hallo allemaal,
ik begin volgende week woensdag met therapeutisch paardrijden, dit een half uurtje in de week...Ik verwacht niet dat ik hierdoor klachtenvrij wordt hoor dat voorop gesteld maar aangezien ik al vanaf 2002 thuis zit en in de wia heb ik al veel gekke dingen gedaan om te proberen beter te worden...ik heb geprobeerd een eigen nagelsallonetje te starten maar dit gaat ongelooflijk moeizaam.
Ik ben zoals jullie misschien weten erg onzeker geworden van de duizelingen en klachten van de ME en deze therapie leert je daar met behulp van paarden mee om te gaan. Nu ben ik een echte dieren en paardenvriend (en die zullen er hier op het forum ongetwijfeld meer zijn)dus ik dacht waarom niet proberen? Hebben jullie ervaring hier mee?Ik merk dat ik veel energie/liefde haal uit dieren Zo weet 1 van mijn 2 honden precies wanneer ik een epeleptisch achtige aanval krijg, dan komt hij van te voren al bij me en legt zijn koppie op mijn schoot. tijdens een aanval blijft hij ook de gehele tijd bij me en daarna stort ik emotioneel vaak in elkaar en dan lopen er druppels uit zijn neus alsof hij mee huilt, ik weet zekers dat hij het voelt...
laatst liepen we samen een stukje en hij is buiten een boef en gaat altijd zijn eigen weg maar ik voelde me zeer uitgeput en hij liep de hele weg dicht tegen me aangedrukt.Alsof hij voelde dat het slecht met me ging.
Maargoed zijn er mensen die nog kunnen paardrijden of dit doen en hoe bevalt dat?
therapeutisch paardrijden
Moderator: Moderators
therapeutisch paardrijden
Haha is mij ook al eens getipt maar..... ik ben als de dood voor die grote beesten.
Toch wel stiekem benieuwd naar zo'n workshop ofzo, .... wordt wel een shetlandpony hoop ik.
Leuk verhaal van je hond zeg, wat een super beest.
Laatst stond dit ook in artikel in de krant hier.
En over een hond die ingezet is voor aanval suikerziekte.
Toch wel stiekem benieuwd naar zo'n workshop ofzo, .... wordt wel een shetlandpony hoop ik.
Leuk verhaal van je hond zeg, wat een super beest.
Laatst stond dit ook in artikel in de krant hier.
En over een hond die ingezet is voor aanval suikerziekte.
Als ongeluk in een klein hoekje zit......
zit dan geluk in de rest?
zit dan geluk in de rest?
-
Gast
therapeutisch paardrijden
Hoi Tamara,
Onze dochter is, toen ze nog volledig rolstoelafhankelijk was, toch weer begonnen met paardrijden. Het gaf haar een gevoel van vrijheid en nog veel meer.
Dit was gewoon op een plaatselijke manege. Er zijn ook maneges die speciale voorzieningen voor gehandicapten hebben en ik kan me voorstellen dat dat in jouw geval een veiliger gevoel geeft.
Ik denk niet dat je moet verwachten hiermee van je klachten af te komen, maar het kan je zelfvertrouwen en gevoel van welbevinden wel erg vergroten. En ergens van genieten is alleen al een belangrijke reden om iets te proberen.
Als het even kan; volg je hart en doen!
Succes,
Miek
Onze dochter is, toen ze nog volledig rolstoelafhankelijk was, toch weer begonnen met paardrijden. Het gaf haar een gevoel van vrijheid en nog veel meer.
Dit was gewoon op een plaatselijke manege. Er zijn ook maneges die speciale voorzieningen voor gehandicapten hebben en ik kan me voorstellen dat dat in jouw geval een veiliger gevoel geeft.
Ik denk niet dat je moet verwachten hiermee van je klachten af te komen, maar het kan je zelfvertrouwen en gevoel van welbevinden wel erg vergroten. En ergens van genieten is alleen al een belangrijke reden om iets te proberen.
Als het even kan; volg je hart en doen!
