Wie is er ziek geworden tijdens zijn zwangerschap?
Moderator: Moderators
Ik heb me nooit erg bezig gehouden met een kinderwens, was nooit echt een issue voor mij, was er ook nog niet aan toe. Nu, de (vruchtbare) jaren vliegen voorbij, om mij heen wordt de ene na de andere jonge spruit geboren...begint er toch wat te kriebelen, en denk ik dat het toch wel erg welkom zou zijn.
Er is echter een maar: sinds het zo slecht met mij gaat heb ik besloten pas aan de wens gehoor te geven mocht ik ooit weer 'beter' worden. Zoals het nu is, is het voorlopig voor mij duidelijk dat het niet gaat gebeuren, niet alleen omdat ik het zelf niet aan zou kunnen (fysiek, financieel en partner op afstand) maar voorop staat wel het feit dat je niet weet wat je zo'n kind evt. meegeeft aan erfelijk materiaal...zolang niet duidelijk is of ik evt. een virus meedraag en in hoeverre dit besmettelijk kan zijn zal ik er niet aan beginnen, zeker na het lezen van de uitspraak van DML, dat het dus ook voor jezelf zeer schadelijk zou kunnen zijn. Ik laat mij niet lijden door angst, maar puur mijn gevoel dat zegt dat het nu niet kan...net zomin als ik nu een marathon zou kunnen lopen...of om het even welke andere grote uitdaging die nog op 't verlanglijstje staat. Ik weet dat het tegen die tijd wel eens te laat zou kunnen zijn...dat zou ik heel erg vinden, maar erger nog mocht ik bewust een kindje op de wereld zetten met zo'n belastende erfennis.
Er is echter een maar: sinds het zo slecht met mij gaat heb ik besloten pas aan de wens gehoor te geven mocht ik ooit weer 'beter' worden. Zoals het nu is, is het voorlopig voor mij duidelijk dat het niet gaat gebeuren, niet alleen omdat ik het zelf niet aan zou kunnen (fysiek, financieel en partner op afstand) maar voorop staat wel het feit dat je niet weet wat je zo'n kind evt. meegeeft aan erfelijk materiaal...zolang niet duidelijk is of ik evt. een virus meedraag en in hoeverre dit besmettelijk kan zijn zal ik er niet aan beginnen, zeker na het lezen van de uitspraak van DML, dat het dus ook voor jezelf zeer schadelijk zou kunnen zijn. Ik laat mij niet lijden door angst, maar puur mijn gevoel dat zegt dat het nu niet kan...net zomin als ik nu een marathon zou kunnen lopen...of om het even welke andere grote uitdaging die nog op 't verlanglijstje staat. Ik weet dat het tegen die tijd wel eens te laat zou kunnen zijn...dat zou ik heel erg vinden, maar erger nog mocht ik bewust een kindje op de wereld zetten met zo'n belastende erfennis.
Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune without the words
And never stops at all...
(Emily Dickinson)
That perches in the soul,
And sings the tune without the words
And never stops at all...
(Emily Dickinson)
Metoo,
Ik denk er hetzelfde over. Ik sta er ook wel regelmatig bij stil, dat het voor mij wel eens te laat zou kunnen zijn. Mijn biologische klok tikt tegen een razendsnel tempo verder. En behalve het feit dat ik het fysiek en fin.totaal niet aankan momenteel, is het voor mij ook totaal geen optie, zolang ik niet zeker weet in hoeverre dit alles overdraagbaar is op je kind.
Ik denk er hetzelfde over. Ik sta er ook wel regelmatig bij stil, dat het voor mij wel eens te laat zou kunnen zijn. Mijn biologische klok tikt tegen een razendsnel tempo verder. En behalve het feit dat ik het fysiek en fin.totaal niet aankan momenteel, is het voor mij ook totaal geen optie, zolang ik niet zeker weet in hoeverre dit alles overdraagbaar is op je kind.
Thanks ladies...het is en blijft een zeer lastig issue...waar ik de laatste tijd van merk dat hij steeds vaker in het achterhoofd opduikt, toch die biologische klok, tik-tak-tik-tak...
Zeker toen laatst de discussie in het nieuws (op tv) voorbij kwam over het laten invriezen van eicellen voor als je pas op latere leeftijd ervoor kiest om zwanger te worden, maar dan minder vruchtbaar bent en de kans dus kleiner wordt dat het lukt, bv. voor vrouwen die eerst voor een carriere kiezen.
