Ik vroeg me af wat jullie doen als je weer es een terugslag hebt.
Hoe ga je daarmee om, kun je er makkelijk bij neerleggen? Hoe lang duurt het voordat je weer op krabbelt en wat doe je daarvoor?
Waar ga je heen met je frustraties?
Ben benieuwd
Groetjes,
wat doen jullie als het weer es heel slecht gaat?
Moderator: Moderators
Hoi Jessie,
Iets waar we allemaal liefst niet aan denken
maar ik vind het een heel goed onderwerp.
Vorig jaar heb ik 3 ernstige stress situatie's achter elkaar gehad, nu een jaar later ben ik nog niet op het 'oude niveau'
ook heb ik regelmatig terugslagen, ze komen onverwacht, hebben echt niet altijd een aanleiding...
Eerlijk gezegd kan ik er verdraaid slecht mee omgaan, het gebeurd té vaak, gevoelens overspoelen mij dan, ik heb veel pijn, verdriet, ook angsten over hoe verder, zelfs angstaanvallen omdat ik zo bang ben voor de toekomst.
Vroeger kon ik er beter mee omgaan, wist dit gaat ongeveer een week of 6 duren en dan krabbel ik weer langzaam op.
Naast de gevoelens die ik ervaar kan ik niet anders dan 24/7 denken, ging het maar weer wat beter, vraag in gedachte 'hulp' aan boven....
Het voelt vaak alsof ik krampachtig mijn lichaam in leven moet houden, misschien herkennen jullie dit gevoel.
Als de dag komt dat ik weer iets meer kan dan ben ik zoooo blij, geniet van alle goede momenten die er zijn.
Iets waar we allemaal liefst niet aan denken
maar ik vind het een heel goed onderwerp.Vorig jaar heb ik 3 ernstige stress situatie's achter elkaar gehad, nu een jaar later ben ik nog niet op het 'oude niveau'
ook heb ik regelmatig terugslagen, ze komen onverwacht, hebben echt niet altijd een aanleiding...
Eerlijk gezegd kan ik er verdraaid slecht mee omgaan, het gebeurd té vaak, gevoelens overspoelen mij dan, ik heb veel pijn, verdriet, ook angsten over hoe verder, zelfs angstaanvallen omdat ik zo bang ben voor de toekomst.
Vroeger kon ik er beter mee omgaan, wist dit gaat ongeveer een week of 6 duren en dan krabbel ik weer langzaam op.
Naast de gevoelens die ik ervaar kan ik niet anders dan 24/7 denken, ging het maar weer wat beter, vraag in gedachte 'hulp' aan boven....
Het voelt vaak alsof ik krampachtig mijn lichaam in leven moet houden, misschien herkennen jullie dit gevoel.
Als de dag komt dat ik weer iets meer kan dan ben ik zoooo blij, geniet van alle goede momenten die er zijn.
PB per ongeluk op forum beland. Dus verwijderd.
Hartelijke groet van Henny
Hartelijke groet van Henny
Laatst gewijzigd door Henny op 13 apr 2006, 11:35, 1 keer totaal gewijzigd.
mijn terugvallen...
Nou heb ik gelukkig geen pijn door mijn ME, maar terugvallen heb ik wel degelijk....
Dan gaat het met mij lichamelijk ontzettend slecht.. kan niet (goed) meer lopen, zak door mijn knieën, kan mijn ogen niet meer open houden en soms zelfs niet meer praten... Zo'n terugval duurt bij mij enkele weken, de laatste duurde 3 weken... Dan stop ik even met naar school gaan, en lig ik elke dag op de bank... Ik kan (en wil) dan niks doen... alles kost niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk te veel energie.. Als ik even in staat ben om bijv. een film te kijken, dan wordt dat een disney-film, omdat speelfilms te ingewikkeld zijn en dus te veel energie kosten... Ik kan er redelijk goed mee omgaan. Ik ben nu al een jaar ziek, en heb er zo'n beejte mee leren leven eigenlijk. Bovendien krijg ik veel steun van mijn familie en van mijn vriend. Dat helpt enorm. Zij nemen dan de dagelijkse handelingen van mij over (drinken halen, dingen pakken, ondersteunen met lopen, eten klaarmaken, enz.) Ik heb dus niet het gevoel dat ik er alleen voor sta.. Dat is een grote troost.
xxx
Dan gaat het met mij lichamelijk ontzettend slecht.. kan niet (goed) meer lopen, zak door mijn knieën, kan mijn ogen niet meer open houden en soms zelfs niet meer praten... Zo'n terugval duurt bij mij enkele weken, de laatste duurde 3 weken... Dan stop ik even met naar school gaan, en lig ik elke dag op de bank... Ik kan (en wil) dan niks doen... alles kost niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk te veel energie.. Als ik even in staat ben om bijv. een film te kijken, dan wordt dat een disney-film, omdat speelfilms te ingewikkeld zijn en dus te veel energie kosten... Ik kan er redelijk goed mee omgaan. Ik ben nu al een jaar ziek, en heb er zo'n beejte mee leren leven eigenlijk. Bovendien krijg ik veel steun van mijn familie en van mijn vriend. Dat helpt enorm. Zij nemen dan de dagelijkse handelingen van mij over (drinken halen, dingen pakken, ondersteunen met lopen, eten klaarmaken, enz.) Ik heb dus niet het gevoel dat ik er alleen voor sta.. Dat is een grote troost.
xxx
Ik moet eerlijk zeggen dat ik meestal in zoverre ziek ben dat ik niet echt compleet nix meer kan, ik ben meer van het hele dag op de bank liggen en tv kijken, meer kan ik ook niet echt, maar gelukkig is het niet dat ik echt niet kan lopen... wat vaak gebeurd als ik een terugval is dat ik in paniek raak en net zoals sanny ook al zei, zorgen over de toekomst krijg...
ik denk vaak veel te veel na en meestal over school...
ik denk vaak veel te veel na en meestal over school...
