Wat vind jij op het moment het moeilijkste aan je ziekzijn?

cleopatra · Bericht door **cleopatra** » 08 jul 2010, 15:18

Het leven aan je zien voorbijgaan zonder dat je echt leeft !

Constateren dat sommige bejaarde mensen een betere conditie hebben dan jij en het onbegrip waar je steeds tegenaan loopt....

Het gevoel dat je over niets nog controle hebt, en ondanks alles toch moet blijven vechten om je hoofd boven water te houden...

Het ongeloof bij mensen, alsof je dit allemaal verzint, omdat je er niet ziek genoeg uitziet !?

josje · Bericht door **josje** » 08 jul 2010, 18:28

fritel en cleopatra zo voel ik het ook helaas

stier · Bericht door **stier** » 08 jul 2010, 18:34

Ik heb een buurvrouw die is 92. En ik voel me nog bejaarder dan haar

. Wel fantastisch om te zien hoor hoe goed zij nog is. En dan denk ik soms... als ik nou volgend jaar beter ben, en net zo oud word als de buurvrouw, dan heb ik nog zo'n 50 gezonde jaren!!

Lekker positief blijven denken!

annemoontje · Bericht door **annemoontje** » 08 jul 2010, 20:54

That's the spirit Stier! Ik snap je helemaal. Ook erg gaaf dat je buurvrouw zo mooi zo oud is. En nou maar hopen dat we met z'n allen weer een normaal (normaler) leven kunnen krijgen en snel een beetje!!

Puck74 · Bericht door **Puck74** » 08 jul 2010, 21:18

Inderdaad, het leven aan je voorbij zien gaan. Iedereen doet geweldig veel en leuke dingen en ik zie de plantjes groeien in mijn tuin. Ik heb wel een hele lekkere tuin, dus wat dat betreft heb ik niks te klagen.
Momenteel zit ik in de dip gedachten: wat doe ik hier in godsnaam??? Ik voel me echt enorm nutteloos en heb geen idee over het grote waarom. Als die er al is.....
What's the point....????

Sorry, zit een beetje in een dip. Helaas wordt je van flink janken ook erg moe....

visje · Bericht door **visje** » 08 jul 2010, 22:27

Lieve iedereen,

wat ik het moeilijkst vind:

Dat mijn vriend die al zoveel meegemaakt heeft en zelf vorig jaar ernstig ziek is geweest (gaat gelukkig nu alweer hele tijd goed

) dit met mij moet meemaken. Ik wil zo graag leuke dingen samen doen en met hem op vakantie en zoveel meer, maar zit er nu echt niet in.

Dat ik van mezelf heel erg sociaal ben, maar nu weinig drukte om me heen kan hebben, niet naar feestjes kan en mensen bijna altijd naar mij toe moeten komen en dan 's middags en niet te lang, want 's avonds ben ik weinig waard. En dat ik ook vaak af moet zeggen. Gelukkig heb ik veel lieve mensen om me heen en blijven mensen me opzoeken

Het heel veel willen, in heel veel dingen zin hebben, maar niet kunnen.

Dat ik al een jaar niet kan werken (weet dat voor velen van jullie dit al veel langer zo is)

Al die irritante klachten en niet weten hoe het verder gaat. Geen controle over de situatie hebben.

Herken ook veel van wat jullie allemaal noemen. Best veel moeilijke dingen zijn er aan me/cvs he.
Toch ben ik er gelukkig mee dat ik ook nog best veel wel kan en blijf ik het leven leuk vinden. Ik ben er van overtuigd dat er betere tijden gaan komen.

Puck, goed dat je het van je afschrijft als je in een dip zit. Je kunt je ook echt nutteloos voelen he en op de grote waarom vraag komt geen antwoord. Ook al word je van janken moe, is soms gewoon even nodig

. Het is ook hartstikke moeilijk en waardeloos. Blijf moed houden, hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen.

groetjes, visje

annemoontje · Bericht door **annemoontje** » 09 jul 2010, 08:47

Ja Puck, vind ik ook, goed dat je het uit, het is gewoon ongelooflijk moeilijk en logisch dat je je af en toe flink rot voelt (understatement). Net wat Visje zegt, het is idd slopend dat janken, maar lucht wel op en is m.i. ook erg belangrijk te uiten.

