ME/CVS verandert karakter, zelfvertrouwen, persoonlijkheid?
Moderator: Moderators
nee hoor verloren gez
mijn zelfvertrouwen is niet aangetast
ik verzin overal wat op als iets mij niet lukt
je moet je er niet onder laten krijgen door deze ziekte
je bent als mens toch dezelfde als voor je ziek was
en bent toch ook voor de mensen om je heen
nog steeds geliefd ,goed er zijn dingen dat niet meer gaat
maar dat zijn geen tekortkomingen door jou zelf
als mens ben jij uniek en kostbaar voor je geliefde personen
zelfs hier op dit forum blijf in jezelf geloven
liefs van alie
mijn zelfvertrouwen is niet aangetast
ik verzin overal wat op als iets mij niet lukt
je moet je er niet onder laten krijgen door deze ziekte
je bent als mens toch dezelfde als voor je ziek was
en bent toch ook voor de mensen om je heen
nog steeds geliefd ,goed er zijn dingen dat niet meer gaat
maar dat zijn geen tekortkomingen door jou zelf
als mens ben jij uniek en kostbaar voor je geliefde personen
zelfs hier op dit forum blijf in jezelf geloven
liefs van alie
Je komt nu andere kanten van jezelf tegen dan wanneer je gezond bent.
Als het redelijk voor de wind gaat, is het gemakkelijk om met dingen om te gaan. Pas bij heftige tegenwind zal je werkelijk ontdekken wat je kwaleiten zijn. En wat er echt toe doet.
Renate Dorresteijn vroeg (in mijn herinnering, het kan ook iets vergelijkbaars zijn) in "Heden ik" zich af wie ze was met ME. Wie ben ik als ik zo weinig doe.
Dat was voor mij super herkenbaar. Mijn ideeën over wie ik was en mijn eigenwaarde hingen voor een groot gedeelte af van de dingen die ik deed. De dingen die men in het algemeen waardeert. Je werk, je sociale contacten, leuke dingen doen met je kinderen, ....En toen ik ME kreeg vielen vrijwel al die dingen weg.
Ik ben door mijn ziekte andere dingen belangrijker gaan vinden. Waar je voor staat (zelfs als je ligt ).
Even iets anders:
Ik werk veel met energietherapie (werkt op lichaam en geest tegelijk). Er zijn energiecentra in het lichaam en energiebanen. Bij mezelf waren de miltchakra(energiecentrum) en de miltmeridiaan (energiebaan, ik gebruik het punt op de hemdband, midden onder het oksel, en als punt bij mij behandeld wil worden doet het zeer ) gebieden met behoorlijk veel verstoringen.
Daar zitten nu net eigenwaarde en zelfbeeld. Bij verstoring kan je chronische als ziektebeeld zien optreden. Die zit alleen daar. Wat oorzaak is en wat gevolg, weet ik niet.
Warme groet, Henny
Als het redelijk voor de wind gaat, is het gemakkelijk om met dingen om te gaan. Pas bij heftige tegenwind zal je werkelijk ontdekken wat je kwaleiten zijn. En wat er echt toe doet.
Renate Dorresteijn vroeg (in mijn herinnering, het kan ook iets vergelijkbaars zijn) in "Heden ik" zich af wie ze was met ME. Wie ben ik als ik zo weinig doe.
Dat was voor mij super herkenbaar. Mijn ideeën over wie ik was en mijn eigenwaarde hingen voor een groot gedeelte af van de dingen die ik deed. De dingen die men in het algemeen waardeert. Je werk, je sociale contacten, leuke dingen doen met je kinderen, ....En toen ik ME kreeg vielen vrijwel al die dingen weg.
Ik ben door mijn ziekte andere dingen belangrijker gaan vinden. Waar je voor staat (zelfs als je ligt ).
Even iets anders:
Ik werk veel met energietherapie (werkt op lichaam en geest tegelijk). Er zijn energiecentra in het lichaam en energiebanen. Bij mezelf waren de miltchakra(energiecentrum) en de miltmeridiaan (energiebaan, ik gebruik het punt op de hemdband, midden onder het oksel, en als punt bij mij behandeld wil worden doet het zeer ) gebieden met behoorlijk veel verstoringen.
Daar zitten nu net eigenwaarde en zelfbeeld. Bij verstoring kan je chronische als ziektebeeld zien optreden. Die zit alleen daar. Wat oorzaak is en wat gevolg, weet ik niet.