Ja, toekomst perspectief is vooral voor jongeren die nog geen opleiding hebben afgerond en/of dus niet als zodanig werkzaam zijn geweest nog wel het moeilijkst mee om te gaan. Zij hebben weinig om op terug te kijken en geen papieren waardoor ze ooit nog eens een redelijke baan zouden kunnen vervullen.
Wederom: crimineeltjes kunnen nog herintegreren via de reclassering in een of ander kutbaantje. Maar ben je slimmer, ook nog eens fatsoenlijk en heb je CVS, dan weet je je vaak geen raad....
Wederom: crimineeltjes kunnen nog herintegreren via de reclassering in een of ander kutbaantje. Maar ben je slimmer, ook nog eens fatsoenlijk en heb je CVS, dan weet je je vaak geen raad....
Ik maak me ook erg vaak zorgen over school... ik doe nu 5 VWO (ben al 1x blijven zitten door CVS, afgelopen jaar) en maak me vaak druk over huiswerk, toetsen, werkstukken enzo, of ik ze wel optijd afkrijg, of ik wel naar school kan om de toets te maken, zal ik me ziek melden, etc... Ik weet dus nog maar 6 dagen dat ik CVS heb, maar ben al een jaar ziek. Ik begin me nu af te vragen of ik volgend jaar mijn eindexamen wel zal kunnen halen.... want het gaat nu met cijfers prima, heb hoge cijfers en geen onvoldoendes, maar ik kan maar erg weinig aanwezig zijn op school. Ben erg vaak thuis, vooral de laatste tijd... Wat je moet proberen te doen is naar je afdelingsleider (of mentor ofzo) gaan en regelen dat je niet naar elke les hoeft... dat je mag komen en gaan wanneer je wilt en dat je een toets alleen maakt als je dat kan. Op die manier kan je je energie gebruiken voor de hoognodige dingen en verspil je je energie niet aan nutteloze lessen van een vak waarin je vet goed bent. Dat ga ik binnenkort ook proberen te regelen en denk wel dat ze het goed vinden. En je moet niet in paniek raken! Gewoon nuchter blijven en realistisch denken. Niet doemdenken. Je kunt altijd nog een thuisstudie gaan doen (LOI bijv.) en dan kan je leren wanneer jij je goed voelt en dan kan je het in je eigen tempo doen. Dat scheelt een hoop stress. Is dat misschien wat?? En kan je misschien zeggen hoe oud je bent Nickje?wat vaak gebeurd als ik een terugval is dat ik in paniek raak en net zoals sanny ook al zei, zorgen over de toekomst krijg...
ik denk vaak veel te veel na en meestal over school...
xxx
Ja, Moniek, ik denk dat je de tijd moet nemen voor je examen en er misschien al bijna vanuit gaan dat je er 2 jaar over moet doen. In ieder geval niets forceren. Misschien overleggen of je de helft v/h lessenpakket het ene, de rest het andere jaar mag doen. Maar misschien zijn je cijfers ook weer zo goed, dat je met veel afgesproken schoolveruim veel thuis mag en kan doen, zodat je met evt wat lagere cijfers toch op tijd je examen haalt. Door je goede cijfers kan je perslot reserves hebben opgebouwd.
Het is een gewone school en misschien hebben ze liever niet dat je het in deel-pakketten doet, wat op een speciaal daarvoor ingerichte school wel mag.
Sterkte.
Het is een gewone school en misschien hebben ze liever niet dat je het in deel-pakketten doet, wat op een speciaal daarvoor ingerichte school wel mag.
Sterkte.
hey,
ik ben 18 jaar en zit in 11th grade wat als je het omrekend de 5de vwo is, ongeveer. ik doe inderdaad mijn best om nuchter te blijven, het is gewoon vaak het probleem dat je dan zoveel plannen had voor de toekomst en die vallen dan ineens allemaal in het water... ik zit precies in dezelfde situatie als jij moniek, zelfde soort zorgen met huiswerk en toetsen en nog wel goede cijfers maar niet meer zoveel aanwezig op school.
ik leer momenteel wel met die zorgen om te gaan samen met een psychiater. het is altijd wel zo dat ik mij of zorgen maak over school of over sociale contacten er is altijd wel weer wat... maar je hebt gelijk uiteindelijk zal het wel goed komen, moet alleen nu even hard doorzetten, kan niet wachten tot de zomer...
ik ben 18 jaar en zit in 11th grade wat als je het omrekend de 5de vwo is, ongeveer. ik doe inderdaad mijn best om nuchter te blijven, het is gewoon vaak het probleem dat je dan zoveel plannen had voor de toekomst en die vallen dan ineens allemaal in het water... ik zit precies in dezelfde situatie als jij moniek, zelfde soort zorgen met huiswerk en toetsen en nog wel goede cijfers maar niet meer zoveel aanwezig op school.
ik leer momenteel wel met die zorgen om te gaan samen met een psychiater. het is altijd wel zo dat ik mij of zorgen maak over school of over sociale contacten er is altijd wel weer wat... maar je hebt gelijk uiteindelijk zal het wel goed komen, moet alleen nu even hard doorzetten, kan niet wachten tot de zomer...