Ik ben ook nog in blijde afwachting van het boek. Factuur van betaling binnen, dus dan komt het boek nu vast gauw. Nog even geduld hebben 
.Groetjes, Louisa
Een intrigerend boek over ME! Must read!
Moderator: Moderators
-
marianneke
- VIP-donateur
- Berichten: 444
- Lid geworden op: 15 mei 2010, 11:25
Ik ben ook benieuwd naar dit boek en heb het ook besteld. Vandaag lag het in mijn brievenbus. Vind de grotere letters fijn, kan ik me toch iets beter op concentreren. Hopelijk gaat het me lukken om het stukje voor stukje te lezen. En anders laat ik het alvast aan mijn ouders lezen.
Ik ben het trouwens wel met Stargazertje eens, vind het boek ook vrij zwaar om vast te houden maar daarvoor heb ik een schootkussen (soort dienblad met een soort kussen eronder) kan ik het daarop laten liggen.
Ik ben het trouwens wel met Stargazertje eens, vind het boek ook vrij zwaar om vast te houden maar daarvoor heb ik een schootkussen (soort dienblad met een soort kussen eronder) kan ik het daarop laten liggen.
-
felixloena
- Oud-medewerker
- Berichten: 4445
- Lid geworden op: 04 mei 2009, 19:47
- Locatie: Limburg
- Contacteer:
-
stargazertje
- Gevorderd lid
- Berichten: 3226
- Lid geworden op: 17 jun 2010, 14:21
-
felixloena
- Oud-medewerker
- Berichten: 4445
- Lid geworden op: 04 mei 2009, 19:47
- Locatie: Limburg
- Contacteer:
Lieve iedereen,
Ik heb het boek in één lange adem uitgelezen
Het lettertype leest ongelooflijk comfortabel, het is van luxe glanzend papier en het is heerlijk opgedeeld in hoofdstukken. De inhoud is voor de hardcore ME/CVS patiënten behoorlijk herkenbaar, ik werd bij tijden echt emotioneel. Zo lang gedacht dat ik de enige op de wereld was, blijken we en masse dezelfde symptomen te hebben.
Mirande heeft een eerlijk schrijnend verhaal verteld zonder ergens te verzanden in overdreven drama. Ze schuwt geen onderwerpen en schrijft met tijden bijzonder scherp.
Ik ga het boek aan iedereen aanraden en wat extra exemplaren bestellen voor de familie.
Liefs,
Esther
http://www.onwilliglichaam.blogspot.com
Ik heb het boek in één lange adem uitgelezen
Het lettertype leest ongelooflijk comfortabel, het is van luxe glanzend papier en het is heerlijk opgedeeld in hoofdstukken. De inhoud is voor de hardcore ME/CVS patiënten behoorlijk herkenbaar, ik werd bij tijden echt emotioneel. Zo lang gedacht dat ik de enige op de wereld was, blijken we en masse dezelfde symptomen te hebben.
Mirande heeft een eerlijk schrijnend verhaal verteld zonder ergens te verzanden in overdreven drama. Ze schuwt geen onderwerpen en schrijft met tijden bijzonder scherp.
Ik ga het boek aan iedereen aanraden en wat extra exemplaren bestellen voor de familie.
Liefs,
Esther
http://www.onwilliglichaam.blogspot.com
-
zonaanbidster
- Gevorderd lid
- Berichten: 949
- Lid geworden op: 08 jun 2007, 23:49
-
felixloena
- Oud-medewerker
- Berichten: 4445
- Lid geworden op: 04 mei 2009, 19:47
- Locatie: Limburg
- Contacteer:
Ik heb het boek uit. 
Fijn dat de letters groter zijn, dat leest prettig.
Maar, ohwww, wat veel (h)erkenning heb ik gelezen. Ik heb vaak met tranen in de ogen zitten lezen.
Een heel klein tipje van de sluier:
Alcohol intolerantie: dat was een shock van herkenning voor mij. Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt: doodziek geworden van 3 slokjes en daarna weken erg ziek zijn geweest. Niemand die hier iets van begreep. Daarna nooit meer alcohol aangeraakt.
Leverontsteking: dat was ook een giga shock van herkenning voor mij. 10 jaar geleden zat ik tegenover de huisarts met gele ogen en een gele huid/gezicht en voelde mij dood- en doodziek. Bij de huisarts ging geen alarmbel rinkelen. Het enige wat hij zei was: meisje, ga minder werken, ga met vakantie, dan komt alles goed. Uitgebreid (bloed)onderzoek en/of doorsturen naar een medisch specialist vond hij niet nodig: te duur, vond hij en had geen zin. Zo werd ik doodziek, doodleuk weggestuurd.
Daarna weken/maanden lang ziek geweest. Paar keer terug gegaan naar de huisarts, omdat ik mij zieker en zieker voelde worden. Het antwoord van de huisarts was toen: meisje, ik denk dat het misschien een goed idee is om een psych te consulteren, want volgens hem was er niets lichamelijks aan de hand. Verder medisch (bloed)onderzoek werd weer weggewuifd: was niet nodig. Zo werd ik weer doodziek, doodleuk weggestuurd.
