Hoi allemaal,
Ik heb aanstaande maandag een afspraak bij het CIZ. Ik heb namelijk oa een (eigen) rolstoel, thuiszorg en een verhuisvergoeding (aangezien ik 1 hoog woon en de trap nauwelijks meer op kom) aangevraagd. Nou vroeg ik me af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben. Met name de rolstoel is wel van groot belang voor me. Ik heb er nu een van de thuiszorg en zonder kom ik niet verder dan 100 meter van m'n huis verwijderd. Maar de termijn van de thuiszorg (6 maanden) begint in zicht te komen dus vandaar dat ik een permanente heb aangevraagd.
Zijn er mensen die dit soort dingen hebben aangevraagd? Hoe gaat zo'n gesprek? Is de kans aanwezig dat ik de dingen toegewezen krijg? Ik knijp 'm wel een beetje namelijk.. Zou ik nog speciale dingen moeten meenemen behalve de dingen die ze gevraagd hebben?
Groetjes, Maartje
Afspraak CIZ
Moderator: Moderators
-
Gast
Afspraak CIZ
hoi maartje,
volgens mij moet je een rolstoel aanvragen bij je gemeente, afd. wmo.
tenminste, zo is het bij mij gegaan.
zorg bij je gesprek dat er nog iemand bij zit, die je kan helpen als je niet goed uit je woorden komt, of als je wat vergeet.
zorg dat je precies weet wat je klachten zijn, en je beperkingen, wat het allemaal met je doet, en hoe je je erbij voelt.
voor de rolstoel geldt inderdaad bep. regels, dat je bijv. niet zoveel meters kunt lopen, is vlgs mij ook 100 meter, maar dat staat ook op de website van je gemeente, afd. wmo. daar staat ook dat je recht hebt op een rolstoel voor sociale contacten e.d.(als je bergruimte hebt misschien een scootmobiel, dan kun jezelf op pad]
heb zelf geen ciz gesprek gehad, maar zij bepalen of je huish. hulp krijgt en hoeveel uur, dus zorg dat je goed voorbereid bent
succes
marion
volgens mij moet je een rolstoel aanvragen bij je gemeente, afd. wmo.
tenminste, zo is het bij mij gegaan.
zorg bij je gesprek dat er nog iemand bij zit, die je kan helpen als je niet goed uit je woorden komt, of als je wat vergeet.
zorg dat je precies weet wat je klachten zijn, en je beperkingen, wat het allemaal met je doet, en hoe je je erbij voelt.
voor de rolstoel geldt inderdaad bep. regels, dat je bijv. niet zoveel meters kunt lopen, is vlgs mij ook 100 meter, maar dat staat ook op de website van je gemeente, afd. wmo. daar staat ook dat je recht hebt op een rolstoel voor sociale contacten e.d.(als je bergruimte hebt misschien een scootmobiel, dan kun jezelf op pad]
heb zelf geen ciz gesprek gehad, maar zij bepalen of je huish. hulp krijgt en hoeveel uur, dus zorg dat je goed voorbereid bent
succes
marion
Hoi Marion,
Bedankt voor je antwoord! Volgens is het veranderd. Ik moest namelijk een Wmo aanvraag bij het CIZ indienen en zij geven de gemeente dan advies over het wel of niet toekennen. Zo is het mij in ieder geval verteld. Ik hoop dat het gesprek een beetje goed gaat. We zullen zien!
Groetjes, Maartje
ps: wat betreft de scootmobiel, daar heb ik wel over nagedacht. Maar ik heb toch niet echt energie om er in m'n eentje op uit te gaan, dus ik denk dat ik er niet heel veel gebruik van zal maken. Hoewel het soms wel handig zou zijn. Nou ja, eerst dit maar eens afwachten...
Bedankt voor je antwoord! Volgens is het veranderd. Ik moest namelijk een Wmo aanvraag bij het CIZ indienen en zij geven de gemeente dan advies over het wel of niet toekennen. Zo is het mij in ieder geval verteld. Ik hoop dat het gesprek een beetje goed gaat. We zullen zien!
