Dan kom ik weer op dankbaar. We wonen in een alleenstaand huisje in een heel rustige straat. En daar ben ik me dan ook zo van bewust hoe heerlijk dat is met ME. Dat je gewoon nooit buren hoort. En ja, ik heb ondanks ME toch gestudeerd (ben bijna nooit uitgegaan), heb baan gevonden, ben weer bij ouders gaan wonen omdat ik werk en zorgen voor mezelf niet volhield, kon dus geld sparen, kon dus huisje kopen.
Je, die studie en dat werken erna kostten me heel veel kracht en denk dat het ook gezien de ME niet echt handig is geweest omdat ik mijn lichaam daarmee echt beschadigd heb. Maar ja, ben ik trots dat ik zo hard gestudeerd heb en gewerkt ondanks alles?
Ik had toen nog milde vorm, dus ik kon studeren. Mensen met matige of strenge ME kunnen helemaal niet studeren. Ik had toen nog milde ME dus kon werken en sparen, nu ja.... Dus ik ben: dankbaar. Trots zou wellicht iets kunnen zijn wanneer je onder gegeven omstandigheden toch nog het beste eruit maakt? Maar is dat dan niet gewoon te danken aan doorzettingsvermogen wat je ook in meer of mindere mate bij geboorte meekrijgt?
Well, anyway: ik vind het erg fijn over `Wunderheilungen´ te lezen, merk ik nu!
Heerlijk voor het slapen gaan. Basisprincipe in mijn boek is dat je er ´gewoon´genoeg in moet geloven. En daar zit natuurlijk de kink in de kabel: ik wil het, ik hoop het, maar geloof ik echt?Misschien zijn wij ME-ers gewoon wel een stel atheïsten, zelfs als we beweren in God te geloven of een religie aan te hangen. We geloven gewoon niet hard genoeg. En dan kom je weer op de maakbaarheid.
Oke, word een beetje ronddraaien zo.
Ben benieuwd of er nog meer goede ervaringen zijn met Lightning Proces.
En Asje: echt: all my love. Hoop dat je buren snel gaan verhuizen! Zal ik dat eens voor je visualiseren?
Soof: De filoSOOF vraagt om een mijmertopic!
