Autorijden met CVS/ME
Moderator: Moderators
-
marianneke
- VIP-donateur
- Berichten: 444
- Lid geworden op: 15 mei 2010, 11:25
Ik rijd ondertussen helemaal niet meer, het werd echt veel te gevaarlijk en onverantwoord. En inderdaad het maakt het allemaal een stuk ingewikkelder. Mijn vader rijd me nu naar mijn afspraken toe maar dat kan hij ook niet blijven doen aangezien hij hier steeds vrij voor moet vragen. En ik kom eigenlijk vrijwel nergens meer, als ik al iets afspreek dan is dat bij mij thuis. Ik heb ondertussen een aanvraag gedaan voor taxivervoer via de WMO en hoop heel erg dat ik het ook toegewezen ga krijgen. Het zou mij in ieder geval weer wat minder afhankelijk maken van mijn directe omgeving.
Ik rij ook al jaren niet meer ook te gevaarlijk en onverantwoord......de concentratie is zo slecht en zelfs het verkeer inschatten op de fiets is al een hele opgave 
Ik baal wel van de afhankelijkheid maar ik heb veel lieve mensen om me heen die me wel willen rijden indien nodig en daar ben ik zeer dankbaar voor!!
Ik baal wel van de afhankelijkheid maar ik heb veel lieve mensen om me heen die me wel willen rijden indien nodig en daar ben ik zeer dankbaar voor!!
Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is.loena schreef:Hallo
Hoelang is er bij jullie overgegaan vooraleer je helemaal of zeer weinig bent gaan rijden ?
Groetjes
Loena
Ook mijn hele slechte periodes ben ik blijven rijden, maar dan minder.
Als het niet dringend nodig is, en ik heb een slechte dag/uur dan doe ik het niet.
Als ik 2-3 uur moet rijden houd ik daar vantevoren en daarna rekening mee. Dus vooraf rusten, rusten en rusten en achteraf rusten en rusten en rusten.
Zelf zou ik mijn mobiliteit nooit willen opgeven, wel hebben we voor mij een grotere en zwaardere auto gekocht en een automaat omdat het rustiger rijdt.
@ Loena
Voor ik wist wat ik had, was ik al eens bij een oogarts en oorarts gepasseerd. Alles was prima in orde maar ik kon het verkeer niet meer inschatten.
En dan een zware crash in 2007 (zonder diagnose) en ben toen enkele weken erna zelfs tegen de garagemuur gereden. Ik reed nochtans volledig ongevalvrij sinds 20 jaar en deed makkelijk 40.000 km per jaar.
Een jaar later een nieuwe crash (met diagnose) en toen kon ik zelfs niet meer in een auto zitten. Dat was gewoon heel plots.
Nu na twee jaar, kan ik korte stukken rijden (10 km) zonder een gevaar op de weg te vormen. Maar het blijft in een sukkeldrafje rijden en de snelheden en reflexen van vroeger, dat is mission impossible.
Het is fel verbeterd vergeleken met een zestal maanden geleden. Toen veranderde het landschap nog in een tekenfilm na een tijdje. Of wist ik niet meer wat eerst kwam, het licht, de fietser of de auto voor mij ...
Voor ik wist wat ik had, was ik al eens bij een oogarts en oorarts gepasseerd. Alles was prima in orde maar ik kon het verkeer niet meer inschatten.
En dan een zware crash in 2007 (zonder diagnose) en ben toen enkele weken erna zelfs tegen de garagemuur gereden. Ik reed nochtans volledig ongevalvrij sinds 20 jaar en deed makkelijk 40.000 km per jaar.
Een jaar later een nieuwe crash (met diagnose) en toen kon ik zelfs niet meer in een auto zitten. Dat was gewoon heel plots.
Nu na twee jaar, kan ik korte stukken rijden (10 km) zonder een gevaar op de weg te vormen. Maar het blijft in een sukkeldrafje rijden en de snelheden en reflexen van vroeger, dat is mission impossible.