Toen dacht ik, zou dat niet handig zijn, nu alvast wat appart zetten voor over een x-aantal jaar, als ik dan evt. weer 'gezond' zou zijn...ik geef de beh. van DML zowieso een paar jaar de tijd om al dan niet aan te slaan, stel je loopt dan tegen de 40, dan zou het evt. dus nog kunnen...mocht de wens dan nog bestaan.
Maar, dan denk ik dus direct, wie zegt mij dat mijn eitjes momenteel niet ook met iets 'besmet' zijn? Dus die mogelijkhed lijkt mij ook niet echt een optie, tenzij iemand, bv. DML mij zeggen dat de eitjes vrij zijn van een virus of wat dan ook...maar dan nog weet ik niet of ik er voor zou kiezen, dat was zomaar een brainwave op dat moment...voorlopig gaat mijn wens in de ijskast, naast al die andere wensen.
Zeker toen laatst de discussie in het nieuws (op tv) voorbij kwam over het laten invriezen van eicellen voor als je pas op latere leeftijd ervoor kiest om zwanger te worden, maar dan minder vruchtbaar bent en de kans dus kleiner wordt dat het lukt, bv. voor vrouwen die eerst voor een carriere kiezen.
Toen dacht ik, zou dat niet handig zijn, nu alvast wat appart zetten voor over een x-aantal jaar, als ik dan evt. weer 'gezond' zou zijn...ik geef de beh. van DML zowieso een paar jaar de tijd om al dan niet aan te slaan, stel je loopt dan tegen de 40, dan zou het evt. dus nog kunnen...mocht de wens dan nog bestaan.
Maar, dan denk ik dus direct, wie zegt mij dat mijn eitjes momenteel niet ook met iets 'besmet' zijn? Dus die mogelijkhed lijkt mij ook niet echt een optie, tenzij iemand, bv. DML mij zeggen dat de eitjes vrij zijn van een virus of wat dan ook...maar dan nog weet ik niet of ik er voor zou kiezen, dat was zomaar een brainwave op dat moment...voorlopig gaat mijn wens in de ijskast, naast al die andere wensen.
Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune without the words
And never stops at all...
(Emily Dickinson)
That perches in the soul,
And sings the tune without the words
And never stops at all...
(Emily Dickinson)
Hallo allemaal,
Ik ben CVS patient en werd afgelopen dinsdag verrast met een zwangerschap! Ik ben 33 jaar en de vader wil dat ik het weg laat halen, wat ik niet kan!! Ik zal dit dus alleen moeten gaan doen en ben dus zeer benieuwd hoe het mensen is vergaan op deze manier. Mijn ouders zijn al op de hoogte en een broer en 2 vriendinnen en allemaal staan ze 100% achter mijn besluit wat mij ook weer erg sterk maakt en ze zullen me steunen. Al baart het me ook wel zorgen allemaal, kan ik dit lichamlijk wel aan, geestelijk zal ik er niet aan twijfelen. Diep van binnen ben ik erg blij met dit wondertje en voel me ook erg goed met het besluit dat ik het houd. Ik voel me tot nu toe goed, geen verdere kwaaltjes (maar misschien dat die nog gaan komen) alleen soms erg moe en dan ga ik ff uurtje liggen en ben ik weer het vrouwtje. Wat is jullie ervaring, ik ben erg benieuwd!
Ik ben CVS patient en werd afgelopen dinsdag verrast met een zwangerschap! Ik ben 33 jaar en de vader wil dat ik het weg laat halen, wat ik niet kan!! Ik zal dit dus alleen moeten gaan doen en ben dus zeer benieuwd hoe het mensen is vergaan op deze manier. Mijn ouders zijn al op de hoogte en een broer en 2 vriendinnen en allemaal staan ze 100% achter mijn besluit wat mij ook weer erg sterk maakt en ze zullen me steunen. Al baart het me ook wel zorgen allemaal, kan ik dit lichamlijk wel aan, geestelijk zal ik er niet aan twijfelen. Diep van binnen ben ik erg blij met dit wondertje en voel me ook erg goed met het besluit dat ik het houd. Ik voel me tot nu toe goed, geen verdere kwaaltjes (maar misschien dat die nog gaan komen) alleen soms erg moe en dan ga ik ff uurtje liggen en ben ik weer het vrouwtje. Wat is jullie ervaring, ik ben erg benieuwd!
