Wel beangstigend, dat artikel, ...
denk dat ik nog zoveel mogelijk van mijn leven moet gaan genieten...
naar mijn aanvoelen is dit alzheimerproces al bezig...
I take one day at a time, unless they all attack at once.
Ik ben het met je eens dat je elke dag moet leven alsof het je laatst is of kan zijn...
Als het op deze manier doorgaat met mij zal mijn lichaam vroeg of laat de strijd tegen de ME verliezen....de immer durende strijd tegen die klachten wordt m.i. schromelijk onderschat
Mss hiermee: ik ken twee ME-sters van in de tachtig, al het grootste deel van hun leven ziek en niet echt erg achteruitgaand tot nu toe. Dat kan ook nog.
Leuk om te horen,...dat van die tachtigjarigen, maar ik weet ook v an vrouwen van in de 40 die al serieus achteruit g egaan zijn tot zwakzinnig toe door de ME, dus, mijn angst is niet uit de lucht gegrepen.
mijn hoofd is soms heel erg en beangstigd me soms echt enorm...en ik weet dat ik dat virus heb.
En ik wil echt zoveel mogelijk nog genieten nu het nog kan, is daar iets mis mee?
ik denk d at iedereen dat wat meer moet doen...genieten van wat er nu nog is...
I take one day at a time, unless they all attack at once.
Daar doelen Asje en ik ook niet op Karolien, we weten allemaal net zo goed hoe erg ME je leven kan beperken en zo. En je angst is niet uit de lucht gegrepen, dat zeggen we ook niet.
Maar je moet het niet groter maken dan het is; misschien niet goed uitgedrukt, maar alla. Het punt was dat niemand weet hoe de ME verder gaat verlopen, maar je kunt er ook wel een dramatisch verhaal en einde van maken en er vanuit gaan dat het zo gaat verlopen. Terwijl je ook bij wijze van spreke 'gewoon' (dus niet te letterlijk op vatten) 80 of ouder kunt worden. Los van of je dat zo zou willen worden, maar zoals VGM zei komt het over alsof hij er maar vanuit gaat dat hij binnenkort overlijdt. En dat vond ik persoonlijk erg kort door de bocht... En de strijd tegen de klachten wat word onderschat word er steeds maar bijgehaald terwijl dat hier even nergens een link mee had. We weten dat het een strijd is, maar het voelt soms ook als een strijd als je er een strijd van maakt.
Leef alsof het je laatste dag is, maar neem dat niet te letterlijk; voor je het weet ben je 80.
Ik onderschat niks, maar ik vind het leven alsof het je laatste dag is op een bepaalde manier iets positiefs en daarna kwam het allemaal weer zo negatief uit, dat vond ik jammer...
stargazertje schreef:Hoe bepaal je het verschil tussen depressiviteit en ME? Kan je dat zelf? Kunnen beide ook samen voorkomen?
Ik ben vroeger ernstig depressief geweest voor ik mijn huidige klachten had. Voor mij persoonlijk voelde ik me toen door de depressieve gevoelens lichamelijk niet lekker. Nu zou het eerder andersom voelen, ik voel me soms depressief doordat het lichamelijk niet lekker gaat.
Is dat herkenbaar?
Omdat ME in mijn optiek levensgevaarlijk is bekijk dit vanuit een breed medisch spectrum en aangezien je regulier gezien ook al nergens terecht kan met ME behalve bij de CGT/GET natuurlijk..
Dan snap ik het nog steeds niet, maar goed dat zal wel aan mij liggen. En inderdaad, iedereen zijn eigen opvattingen, met alle respect maar ik heb nu geen zin meer om weer oa op het verhaal CGT/GET en al dan niet levensbedreigende ME in te gaan.
Ik laat even aan me voorbij gaan hier.