Wat antwoord je op: 'Hoe gaat het?'

[janine]

Ik ben al een heel end op weg.
In plaats van "goed" zeg ik tegenwoordig " zo zijn gangetje"

[dino]

Inderdaad, het kan dan een heel zwaar gesprek worden met discussies alom. Daar heb ik dan ook geen zin in.
Ik kies gewoon het moment uit wanneer ik eerlijk ben. Hangt af van of diegene geinteresseerd is en niet meteen vooroordelen klaar heeft. Enz. Enz.

[malu]

Als mensen doorvragen en ik eerlijk wil zijn over mijn situatie maar geen discussie wil hebben, dan zeg ik meestal: 'tja, ik heb veel last van die ziekte maar ik kan er weinig aan veranderen he' of: 'het is zoals het is'. Meestal zijn dat lekkere dooddoeners.

Enerzijds wil ik wel kwijt dat het niet geweldig gaat omdat mensen anders een vertekend beeld krijgen, anderzijds hoeft het niet altijd uitvoerig besproken te worden. Hangt idd echt van het moment en de persoon af.

[asje]

Ik zeg altijd 'Jaah, het gaat wel'. Alleen tegen intimi zeg ik meer.

[vilric]

Ja, lastig vraagje he. Ik heb liever niet dat ze dat teveel vragen.
Als het op mijn zenuwen werkt zeg ik goed, direct gevolgd door de vraag 'werk jij nog?'.
Moet je de gezichten zien dan...
Anders moet ik weeral eens gaan vertellen hoe slecht het wel gaat...

[Burial]

als mensen vragen hoe het gaat willen ze niet horen dat het slecht met je gaat
dus die vraag is totaal overbodig en ongegrond
ik antwoord er altijd anders op, want als ik zeg slecht kun je ook niet meteen stoppen
en ik heb ook niet altijd zin om het uit te leggen
ook weer omdat de persoon die de vraag stelt het soms ook niet interesseert of er niet op zit te wachten
maar gewoon ja zeggen terwijl ik me niet goed voel doe ik zelden tot nooit

[semma]

Wat Dfainher zegt. Aangezien ze zelden de vraag als vraag bedoelen, zeg ik meestal iets onverstaanbaars, gewoon een beetje mummelen.

Van dat gangetje zei mijn moeder vroeger altijd op een irritant toontje, dus daar ben ik allergisch voor.

Ik heb alleen de eerste en de laatste pagina bekeken.

openingsbericht:

Ik ben zo'n beetje een maand en een week niet naar school geweest en ben nu een soort van terug, ga ongeveer 3 keer in de week halve dagen naar school. Nou is dat voor mij allemaal leuk en aardig, maar mensen op school, behalve mijn close groep vrienden, hebben geen idee wat er aan de hand is.

Meestal als iemand mij een tijdje geleden vroeg waarom ik er zo weinig was dan antwoorde ik dat ik ziek was, wat dus klinkt alsof ik weer beter ben. Ik heb er nooit zin gehad om erop in te gaan en deed er dus makkelijk over, wat het eigenlijk alleen maar meer onduidelijk maakt.

Ben hier verbaasd over. Je zegt dan toch dat je ziek was en nu een paar halve dagen probeert? Dan weet iedereen dat je nog niet in orde bent.

Nu heb ik dat niet zo zeer meer, ik wil best aan mensen duidelijk maken wat er aan de hand is en dat het niet zo super met mij gaat, maar de kans om uitgebreid uit te leggen is er vaak niet..

Geen energie verspillen aan uitleggen. Ook niet die spreekbeurt voor de klas of tijdens een vergadering. 't Gaat het ene oor in en het andere oor uit.

Dan nu mijn vraag: op het moment dat iemand in het voorbij komen, of op andere momenten dat er weinig tijd is, vraagt waar je bent geweest al die tijd, of hoe het gaat, wat antwoord je dan?!

Als je een keurig antwoord geven wil, dan alleen zeggen dát je ME hebt. Mensen weten er weinig van, zijn er niet in geïnteresseert, hebben vaag wat vooroordelen gehoord en meestal haken ze dan snel af. Alleen bij mensen die doorvragen nog kleine antwoorden geven. ME is in principe chronisch, dus je zit voortaan aan die vragers vast. Steek dus niet bergen energie in uitleg geven aan vragers die eigenlijk alleen maar een sociaal nikserig vraagje stelden.

[tanto]

Ik zeg ook wel eens: zolang ik niet teveel beweeg gaat het wel.

