Ik zeg wel eerlijk, een kindje was een echte keuze tijdens mijn ziek zijn. Ik wist dat het zwaar werd. Maar zo'n ziekte waar geen verbetering in komt, hoeft geen rede te zijn om geen kinderen te nemen.
Mijn ziekte staat mijn geluk niet in de weg
Moderator: Moderators
Relativeren is voor mij geen van zelf sprekend iets, helaas. Misschien moeten ze er cursussen voor gaan geven?????
Ok, je gaat keuzes maken, maar vaak leent de situatie zich niet.
Misschien ligt het bij mij ook eraan, dat ik me niet laat dwingen tot dingen. Ik lever constant een strijd tegen deze ziekte, ik wil het altijd een stapje voor zijn.
Ik heb een ontzettende wil endeze maakt het altijd zo moeilijk.
En ik heb eenn karakertrek, dat ik altijd over controle over wil hebben en dat maakt het heel moeilijk om dingen te laten. En dat moet ik leren, om dit los te laten, maar hier ben ik al 15 jaar mee bezig. Dus het is niet iets wat je maar even doet en los laat. Maar ik moet wel bekennen, bij mij is dit niet iets wat iets van de laatste 15 jaar is, bepaalde dingen zijn mij van peuter af aan met de pap lepel naar binnen gegeven. Bepaalde patronen zijn mijn hele leven blijven doorgaan. Dit komt nu allemaal uit bij mijn therapeute, psychologe. Dit zijn zaken die je niet even snel veranderd, omdat je ziek bent.
Ik zie dit hele gebeuren ook, als een van de triggers bij het krijgen van ME. Ook speelt er een virus mee is gebleken.
Maar ik ben wel altijd fel tegen cgt. Als het ware is die therapie wat ik volg ook een vorm
van. :oops:Maar dit is een hele andere manier dan de cgt die de meesten voorschrijven.
Ik heb al menig therapie gevolgd, maar deze is pas geschikt voor mij.
Mensen die moeite hebben met relativeren, zoals ik en met andere psychische zaakjes, dan ben ik heel eerlijk, dit moet ook aangepakt worden bij de ziekte ME. Ik zeg niet dat dit de ziekte in stand houdt, want deze draait zich niet alleen om het psychische, maar bij mij als persoon met ME, speelt de psyche een grote rol mee. Dus dan moet dat ook gewoon worden aangepakt, anders wordt ik nooit beter.
Ik zie het ook meer, als dat stress een mede oorzaak bij mij is in het krijgen van ME.
Maar ik denk dat ik hier een ander onderwerp van ga maken, daar het anders te ver afdwaalt. Ik kijk welke reacties er op komen, anders verplaats ik het.
Ok, je gaat keuzes maken, maar vaak leent de situatie zich niet.
Misschien ligt het bij mij ook eraan, dat ik me niet laat dwingen tot dingen. Ik lever constant een strijd tegen deze ziekte, ik wil het altijd een stapje voor zijn.
Ik heb een ontzettende wil endeze maakt het altijd zo moeilijk.
En ik heb eenn karakertrek, dat ik altijd over controle over wil hebben en dat maakt het heel moeilijk om dingen te laten. En dat moet ik leren, om dit los te laten, maar hier ben ik al 15 jaar mee bezig. Dus het is niet iets wat je maar even doet en los laat. Maar ik moet wel bekennen, bij mij is dit niet iets wat iets van de laatste 15 jaar is, bepaalde dingen zijn mij van peuter af aan met de pap lepel naar binnen gegeven. Bepaalde patronen zijn mijn hele leven blijven doorgaan. Dit komt nu allemaal uit bij mijn therapeute, psychologe. Dit zijn zaken die je niet even snel veranderd, omdat je ziek bent.
Ik zie dit hele gebeuren ook, als een van de triggers bij het krijgen van ME. Ook speelt er een virus mee is gebleken.
Maar ik ben wel altijd fel tegen cgt. Als het ware is die therapie wat ik volg ook een vorm
van. :oops:Maar dit is een hele andere manier dan de cgt die de meesten voorschrijven.
Ik heb al menig therapie gevolgd, maar deze is pas geschikt voor mij.
Mensen die moeite hebben met relativeren, zoals ik en met andere psychische zaakjes, dan ben ik heel eerlijk, dit moet ook aangepakt worden bij de ziekte ME. Ik zeg niet dat dit de ziekte in stand houdt, want deze draait zich niet alleen om het psychische, maar bij mij als persoon met ME, speelt de psyche een grote rol mee. Dus dan moet dat ook gewoon worden aangepakt, anders wordt ik nooit beter.
Ik zie het ook meer, als dat stress een mede oorzaak bij mij is in het krijgen van ME.