Groetjes, Maartje
ps: wat betreft de scootmobiel, daar heb ik wel over nagedacht. Maar ik heb toch niet echt energie om er in m'n eentje op uit te gaan, dus ik denk dat ik er niet heel veel gebruik van zal maken. Hoewel het soms wel handig zou zijn. Nou ja, eerst dit maar eens afwachten...
Nou het was toch wel apart die afspraak. De vrouw die het gesprek leidde was erg aardig en dacht heel erg mee. Ze had de indicatie voor de rolstoel al bijna geschreven en ook voor huishoudelijke hulp. Ze dacht dat de verhuisvergoeding niet ging lukken maar voor de zekerheid wilde ze toch even met de arts overleggen. Toen ze terugkwam was ze volledig omgedraaid: de arts had gezegd dat bewegen juist goed voor me zou zijn en dat een rolstoel invaliderend zou werken. Dus dat ze dat absoluut niet konden doen. Dus ik uitleggen dat ik juist zoveel mogelijk zelf beweeg en elke dag nog een stukje loop, maar dat ik de rolstoel nodig heb om bijvoorbeeld naar artsen te kunnen of zo nu en dan eens even wat verder van huis te komen. Dat snapte ze dan ook wel weer, dus haalde ze de arts erbij.
Die begon meteen dat de regel is dat je eerst CGT moet hebben gevolgd voordat je hulpmiddelen toegekend krijgt. Ik haalde het onderzoek van het NIVEL aan en dat ik daardoor de CGT behandeling niet aandurf (ik stond op een wachtlijst voor een revalidatie opname, maar heb dat afgezegd). Daar stond ze op zich wel voor open, maar ze wilde eigenlijk niets toekennen omdat het niet bewezen was dat bewegen slecht voor me zou zijn. Uiteindelijk wilde ze dan nog wel overleggen met mijn huisarts en fysio en kon ik wel de huishoudelijke hulp krijgen. Dus dat is al iets.
Vandaag belde de huisarts mij dat ze gebeld was. Ze had er alles aan gedaan om die arts van het CIZ te overtuigen dat ik echt een rolstoel nodig had en dat mijn mobiliteit juist vergroot zou worden ipv verkleind. En dat ik ontzettend m'n best doe met bewegen en oefeningen enzo (geweldig toch zo'n lieve huisarts). En dat ze volledig achter me stond dat ik geen CGT ging volgen. Ook de fysio had die arts gebeld. Daaraan had ze gevraagd of ik therapietrouw was, waarop mijn fysio antwoordde dat hij bij mij kwam dus dat hij daar niets over kon zeggen. Die arts reageerde nogal verbaasd: waarom ik dan niet 'gewoon' naar hem toe kwam? Nou dat kan ze dus niet, zei mijn fysio, maar als het beter gaat komt ze naar mij. Die arts had daarop gezegd: ach, zo'n jonge meid, doe moet gewoon weer even wat geactiveerd worden, lekker bewegen en dan komt het allemaal wel weer goed.
Tsja, toch jammer dit soort reacties. Ben heel benieuwd of ik nou een rolstoel krijg, we zullen zien. Anders komt er gewoon eentje via marktplaats, moet ook goed komen.
Nou, het is een heel verhaal geworden, maar wilde het even kwijt. Vind het erg apart hoe kortzichtig sommige artsen toch kunnen zijn! Maar goed, daar hebben we hier allemaal mee te maken helaas..
Die begon meteen dat de regel is dat je eerst CGT moet hebben gevolgd voordat je hulpmiddelen toegekend krijgt. Ik haalde het onderzoek van het NIVEL aan en dat ik daardoor de CGT behandeling niet aandurf (ik stond op een wachtlijst voor een revalidatie opname, maar heb dat afgezegd). Daar stond ze op zich wel voor open, maar ze wilde eigenlijk niets toekennen omdat het niet bewezen was dat bewegen slecht voor me zou zijn. Uiteindelijk wilde ze dan nog wel overleggen met mijn huisarts en fysio en kon ik wel de huishoudelijke hulp krijgen. Dus dat is al iets.
