)Bij het invullen van een vragenlijst bleek dat het onderwerp sociaal contact toch wel een puntje was (aan de tranen die over mn wangen rolden te zien)
Tsja, 26 jaar oud alweer, waarvan zo´n 14 met ME..
Het sociale contact neemt met de jaren toch af..
Vriendinnen die het lastig vinden dat je afspraken altijd afzegt, en een leven wat totaal anders is dan je meeste leeftijdsgenoten..
Om nog niet te spreken over alle goedbedoelde adviezen van hoe een buurman van een nicht van een vriend van zijn ME af is gekomen.
En dan nog het hele dillema van energieverdeling..
Een gesprek voeren is leuk, maar de nasleep erachter minder.
Hoe pak je dit als ME patient aan?
Als een gesprek voeren al je energie van die dag opmaakt,
En je hersenen niet meewerken bij het typen van een simpel forumberichtje.
Bovendien heb je nog die drempel, die hoe kleiner je wereld wordt, steeds groter wordt.
Waarbij je denkt, laat mij maar, en je diep in je schulp kruipt.. (of heb ik dat alleen?)
Hoe doen jullie dit?
Ik kan dit in het grote handboek van ME nergens terugvinden..