Hallo Janne
Ik ben ooit ook onverwacht zwanger geworden en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om het weg te halen. Het is een schat van een kind maar het heeft me mijn gezondheid gekost. Ik ben jarenlang bedlegerig en volledig afhankelijk geworden van derden (wassen, eten, aankleden) en nu 7 jaar later ben ik nog steeds niet in staat te gaan werken. Zelfs mijn kind heeft geen goede gezondheid.
Een kind geeft je veel vreugde maar zorg dat je alle voor- en nadelen goed overweegt.
Ik wens je veel wijsheid,
Marlène
Ik ben ooit ook onverwacht zwanger geworden en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om het weg te halen. Het is een schat van een kind maar het heeft me mijn gezondheid gekost. Ik ben jarenlang bedlegerig en volledig afhankelijk geworden van derden (wassen, eten, aankleden) en nu 7 jaar later ben ik nog steeds niet in staat te gaan werken. Zelfs mijn kind heeft geen goede gezondheid.
Een kind geeft je veel vreugde maar zorg dat je alle voor- en nadelen goed overweegt.
Ik wens je veel wijsheid,
Marlène
http://opstaanmetmecvs.blogspot.com
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
@ Janne,
Ben ziek geworden een jaar na de geboorte van de oudste zoon. Twee jaar en een half erna een miskraam. En terug onverwacht zwanger 5 jaar na de oudste op 32 jarige leeftijd.
Had toen wel nog niet de diagnose cvs. De zwangerschap op zich was best wel moeilijk, zeker de eerste 2 maanden en de laatste 2 maanden. Maar heb hier geen spijt van. De jongste zoon, inmiddels bijna 20, heeft ook een zwakke gezondheid. Maar hij is hier ook het zonnetje in huis.
Het is zo een vrolijke en optimistische jongen die me dikwijls aan het lachen brengt ondanks al de ellende.
Dus, ik zou zeggen, volg volledig je gevoel. Veel sterkte om het aan te kunnen.
veel liefs,
cieke
Ben ziek geworden een jaar na de geboorte van de oudste zoon. Twee jaar en een half erna een miskraam. En terug onverwacht zwanger 5 jaar na de oudste op 32 jarige leeftijd.
Had toen wel nog niet de diagnose cvs. De zwangerschap op zich was best wel moeilijk, zeker de eerste 2 maanden en de laatste 2 maanden. Maar heb hier geen spijt van. De jongste zoon, inmiddels bijna 20, heeft ook een zwakke gezondheid. Maar hij is hier ook het zonnetje in huis.
Het is zo een vrolijke en optimistische jongen die me dikwijls aan het lachen brengt ondanks al de ellende.
Dus, ik zou zeggen, volg volledig je gevoel. Veel sterkte om het aan te kunnen.
veel liefs,
cieke
Ik was al ziek voor ik zwanger werd nu 22 jaar geleden.
Eerst een miskaam met 17weken daarna een zware zwangerschap waarbij ik niet meer kon werken als verpleegkunige. Constant misselijk , braken en niet op mijn benen kunnen blijven staan. Kreeg joekel van een meisje die 2weken eerder kwam. Borstvoeding gegeven wat me erg onder mijn gewicht bracht. Mijn dochter was iedere maand ziek, koortspieken en we belanden al snel in Sophia kinderziekenhuis.
2e dochter na wederom zware zwangerschap geboren, bleek super allergisch, heel veel voedsel allergien wat toen nog helemaal niet zo bekend was dus heel veel strijd gehad, maar heb alles zelf uit gezocht en gedaan. Veel KNO klachten ook dus we zaten vaak 3x er week in ziekenhuis voor beiden.( had toen gelukkig nog taxi vergoeding)
Zelf een jaar erg ziek geweest en plat gelegen met een hernia, een jaar op bed in totaal en uiteindelijk weer met veel gezinszorg er beetje uit gekomen. Altijd alleen alles moet doen, uit moeten zoeken en handelen. Allebei mijn miedne hebben ondertussen al jaren de diagnose ME ook gekregen.
Had mijn kinderen nooit willen missen maar het was enrom zwaar. Sta er versteld van dat ik er nog zo uit bent gekomen. Ben wel assertiever geworden door dit alles, dus laat men nooit zeggen ME zit tussen de oren, want dat hadden alle ME moeders allang of niet meer geleefd of zaten ze opgesloten op psychiatrie.
