Ik zit op een paar facebook-groepen van B12 lotgenoten, het komt inderdaad vaker voor. Toevallig ook een aantal mensen die nu precies hetzelfde hebben.
Hoe lang hebben mensen va het begin van de injecties er last van? En is er iets wat er tegen helpt?
Noem het maar uitputting - want dat is het - ipv apathie, want dat is echt wat anders. Woorden kunnen belangrijk zijn ivm hoe je over zaken denkt. Overigens zijn cognitieve stoornissen ook mentale klachten.
Het best is niet denken terwijl je je zo slecht voelt en in plaats daarvan jezelf er steeds weer aan herinneren dat hoe je je voelt in de eerste plaats fysiek is en dat dat vanzelf weer zal beteren. Nu denken maakt 't erger. Dat kun je weer doen als je je beter voelt:-)
Nou even een korte update want er is toch wel wat 'ingrijpends' gebeurt. Mentaal gaat het overigens weer stukken beter, ben een kleine week bij mijn zus gedaan en dat heeft goed geholpen.
Maar ik had gister dus de afspraak met de internist. Die gewoon nogal verouderde kennis heeft en overtuigd is van wat hij weet, je zag het in zijn ogen. Erg nutteloos en een boel onzin heeft hij verkondigd, en ik heb er ook niet veel energie meer ingestoken. Ik had al snel door dat het geen zin had om hem dingen te leren en info te geven. Plus dat ik dus een flinke klap in mijn gezicht kreeg door iets wat hij zomaar noemde en waarbij mijn moeder en ik gelijk rechtop gingen zitten. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Een brief met bloeduitslagen van mijn kinderarts. De internist had het een en ander opgevraagd de vorige keer. En ja...
Ik had een waarde van 110 pmol/l.
De oorzaak is dus gevonden. Ik heb al die tijd al een B12-tekort. Ik loop er dus al zeker 7 jaar mee rond.
Lieve Plien,
Je bent er nu in ieder geval achter en bent al begonnen er iets aan te doen dmv die B12 injecties. Ik hoop en duim voor je dat je gauw resultaat merkt zodat je je energie weer kunt steken in het bouwen aan je toekomst!
Het heeft mij op slechte momenten altijd heel erg geholpen om bewust te blijven denken dat dit een periode is, een fase, en dat er wel meer een moment komt dat het beter gaat, ook al weet je niet wanneer, maar dat het belangrijk is te kijken wat je NU op DIT moment nodig hebt om even verder te kunnen. Slim van je dat je even bij je zus kon gaan bijtanken, was hard nodig!
Als 't idd de enige oorzaak is, kan het dus weer echt helemaal goed komen, denk ik(?). At je als kind wel gewoon vlees of vis? If so, is er dus een andere oorzaak voor het tekort en moet daar ook naar gekeken worden hè.