Warme groet, Henny
Volgens mij heb je te veel gedaan als je niet binnen drie dagen herstelt. Anders heb je hooguit je grenzen verkend.
hallo,
Als ik al deze verhalen lees is het allemaal zo bekend, ik was voor dat ik ziek werd een spontane meid, druk werk, sport, vriend, vrienden en nu ben ik een eenzaam stil mensje geworden.
En ik vind het verschrikkelijk maar mijn ziekte heeft mij zo gemaakt, mijn vrienden die snappen het niet dat ik zo veranderd ben.
Ik wens niemand deze ziekte toe maar dat sommige mensen maar een weekje last hebben van wat ik ook heb, eens kijken of ze dan niet veranderen!
Ik kon vroeger alles aan, en nu moet ik huilen of wordt ik boos om de stomste dingen en ik kan dat niet verhelpen. Ik ben vaak kribbig en ongezellig
Als ik al deze verhalen lees is het allemaal zo bekend, ik was voor dat ik ziek werd een spontane meid, druk werk, sport, vriend, vrienden en nu ben ik een eenzaam stil mensje geworden.
En ik vind het verschrikkelijk maar mijn ziekte heeft mij zo gemaakt, mijn vrienden die snappen het niet dat ik zo veranderd ben.
Ik wens niemand deze ziekte toe maar dat sommige mensen maar een weekje last hebben van wat ik ook heb, eens kijken of ze dan niet veranderen!
Ik kon vroeger alles aan, en nu moet ik huilen of wordt ik boos om de stomste dingen en ik kan dat niet verhelpen. Ik ben vaak kribbig en ongezellig
Mijn karakter is niet wezenlijk veranderd in de afgelopen jaren; ik 'herken' mezelf nog volledig qua temperament e.d. Maar ik ben natuurlijk ook erg veranderd; volgens mij gebeurt dat bij ieder mens in meerdere of mindere mate in de loop der jaren, en als je dan ook nog met ingrijpende veranderingen zoals een chronische , beperkende ziekte te maken hebt dan zal dat extra invloed hebben. Ik ben bv. voorzichtiger geworden, emotioneler, maar ook 'zachter', begripvoller. Wat ik ervaar is dat bepaalde eigenschappen die ik altijd al had nu uitvergroot of versterkt worden. Dat is niet altijd even prettig en soms ronduit confronterend !
elke dag overschat ik mezelf weer.. óf het lukt maar moet ik de schade onder ogen zien als ik weer thuis ben óf het lukt niet eens een been uit bed te zetten. ik merk wel dat er elke dag een stukje zelfvertrouwen verdwijnt en dat ik gevoeliger ben voor als het niet lukt. terwijl je zou denken dat je na zoveel jaar op een gegeven moment aan went..
ik ben nu rustiger, mijn karakter is minder dominant, ik ben wel steeds onzekerder maar wel realistischer. ik kan nu niet meer zeggen dat ik bijv een topsporter kan worden. ik heb nog wel het zelfde doel voor ogen als jaren geleden wat ik wil worden. ookal wil het met een studie met 10 niveaus lager niet lukken, ik kan die droom gewoon niet opgeven..
ik ben nu rustiger, mijn karakter is minder dominant, ik ben wel steeds onzekerder maar wel realistischer. ik kan nu niet meer zeggen dat ik bijv een topsporter kan worden. ik heb nog wel het zelfde doel voor ogen als jaren geleden wat ik wil worden. ookal wil het met een studie met 10 niveaus lager niet lukken, ik kan die droom gewoon niet opgeven..
God is closest to those with broken hearts..
Ik heb niet het idee dat mijn karakter en persoonlijkheid erg veranderd zijn door de ME, maar ik was natuurlijk ook nog zo jong toen ik ziek werd (14) dat je na die leeftijd altijd nog veranderd, ziekte of niet.
Net als Katelin ben ik wat begripvoller geworden en de relatieve isolatie heeft wat mij betreft ook goede dingen gebracht. ik heb me kunnen ontwikkelen op een manier die niet mogelijk is als je altijd mensen om je heen hebt aan wie je toch automatisch je mening aanpast. Ik heb wel eens gezegd dat eigenlijk iedereen eens een half jaartje helemaal alleen op een hutje op de hei moet gaan zitten!
