ME/CVS verandert karakter, zelfvertrouwen, persoonlijkheid?

[ruben77]

terug vind post

[Gast]

huh?

ik dacht: t v pleite

melig....

[karolien]

Tot volgende peer???

[Gast]

tis verdorie pèt?

[anaska]

Bij mij scheelt het zelfs per dag: als ik redelijk veel energie heb voor mijn doen, heb ik zelfvertrouwen, ondernemingslust etc. Heb ik een slechte dag, dan trek ik me terug, omdat ik geen prikkels aankan én omdat ik niet het idee heb dat ik iets positiefs bijdraag op het moment dat ik me beroerd voel. Ik denk niet dat het permanente karakterveranderingen zijn, want in betere periodes komt de oude Anaska weer tevoorschijn.

Ik ben eens driekwart jaar klachtvrij geweest, en toen was mijn 'karakter' heel anders. Ik was meer in balans, ondernemend, meestal vrolijk, reageerde direct als ik het ergens niet mee eens was (in plaats van er eerst heel lang over piekeren, het op mezelf betrekken etc).

Ja, ik geloof dat ME de stofwisseling in je hersenen ook enorm verandert, maar dat kan dus tijdelijk zijn.

vgz-man, het is zelfs bewezen dat wanneer je een infectie hebt, er dmv veranderde biochemie in je hersenen een knop omgaat naar negatief ervaren en denken. Als dat door een enkelvoudige infectie al gebeurt, is het logisch dat ME je ook verandert.

[stargazertje]

Ja het veranderd me in mijn ogen. Ik sta heel anders in het leven dan voordat ik het had.

[verlorengezondheidman]

Ik ga soms situaties uit de weg omdat ik het o.a. qua energievoorraad en brainfog niet aankan, soms twijfel ik dan weleens aan mezelf of ik nog wel dezelfde persoon ben als voor de invaliderende ziekte...

Verder ben ik het met @anaska eens dat een enkelvoudige infectiebron effect sorteert in je hersenen, laat staan als het een menselijk retrovirus betreft

[verlorengezondheidman]

Ja, ik geloof dat ME de stofwisseling in je hersenen ook enorm verandert, maar dat kan dus tijdelijk zijn.

Hoezo "tijdelijk", ik ben al 15 jaar ziek

Daarnaast heb ik de ervaring dat het ME-klachtenpatroon een progressief karakter heeft

[anaska]

VGZ man, ik was vanaf mijn 16e tot ongeveer mijn 32e chronisch vermoeid voordat ik voor een periode van ongeveer een jaar klachtvrij was. Ik was dus ook eerst 16 jaar ziek. Toen ik na een antiviruskuur klachtvrij was, verdwenen alle symptomen die bij ME horen als sneeuw voor de zon, dus ook het 'terugtrekgedrag', en het 'niet tegen prikkels kunnen', etc. Ik bruisde in die periode ook van zelfvertrouwen en ondernemingslust.
Daarom denk ik dat ME je in die zin niet permanent hoeft te beschadigen.

Helaas werd ik na een enorm hectische, traumatische periode en een zware griep opnieuw ziek. Maar ik geloof erin dat als ik weer beter ben, ik toch de oude Anaska weer zou kunnen zijn.

[benijntje]

Denk wel dat onze persoonlijkheid veranderd door deze ziekte.

Zelf merk ik dit nu heel sterk.
Vroeger was ik een heel vrolijk iemand, die eerlijk gezegd haar problemen beter kon wegbergen en mee omgaan.Maar nu voel ik me zo onzeker en angstig maak ik me kwaad om veel dingen, en voel ik me snel aangevallen.Ben ik veel serieuzer geworden over alles.

heb ik problemen om nog met andere in gesprek te treden.Heb al heel wat doorgemaakt zoals vele waarschijnlijk hier en heb me in veel bochten zien wringen.

Vroeger in de lagere school en nog in het middelbaar was ik een heel terug getrokken persoon alleen in mijn vriendenkring kwam ik meer tot mijn recht en durfde ik al wat meer op de voorgrond treden.

na het middelbaar en dat ik zwanger was van mijn dochter begon ik zelfs meer voor mij op te komen soms op een nogal agressieve manier, dat heb ik dan leren aanpakken zodat ik meer op een assertieve manier voor me kon opkomen.en nu zit ik een beetje met twee tegenpolen. Ik ben best spontaan en kan nog makkelijk contact leggen maar ik voel me absoluut niet meer zo op mijn gemak en ben zelfs mijn humor kwijt gespeeld.Vroeger kon ik nog grappen maken en nu heb ik daar veel moeite mee en dat mis ik echt wel.

ik vraag me af of ik dat nog terug onder controle krijg, ik ben mijn identiteit kwijt gespeeld en das hard, nu moet ik met alles zo veel rekening houden en kan ik van de ene emotionele bui in de andere terecht komen.Kan tijdens een gesprek in een keer zo down geraken zonder enige reden.soms stil vallen en niet meer weten waarover het gesprek ging.Of beginnen stotteren.

