ik ga weer ff mijn hart luchten.
school gaat niet goed, het ging al niet goed. maar nu staat het al bijna vast. ik ga zakken. ik doe een opleiding dat eigenlijk onder mijn niveau is. stof en opdrachten, die zijn gewoon makkelijk. maar mijn afwezigheid is nu rond de 70% dus is het voor hun een rede om mij niet over te laten gaan. al die tijd heb ik mijn mentor op de hoogte gehouden, maar omdat ik niks kan bewijzen wordt het wel moeilijk om aanpassingen te krijgen.
deze week heb ik toetsweek. ik heb zo hard geleerd en voor mij stond vast dat ik echt naar die toetsen zou gaan, maar ik was zo kapot van het leren dat ik nu weer een paar dagen in bed lig. ik zag het een beetje als mijn laatste kans, nu ff goeie resultaten halen met deze toetsweek en misschien zouden ze weer hoop hebben in mij. maar dat is ook weer over.
ik heb er echt moeite mee, dit wordt de eerste keer dat ik zak. en het is onder mijn niveau!! ik zak op iets wat buiten mijn macht is!
zelfs als ik van een nieuw vak de eerste 5 lesse heb gemist, en ik kom weer s opdagen, dan kan ik zo de stof uitleggen aan de gene die al die lessen al heeft gevolgd. die gene gaat dan wel over maar ik niet! ik weet niet of ik me er gewoon bij moet neerleggen of gewoon tot de laatste dag van alles proberen. zoals bijv dat ik het nu op psyche ga gooien (ik loop nog steeds bij ggz, ze kan maar niks vinden wat niet goed zou werken in mijn hoofd). maar als ik dat gewoon zeg, en dat ik gewoon in therapie ben en dat het volgend jaar hopelijk over zou zijn en dat ik dan de ontbrekende cijfers zal inhalen.....................
wat denken jullie? er bij neerleggen of dat laatste nog proberen?