Petje af voor iedere ME moeder met zieke ME kinderen.
Marry
Eerst een miskaam met 17weken daarna een zware zwangerschap waarbij ik niet meer kon werken als verpleegkunige. Constant misselijk , braken en niet op mijn benen kunnen blijven staan. Kreeg joekel van een meisje die 2weken eerder kwam. Borstvoeding gegeven wat me erg onder mijn gewicht bracht. Mijn dochter was iedere maand ziek, koortspieken en we belanden al snel in Sophia kinderziekenhuis.
2e dochter na wederom zware zwangerschap geboren, bleek super allergisch, heel veel voedsel allergien wat toen nog helemaal niet zo bekend was dus heel veel strijd gehad, maar heb alles zelf uit gezocht en gedaan. Veel KNO klachten ook dus we zaten vaak 3x er week in ziekenhuis voor beiden.( had toen gelukkig nog taxi vergoeding)
Zelf een jaar erg ziek geweest en plat gelegen met een hernia, een jaar op bed in totaal en uiteindelijk weer met veel gezinszorg er beetje uit gekomen. Altijd alleen alles moet doen, uit moeten zoeken en handelen. Allebei mijn miedne hebben ondertussen al jaren de diagnose ME ook gekregen.
Had mijn kinderen nooit willen missen maar het was enrom zwaar. Sta er versteld van dat ik er nog zo uit bent gekomen. Ben wel assertiever geworden door dit alles, dus laat men nooit zeggen ME zit tussen de oren, want dat hadden alle ME moeders allang of niet meer geleefd of zaten ze opgesloten op psychiatrie.
Petje af voor iedere ME moeder met zieke ME kinderen.
Marry
re
Hai,
Net nieuw hier en ook CVS na jaren onderzoek.
Ik heb het gekregen in mijn zwangerschap.. althans het was een voorloper weet ik nu achteraf. Ik zat tevens tegen een vergifting aan. Na de bevalling is het een heel stuk minder geworden na een aantal weken.. echer is het sluipend weer terug gekomen en heeft men uiteindelijk CVS moeten concluderen in 2008/9 na veel onderzoek en revalidatie. Daarbij is mijn stand van mijn lichaam scheef door lichte scoliose en voorspits voet en een verkorting aan de linker been
Of het hier dan ook bij blijft weet ik niet. Ik leef nu op b12 waar ik vroeger heel veel baat bij had maar nu helaas niet meer veel. Dit mede ook door denk ik een bekende feit van een instantie.
: ) Bianca
Net nieuw hier en ook CVS na jaren onderzoek.
Ik heb het gekregen in mijn zwangerschap.. althans het was een voorloper weet ik nu achteraf. Ik zat tevens tegen een vergifting aan. Na de bevalling is het een heel stuk minder geworden na een aantal weken.. echer is het sluipend weer terug gekomen en heeft men uiteindelijk CVS moeten concluderen in 2008/9 na veel onderzoek en revalidatie. Daarbij is mijn stand van mijn lichaam scheef door lichte scoliose en voorspits voet en een verkorting aan de linker been
Of het hier dan ook bij blijft weet ik niet. Ik leef nu op b12 waar ik vroeger heel veel baat bij had maar nu helaas niet meer veel. Dit mede ook door denk ik een bekende feit van een instantie.
: ) Bianca
re
Bianca
Ik blijk nu een stevige systeemlupus te hebben. Dat verklaart veel van mijn symptomen en jarenlange klachten. Het wordt getriggerd/verergerd door zwangerschap. Misschien iets waar ze bij jou nog niet naar hebben gekeken?
Weet dat lupus niet altijd zichtbaar is in het bloed. Laat je daarom telkens testen wanneer je bloed geprikt wordt.
Ik blijk nu een stevige systeemlupus te hebben. Dat verklaart veel van mijn symptomen en jarenlange klachten. Het wordt getriggerd/verergerd door zwangerschap. Misschien iets waar ze bij jou nog niet naar hebben gekeken?
Weet dat lupus niet altijd zichtbaar is in het bloed. Laat je daarom telkens testen wanneer je bloed geprikt wordt.
http://opstaanmetmecvs.blogspot.com
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.