Blaas functioneert niet goed. Herkenbaar?

[anne-sophia]

D-Mannose, mijn toverwoord voor vandaag!

Maar ik ben bang dat die blaasontsteking (of die pijn, want bacteriën waren dus niet te zien) dus inderdaad auto-immuungerelateerd zijn. Heb nu veel gelezen over interstitiele cystitis en ben bang dat het dat is. Antobioticum heeft niet geholpen. Heb dus nu alleen schimmelinfectie, nog steeds waterige diarree (ongeveer 15x per dag) en bloedingen omdat anticonceptiepil niet werkt tijdens antibioticum (of door de diarree?). Aaaaah!!!!!!!

Soms denk ik echt: ik wil niet meer. Ik kan niet meer. Met zo´n lichaam kan je toch niet leven?

Ik vertrek naar Zuid-Italie. Klein huisje. Altijd warmte en ik lees en schrijf tot het eind van mijn dagen zonder ooit nog contact te hebben met iemand. Ik wil die pijn niet meer. Ik wil het niet dat ik steeds wat anders heb. Ik wil niet meer vechten. Ik wil gewoon niets meer.

Spieren om longen gaan wel wat beter, maar nog steeds doet elk woord dat ik zeg pijn. Mijn ouders hadden mijn jongetjes een week naar Nederland meegenomen en komen straks aan. En natuurlijkw as dat heerlijk. Even niet zorgen. Maar soms denk ik: we doen die au-pair en ik ga 4 maanden echt weg. Vier maanden helemaal tot rust komen. Helemaal neits. Ik heb zo´n behoefte aan helemaal niets. Aan geen boeken die besteld moeten worden voor school en de belastingaangifte en twee verjaardagsfeestjes van mijn ventjes in de komende 6 weken en geen pampers verschonen en niet hoeven uitleggen dat ik wel in de tuin kan zitten, maar vanavond echt niet naar de buurt-BBQ kan komen (hoe gezellig ik dat ook vind)en dan worden aangekeken met blikken van...... Ik wil het niet meer. En nu moet ik alleen nog maar huilen. En dat kan ook niet want ik denk dat mijn ouders straks aangereden komen vanuit Nederland. Ik voel me gewoon zo uitgeput. Alles doet pijn. Ik wil niet meer. Ik ga maar even, ik weet het niet..... Maar weer me groot houden? Maar weer gewoon doorgaan?

[Gast]

Oh Anne-s,weet even niet wat te zeggen,het is gewoon rete-moeilijk allemaal,moeder zijn van kleine kinderen en dan die rotziekte...kan alleen maar zeggen heel veel sterkte!

[NooitOpgeven]

Dat is nou net het probleem:"Je groot houden en maar weer doorgaan". Zie je niet dat nou juist daardoor je symptomen en dus je ziekte verergeren?
Ja, je moet een au-pair nemen en je moet een keer echt rust nemen want er zijn (nog)geen medicijnen voor.
Jouw gaspedaaltje staat helemaal ingedrukt. (Alleen al de hoeveelheid die jij hier post.)
Misschien is het raadzaam om langs een haptotherapeut te gaan? Ik was ook zo van ( altijd te veel hooi op mijn nemen en altijd maar doorgaan).

[asje]

Het is goed te begrijpen ... Ik zou serieus gaan nadenken over hoe je wel reëel meer rust kunt krijgen, zoals idd bijv een au-pair die veel taken overneemt zolang het niet beter gaat en misschien er ook even uit, waarom niet.

Bij diarree kun je ook behoorlijk gedeprimeerd raken, mogelijk is het daarom nog even een tandje erger nu ... En ik denk dat alles wat je inneemt (ook de pil) er te gauw weer uitkomt, dus daardoor minder werkt. Wat doe/heb je tegen de diarree? En hoe gaat het met de knoflook?

Wb andere mensen, laat ze maar, ze weten niet beter. Ik heb er ook veel mee te maken, heel vervelend maar best is je er zo min mogelijk van aan te trekken. En weet je, heel veel zieken en andere 'ongelukkigen' hebben daarmee te kampen, zo gaat 't met Menschen.

[me]

Sterkte anne-sophia. Ik wens je rust en beterschap. Ik weet niet wat je mogelijkheden zijn maar het wordt echt tijd voor rust als ik het zo hoor. Kracht om met al die vervelende mensen om te gaan. Je bent zo sterk en vervelende opmerkingen, blikken wat dan ook kun je er niet ook nog eens bij gebruiken. Misschien willen ze een weekje ruilen?

Respect omdat je ook nog voor je kinderen moet zorgen. Petje af!

Liefs

[robin123]

Het is heel herkenbaar. Bij mij is het langzaam aan gegaan en moest ik vaker plassen en steeds meer persen. Totdat het persen niet meer hielp en ik met spoed naar de huisarts moest, die er uiteindelijk met een katheter 800ml uit haalde.
Bij mij is het nu nog niet goed. Geen goede medicatie kunnen vinden.
Ik gebruik daarom altijd een katheter. Als ik moet plassen katheteriseer ik me elke keer. Dan hoef ik niet met zo'n zakje te lopen en heb ik minder kans op infecties.