Visje, ik snap je helemaal! En ben het met je eens. Ik herken ook je overtuiging dat er betere tijden gaan komen, heb ik ook altijd gehad, hoe uitzichtloos het soms ook lijkt. Volgens sommigen misschien naïef, maar houdt me wel overeind en m'n koppie hoog! (niet dat ik nooit een dip heb hoor Puck, echt wel, dus nou niet denken dat je raar of te negatief bent ofzo. We voelen ons veel te snel schuldig over negatieve gevoelens die niet meer dan logisch zijn in de situatie waarin we zitten, dus wees lief voor jezelf!)

aura · Bericht door **aura** » 09 jul 2010, 13:50

Ik zit nog in de fase van mijn grenzen leren kennen. Soms voel ik me een aantal uren uitstekend en weet ik van gekkigheid niet wat ik moet doen. Zo blij als een klein kind. In het begin deed ik nog vol enthousiasme dingen die thuis gedaan moesten worden en al voelde ik me moe worden toch nog effe doorgaan. En dan dagen weer uitgeput en veel pijn.

Wat ik als een van de ergste dingen ervaar buiten het niets kunnen doen, is de onrustige benen lichaam. Ik word helemaal gek door dat gevoel. Je kunt je maar niet ontspannen en pijnstillers helpen op dat moment ook niet. Ik neem aan dat de meesten van jullie hier wel ervaring mee hebben. Hebben jullie misschien nog een tip wat het minder erg zou kunnen maken of nog beter waarmee het verdwijnt.

@puck:
Kop op he meisje. We hebben allemaal wel eens een flinke dip. Dit is heel normaal. Soms lijkst het wel wanneer je in deie dip zit dat het nooit meer goed zal kome. Maar heb vertrouwen en put moed uit de positieve verhalen van onze mede lotgenoten. Vergeet niet, je staat/bent niet alleen.

Puck74 · Bericht door **Puck74** » 09 jul 2010, 23:34

Wat zijn jullie toch lief hier! Thanks!
Voel me vandaag al een stuk beter! Ben weer redelijk uit mijn dip. Komt eens in de zoveel tijd voor en dan ga ik ook diep. Het fijne van hier komen is inderdaad het gevoel hebben dat je niet alleen staat. Soms schrik ik ook wel van jullie verhalen. Ik vind het zo erg dat zoveel mensen zich zo verrot voelen!
Het gevoel dat "het allemaal weer goed komt" heb ik voor mezelf niet meer. Ik loop hier (nou ja zit vooral

) nou 11 jaar mee, en ondanks dat het beter is als vroeger ga ik niet meer uit van verbetering. Dat klinkt misschien wat stom, maar ik trok de hoop niet meer en telkens de daarop volgende teleurstelling. Daarbij leefde ik in: als het beter gaat dan...... Waardoor ik dus niet meer leefde. Nu probeer ik uit te gaan van deze situatie en daar het beste van te maken. Alle verbetering is dan mooi meegenomen. Maar dat is natuurlijk weer makkelijker gezegd dan gedaan......

Maar goed, volgens mij begin ik van het topic af te wijken....

JannekeB · Bericht door **JannekeB** » 10 jul 2010, 08:35

Er zijn mensen die zeggen dat als ik geen druk meer heb dat het dan wel beter zal gaan. Dat ik over een aantal jaar vast weer kan werken....
Ja hallo k zou ook niets liever willen maar ik voel me al 7 jaar zo en ik ben er niet bepaald op vooruit gegaan. Stilstand en achteruitgang meer zie ik niet. Ik word dus af en toe gek van die "blije wuppen" die mij vrolijk vertellen dat het wel weer goed komt. Mogen ze er ook bij vertellen wanneer

annemoontje · Bericht door **annemoontje** » 10 jul 2010, 09:28

Nee hoor Puck, klinkt helemaal niet raar dat je niet meer uitgaat van verbetering. Misschien wel zo realistisch. Ik zit wat dat betreft mss nog in de ontkenning, dat ik niet wil erkennen dat het zo kan blijven.

Ik denk ook dat het een bescherming is voor jezelf, die teleurstelling niet meer te willen. Allemaal logisch en begrijpelijk wat mij betreft. En wanneer er toch weer echte hoop is en reele kans op herstel, dan zul je 1 vd eerste zijn die een gat in de lucht springt dat weet ik zeker (maar nog niet doen he, dat kan je lichaam dan nog niet aan, haha!)

Dat kan ik me heel goed voorstellen Janneke!! Daarmee voel je je ook alles behalve serieus genomen. Ze bedoelen het mss goed, maar het komt niet fijn over..

b0lino · Bericht door **b0lino** » 28 aug 2010, 20:20

Nooit een dagje vrij kunnen nemen van deze belabberde staat van zijn.

Gast · Bericht door **Gast** » 28 aug 2010, 20:25

oa:
ben vanmorgen even wezen kijken bij een rommelmarkt hier in de stad
de scootmobiel iets verder geparkeerd ivm de drukte
en dan de opmerking:ik zag je net ook al lopen, ben je beter?!

Gast · Bericht door **Gast** » 28 aug 2010, 20:26

maw het onbegrip...

engelke69 · Bericht door **engelke69** » 28 aug 2010, 20:32

het onbegrip.
en het accepteren bij mezelf.