Was vroeger een fuif beestje zoveel te zotter zoveel te beter.wat mis ik die meid wel.

[mamoes]

Ik denk ivm wat anaska meld dat het negatief ervaren en denken naar aanleiding van een infectie toch wel te maken heeft met je persoonlijk karakter.
Ik ken een zware me/cvs patiënte en een super gezond persoon.
De me/cvspatiënte is een positieve persoon en ook al is ze in slechte dagen nog zo ziek toch altijd weer een lichtpuntje zoeken om de dag door te komen.
Daarentegen de gezonde persoon reageert vaak negatief ik zou mijn hart vast houden als deze betreffende persoon me/cvs krijgt want deze heeft dan geen positief inzicht om toch altijd maar weer dat lichtpuntje te zoeken wat een mens
in moeilijke tijden toch uitzicht geeft.
Natuurlijk zijn er dingen die je mist maar je groeit ook uit tot een ander mens met meer oog voor de kleine dingen en mensen om je heen.
Niemand weet waarom je dit krijgt maar het ligt wel aan jezelf wat je ermee doet.
Het vervelende is alleen dat in de medische wereld uitgegaan wordt van mensen die eigenlijk niets mankeren en weer op de rail gebracht moeten worden (waak ervoor dat ze je niet kapot maken) door hun sociale leven weer op te bouwen en dmv opbouwende lichamelijke therapie.
Daardoor moet je blijven melden dat je echt ziek bent, en wat je 'niet' kan of moet laten en wat je klachten zijn. (je komt toch zeker ook bij de arts voor je lichamelijke ziekte en niet om te vertellen dat je het allemaal wel redt en eigenlijk helemaal niet beter wilt worden omdat het je allemaal best bevalt zo !) Eens komt de tijd dat de oorzaak gevonden wordt hetzij een retrovirus hetzij een stofwisselingsstoornis maar we moeten blijven zoeken en vechten ook voor hen die na ons komen. Ik ben er zeker van dat niet alleen één oorzaak me/cvs veroorzaakt maar dat er nog veel te doen is in onderzoeken op allerlei gebied. Helaas kost dat veel geld en is het makkelijker om een patiënt te wimpelen en naar de psycholoog te sturen. Die zijn als paddestoelen uit de grond geschoten en moeten toch ook aan het werk gehouden worden. (let wel als je een psycholoog nodig heb maak er dan gebruik van, dat is zeker geen schande)
Maar dat wil dan nog niet zeggen dat je daarin blijft hangen en niet verder ziet en van dingen geniet.
En twijfel niet aan jezelf want jij weet hoe je lichaam reageert en hoe je je voelt.
Soms moet je afscheid nemen van de persoon die je was om te groeien tot de persoon die je kunt zijn.
Sterkte allemaal.

[JannekeB]

Snel aangevallen/gekwetst/beledigd voelen ja...

[truus73]

Over veel dingen waar ik me voor de ziekte druk over maakte, ben ik nu veel laconieker geworden.
Aan de andere kant ben ik veel sneller prikkelbaar en kan ik behoorlijk snibbig uit de hoek komen. Zeker als ik erg moe ben. Wat ik zelf niet zo vreemd vind maar voor anderen niet zo leuk.

[mamoes]

Hey JannekeB,

Moet je niet doen hoor.
Je mag er zijn zoals je bent en de rest kan de pot op de beste stuurlui staan aan wal moet je maar denken

[mamoes]

hoi truus73,

hoe reageert een gezond mens als hij aan het eind van zijn latijn is.
Ik zie weleens mensen die helemaal uit hun panty gaan omdat hun dag zo vermoeiend was en ze nu eindelijk..... weleens rust willen hebben.
Het probleem is dat bij me/cvs patiënten alles op het psychische gegooid wordt en ze niet begrijpen dat jou lichaam alle energie nodig heeft om te rouleren en dat daarbuiten alles je extra kost.