Vandaag belde de huisarts mij dat ze gebeld was. Ze had er alles aan gedaan om die arts van het CIZ te overtuigen dat ik echt een rolstoel nodig had en dat mijn mobiliteit juist vergroot zou worden ipv verkleind. En dat ik ontzettend m'n best doe met bewegen en oefeningen enzo (geweldig toch zo'n lieve huisarts). En dat ze volledig achter me stond dat ik geen CGT ging volgen. Ook de fysio had die arts gebeld. Daaraan had ze gevraagd of ik therapietrouw was, waarop mijn fysio antwoordde dat hij bij mij kwam dus dat hij daar niets over kon zeggen. Die arts reageerde nogal verbaasd: waarom ik dan niet 'gewoon' naar hem toe kwam? Nou dat kan ze dus niet, zei mijn fysio, maar als het beter gaat komt ze naar mij. Die arts had daarop gezegd: ach, zo'n jonge meid, doe moet gewoon weer even wat geactiveerd worden, lekker bewegen en dan komt het allemaal wel weer goed.
Tsja, toch jammer dit soort reacties. Ben heel benieuwd of ik nou een rolstoel krijg, we zullen zien. Anders komt er gewoon eentje via marktplaats, moet ook goed komen.
Nou, het is een heel verhaal geworden, maar wilde het even kwijt. Vind het erg apart hoe kortzichtig sommige artsen toch kunnen zijn! Maar goed, daar hebben we hier allemaal mee te maken helaas..
Sterkte,
Buiten dat die arts niet naar jou wil luisteren, wil hij ook niet naar het advies van een collega-arts (die hoogstwaarschijnlijk langer heeft doorgestudeerd dan hij (omdat zij huisarts wilde worden) en bovendien meer van jou afweet) en een deskundige fysiotherapeut luisteren.
Dan denk ik dat hij op de verkeerde plek zit.
Ik duim voor je dat er nog een ommedraai komt en dat jij krijgt wat je nodig hebt.
Succes en sterkte, Henny
Buiten dat die arts niet naar jou wil luisteren, wil hij ook niet naar het advies van een collega-arts (die hoogstwaarschijnlijk langer heeft doorgestudeerd dan hij (omdat zij huisarts wilde worden) en bovendien meer van jou afweet) en een deskundige fysiotherapeut luisteren.
Dan denk ik dat hij op de verkeerde plek zit.
Ik duim voor je dat er nog een ommedraai komt en dat jij krijgt wat je nodig hebt.
Succes en sterkte, Henny
Volgens mij heb je te veel gedaan als je niet binnen drie dagen herstelt. Anders heb je hooguit je grenzen verkend.
-
Gast
maartje,
jammer dat het zo gelopen is, maar ik denk dat je nog blij mag zijn dat je huish. hup krijgt,
heb ook wel eens verhalen gelezen dat mensen die niet krijgen op basis van cvs!
en inderdaad, een rolstoel kun je ook zelf nog wel aanschaffen, of misschien eerst bij de thuiszorg? zo heb ik mijn rolstoel ook aangevraagd, je krijgt hem voor 3 maanden, met daarna nog 1x verlenging, en toen heb ik hem via de gemeente aangevraagd.
maar ik begrijp dat dat bij jou gemeente anders is?
de huisarts noemde de rolstoel bij mij in eerste instantie ook invaliderend.
maar toen ik 6 maanden later vertelde dat ik een scootmobiel wilde aanvragen, bewonderde hij mij, hoe ik omging met mijn ziekte, want ik was nog maar 48 jaar! en dan al een scootmobiel!
ik zei toen , dat is eigenlijk heel gemakkelijk, want ik heb geen keus! met een scootmobiel heb ik de vrijheid om zelf te gaan, anders zit ik maar huis, en dan word ik depressief! en daar heeft niemand wat aan, jezelf niet, en je sleurt je hele gezin mee!
het feit dat je heel graag naar buiten wil, geeft toch ook wel aan hoe gemotiveerd we zijn! dus hoezo depressief! ik snap niet dat de artsen dat niet begrijpen!
fijn dat je zo'n goede huisarts en fysio hebt, dat heb je wel nodig ook
groetjes marion
jammer dat het zo gelopen is, maar ik denk dat je nog blij mag zijn dat je huish. hup krijgt,
heb ook wel eens verhalen gelezen dat mensen die niet krijgen op basis van cvs!
