Afhankelijk van wie het vraagt....meestal zeg ik ook dat het "zo zn gangetje gaat"
Mensen waar ik liever niet mee praat, dan gaat het altijd opeens goed ("goed") met mij
En tegen anderen vertel ik eerlijk (maar beknopt ) hoe het echt gaat
Je merkt meestal al snel of het puur uit beleefdheid of echt belangstelling wordt gevraagd. Beleefdheid wil ik ook geen tijd of energie aan verspillen
Wauw dat is inderdaad een antwoord, als ze het antwoord al denken te weten moeten ze het niet vragen..
Ik vind het ook lastig om een goed antwoord te geven. Tegen sommige mensen wil ik er gewoon niet over uitwijden, andere mensen vertrouw ik niet ( in hun oprechtheid etc) en weer andere mensen wil ik niet constant lastig vallen met het echte antwoord. Daarnaast voel ik me nou ook niet echt beter als ik iedere keer het hele verhaal moet vertellen en moet aangeven dat het eigenlijk niet echt beter gaat.
Ik splits vaak het lichamelijke/ ziekte gedeelte op van “de rest.” Vaak zeg ik dan iets in de trant van: “Lichamelijk gaat het nog niet zo(uitgeput, veel rusten enz.), maar mijn stemming is verder wel goed. “
Het klinkt tegenstrijdig, maar mensen snappen vaak wel wat ik bedoel zo.
Ik heb gemerkt dat er namelijk nog al snel misverstanden ontstaan(wie herkent het niet), en met dit antwoord probeer ik dat zoveel mogelijk te voorkomen. Als je namelijk steeds zegt dat het slecht gaat(waarbij je eigenlijk vooral lichamelijk slecht bedoelt), dan kan het uiteindelijk over komen alsof je depressief bent. En als je steeds zegt dat het prima gaat om er maar vanaf te zijn, dan lijkt het ook al snel alsof je eigenlijk niet ziek bent.
) hoe het echt gaat