Maar ik denk dat ik hier een ander onderwerp van ga maken, daar het anders te ver afdwaalt. Ik kijk welke reacties er op komen, anders verplaats ik het.
Mijn idee van geluk is wel veranderd sinds mijn ziek zijn. Vroeger zou ik nooit zo blij zijn geweest met een huisgenoot die voor mij kookt, die spontaan de afwas van je overneemt en zag ik die kleine flonkeringen van geluk veel minder. Toen kon ik inderdaad mijn geluk halen uit mijn studie en bezig zijn. Wist ik veel toen dat in een simpele opmerking van een huisgenoot ook zoveel moois kan zitten? 'Ja, maar jij bent ook meer dan alleen de afwas en je huistaak doen.' of 'Wat ben ik blij dat er altijd iemand thuis is. Misschien vind jij het niet leuk, maar ik ben wel blij dat jij altijd thuis zit.'
Aan de andere kant kan een simpele opmerking ook zo steken. 'Wanneer ga je nou weer naar school?', 'Kun jij nou echt niet even voor mijn de afwas doen?' of iets waaruit blijkt dat ze stiekem heel jaloers op je zijn.
Die beurskoers vind ik dus wel een mooie vergelijking vandaag.
Bij mij was de beurskoers gisteren in de min geëindigd en vanmiddag was er weer een lichte stijging te zien.
Aan de andere kant kan een simpele opmerking ook zo steken. 'Wanneer ga je nou weer naar school?', 'Kun jij nou echt niet even voor mijn de afwas doen?' of iets waaruit blijkt dat ze stiekem heel jaloers op je zijn.
Die beurskoers vind ik dus wel een mooie vergelijking vandaag.
Bij mij was de beurskoers gisteren in de min geëindigd en vanmiddag was er weer een lichte stijging te zien.
Ik ben het helemaal met lijntje eens,
er zijn dagen dat ik gelukkig ben net zo als iemand die gezond is maar er zijn een hele hoop dagen bij dat ik het gevoel heb dat de hele wereld ronddraait behalve ik, ik sta stil, er zijn zoveel dingen die ik zou willen doen en niet kan en dan staat mijn ziekte zeker mijn geluk in de weg.
Maar 1 ding is zeker sinds ik ziek ben kijk ik anders tegen geluk aan wat ik vroeger normaal zou vinden, zijn nu vaak de gelukkigste momenten van mijn leven
er zijn dagen dat ik gelukkig ben net zo als iemand die gezond is maar er zijn een hele hoop dagen bij dat ik het gevoel heb dat de hele wereld ronddraait behalve ik, ik sta stil, er zijn zoveel dingen die ik zou willen doen en niet kan en dan staat mijn ziekte zeker mijn geluk in de weg.
Maar 1 ding is zeker sinds ik ziek ben kijk ik anders tegen geluk aan wat ik vroeger normaal zou vinden, zijn nu vaak de gelukkigste momenten van mijn leven
Er zijn hele zeldzame momenten dan denk ik: jee ik voel me niet moe! (beurskoersje omhoog ) Zie ik mezelf weer van alles doen, werk weer opbouwen.... Maar dan probeer ik op te staan.... nee dat lukt niet en weet ik weer dat ik nog een héle lange weg te gaan heb (beurskoersje naar benee )
Van de week was een drukke week, met veel visite maar die vriendinnen hadden nu vakantie en die zie ik voorlopig niet meer. Ik heb er wel van genoten ondanks dat ik er een terugslag van heb gehad.
Gisteren waren we om tuinbestrating geweest, ik kon eigenlijk niet meer maar we zijn ergens een broodje gaan eten. Dat is dan toch ook gezellig, al was ik bijna te moe om het broodje te kauwen
) Zie ik mezelf weer van alles doen, werk weer opbouwen.... Maar dan probeer ik op te staan.... nee dat lukt niet en weet ik weer dat ik nog een héle lange weg te gaan heb (beurskoersje naar benee ) Van de week was een drukke week, met veel visite maar die vriendinnen hadden nu vakantie en die zie ik voorlopig niet meer. Ik heb er wel van genoten ondanks dat ik er een terugslag van heb gehad.
Gisteren waren we om tuinbestrating geweest, ik kon eigenlijk niet meer maar we zijn ergens een broodje gaan eten. Dat is dan toch ook gezellig, al was ik bijna te moe om het broodje te kauwen
Ik als moeder van een ME/CVS kind vind geluk een rot woord geworden.
Mijn dochter is niet echt gelukkig, ziek en toch moeten presteren want het leven op school gaat gewoon door. Ik ben maar altijd aan het vechten tegen dat onbegrip bij vele mensen en instanties. Hulp zoeken bij de hopelijk juiste personen.