en inderdaad, een rolstoel kun je ook zelf nog wel aanschaffen, of misschien eerst bij de thuiszorg? zo heb ik mijn rolstoel ook aangevraagd, je krijgt hem voor 3 maanden, met daarna nog 1x verlenging, en toen heb ik hem via de gemeente aangevraagd.
maar ik begrijp dat dat bij jou gemeente anders is?
de huisarts noemde de rolstoel bij mij in eerste instantie ook invaliderend.
maar toen ik 6 maanden later vertelde dat ik een scootmobiel wilde aanvragen, bewonderde hij mij, hoe ik omging met mijn ziekte, want ik was nog maar 48 jaar! en dan al een scootmobiel!
ik zei toen , dat is eigenlijk heel gemakkelijk, want ik heb geen keus! met een scootmobiel heb ik de vrijheid om zelf te gaan, anders zit ik maar huis, en dan word ik depressief! en daar heeft niemand wat aan, jezelf niet, en je sleurt je hele gezin mee!
het feit dat je heel graag naar buiten wil, geeft toch ook wel aan hoe gemotiveerd we zijn! dus hoezo depressief! ik snap niet dat de artsen dat niet begrijpen!
fijn dat je zo'n goede huisarts en fysio hebt, dat heb je wel nodig ook
groetjes marion
Tja, net als Marion benadrukken welke gezondheidsbevorderende dingen je met een rolstoel wel kunt doen is natuurlijk ook een hele goede.
Naar buiten gaan heeft een mens nodig om gezond te blijven.
Zet hem op en succes! Henny
Naar buiten gaan heeft een mens nodig om gezond te blijven.
Zet hem op en succes! Henny
Volgens mij heb je te veel gedaan als je niet binnen drie dagen herstelt. Anders heb je hooguit je grenzen verkend.
Bedankt voor de reacties! Ik heb inderdaad al een rolstoel van de thuiszorg, maar die moet ik mei weer terug en dan zou ik dus niets meer hebben. Ik heb het ook zo duidelijk mogelijk proberen te vertellen, dat ik mét rolstoel nog af en toe eens richting stad kan of soms naar de film ofzo. En dan ik zonder gewoon niet verder dan 200 meter bij m'n huis vandaan kom, behalve als er een auto wordt voorgereden. De vrouw die het gesprek leidde was op zich heel aardig en wilde me ook echt graag helpen, alleen die arts was nogal koppig. Nouja, we zullen wel merken wat eruit komt.
Eigenlijk is het bijna verbazingwekkend te noemen hoe goed het je allemaal afgaat. En daarmee bedoel ik natuurlijk niet de ziekte op zich, want dat is en blijft doffe ellende, maar daarmee doel ik meer op het begrip dat je krijgt van instanties. Een volledige WAjong en een CIZ-indicatie! Dat zijn precies die dingen waar ik mee bezig ben (geweest). Toen ik naar het CIZ ging was CVS niet objectiveerbaar: m.a.w. een traplift of verhuiskosten kon ik wel op m'n buik schrijven. En de kans op een WAjong (of WIA) is ook superklein. Ben eigenlijk best een beetje jaloers op je! *schaam*
Hee Noa,
Wat vervelend dat je tegen zoveel onbegrip stuit. Ik denk dat ik inderdaad heel veel geluk heb gehad met de mensen die ik bij de instanties tegenkwam. Hoewel ik ook behoorlijk wat moeite heb moeten doen om het zover te krijgen.
Wat de Wajong betreft denk ik dat ik geluk heb gehad dat ik die aanvroeg toen ik nog van plan was te gaan revalideren met CGT. Ik was me toen van geen kwaad bewust en die arts was daar natuurlijk hartstikke enthousiast over, dus eerlijk gezegd denk ik dat dat wel heeft meegespeeld waarom ik 'm zo makkelijk kreeg. Ik riep toen ook om het hardst dat ik over een half jaar wel weer aan het studeren zou zijn. Ik ben wel bang dat als ik herkeurd moet worden en blijkt dat ik helemaal niet ben gaan revalideren dat ik ineens niets meer krijg, maar goed, dat zien we dan wel weer.
