Moderator: Moderators
yep, wel grappig, dat alle 3 op 33% staan.
en we begrijpen elkaar, veel herkenning en overeenkomsten.
). 
Daar heb je gelijk in, iedereen krijgt met verschillende situaties te maken. En niet iedereen komt in aanraking met instanties als het UWV/werkgever/Arbo die je ijskoud proberen het revalidatie, CGT en GET traject in te duwen. Ik heb dit, godzijdank, kunnen voorkomen en ik zal daar ook tegen blijven vechten. Ook al pakt het UWV mijn uitkering af, ik zal niet dat traject in gaan.ridder schreef:Ik denk dat de mensen die de ziekte erger vinden dan de bejegening, nog niet in hoge mate afhankelijk zijn geweest van artsen en instanties en/of altijd een goed, begripvol privé vangnet hebben gehad.
Maar, ik weet dat jij het anders hebt meegemaakt, meis, en dat je door revalidatie, CGT en GET 100% bedlegerig bent geworden. Dat vind ik zo erg. Ik kan daar nog steeds niet over uit dat dit zieke ME/cvs-patiënten nog steeds in 2011 wordt aangedaan.Inderdaad! Dat is wat ik onder bejegening versta! Als de bejegening beperkt was gebleven tot wat vrienden, kennissen en buren, dan had ik daar best goed mee kunnen leven. Zolang het mensen zijn waar je niet van afhankelijk bent, dan kan je jezelf aanpassen. Helaas komt de bejegening ook van alles en iedereen waar we van afhankelijk zijn, en daar ondervinden we de ellende van.verlorengezondheidman schreef:ME-bejegening zit m.i. in veel ME-gerelateerde zaken verweven zoals, medische hulp, zorg, thuishulp, medicijnen, instanties en deugdelijke lichamelijk onderzoek....
Mwah, ik kom nog zelfstandig naar toilet en douche (moet wel wachten tot het moment dat ik genoeg kracht heb) en op heel goede dagen kan ik nog een paar passen buiten zetten. Laten we het op 90-95% houden, anders voel ik me zo'n enorme aanstellerlouisa schreef:
Groetjes, Louisa
Volgens mij ben ik nog niet de ziekste op het forum 
Klopt idd! Ik heb een begripvol privé vangnet en een man die voor inkomen zorgt. Dus geen strijd met instanties en bij de Nederlandse gezondheidszorg kom ik ook niet meer. Ik heb momenteel dus 0,0 strijd en stress.. Maar de ziekte is toch behoorlijk progressief. Dus ook zonder stress/strijd kan de ziekte toe blijven staan!Ik denk dat de mensen die de ziekte erger vinden dan de bejegening, nog niet in hoge mate afhankelijk zijn geweest van artsen en instanties en/of altijd een goed, begripvol privé vangnet hebben gehad
Ik zou het anders stellen, de ziekte was zo extreem dat niets of niemand me erger kon raken ... Ik heb maanden dag dag uit in een donkere kamer op de dood gewacht. Alleen een rechtstreekse confrontatie met een koelbloedige moordenaar zou me hetzelfde gevoel hebben gegeven. Alsof mijn laatste uur had geslagen. Geen enkele witte jas heeft dat gedaan, alleen de ziekte.Ik denk dat de mensen die de ziekte erger vinden dan de bejegening, nog niet in hoge mate afhankelijk zijn geweest van artsen en instanties en/of altijd een goed, begripvol privé vangnet hebben gehad.
ridder schreef:Mwah, ik kom nog zelfstandig naar toilet en douche (moet wel wachten tot het moment dat ik genoeg kracht heb) en op heel goede dagen kan ik nog een paar passen buiten zetten. Laten we het op 90-95% houden, anders voel ik me zo'n enorme aansteller
ik begrijp je "galgjes-humor", dat houdt ons staande, toch?. 
Er gaat intussen wel steeds meer mis met de lichamelijke systemen door de ME/cvs, maar dat zie je, net als ME/cvs, ook niet zo 1,2,3, aan de buitenkant en ben ik voor "sommige buitenstaanders" nog steeds gezond, dus een aanstelster volgens hen.......Right 
.. Heel herkenbaar, dat is ook al meerdere keren tegen mij gezegd. Vandaar mijn opmerking in een soort vanverlorengezondheidman schreef:Mijn huisarts heeft letterlijk tegen mij gezegd: "jij had beter een arm kunnen missen!"
"galgen-humor". 