Wel was ik vroeger een druk kind en niet snel bang voor iets en dat is er toch een beetje af. Toen de vriendin van een neef opmerkte dat ze zich helemaal niet kon voorstellen dat ik vroeger zo was, na het zien van oude foto's (ze kent me nog maar een paar jaar) deed toch toch wel pijn...
Net als Katelin ben ik wat begripvoller geworden en de relatieve isolatie heeft wat mij betreft ook goede dingen gebracht. ik heb me kunnen ontwikkelen op een manier die niet mogelijk is als je altijd mensen om je heen hebt aan wie je toch automatisch je mening aanpast. Ik heb wel eens gezegd dat eigenlijk iedereen eens een half jaartje helemaal alleen op een hutje op de hei moet gaan zitten!
Wel was ik vroeger een druk kind en niet snel bang voor iets en dat is er toch een beetje af. Toen de vriendin van een neef opmerkte dat ze zich helemaal niet kon voorstellen dat ik vroeger zo was, na het zien van oude foto's (ze kent me nog maar een paar jaar) deed toch toch wel pijn...
Je karakter veranderd in vele opzichten door het chronisch ziek zijn.
Blijkbaar komen er ook karaktereigenschappen terug.
Als er maar "energie" is.
Ik rende gisteren als klein kind door de supermarkt, ik was me aan het verstoppen voor mijn vriendje.
En dacht ohh jee niet teveel en te hard rennen met ME/CVS.
Aan de andere kant was het zoals ik jaren geleden was.
Hij wist niet hij zag!!
Ohhja ik ben 30 plus en ouder.
Blijkbaar komen er ook karaktereigenschappen terug.
Als er maar "energie" is.
Ik rende gisteren als klein kind door de supermarkt, ik was me aan het verstoppen voor mijn vriendje.
En dacht ohh jee niet teveel en te hard rennen met ME/CVS.
Aan de andere kant was het zoals ik jaren geleden was.
Hij wist niet hij zag!!
Ohhja ik ben 30 plus en ouder.
Dear Karma, I have a list of people you missed
Ik merk wel dat ik sinds ik zoveel moe ben veel vaker chaggie ben en veel sneller mijn kookpunt bereik, maar dat ligt er volgens mij gewoon aan dat ik te moe ben om goed op situaties te reageren. En met een hoofd vol mist is tot 10 tellen ook niet altijd makkelijk.
Verder merk ik ook wel dat ik veel negatiever ben geworden. Vroeger zag ik alles positief in. Nu eigenlijk alleen nog als het om anderen gaat. Iedereen zal alles wel goed bedoelen en je moet maar niet te snel over iemand oordelen. Alleen ik en mijn toekomst worden langzaam aan grijzer en grauwer. Maar dat is opzich ook niet gek als je nog niet zolang weet dat je chronisch ziek ben. Hopelijk is het gewoon een proces in de verwerking en gaat het vanzelf wel weer beter.
En dat ik niet meer zo enthousiast en actief ben als vroeger... Tja, hoe kan het ook anders?
Verder merk ik ook wel dat ik veel negatiever ben geworden. Vroeger zag ik alles positief in. Nu eigenlijk alleen nog als het om anderen gaat. Iedereen zal alles wel goed bedoelen en je moet maar niet te snel over iemand oordelen. Alleen ik en mijn toekomst worden langzaam aan grijzer en grauwer. Maar dat is opzich ook niet gek als je nog niet zolang weet dat je chronisch ziek ben. Hopelijk is het gewoon een proces in de verwerking en gaat het vanzelf wel weer beter.
En dat ik niet meer zo enthousiast en actief ben als vroeger... Tja, hoe kan het ook anders?