Momenteel heb ik het ook helemaal gehad met de instanties. Ik zit nu nog in m'n studentenwoning waar ik in september uit moet omdat ik niet meer studeer (logisch). Maar omdat ik nog maar 3 jaar ingeschreven sta bij woningnet en op de begane grond moet wonen is de kans heel klein dat ik iets anders vind. Ik kan ook niet hospiteren of met andere drukke studenten samenwonen ofzo. En ik weinig geld dus via een makelaar is het onmogelijk iets te vinden. Maar bij het CIZ werd ik afgebekt dat ik geen verhuiskosten heb gekregen dus dat ik nou niet moet denken dat ze me nu ineens wel gaan helpen en bij de dienst wonen werd gezegd dat als het CIZ me niet kan helpen zij ook niets kunnen doen. Ook de woningbouw kan (wil) niets voor me doen. Mooi is dat. Ik heb het echt zo gehad ermee. Nu maar hopen dat ik tegen september toevallig wat geschiks heb gevonden en dat ik niet weer bij m'n ouders hoef te gaan wonen... Iemand nog ideeën?
Maar met de andere dingen heb ik wel weer geluk gehad en daar ben ik ook heel erg blij mee! Ik denk dat het scheelt dat ik een huisarts heb die achter me staat en misschien ook wel dat ik zelf geneeskunde studeerde voordat ik ziek werd: misschien nemen ze je dan ook iets serieuzer? Ik weet het ook niet. Waarschijnlijk ligt het ook net aan de persoon die je treft.
Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen met alle ellende van de instanties en ik hoop heel erg dat je toch een Wajong en een geschikte woning kunt krijgen!
Groetjes Maartje
Wat vervelend dat je tegen zoveel onbegrip stuit. Ik denk dat ik inderdaad heel veel geluk heb gehad met de mensen die ik bij de instanties tegenkwam. Hoewel ik ook behoorlijk wat moeite heb moeten doen om het zover te krijgen.
Wat de Wajong betreft denk ik dat ik geluk heb gehad dat ik die aanvroeg toen ik nog van plan was te gaan revalideren met CGT. Ik was me toen van geen kwaad bewust en die arts was daar natuurlijk hartstikke enthousiast over, dus eerlijk gezegd denk ik dat dat wel heeft meegespeeld waarom ik 'm zo makkelijk kreeg. Ik riep toen ook om het hardst dat ik over een half jaar wel weer aan het studeren zou zijn. Ik ben wel bang dat als ik herkeurd moet worden en blijkt dat ik helemaal niet ben gaan revalideren dat ik ineens niets meer krijg, maar goed, dat zien we dan wel weer.
Momenteel heb ik het ook helemaal gehad met de instanties. Ik zit nu nog in m'n studentenwoning waar ik in september uit moet omdat ik niet meer studeer (logisch). Maar omdat ik nog maar 3 jaar ingeschreven sta bij woningnet en op de begane grond moet wonen is de kans heel klein dat ik iets anders vind. Ik kan ook niet hospiteren of met andere drukke studenten samenwonen ofzo. En ik weinig geld dus via een makelaar is het onmogelijk iets te vinden. Maar bij het CIZ werd ik afgebekt dat ik geen verhuiskosten heb gekregen dus dat ik nou niet moet denken dat ze me nu ineens wel gaan helpen en bij de dienst wonen werd gezegd dat als het CIZ me niet kan helpen zij ook niets kunnen doen. Ook de woningbouw kan (wil) niets voor me doen. Mooi is dat. Ik heb het echt zo gehad ermee. Nu maar hopen dat ik tegen september toevallig wat geschiks heb gevonden en dat ik niet weer bij m'n ouders hoef te gaan wonen... Iemand nog ideeën?
Maar met de andere dingen heb ik wel weer geluk gehad en daar ben ik ook heel erg blij mee! Ik denk dat het scheelt dat ik een huisarts heb die achter me staat en misschien ook wel dat ik zelf geneeskunde studeerde voordat ik ziek werd: misschien nemen ze je dan ook iets serieuzer? Ik weet het ook niet. Waarschijnlijk ligt het ook net aan de persoon die je treft.
Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen met alle ellende van de instanties en ik hoop heel erg dat je toch een Wajong en een geschikte woning kunt krijgen!