Succes,
Miek
therapeutisch paardrijden
ik ben ook volledig rolstoelafhankelijk geweest, maar kan nu weer een beetje zelfstandig lopen. Staan is voor mij het moeilijkste, ik ga dan zweten en trillen na een poosje....
ik ga het ook gewoon doen als ik jullie verhalen zo lees @ Imagine ik heb vroeger veel gereden maar bij mij hoeven ze ook niet zo groot hoor hahaha 1m45 is me groot genoeg....
het is dat ik te zwaar ben voor een kleine pony anders zou type shetlander wel wat voor me zijn maar je hebt ook wel stevige en sterke ponys die een zwaar volwassene kunnen dragen dus dat wordt hem voor mij... hahaha ik ben ook een dikke poepbroek geworden, doe mij maar een klein paardje...gaat vast wel lukken. ik heb er zin in , ik werd helemaal depressif van het alleen maar thuis zitten en ik merk dat je daar ook weer van in contact komt met mensen en daar leef ik enorm van op. Als het goed gaat dan ga ik er eentje leasen en als het heel goed gaat dan kopen we er een en ga ik hem samen berijden met een meerdere mensen met een handicap.alle ervaringen zijn welkom.
ik ga het ook gewoon doen als ik jullie verhalen zo lees @ Imagine ik heb vroeger veel gereden maar bij mij hoeven ze ook niet zo groot hoor hahaha 1m45 is me groot genoeg....
het is dat ik te zwaar ben voor een kleine pony anders zou type shetlander wel wat voor me zijn maar je hebt ook wel stevige en sterke ponys die een zwaar volwassene kunnen dragen dus dat wordt hem voor mij... hahaha ik ben ook een dikke poepbroek geworden, doe mij maar een klein paardje...gaat vast wel lukken. ik heb er zin in , ik werd helemaal depressif van het alleen maar thuis zitten en ik merk dat je daar ook weer van in contact komt met mensen en daar leef ik enorm van op. Als het goed gaat dan ga ik er eentje leasen en als het heel goed gaat dan kopen we er een en ga ik hem samen berijden met een meerdere mensen met een handicap.alle ervaringen zijn welkom.
Hoi Tamara, ik rij al 30 jaar paard, ik ben echter door de ME/CVS van 7 dagen per week rijden terug gevallen naar nu maar 2 keer per week en maximaal 15 minuten.
Het is heerlijk om met de dieren bezig te zijn, en daarmee al goed voor je gemoedsrust. Echter is paardrijden wel een heel inspannende sport en gebruik je veel je bovenbenen. Indien je snel last hebt van verzuring is dit niet altijd de juiste sport. Valt het mee met de verzuring en word het therapeutisch rijden rustig gedaan, dan is het een aanrader om te proberen. Ik zou alleen niet beginnen met een half uur, dat lijkt me echt te veel voor een beginner. Ik zelf rij op hoog niveau dressuur en moet na 15 minuten al stoppen. Begin eend met 10 minuten en kijk of je dat wat kunt uitbouwen als het goed gaat. Luister goed naar je lichaam, want in het begin alleen al 2 rondjes rond stappen zal je in je liezen al flinke spierpijn op leveren. Maar ik wil het nooit meer opgeven, ik vind het geweldig!
Het is heerlijk om met de dieren bezig te zijn, en daarmee al goed voor je gemoedsrust. Echter is paardrijden wel een heel inspannende sport en gebruik je veel je bovenbenen. Indien je snel last hebt van verzuring is dit niet altijd de juiste sport. Valt het mee met de verzuring en word het therapeutisch rijden rustig gedaan, dan is het een aanrader om te proberen. Ik zou alleen niet beginnen met een half uur, dat lijkt me echt te veel voor een beginner. Ik zelf rij op hoog niveau dressuur en moet na 15 minuten al stoppen. Begin eend met 10 minuten en kijk of je dat wat kunt uitbouwen als het goed gaat. Luister goed naar je lichaam, want in het begin alleen al 2 rondjes rond stappen zal je in je liezen al flinke spierpijn op leveren. Maar ik wil het nooit meer opgeven, ik vind het geweldig!
Hoi Tamara, ik rijd ook al heel lang paard en we hebben zelf paarden. Maar zoals Barb70 zegt is het wel heel inspannend. Ik krijg heel snel spierpijn maar word er ook moe van. Rijd soms ook maar 15 minuten maar soms hou ik het ook een halfuur vol. Hangt helemaal van de dag af hoe ik me voel. Als ik rijd rijd ik niet intensief. Maar wens je heel veel suc6! Ik zou niet meer zonder paarden kunnen. Ook als ik niet rijd ben ik wel iedere dag een paar minutejes bij ze te vinden. Ze maken mijn dag altijd weer goed.
Groetjes,
Ella
Groetjes,
Ella
-
superwoman
- Actief lid
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 03 mei 2006, 16:24
-
superwoman
- Actief lid
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 03 mei 2006, 16:24