Het is fel verbeterd vergeleken met een zestal maanden geleden. Toen veranderde het landschap nog in een tekenfilm na een tijdje. Of wist ik niet meer wat eerst kwam, het licht, de fietser of de auto voor mij ...
http://opstaanmetmecvs.blogspot.com
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Ik rijd inmiddels ook niet meer.
Na mijn laatste avontuur van maanden geleden nadat ik al een half jaar niet gereden had, ff 5 minuten naar de appie op een rustige weg (godzijdank) raakte ik zonder te weten steeds op de andere rijbaan.
Ik pas.
Zelfs fietsen is niet geheel zonder risico, buiten dat fysiek ook niet echt meer te doen is. Ik reageer als een dronke, reageer uitermate traag op paaltjes, mede weggebruikers en stoepjes.
Je weet wel: traag je hoofd draaien, je denkt " huhhh?" " oepsie"
Na mijn laatste avontuur van maanden geleden nadat ik al een half jaar niet gereden had, ff 5 minuten naar de appie op een rustige weg (godzijdank) raakte ik zonder te weten steeds op de andere rijbaan.
Ik pas.
Zelfs fietsen is niet geheel zonder risico, buiten dat fysiek ook niet echt meer te doen is. Ik reageer als een dronke, reageer uitermate traag op paaltjes, mede weggebruikers en stoepjes.
Je weet wel: traag je hoofd draaien, je denkt " huhhh?" " oepsie"
ik was begonnen met het proberen halen van mn rijbewijs. dit heb ik moeten stopzetten met pijn in het hart. ik besefte gewoon dat ik een gevaar op de weg zou zijn, voor mezelf en voor anderen. ik vind het heel heel erg dat ik nu nog steeds zo afhankelijk blijf van ouders of partner om me ergens heen te brengen. ik ben 23, en het steekt ook dat anderen van mijn leeftijd wel gewoon hun rijbewijs halen en dat alles vlot bereikbaar is als zij het willen. maar een ongeval veroorzaken wil ik niet op mijn geweten hebben dus ben ermee gestopt.
ik merk het ook bij het meerijden dat ik van alles zo enorm schrik en dat ik totaal geen inschatting kan maken van het verkeer, van wegen, aanduidingen en borden...
zelfs als ik een straat moet oversteken neemt mijn vriend me aan de hand want anders sta ik een half uur te wachten omdat ik de snelheid van de auto's niet goed kan inschatten.
ik merk het ook bij het meerijden dat ik van alles zo enorm schrik en dat ik totaal geen inschatting kan maken van het verkeer, van wegen, aanduidingen en borden...
zelfs als ik een straat moet oversteken neemt mijn vriend me aan de hand want anders sta ik een half uur te wachten omdat ik de snelheid van de auto's niet goed kan inschatten.
Rij al 22 jaar niet meer met de auto. Al vanaf het begin van het ziek zijn, was dit zeer moeilijk. Door de vermoeidheid en de cognitieve stoornissen (die waren er al vanaf het begin) ging dit niet.
Schrik ook dikwijls bij het meerijden en maak ook inschattingsfouten. Gelukkig begrijpt mijn man dit alles zeer goed. Meestal val ik gewoon in slaap in de auto.
Maar heb altijd kwetsende opmerkingen moeten aanhoren van familie, want als je zelf niet rijdt, ben je toch niet zelfstandig. En arme echtgenoot die hier zijn tijd in moet steken. En dergelijke meer. Door het vele werk van mijn man, is samen gaan winkelen zowat het enige moment van samenzijn. Zo kan je het ook bekijken.
Schrik ook dikwijls bij het meerijden en maak ook inschattingsfouten. Gelukkig begrijpt mijn man dit alles zeer goed. Meestal val ik gewoon in slaap in de auto.