hallo lijntje heel begrijpelijk hoor dat je chaggie bent
ik ervaar dat nu ook steeds meer ,vooral bij stomme opmerkingen kan ik diegene wel aanvliegen .ik heb geen hoop meer dat het beter gaat worden na ruim 33 jaar en mischien zelfs al langer
ik loop wel op controle bij verschillende artsen zij helpen mij wel goed
maar ik word er echt niet vrolijk van .iedere dag die moeheid duizeligheid en pijn ,maar ik ben toch ook ondanks alles ,dikwijls positief en probeer er de moed erin te houden ,blijf vertrouwen op je zelf
en bedenkt er zijn ergere dingen
ik ervaar dat nu ook steeds meer ,vooral bij stomme opmerkingen kan ik diegene wel aanvliegen .ik heb geen hoop meer dat het beter gaat worden na ruim 33 jaar en mischien zelfs al langer
ik loop wel op controle bij verschillende artsen zij helpen mij wel goed
maar ik word er echt niet vrolijk van .iedere dag die moeheid duizeligheid en pijn ,maar ik ben toch ook ondanks alles ,dikwijls positief en probeer er de moed erin te houden ,blijf vertrouwen op je zelf
en bedenkt er zijn ergere dingen
- verlorengezondheidman
- Gevorderd lid
- Berichten: 6231
- Lid geworden op: 02 aug 2008, 17:24
Als het XMRV/MLV retrovirus (net als het HIV-virus?!) ook schade aanricht aan de hersenen is het toch denkbaar dat je ook last kunt krijgen van persoonlijkheidsstoornissen. Kijk maar eens hoeveel ME-ers last hebben van bijvoorbeeld onwerkelijkheidsgevoel.
Persoonlijk heb ik veel last van stemmingswisselingen en evenwichtsstoornissen.
De klachten hebben mij dermate geinvalideerd dat ik noodgedwongen een teruggetrokken bestaan leid/lijd, zo was ik vroeger nooit
Persoonlijk heb ik veel last van stemmingswisselingen en evenwichtsstoornissen.
De klachten hebben mij dermate geinvalideerd dat ik noodgedwongen een teruggetrokken bestaan leid/lijd, zo was ik vroeger nooit
Een zoönose is een infectieziekte die kan worden overgedragen van dieren op mensen.
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
http://www.youtube.com/watch?v=wVQy9-cyL98
LyME en co's INFO-topic!
http://www.me-gids.net/index.php?name=P ... ht=#218551
- vlindertie
- VIP-donateur
- Berichten: 2224
- Lid geworden op: 12 feb 2010, 20:28
Persoonlijkheidsstoornis van ME/CVS? Hmmmm, ik weet het niet.
Ik denk dat iedereen met een chronische, invaliderende ziekte zal veranderen, gewoon omdat het niet anders kan. Je moet afscheid nemen van wat je kon en leren accepteren wat er nu is. Dat is een enorme opgave en dat gaat logischerwijs echt niet vanzelf. Wanneer je enkel blijft omkijken naar het verleden en wat er ooit was en wat je ooit kon, wordt je ook neerslachtig, agressief en angstig voor de toekomst.
Daarnaast wordt je gedwongen om over elke stap die je zet na te denken en gaat het spontane zorgeloze wel van je leven af. Dat tekent je, natuurlijk! Je leert verder de hoofd-en bijzaken te scheiden en zo'n ziekte maakt je bewust van je beperkingen maar ook van wat er echt belangrijk is in het leven. En voor ons is dat met name de dag door zien te komen.
@ VGHM: ben je in je hart ook veranderd? Voel je minder, heb je minder lief?
XX V
Ik denk dat iedereen met een chronische, invaliderende ziekte zal veranderen, gewoon omdat het niet anders kan. Je moet afscheid nemen van wat je kon en leren accepteren wat er nu is. Dat is een enorme opgave en dat gaat logischerwijs echt niet vanzelf. Wanneer je enkel blijft omkijken naar het verleden en wat er ooit was en wat je ooit kon, wordt je ook neerslachtig, agressief en angstig voor de toekomst.
Daarnaast wordt je gedwongen om over elke stap die je zet na te denken en gaat het spontane zorgeloze wel van je leven af. Dat tekent je, natuurlijk! Je leert verder de hoofd-en bijzaken te scheiden en zo'n ziekte maakt je bewust van je beperkingen maar ook van wat er echt belangrijk is in het leven. En voor ons is dat met name de dag door zien te komen.
@ VGHM: ben je in je hart ook veranderd? Voel je minder, heb je minder lief?
XX V
Wanneer men al het onmogelijke elimineert, moet dat wat resteert, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid zijn.
- vlindertie
- VIP-donateur
- Berichten: 2224
- Lid geworden op: 12 feb 2010, 20:28
ME/CVS tast mijn zelfvertrouwen en houding aan ??!!
@ Lano: wat is TVP ?????
Wanneer men al het onmogelijke elimineert, moet dat wat resteert, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid zijn.