Welke rol speelt stigmatisering in jullie leven?
Moderator: Moderators
Re: Welke rol speelt stigmatisering in jullie leven?
Stigma's rond ziekte, vooral ernstige, kunnen het voor anderen moeilijk maken om te begrijpen en gepast te reageren. Dit geldt in het bijzonder voor ME/cvs, waar de kwaliteit van leven vaak aanzienlijk wordt beïnvloed. Als je veel aspecten van je leven bent kwijtgeraakt, zoals opleiding, carrièremogelijkheden, een actief sociaal leven en hechte familiebanden, wordt het nog belangrijker voor anderen om je beperkingen en mogelijkheden te begrijpen. Gold Whatsapp
Re: Welke rol speelt stigmatisering in jullie leven?
Mij lijkt het wel handig om vooral je eigen mogelijkheden en onmogelijkheden te kennen. Ik geef toe dat ik nog steeds lopen en beperkt fietsen kan. En ik behoor tot degenen aan wie je niet kan zien. Dát is pas een probleem!
En de tijden veranderen steeds. We hebben nu steeds meer sneeuwvlokjes en semi-alfabeten op de werkvloeren.
Overigens leg ik alleen wat uit als het terzake is. Dus bij de intake en als degene die de werkvloer aanstuurt langs komt is het weer even een rondje alle info opfrissen. Wordt niet gewaardeerd, want ze weten het echt, heus waar (denken ze), maar vaak blijft het bij opsommen van min of meer betekenisloze woorden.
Heb trouwens kortstondig een sneeuwvlokje als hulp gehad die ook nog aan gas lighting deed. Toen duidelijk werd dat het echt niets worden zou, haakte ze zelf al af via een mailtje dat uit correcte zinnen bestond, maar waarin de logica ontbrak. En tijdens het eindgesprek kon je weer zien dat sneeuwvlokjes helemaal niet lief zijn. Ze weten uitstekend via passieve agressiviteit onder de gordel te schoppen. Pech dat ik al gepokt en gemazeld was en het lekker teruggaf. Het schaamrood dat verscheen was een prima genoegendoening.
Overigens wordt het niet gauw begrepen, dus bespaar je de moeite om het iedereen uit te leggen. Onlangs zag ik een video van iemand die in een jappenkamp gezeten heeft. Ze vertelde iets lachend. De journalist was verbaasd. Het antwoord was even simpel als wijs: humor kan je redden in het kamp. Dat deden/doen de joden ook vaak, vandaar ook de vele moppen over Sampie en Moosie. Zwarte humor kan ook zeer amusant zijn, al is de oorzaak diep triest. Nou ja, misschien helpt het dat ik ben opgegroeid in een omgeving waar nogal wat sarcasme voorkwam. Ik kan dat nog steeds hardstikke leuk vinden. Moet me er wel aan blijven herinneren dat velen dat niet kennen èn dat de wereld zo slap geworden is. Bijna elke verwachting t.a.v. een beroepskracht lijkt te hoog gegrepen te zijn. Wat jammer he?
En de tijden veranderen steeds. We hebben nu steeds meer sneeuwvlokjes en semi-alfabeten op de werkvloeren.
Overigens leg ik alleen wat uit als het terzake is. Dus bij de intake en als degene die de werkvloer aanstuurt langs komt is het weer even een rondje alle info opfrissen. Wordt niet gewaardeerd, want ze weten het echt, heus waar (denken ze), maar vaak blijft het bij opsommen van min of meer betekenisloze woorden.
Heb trouwens kortstondig een sneeuwvlokje als hulp gehad die ook nog aan gas lighting deed. Toen duidelijk werd dat het echt niets worden zou, haakte ze zelf al af via een mailtje dat uit correcte zinnen bestond, maar waarin de logica ontbrak. En tijdens het eindgesprek kon je weer zien dat sneeuwvlokjes helemaal niet lief zijn. Ze weten uitstekend via passieve agressiviteit onder de gordel te schoppen. Pech dat ik al gepokt en gemazeld was en het lekker teruggaf. Het schaamrood dat verscheen was een prima genoegendoening.
Overigens wordt het niet gauw begrepen, dus bespaar je de moeite om het iedereen uit te leggen. Onlangs zag ik een video van iemand die in een jappenkamp gezeten heeft. Ze vertelde iets lachend. De journalist was verbaasd. Het antwoord was even simpel als wijs: humor kan je redden in het kamp. Dat deden/doen de joden ook vaak, vandaar ook de vele moppen over Sampie en Moosie. Zwarte humor kan ook zeer amusant zijn, al is de oorzaak diep triest. Nou ja, misschien helpt het dat ik ben opgegroeid in een omgeving waar nogal wat sarcasme voorkwam. Ik kan dat nog steeds hardstikke leuk vinden. Moet me er wel aan blijven herinneren dat velen dat niet kennen èn dat de wereld zo slap geworden is. Bijna elke verwachting t.a.v. een beroepskracht lijkt te hoog gegrepen te zijn. Wat jammer he?