Moeilijk vind ik het.
Mijn dochter is niet echt gelukkig, ziek en toch moeten presteren want het leven op school gaat gewoon door. Ik ben maar altijd aan het vechten tegen dat onbegrip bij vele mensen en instanties. Hulp zoeken bij de hopelijk juiste personen.
Moeilijk vind ik het.
Hope
"Mijn ziekte staat mijn geluk niet in de weg..."
Toegegeven: 't is een lastige stelling, maar ik ben het wel met de stelling eens!
Natuurlijk zou ik gelukkiger zijn als ik gezond zou zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik nu niet gelukkig ben!
Ok, ik ben ziek en dat levert ernstige beperkingen op... Maar er blijven nog wel kleine dingetjes over die ik wel kan! Of nieuwe dingen gaan doen omdat ik eerder nooit tijd voor vrij maakte!
1 Jaar geleden behandelde ik met gemak 10 nagelklanten per dag, nu met moeite 1 per dag! Maar ik ben oh zo trots en blij als die ene met mooie nagels de deur uit gaat!!!
1 Jaar geleden deed ik naast mijn drukke baan het hele huishouden zelf, nu doet mijn man het volledig -met hulp van mijn vriendin- en help ik soms een klein beetje mee... Maar dan maken we er ook wel een feestje van met een leuk muziekje op en de nodige kattekwaad tijdens het poetsen !
1 Jaar geleden kwam onze zoon elke middag thuis in een leeg huis, en nu is mamma elke dag thuis: heerlijk vinden we dat!!!
1 Jaar geleden werkte ik elke avond en elke zaterdag, maar nu lig ik gewoon elke avond naast mijn vent op de bank en kunnen we lekker genieten van de zaterdag!
En zo zijn er nog een tal van voorbeelden!!!
Door mijn zziek zijn is ons gezinnetje -en met name de band tussen mij en mijn vent- veel hechter geworden en daar haal ik mijn geluk uit... We zijn als het ware voor de 2e keer verliefd geworden!
Niet dat het voorheen niet goed zat hoor, in tegendeel! Maar toen ging alles geautomatiseerd en was alles vanzelfsprekend... Nu genieten we van alle leuke momenten die we samen hebben en steunen we elkaar bij alle minder leuke momenten...
Ik heb de afgelopen maanden 2 hobbies opgepakt -op de betere dagen- waar ik voorheen gewoon geen tijd voor had/maakte: digitaal scrapbooken en oude meubetjes opknappen!
Vooral die laatste is erg intensief en soms moet ik de kwast na 2 vegen al weer opbergen, maar er zijn ook dagen dat het wel lukt om het hele deurtje te verven (en zo doe ik maaaaanden over 1 nachtkastje, maar ik heb er wel lol van!)...
Iedereen bewonderd me vanwege mijn enorme dosis wilskracht en positiviteit, maar dat is wel wat me hier doorheen sleept! Als ik me echt zou gedragen naar hoe ik me voel, zou ik hele dagen op de bank liggen en dat kan ik niet!!! Ok, ik doe een hele dag over de vaatwasser uitruimen en weer inpakken of bv 1 mandje was opvouwen, maar als het dan klaar is geeft het me wel een kick dat ik het toch gedaan heb!
Dus mijn mening: Ondanks mijn ziekte ben ik nu gelukkiger dan ooit!
Toegegeven: 't is een lastige stelling, maar ik ben het wel met de stelling eens!
Natuurlijk zou ik gelukkiger zijn als ik gezond zou zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik nu niet gelukkig ben!
Ok, ik ben ziek en dat levert ernstige beperkingen op... Maar er blijven nog wel kleine dingetjes over die ik wel kan! Of nieuwe dingen gaan doen omdat ik eerder nooit tijd voor vrij maakte!
1 Jaar geleden behandelde ik met gemak 10 nagelklanten per dag, nu met moeite 1 per dag! Maar ik ben oh zo trots en blij als die ene met mooie nagels de deur uit gaat!!!
1 Jaar geleden deed ik naast mijn drukke baan het hele huishouden zelf, nu doet mijn man het volledig -met hulp van mijn vriendin- en help ik soms een klein beetje mee... Maar dan maken we er ook wel een feestje van met een leuk muziekje op en de nodige kattekwaad tijdens het poetsen
!1 Jaar geleden kwam onze zoon elke middag thuis in een leeg huis, en nu is mamma elke dag thuis: heerlijk vinden we dat!!!
1 Jaar geleden werkte ik elke avond en elke zaterdag, maar nu lig ik gewoon elke avond naast mijn vent op de bank en kunnen we lekker genieten van de zaterdag!