Ik heb er geen last meer van. Het iets wat vanzelfsprekend is geworden. Zeker nadat ik de beste katheter had gevonden.

De oorzaak is waarschijnlijk krachtsverlies. ME dingetje dus.

[soof]

zelfs het eeuwige gepies 's nachts is sinds de D pitamientjes veel minder zo te lezen niet echt (maar da's alweer anderhalve week terug) maar hou je het nog beetje vol a.s.?

[asje]

Dacht ik ook al aan. In Italië? In bed? Denk eerder het laatste

[anne-sophia]

Hallo Ihr Süssen,

Ich bin noch da!

Had even een klein inzinkingetje, zoals jullie waarschijnlijk wel doorhadden. Dank voor alle lieve woorden.

Blaas gaat weer beter (er blijft een vervelend drukgevoel, maar het is veel beter dan voorheen) en praten gaat, maar nog steeds pijnlijk. Heb wel weer wat meer energie en ben dan gelijk ook zoveel minder somber. We wilden dit jaar eigenlijk niet op vakantie gaan (ik vond het allemaal te veel). Hier in Berlijn is het ook zo mooi (veel bos en meren). Maar echt heet wordt het hier ook niet de komende weken (normaal is het hier gemiddeld 5 graden warmer in de zomer dan in NL.), dus nu lastminute naar Corfu geboekt.

Directe vlucht van hier (we wonen 15 minuten van vliegveld), twee uur vliegen en daar ook maar half uur naar huisje. In vliegtuig kan ik liggen daar mijn vent onze zoon van 3 op schoot kan nemen en ik dan twee stoelen heb en mijn benen nog op die van mijn zoon van 9 kan leggen. Dus dat moet lukken. Het is daar de komende twee weken heel heet en ik hoop zozeer dat het helpt. Normaal gaat het met mij zoveel beter zodra het boven de 30 graden is.

Mijn vent heeft dit weekend alle koffers gepakt. Ik ben benieuwd wat ik daar voor mooie combi´s aan zal trekken!

Huisje is direct aan zee. Ik hoef dus niet te lopen. Volgens mij gaat het dus gewoon goedkomen. Ben wel een beetje gespannen merk ik. Normaal ben ik dat niet zo. Nu ja, ik weet het ook niet...

Heb veel Nederlandstalige boeken op mijn e-reader geladen. Heerlijk! Die e-reader is trouwens echt een aanrader. Dat is zo licht. Veel fijner vast te houden dan een boek. En je kunt de letters net zo groot maken als je zelf wilt. En zeker hier in Berlijn is het natuurlijk normaal lastig boeken uit Nl te bestellen (hoge portokosten) en nu gaat dat dus 1,2,3.

Heb afgelopen week natuurlijk ook nog veel op bank gelezen en veel Olympische Spelen gezien. En als ik dan zo´n Daphne Schippers zie, met zo´n lichaam.... waanzin. En dan word ik daar helemaal vrolijk van omdat ik dan toch weet hoe dat voelt. Deze kracht, deze energie. Als ik haar lichaam zie, voel ik gewoon die kracht en energie haast zelf. En dat verbaast me eigenlijk. Blijkbaar weet ik dus nog hoe dat voelt (van toen ik 12 was?) Ik ben vrij tenger ook als kind, maar toch kan ik die energie en kracht nog invoelen. Nu ja, ik praat hier een beetje warrig. Ik ben gewoon blij dat ik weet hoe kracht nog voelt en dan denk ik op de een of andere manier dat ik toch ook weer zo krachtig word. Jullie komen me over 4 jaar allemaal aanmoedigen als ik de 100 meter loop toch?

Ik wens jullie allemaal in Nl (of ook op vakantie) veel zon en wat warmte toe.

Liefs, Anne-Sophia

[soof]

Jullie komen me over 4 jaar allemaal aanmoedigen als ik de 100 meter loop toch?

uiteraard ;0) Daf vind ik wel leuk om te kijken maar verder zap ik eigenlijk liever weg van die zwetende (al zijn die zo professioneel dat ze niet eens zweten) oversportieve supertypes, en als je nog meer inspiratie zoekt; https://www.instagram.com/pilotmaria/ dit is zowat de anti-soof

lees & Corfu ze!

[NooitOpgeven]

Dat is het enige positieve aan een inzinking: Dat je even niets wil en niets doet en dus eigenlijk de rust eindelijk neemt die je lichaam zo nodig heeft.
En daarna knap je heel erg op. Maar pas op: zodra je denkt dat je je oude leven een beetje terug hebt, raak je weer overbelast en stort je weer in.
Als je je balans vind wordt het vanzelf langzaam een beetje beter ( duurt wel een paar jaar) en helemaal de oude ben ik ook nog lang niet en zal ik denk ik ook niet meer worden.
Maar ik ben allang blij dat ik weer een beetje genieten kan en mijn grenzen een beetje kan bepalen.
Althans zo is het in mijn beleving.