Ik kan vaak zo geïrriteerd zijn. Vandaag had ik ook weer zo'n dag. De hond maakte me gek!! We hebben sinds twee weken 2 konijntjes erbij en daar is de hond helemaal gek op. Ze piept de hele dag, als ik naar de achteromdeur loop en rent ze me zowat omver, ze loopt me de hele dag voor de voeten. Ik was vandaag te moe om mijn benen op te tillen en dan heb je zo'n monster wat je telkens voor de voeten loopt!
Dan mijn lieve dochter die kan er ook wat van de laatste tijd, ze maakt er een bende van!! Ik moest vandaag over bergen speelgoed stappen en over/om een hond!! Dan kan ik me zo boos maken dat ik niet gewoon normaal lichamelijk functioneer en dat alles zo moeilijk gaat. Dan Irriteert me werkelijk alles. Ik kan dan ook behoorlijk schelden, waar ik later weer spijt van heb.
Het voelt net, alsof mijn lichaam pas later achter me aan loopt, een hele rare gewaarwording! Ook gaat dan alles mis, ik laat dingen vallen, stoot me vaak, blijf overal aan hangen, eigenlijk gaat elke handeling dan vreemd, eigenaardig. En daar wordt ik gewoon zo gefrustreerd en geïrriteerd van!
Heb geïrriteert veranderd in geïrriteerd, anders werd ik geïrriteerd van die dt-fout Mod. Zuiderzon
ik herken dat chavon
maar kinderen en dieren voelen dit ook aan ,hoe gestrester jij bent
hoe drukker zij worden ,probeer tot tien te tellen
dus even pas op de plaats, hoe rustiger jij bent hoe rustiger je gezin
is wel moeilijk hoor sterkte er mee xxx
Helaas werkt dit nooit zo! Als ik rustig ga zitten, dan zijn beiden nog druk en veel eisent, zelfs als ik mijn ogen dicht maak!! Raar maar waar, zal wel aan het seizoen liggen, de blaadjes vallen van de bomen! Maar voor Chavon wordt het gewoon tijd om naar school te gaan, ik merk dit aan alles. En de hond wil gewoon met de konijntjes spelen.
Nog een paar weken, dan krijgt mamma wat meer rust!! Maar van de andere kant zal het ook wel stil thuis worden!!
ja en als ze naar school is dan kun je nog helemaal niets doen
want dan weet je geen raad met je zelf
ik heb gewoon lopen huilen als mijn kinderen voor het eerst naar school ging ik vond het altijd fijn als het vacantie was
maar probeer het om rustig te blijven chavon
sterkte
Kort maar krachtig, erg lastig en vervelend, maar ook kwesties van keuzes maken.
Dieren etc komen niet vanzelf, etc.
Grenzen en kiezen zou ik zo zeggen!
Jij leidt jouw leven: niet vice versa! "afwikkeling tot ontwikkeling" is mijn gedachte hier!
Succes
Arjen
Hoi ik heb hetzelfde en vreet alles uit op mijn vriend. De homeopaat heeft me hier iets voor voorgeschreven, staphisagria ofzoiets, he helpt me enorm! ik kan het niet uitleggen maar de scherpe toppen zijn ervan af zeg maar.
ik heb het ook hoor, heel, heel erg als ik heel erg moe ben. ik kan tegen niets en snauw iedereen af. en bij het minste dat mijn vriend dan terug reageert is het ruzie en zitten de tranen heel hoog.
en ik laat ook alles vallen dan, loop overal tegenaan en doe alles verkeerd. ik val quasi over mijn eigen voeten. ik ben beter dat ik op zo'n dagen helemaal niets doe, ik ben dan ook meestal te moe om iets te doen. Helaas zijn er te veel van zo'n dagen en als ik dan telkens helemaal niets doe geraak ik ook helemaal nergens meer.
vroeger noemde ik dit "premenstruele stoornissen" maar ik vrees dat het niet enkel premenstrueel meer is.
mijn vriend zegt nu "je bent weer moe zeker ? ist weer van datte ?"
en ik weet dat het er is en dat het dan komt en dat ik voor het minste tegen hem uitval. Maar het is sterker dan mezelf en ik kan het niet tegenhouden.
hihi sorry dat ik moet lachen, maar ik herken dit zoo erg
tijdje terug was mijn vriend hier, laatste dag voor hij op vakantie ging
ik had het al helemaal in m'n hoofd, eerst ffies slapen, en dan samen gezellig pannekoeken bakken, m'n tafel even zo neerzetten dat we er ook echt aan kunnen zitten zonder tegen de muur aan te kijken, kaarsje erop...
nou, we worden wakker
hij is chagerijnig, hij kan hier niet slapen, mensen buiten maken herrie, bladiebla
probeer hem even wat op te vrolijken maar dat lukte niet...
vervolgens voel ik al dat ik daardoor geirriteerd ben, zeg dat ik hem straks wel naar huis breng, want hij moet wel goed slapen
nee dat hoefde niet
ik loop naar de keuken, om even mezelf op te pakken, en ga geirriteerd aan het beslag werken.
ik maak het normaal altijd uit een pakje, hij met eieren, melk en bloem.
dus ik roep, 2 of 3 eieren?