En zo zijn er nog een tal van voorbeelden!!!
Door mijn zziek zijn is ons gezinnetje -en met name de band tussen mij en mijn vent- veel hechter geworden en daar haal ik mijn geluk uit... We zijn als het ware voor de 2e keer verliefd geworden!
Niet dat het voorheen niet goed zat hoor, in tegendeel! Maar toen ging alles geautomatiseerd en was alles vanzelfsprekend... Nu genieten we van alle leuke momenten die we samen hebben en steunen we elkaar bij alle minder leuke momenten...
Ik heb de afgelopen maanden 2 hobbies opgepakt -op de betere dagen- waar ik voorheen gewoon geen tijd voor had/maakte: digitaal scrapbooken en oude meubetjes opknappen!
Vooral die laatste is erg intensief en soms moet ik de kwast na 2 vegen al weer opbergen, maar er zijn ook dagen dat het wel lukt om het hele deurtje te verven (en zo doe ik maaaaanden over 1 nachtkastje, maar ik heb er wel lol van!)...
Iedereen bewonderd me vanwege mijn enorme dosis wilskracht en positiviteit, maar dat is wel wat me hier doorheen sleept! Als ik me echt zou gedragen naar hoe ik me voel, zou ik hele dagen op de bank liggen en dat kan ik niet!!! Ok, ik doe een hele dag over de vaatwasser uitruimen en weer inpakken of bv 1 mandje was opvouwen, maar als het dan klaar is geeft het me wel een kick dat ik het toch gedaan heb!
Dus mijn mening: Ondanks mijn ziekte ben ik nu gelukkiger dan ooit!
Groetjes, Peet
I’ve been up and down and over and out
And I know one thing:
Each time I find myself flat on my face,
I pick myself up and get back in the race...
- That's Life by Frank Sinatra -
I’ve been up and down and over and out
And I know one thing:
Each time I find myself flat on my face,
I pick myself up and get back in the race...
- That's Life by Frank Sinatra -
Los van mijn liefdevolle omgeving, mijn fijne vrienden, de dingen die ik nog kan .... nog heb ...
moet ik toch zeggen dat ME/CVS mijn geluk in de weg staat.
Het belet me voluit te leven.
Ik kan niet meer werken = kleiner inkomen= rekeningen en belastingen kunnen betalen maar geen of weinig leuke dingen zoals vakantie, een restaurantje doen, een film gaan kijken, ...
Dit dus op materieel vlak.
Op geestelijk vlak: ik zou zo graag reizen en kunssteden bezoeken, archeologische sites, hopen boeken lezen over interessante onderwerpen en ik hoopte schrijfster te worden...
Dit is maar een kleine lichting.
Het is niet gelukmakend als je je interesses op een heel laag pitje moet zetten en zelfs verbannen.
moet ik toch zeggen dat ME/CVS mijn geluk in de weg staat.
Het belet me voluit te leven.
Ik kan niet meer werken = kleiner inkomen= rekeningen en belastingen kunnen betalen maar geen of weinig leuke dingen zoals vakantie, een restaurantje doen, een film gaan kijken, ...
Dit dus op materieel vlak.
Op geestelijk vlak: ik zou zo graag reizen en kunssteden bezoeken, archeologische sites, hopen boeken lezen over interessante onderwerpen en ik hoopte schrijfster te worden...
Dit is maar een kleine lichting.
Het is niet gelukmakend als je je interesses op een heel laag pitje moet zetten en zelfs verbannen.
Wat wenkt is de creatieve geest van het onbekende.
Ik mis inderdaad ook veel, maar het leven zal altijd kiezen en delen blijven. Iemand die fulltime werkt heeft ook niet alle tijd van de wereld en er zijn maar weinig mensen die en de tijd en het geld hebben om van alles te doen. Sommige dagen baal ik ook echt enorm, weer iets dat niet kan, weer dat er teveel van me gevraagd wordt, weer die rot pijn en die frustrerende vermoeidheid en weer tegen mezelf vechten.
Maar door te kijken naar wat ik wel kan en wel krijg, hou ik het leven toch nog dragelijk en heb ik toch nog mijn tijden van geluk.
Een buurvrouw die bijvoorbeeld spontaan komt vragen hoe het nou met je is, als ik een weekend bij mijn ouders ben.
Mijn beurskoersje staat weer even in de plus vandaag!
Maar door te kijken naar wat ik wel kan en wel krijg, hou ik het leven toch nog dragelijk en heb ik toch nog mijn tijden van geluk.
Een buurvrouw die bijvoorbeeld spontaan komt vragen hoe het nou met je is, als ik een weekend bij mijn ouders ben.
Mijn beurskoersje staat weer even in de plus vandaag!