Van ellende, omdat ik zieker en zieker werd en bang werd, ben ik naar een natuurarts gegaan. Die zei na uitgebreid (bloed)onderzoek en ander onderzoek: meisje, je bent dood- en doodziek, de klok staat op 2 voor 12, je loopt het risico tegen de vlakte te gaan, je loopt het risico dat er binnenkort lichaamsfuncties gaan uitvallen, je wankelt tussen leven en dood, heb je wel eens van ME/CVS gehoord?, hoe is het in godsnaam mogelijk dat jouw huisarts je zo ernstig ziek en zo lang heeft laten rond lopen?......
Ach, ik had géén idee, ik was zo onwetend in die tijd. Het enige wat ik zeker wist was, dat ik lichamelijk ernstig ziek was en hulp nodig had.
De natuurarts heeft mij redelijk weten te stabiliseren. Maar, in 2006 ging het weer slechter en slechter, tot een crash in 2009.
En eindelijk kwam ik in 2009, 2 internisten en 1 neuroloog tegen, die mij serieus namen, de lichamelijke klachten serieus namen en uitgebreid (bloed)onderzoek deden, scan/echo, C-EEG etc., en de diagnose ME/CVS konden stellen (3 keer).
In het boek heb ik nog veel meer, indrukwekkende, onderwerpen (artsen, UWV) gelezen die veel (h)erkenning voor mij hebben gegeven. Maar, dat mogen jullie zelf allemaal gaan lezen, want anders verklap ik te veel .
Voor de schrijfster: Mirande: grote complimenten voor het schrijven van dit boek. Ik ben zeer onder de indruk! En dat je jouw persoonlijke verhaal met ons/lezers en ieder ander in Nederland/Belgie wilt delen, dat vind ik erg moedig. En dat je ME/CVS namens ons op de kaart hebt gezet, waardeer ik erg. Ik vind jouw boek inderdaad een intrigerend boek over ME en het is inderdaad een Must Read!
Van mij een grote virtuele dank je wel als waardering
vergezeld van een dikke knuffel 
.
Groetjes, Louisa
Fijn dat de letters groter zijn, dat leest prettig. Maar, ohwww, wat veel (h)erkenning heb ik gelezen. Ik heb vaak met tranen in de ogen zitten lezen. Een heel klein tipje van de sluier:Alcohol intolerantie: dat was een shock van herkenning voor mij. Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt: doodziek geworden van 3 slokjes en daarna weken erg ziek zijn geweest. Niemand die hier iets van begreep. Daarna nooit meer alcohol aangeraakt.
Leverontsteking: dat was ook een giga shock van herkenning voor mij. 10 jaar geleden zat ik tegenover de huisarts met gele ogen en een gele huid/gezicht en voelde mij dood- en doodziek. Bij de huisarts ging geen alarmbel rinkelen. Het enige wat hij zei was: meisje, ga minder werken, ga met vakantie, dan komt alles goed. Uitgebreid (bloed)onderzoek en/of doorsturen naar een medisch specialist vond hij niet nodig: te duur, vond hij en had geen zin. Zo werd ik doodziek, doodleuk weggestuurd.
Daarna weken/maanden lang ziek geweest. Paar keer terug gegaan naar de huisarts, omdat ik mij zieker en zieker voelde worden. Het antwoord van de huisarts was toen: meisje, ik denk dat het misschien een goed idee is om een psych te consulteren, want volgens hem was er niets lichamelijks aan de hand. Verder medisch (bloed)onderzoek werd weer weggewuifd: was niet nodig. Zo werd ik weer doodziek, doodleuk weggestuurd.
Van ellende, omdat ik zieker en zieker werd en bang werd, ben ik naar een natuurarts gegaan. Die zei na uitgebreid (bloed)onderzoek en ander onderzoek: meisje, je bent dood- en doodziek, de klok staat op 2 voor 12, je loopt het risico tegen de vlakte te gaan, je loopt het risico dat er binnenkort lichaamsfuncties gaan uitvallen, je wankelt tussen leven en dood, heb je wel eens van ME/CVS gehoord?, hoe is het in godsnaam mogelijk dat jouw huisarts je zo ernstig ziek en zo lang heeft laten rond lopen?......
Ach, ik had géén idee, ik was zo onwetend in die tijd. Het enige wat ik zeker wist was, dat ik lichamelijk ernstig ziek was en hulp nodig had.De natuurarts heeft mij redelijk weten te stabiliseren. Maar, in 2006 ging het weer slechter en slechter, tot een crash in 2009.
En eindelijk kwam ik in 2009, 2 internisten en 1 neuroloog tegen, die mij serieus namen, de lichamelijke klachten serieus namen en uitgebreid (bloed)onderzoek deden, scan/echo, C-EEG etc., en de diagnose ME/CVS konden stellen (3 keer).
In het boek heb ik nog veel meer, indrukwekkende, onderwerpen (artsen, UWV) gelezen die veel (h)erkenning voor mij hebben gegeven. Maar, dat mogen jullie zelf allemaal gaan lezen, want anders verklap ik te veel .Voor de schrijfster: Mirande: grote complimenten voor het schrijven van dit boek. Ik ben zeer onder de indruk! En dat je jouw persoonlijke verhaal met ons/lezers en ieder ander in Nederland/Belgie wilt delen, dat vind ik erg moedig. En dat je ME/CVS namens ons op de kaart hebt gezet, waardeer ik erg. Ik vind jouw boek inderdaad een intrigerend boek over ME en het is inderdaad een Must Read!
Van mij een grote virtuele dank je wel als waardering
vergezeld van een dikke knuffel .Groetjes, Louisa