hij komt naar de keuken, wat ben je nou allemaal aan het doen? laat mij nou maar! want je doet het fout
even tot 10 tellen, ik zie hem klungelen met mijn plastic garde, in een veel te dik beslag, dus ik vraag of hij een mixer wilt, nee laat me maar, het gaat prima
dus ik loop woedend de keuken uit, knal de deur dicht, en ga op de bank zitten
daar ging mijn idee van gezellig samen zijn
vervolgens hoor ik hem roepen dat de garde stuk is, waar de mixer is
dus, ik raap mezelf weer bij elkaar, pak de mixer, en ik begin te mixen, probeerd ie hem steeds af te pakken, en zegt vervolgens, of roken of koken
potverdikkie, ik loop nog bozer naar m'n kamer, stik er maar in
ondertussen toch maar de tafel even goed gezet en beetje gezellig gemaakt
daarna toch maar samen even wat pannekoeken gemaakt, we gaan aan tafel zitten, en hij, die normaal 2x zoveel eet als een gemiddeld persoon, was na 3 pannekoeken al klaar
en niet eens op een fatsoenlijke rustige manier eten, neeee gewoon oprollen (met handen) dan nog dubbelvouwen, en in 3 happen naar binnen werken
nou, wat een gezellige avond was dat zeg...
maar goed, het waren allemaal hele kleine dingetjes, maar ik was zo geirriteerd dat ik er echt boos om werd
en hij vond dat dus echt onredelijk, en snapte totaal niet wat hij fout deed, volgens hem was het wegsturen van mij uit de keuken, steeds maar een grapje
nou haha wat grappig
wij hebben al afgeleerd om samen in de keuken te staan, het is hij of ik koken, anders is het gegarandeerd ruzie want we weten het allebei altijd beter dan de ander.
dus kookt hij nu of ik.
en dingen op voorhand plannen doe ik ook niet meer. het loopt toch altijd in het honderd, omdat ik te moe ben.
dus hou ik nu mijn plannen in mijn hoofd en zie ik of ik er die dag zelf wel echt toe in staat ben. dan is er ook geen miserie meer als ik moet zeggen "sorry schat, te moe".
want dat te moe is nooit voorspelbaar hé, ik kan me dagen "mens" voelen en dan plots opstaan en helemaal niets meer. en alle plannen vallen dan natuurlijk in het water.
en mijn vriend klaagt dan dat het altijd in het weekend is, als hij er is, dat ik te moe of ziek ben. wat ook ergens logisch is want dan doe ik veel meer, meestal te veel, en ga ik continu over mijn grenzen.
en dan is het natuurlijk miserie en ruzie, dat hij mij niet verstaat en dat hij zich niet kan inbeelden wat het is om zo moe te zijn etc.
erg hoor, want ik mag op dat punt absoluut niet van hem klagen, wij zijn nu zo'n drie jaar samen en ik weet niet of ik altijd zou kunnen opbrengen in zijn plaats. nooit ergens naar toe kunnen, altijd aan mijn tempo moeten aanpassen en dan nog continu afgesnauwd worden.
Misschien is het omdat ik een vent ben, en anders deal met emoties, maar ja ondanks dodelijke moeheid pijn etc heeft een mens zijn/ haar éigen keus.
NB: Nu klinkt het namelijk alsof emoties als onbeteugelde "dingen" maar rondvloeien over "gods akkers".
Opnieuw een mens heeft ook hier zijn éigen keuzes.
En als het mislukt is het niet vruchtbaar jezelf te gaan haten, maar meer te kijken hoe plan ik dit dus anders NB
ach alles went
zo zie ik het ik ben 47 jaar getrouwd
en al 32 jaar m.e cvs
henk heeft veel met mij moeten afzien en bijna nooit geklaagt
ook mijn kinderen niet
ik was er altijd voor hun zeggen ze ,terwijl ik notabenen vaak in het ziekenhuis lag en herstellings oorden
we kijken ondanks mijn ziekte op een moeizaam maar rijk leven terug
waar ik mij wel eens schuldig gevoelt heb
omdat henk ook nooit ergens heen kon, omdat ik steeds roet in het eten gooide, maar ik kookt altijd ook al ben ik hondsmoe
henk wast af dus als je wil kun je echt alles
groetjes alie
Dat leest mooi:) ook relativerend in realiteit en qua schuldig voelen naar de ander: dat is mij zoals jij ook weet erg hérkenbaar maar anderzijds het is niet jouw of mijn schuld!
Schuld legt je zo lam: om iets waar jezelf crú gezegd "geen donder" aan kunt doen!
Dank je
Arjen
dank arjen
heel lief gezegt
zo wilde ik het ook laten overkomen
fijn dat je begrijpt wat ik bedoelt
het heeft ook geen zin om steeds je zelf de schuld te geven
wij hebben er ook niet om gevraagt
maar eer je zover bent
was een hele stap, nu zeg ik ik ben zo
en wie mij zo niet wil aanvaarden
jammer dan
liefs alie
Wat mij het meest raakt is dat samenspel waarin jij kookt en Henk afwast: dat zijn de "kleine dingen die het doen".
En ja het is een hele stap jezelf te aanvaarden, maar als jij het niet doet, wie doet het dan?
Zoals mijn leermeester Boeddha zo mooi zegt: als iets je niet bevalt "in dit geval dus zelfkwelling" houd daar dan gewoon mee op!
Liefs Arjen
dank je lieve arjen
ja dat samenspel dat is mooi
maar dat gebeurt zo weinig he
wat dat betreft heb ik het getroffen
en inderdaad dat is een zelfkwelling
als je jezelf niet aanvaard hoe je bent ,maar eer je zover bent
ik merk aan jou toch een hele verbetering, in de tijd dat ik je kent
ik vind je een kei hoor fijne zondag liefs alie
Mod. Zuiderzon
en qua schuldig voelen naar de ander: dat is mij zoals jij ook weet erg hérkenbaar maar anderzijds het is niet jouw of mijn schuld!