Een beetje melig misschien maar ja. Ik vind het wel grappig als mensen denken; wat zegt ze nou?

Andere opties zijn:

- goed (meestal, het zal hun ook een worst wezen)
- hetzelfde
- naar omstandigheden goed.
- beter dan gisteren.

[roosje123]

samengevoegd. mod.

Hoi allemaal,

Even 'n vraagje dat ik zo gauw nergens anders zag staan...
Hoe gaan jullie om met de vraag : Hoe gaat 't met je/ Hoe is het ermee?

Natuurlijk afhankelijk van de persoon die het aan je vraagt, maar ik merk dat ik die vraag heel lastig vind om te beantwoorden. Zeker nu ik me de laatste tijd steeds slechter ga voelen.
Ik wil namelijk niemand tegen me in het harnas jagen en dat ze (familie en sommige vrienden/ kennissen) denken: O God, daar heb je haar weer, met d'r gezeur!
Stom genoeg ben ik iemand die het kennelijk belangrijk vind wat andere mensen van haar denken, en van die eigenschap baal ik soms stevig!

Van nature zeg je altijd "Goed", maar dat is natuurlijk altijd oppervlakkig.Bovendien loop je dan het risico dat ze denken dat er niks met je aan de hand is.
Ik merk dat mensen niet écht geïnteresseerd zijn en daarom vertel ik maar weinig, behalve : Z'n gangetje (of iets in die trant).

Hoe slaan jullie je door dat onvermijdelijke (en irritante) openingszinnetje heen? Staan jullie daar wel eens bij stil, of maakt het jullie weinig uit?

Groetjes, Roosje

[judithvanputten]

Dat is inderdaad een goeie. Daar loop ik ook tegen aan. Ik vertel meestal dat het goed wat en ratel snel verder. Ik heb namelijk gemerkt in mijn omgeving vooral school dat er niet heel veel begrip voor is als je gaat lopen" zueren". Maar dat is ook niet echt een oplossing.

De mensen die mij echt wat beter kennen kaatsen vaak terug door te zeggen het gaat niet goed hè. Dit komt omdat ze kunnen zien hoe het gaat.

Maar het blijft een lastig probleem.

[stargazertje]

Ik zeg altijd: kan beter, kan slechter. Mensen die meer willen weten gaan er op in en mensen die het meer uit beleefdheid/gewoonte stellen hebben dan ook antwoord.

[roosje123]

Ja, ik vroeg het omdat ik altijd "goed" eruitflapte... Kortom, einde onderwerp. Terwijl ik me eigenlijk
helemaal brak, gaar en ziek voel.
Als ik vertel hoe het werkelijk gaat, zie ik soms iemand zuchten en willen ze gauw van het onderwerp afstappen. Zelfs familie Het is natuurlijk ook geen borrelpraat, maar ik vind het zo jammer dat er maar zo weinig mensen werkelijk in je geïnteresseerd zijn, terwijl ikzelf helemaal niet zo in elkaar zit.

Ik denk dat ik gewoon baal van zoveel oppervlakigheid en dat mensen die dicht bij me staan, zo weinig moeite doen om zich in ME te verdiepen.

[Izzy]

Ligt inderdaad aan wie het me vraagt, meestal zeg ik "gaat zijn gangetje".
Vaak heb ik zelf ook gewoon geen zin om het er uitgebreid over te hebben gezien sociale aangelegenheden toch minder dan vroeger zijn.
Ik heb dan juist zin om het over leuke dingen te hebben en de zwaardere onderwerpen zoals mijn gezondheid bewaar ik voor mensen die er echt in geïnteresseerd zijn

[flowerpower3]

Ligt er compleet aan wie het is, mensen die dicht bij me staan en weten hoe en wat daar ben ik eerlijk tegen. Mensen die het vragen uit beleefdheid of gewoon om sociaal te zijn daar zeg ik of ''goed'' tegen of ''gaat z'n gangetje''. Die mensen weten vaak ook niet dat ik ziek ben en dat gaat ze ook weinig aan, vandaar dat ik een oppervlakkig antwoord terug geef.

[nyx]

Vroeger zei ik altijd het gaat goed. Maar daar kan je dan ook een vertekend beeld door schetsen.

Nu zeg ik het gaat zoals het gaat.
Mensen die echt geïnteresseerd zijn vragen dan wel door en dan kan ik altijd kijken hoeveel ik dan kwijt wil.
Maar vaak vragen mensen het uit beleefdheid en daar wil ik mijn energie niet meer aan verspillen.