Groetjes Maartje
Ik denk dat die CGT inderdaad je 'redding' een beetje is geweest! Toen ik in de ziektewet zat wilde de verzekeringsarts dat ik naar De Eikenboom in Zeist zou gaan, maar dat wilde ik niet. Vooral omdat ik niet uit mijn dagelijks leven weggerukt wilde worden door daar (vanwege de reistijd) intern te moeten. Ik deed op dat moment al een fysiotherapeutisch programma - dat ervoor zorde dat ik alleen nog maar vermoeider werd en meer pijn had. Ik ben me toen meer gaan focussen op dingen die me blij maken en me uit een depressie hielden.Maartje schreef: Hee Noa,
Wat vervelend dat je tegen zoveel onbegrip stuit. Ik denk dat ik inderdaad heel veel geluk heb gehad met de mensen die ik bij de instanties tegenkwam. Hoewel ik ook behoorlijk wat moeite heb moeten doen om het zover te krijgen.
Wat de Wajong betreft denk ik dat ik geluk heb gehad dat ik die aanvroeg toen ik nog van plan was te gaan revalideren met CGT. Ik was me toen van geen kwaad bewust en die arts was daar natuurlijk hartstikke enthousiast over, dus eerlijk gezegd denk ik dat dat wel heeft meegespeeld waarom ik 'm zo makkelijk kreeg. Ik riep toen ook om het hardst dat ik over een half jaar wel weer aan het studeren zou zijn. Ik ben wel bang dat als ik herkeurd moet worden en blijkt dat ik helemaal niet ben gaan revalideren dat ik ineens niets meer krijg, maar goed, dat zien we dan wel weer.
Toch vraag ik me af of het enig effect heeft hoor als je wel zo'n revalidatie aan bent gegaan of niet.
Ik heb geen ideeën, want ik liep tegen hetzelfde probleem aan. In het huis waar ik een kamer huurde (particulier) woonde ik boven terwijl ik destijds alleen op mijn kont de trap af kon en kruipend op. Maar het CIZ liet me gewoon barsten. En nog erger werd het toen in mei vorig jaar bleek dat mijn huisgenoot de huur kennelijk al een tijdje niet had betaald en 'ons' huis ontruimd werd. Toen kon ik terug naar m'n zolderkamertje bij m'n ouders (twee trappen!). Wel mazzel dat m'n bovenbenen in de tussentijd een stuk sterker waren geworden. En gelukkig stond ik inmiddels al 4,5 jaar ingeschreven (ook bij woningnet) en kon ik afgelopen september een benedenwoning krijgen.Maartje schreef: Momenteel heb ik het ook helemaal gehad met de instanties. Ik zit nu nog in m'n studentenwoning waar ik in september uit moet omdat ik niet meer studeer (logisch). Maar omdat ik nog maar 3 jaar ingeschreven sta bij woningnet en op de begane grond moet wonen is de kans heel klein dat ik iets anders vind. Ik kan ook niet hospiteren of met andere drukke studenten samenwonen ofzo. En ik weinig geld dus via een makelaar is het onmogelijk iets te vinden. Maar bij het CIZ werd ik afgebekt dat ik geen verhuiskosten heb gekregen dus dat ik nou niet moet denken dat ze me nu ineens wel gaan helpen en bij de dienst wonen werd gezegd dat als het CIZ me niet kan helpen zij ook niets kunnen doen. Ook de woningbouw kan (wil) niets voor me doen. Mooi is dat. Ik heb het echt zo gehad ermee. Nu maar hopen dat ik tegen september toevallig wat geschiks heb gevonden en dat ik niet weer bij m'n ouders hoef te gaan wonen... Iemand nog ideeën?
Het enige wat ik je aan kan raden is om een klacht in te dienen bij het CIZ. Misschien met behulp van de Steungroep (waar iedereen zo enthousiast over is hier). Teruggaan naar je ouders is níet tof. Zeker niet als je zelf maar half mens bent.
Sinds vorig jaar heb ik ook eindelijk een huisarts die me serieus neemt. Zij verwijst me ook door naar specialisten en heeft ontdekt dat ik een B12-tekort had. Daar krijg ik nu injecties voor.Maartje schreef: Maar met de andere dingen heb ik wel weer geluk gehad en daar ben ik ook heel erg blij mee! Ik denk dat het scheelt dat ik een huisarts heb die achter me staat en misschien ook wel dat ik zelf geneeskunde studeerde voordat ik ziek werd: misschien nemen ze je dan ook iets serieuzer? Ik weet het ook niet. Waarschijnlijk ligt het ook net aan de persoon die je treft.
Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen met alle ellende van de instanties en ik hoop heel erg dat je toch een Wajong en een geschikte woning kunt krijgen!
Groetjes Maartje
Ook de verzekeringsarts die ik nu heb (voor de aanvraag van een WAjong) is heel aardig, maar laat heel duidelijk merken dat hij eigenlijk niets met me kan. En de revalidatie-arts (waar ik naar toe moest voor een expertise i.v.m. de WAjong) is ook heel begripvol, maar die kon ook geen steekhoudende medische afwijkingen vinden. Dus eigenlijk is iedereen op het moment erg begaan, maar de kans ik groot dat ik straks met lege handen kom te staan. Nou ja, leeg...ik studeer nu en ik heb een hoge lening bij de IB en daarmee kom ik nét rond.
Ik hoop écht ECHT dat er snel een oplossing komt voor een huis voor je! Want dit is gewoon belachelijk natuurlijk.
Veel sterkte & liefs,
Noa
Hoi Noa!
Sorry voor de late reactie, ik was een weekje weg zonder internet.
Man, ik kan zo boos worden op die instanties. Bij mezelf, maar ook bij anderen. Is het dan zo moeilijk om te begrijpen dat we 'echt' ziek zijn en niet gewoon lekker in bed liggen omdat dat zo fijn is? Maar goed, blijkbaar is dat zo.
Mijn ouders gaan nu hoogst waarschijnlijk iets voor me kopen, waar ik ontzettend blij mee ben. Anders zou ik namelijk of met heel veel geluk nog ergens tegenaan moeten lopen (en die kans is heel klein) of weer terug naar m'n ouders moeten. Terwijl mijn sociale leven hier is, en het juist zo fijn is dat er nog zoveel vrienden bij me over de vloer komen. Bij m'n ouders zou ik écht helemaal geisoleerd raken. Bovendien moet daar een bed in de huiskamer, ivm de trappen. Gewoon geen optie dus. M'n vader is nu druk met de hypotheekadviseurs in de weer, dus ik hoop heel erg dat het op deze manier gaat lukken!
Rot de situatie rond je Wajong zeg. Blijkbaar ligt het er ook gewoon heel erg aan welke arts je hebt, want ik heb met dezelfde diagnose gewoon wel makkelijk een Wajong gekregen. Het is toch juist de grap met ME dat je geen medische afwijkingen vind? Maar goed. Ik hoop voor je dat het uiteindelijk toch meevalt en je misschien wel iets kun krijgen! Sterkte ermee.
Liefs, Maartje
Sorry voor de late reactie, ik was een weekje weg zonder internet.
Man, ik kan zo boos worden op die instanties. Bij mezelf, maar ook bij anderen. Is het dan zo moeilijk om te begrijpen dat we 'echt' ziek zijn en niet gewoon lekker in bed liggen omdat dat zo fijn is? Maar goed, blijkbaar is dat zo.
Mijn ouders gaan nu hoogst waarschijnlijk iets voor me kopen, waar ik ontzettend blij mee ben. Anders zou ik namelijk of met heel veel geluk nog ergens tegenaan moeten lopen (en die kans is heel klein) of weer terug naar m'n ouders moeten. Terwijl mijn sociale leven hier is, en het juist zo fijn is dat er nog zoveel vrienden bij me over de vloer komen. Bij m'n ouders zou ik écht helemaal geisoleerd raken. Bovendien moet daar een bed in de huiskamer, ivm de trappen. Gewoon geen optie dus. M'n vader is nu druk met de hypotheekadviseurs in de weer, dus ik hoop heel erg dat het op deze manier gaat lukken!
Rot de situatie rond je Wajong zeg. Blijkbaar ligt het er ook gewoon heel erg aan welke arts je hebt, want ik heb met dezelfde diagnose gewoon wel makkelijk een Wajong gekregen. Het is toch juist de grap met ME dat je geen medische afwijkingen vind? Maar goed. Ik hoop voor je dat het uiteindelijk toch meevalt en je misschien wel iets kun krijgen! Sterkte ermee.
Liefs, Maartje