te veel aan is. Bij mij was het vroeger heel simpel, ik werd altijd kotsmisselijk als ik in een auto zat, dit zo toch enkele maanden volgehouden. Met als gevolg dat na die maanden ik geen auto meer in wilde, auto = misselijkheid. Gelukkig is dit nu wel zo goed als over door andere zaken die tegen de misselijkheid geholpen hbb. Nu nog wel last dat ik uitstapjes vermijd, vooral op drukke plaatsen. Ergens wat bang dat plots mijn energie op gaat zijn voor ik thuis ben, of dat de misselijkheid weer erger gaat worden. Stapje voor stapje zal dit ook wel beteren hoop ik.

De AD heeft hier bij mij toch ook wel een rol gespeeld denk ik. Het heeft niets van mijn klachten verbeterd, dus het komt zeker niet van iets mentaal, maar als ik op een punt kwam dat ik heel slecht was, kon ik hier wel beter mee om gaan. Vroeger ging dan gwn het licht compleet uit, van denken was er geen sprake meer. Nu heb ik na 5 maand de dosis van de AD al knn halveren. Het draagt niet bij tot de genezing dus ik zou niet weten wrm ik het nog lang zou moeten nemen. Hopelijk ben ik daar zo snel mogelijk van af want proper spul is het niet !

[ben79]

Hey Visje,

Zoals je wellicht al weet ,heeft jouw broertje hier ook veel last van angst - en paniekaanvallen.
En ik als horrorfanaat ,kan zelfs niet meer naar sesamstraat kijken omdat het te spannend is en mij een slecht gevoel geeft

Wat ook heel herkenbaar is voor mij is dat gevoel dat Sowfia heeft beschreven.
Misselijk zijn (het gevoel dat je moet overgeven ) en op flanellen benen lopen ,precies of je gaat flauwvallen.

Plekken voor de ogen, en het beeld dat begint te bibberen,tintelingen in mijn hoofd,...
JAJA NONKEL BEN HEEFT HET OOK ALLEMAAL

Soms denk je dan of andere dit ook zo voelen,en dit ook van die cvs kan zijn.

Nu weet ik zeker dat ik niet de enige ben,jammer genoeg,want het is echt kut om dat te moeten voelen.

[Frank]

I agree met karolien. Ook wordt vaak medicatie aan ons voorgeschreven die angst juist bevordert: Antidepressiva en consoorten.

[visje]

Lieve allemaal,

Fijn dat jullie op dit onderwerp reageren

Bloemetje, snap helemaal wat je bedoelt met die verhoogde basisspanning. Die heb ik gelukkig de afgelopen maanden iets naar beneden kunnen krijgen. Ik probeer inderdaad ook leuke dingen te doen waar ik me nog een beetje goed bij voel. Enneh…alleen maar goed dat je jezelf moed in kunt praten .

Sterre, jee wat naar zeg dat je soms zoveel aanvallen per dag had . Sterkte joh! En leve de mobiele telefoon . Fijn dat je hem niet altijd meer nodig hebt om je veilig te voelen.

Sowfia, inderdaad ook in de auto als je mee rijdt, constant van van alles schrikken , Zo herkenbaar. Ik heb dat idee ook dat van al die lichamelijke gewaarwordingen iedereen soms een beetje bang zou worden, dat dat wel een natuurlijke reactie is.

Pip, Je schrijft: Daarbij lijkt mijn lichaam sinds ik ziek ben ook in een soort constante 'alarmtoestand' te zijn, alsof mijn zenuwstelsel enorm overgevoelig reageert. Herken het helemaal en het is zeker irritant . Hoop dat je er snel minder last van hebt.

Hayes, wat je zegt… Onze emmer is al zo vol en stress is altijd de druppel, maar niet de oorzaak. Hoop dat het snel beter met je gaat en je de AD zonder veel problemen kunt afbouwen, veel succes he.

En Broertje , sesamstraat is ook best eng met al die rare monsters . En het is inderdaad kut om dat allemaal te moeten voelen. Bestaan er eigenlijk wel klachten die je niet kunt krijgen als je cvs hebt? Als ik ze opschrijf passen ze niet eens op een A4tje haha.

S5044726, wat idioot eigenlijk dat er medicijnen voorgeschreven worden die angst bevorderen, alsof cvs niet angstaanjagend genoeg is .

groetjes, Visje

[Gast]

over mijn hartmedicijnen tegen hartritmestoornissen
de bijwerkingen:

HARTRITMESTOORNISSEN!

wie dit begrijpt verdient een prijs...

[bloemetje]

Ah joh.. da's met paracetamol toch niet anders? Tegen hoofdpijn, maar heeft dit ook als bijwerking.

[pip]

Ja, is met veel medicijnen idd zo. Bij medicatie tegen angst staat angst ook altijd als bijwerking genoemd!