Maar heb altijd kwetsende opmerkingen moeten aanhoren van familie, want als je zelf niet rijdt, ben je toch niet zelfstandig. En arme echtgenoot die hier zijn tijd in moet steken. En dergelijke meer. Door het vele werk van mijn man, is samen gaan winkelen zowat het enige moment van samenzijn. Zo kan je het ook bekijken.
-
stargazertje
- Gevorderd lid
- Berichten: 3226
- Lid geworden op: 17 jun 2010, 14:21
Ik heb vanavond 2x 15-20 minuten autogereden (vond eerder 15 minuten per keer verantwoord want begon daarna fouten te makne) en merkte dat ik black outs had (dat ik plots dacht dat ik moet sturen!) en zag aan het eind 3 manen. Gelukkig was het rustig op de weg en is er niets gebeurd. Ben me wel het leplazarus geschrokken. Want ik dacht kom op dat kan je vast wel, maar niet dus.
Hihi, dat herken ik wel. Mijn man doet dit al vele jaren, maar dan omdat ik te snel oversteek omdat ik heel ergens anders met mijn gedachten zit.sowfia schreef: zelfs als ik een straat moet oversteken neemt mijn vriend me aan de hand
Ik ben net een man geworden, kan maar 1 ding tegelijk.
Als ik op het verkeer moet letten, kan ik niet kletsen.
Ik was vanmiddag in de auto nog eens aan het nadenken over deze topic en het drong tot me door dat mijn antwoord wel erg makkelijk was.
Jaren geleden, toen de mobiele telefoon net op de markt was, werkte ik nog fulltime mee in ons bedrijf en we hadden drie jonge kinderen.
Ik was fysiek slecht en het ging alsmaar slechter.
In die periode werd ik ook geestelijk slechter. Toen begreep ik daar niets van, nu weet ik dat dit van de CVS is.
Affijn, ik moest veel in de auto zitten, ging naar klanten toe enz.
Ik ben echt een wegenalfabeet, maar door het vele doen ging het telkens wat beter.
Tot ........... ik een keer op kantoor kwam en niet meer wist wat ik had gedaan.
Toen bleek dat ik uren rondjes had gereden in de streek.
Vanaf dat moment werd mijn geheugenverlies alsmaar erger, en binnen een week kreeg ik mijn eerste telefoon van mijn man.
Vanaf dat moment werd ik om het half uur - uur gebeld en moest ik zeggen waar ik was en waar ik naar toe onderweg was.
Het is heel veel gebeurd dat ik dat niet wist, dan vroeg mijn man om op een straatnaambordje te gaan kijken, en kon hij me weer naar bekend gebied praten tot ik weer wist waar ik was en wat ik ging doen.
Op die manier heb ik jaren gewoon doorgewerkt, echt BELACHELIJK.
Ik gaf NIET op, al wilde mijn man dat wel. Hij heeft me vanaf het begin serieus genomen.
Je kunt je naderhand afvragen of dat nu echt veilig was in de auto, maar ik heb dit gedrag echt nooit, maar dan ook nooit gelinkt aan ME.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik heeeeel anders met mijn ziekte omgegaan.
Dan had ik mezelf serieus genomen i.p.v. mezelf te behandelen als een aansteller!
Ik heb overigens al jaren de afspraak met mijn man, dat als ik met de auto wegga, en het gaat niet meer, ik mijn man bel en hij komt me halen.
Of, als dat echt niet kan met de bus of een taxi bellen.
Zolang ik auto dan maar laat staan, en mezelf serieus neem.
Ook ben ik van een snelle pittige rijder, veranderd in een hele kalme, hele rustige rijder.
Of, als dat echt niet kan met de bus of een taxi bellen.
Zolang ik auto dan maar laat staan, en mezelf serieus neem.
Ook ben ik van een snelle pittige rijder, veranderd in een hele kalme, hele rustige rijder.
