terugval

[roos]

Hey allemaal,

Ik heb bij mij zelf gemerkt dat ik veel sneller een terugval heb als ik over mijn grenzen heen ga wat betreft geestelijke inspaning dan lichamelijke inspaning. Zo kan ik redelijk goed bewegen met onderbrekingen natuurlijk, maar huiswerk maken of lezen is een ramp. Dan moet ik de volgende dag een flinke prijs betalen.
Hoe zit dat bij jullie?

Groetjes,

Roos

[Jazzie]

Misschien heb je wel een punt.
Voor mij is zware mentale inspanning vooral het contact met andere mensen. Dus bijvoorbeeld het bezoeken van een verjaardag, of het zelf ontvangen van gasten.
Alleen al het aanwezig zijn temidden van druk gepraat, het proberen te concentreren op een gesprek, of het proberen te reageren op iemands vragen, is zooo in spannend. Daarna ben ik dagen van slag.

Terwijl als ik me thuis in mijn eentje bijvoorbeeld puur lichamelijk inspan totdat ik duizelig word en mijn armen en benen alleen nog maar kunnen trillen, dan herstel ik daar sneller van dan van mentale inspanning.
Denk ik tenminste... maar nu begin ik weer te twijfelen... ik weet het toch niet zeker.

[clannad]

in 't begin van mijn ziektegeschiedenis, was ik duidelijk eerst lichamelijk moe;
dat is dan verder geëvolueerd naar psychisch moe, geen complexe situaties rond mij kunnen verdragen, in slaap vallen tijdens gesprek, film...dus alle impulsen van buitenaf waren er teveel aan..

maar ik denk dat ik vlugger recupereer na een geestelijke inspanning; mijn armen en benen kunnen dagen loodzwaar blijven , ook al is er geen inspanning meer uitgevoerd...

maar ik denk dat het ook nog eens verschillend is , dag per dag... ik weet het niet zo goed...
ik heb dagen dat ik zeer vlot een brief kan typen, andere dagen kan ik enkel door voortdurende de delete-knop op het toetsenbord te gebruiken, een paar zinvolle woorden typen zonder fouten... waarschijnlijk ook wel herkenbaar bij de meesten? wat mij ook zeer goed opvalt : ik plaats de letters in een getypt woord niet meer correct, de volgorde waarin ik de letters typ , gaan een eigen leven leiden, alhoewel ik in mijn hoofd wel het woord juist spel...
clannad

[Jazzie]

maar ik denk dat het ook nog eens verschillend is , dag per dag... ik weet het niet zo goed...
ik heb dagen dat ik zeer vlot een brief kan typen

Inderdaad, bij mij wisselen 'lichamelijk sterke periodes', en 'mentaal sterke periodes' elkaar af.

wat mij ook zeer goed opvalt : ik plaats de letters in een getypt woord niet meer correct, de volgorde waarin ik de letters typ , gaan een eigen leven leiden, alhoewel ik in mijn hoofd wel het woord juist spel...
clannad

Ja dat heb ik ook regelmatig, sinds mijn ziekte. Ik sta er soms versteld van hoeveel letters in 1 woord ik verwisseld heb, zonder dat ik het in de gaten had.

[plassterk]

beste clannad,

Bij mij is dat ook zo. Lezen en leren gaat kan ik naar verhouding korter dan wat ik lichamelijk aankan. Maar met lezen en leren kan ik moeilijk over mijn grenzen gaan, omdat ik gewoon vanzelf stop met lezen als het niet meer gaat. Maar verjaardagen zijn inderdaad het meest slopend. Gewoon eventjes een avondje een uurtje of drie in gezelschap meepraten zonder alcohol en de volgende dag ben ik een zombie, alsof ik van twee flessen whiskey moet herstellen. Als ik naar de douche loop vergeet ik al mijn handdoek en bepalen wat ik op een broodje wil smeren is al te ingewikkeld. Ik denk ook steeds dat ik nog iets moet doen, maar schijn hier dan niet achter te kunnen komen, alsof je de hele tijd iets zoekt in je hoofd. Ik voel me slecht en de uitputting in je hoofd is zo erg dat ik er ook vaak bang van wordt. Het is gewoon echt alsof je een gifbeker hebt leeggedronken. En dat heb ik zeker niet na teveel lichamelijk inspanning. Daar herstel ik toch sneller van en meer op een aangename manier.

[Draakje]

Bij mij is het denk ik een beetje gelijk
Heb net zoveel moeite met me concentreren in een groep mensen en gewoon ergens heen lopen, na 10 min lopen door de stad ben ik ook letterlijk gebroken en duizelig.
Maar met lezen heb ik heel veel moeite dat lukt me nog geen 3 min. dan zie ik het gewoon niet meer .

[jessie]

Ik heb ongeveer gelijk gestemd ; maar twijfel nu toch weer wat; ik neig (raar woord) toch ook een beetje naar "sneller een dip na geestelijke inspanning- dan bedoel ik dat ik daarvan langer moet herstellen. Ik moet ook niet teveel lichamelijke inspanning doen want dan heb ik ook dagen of weken nodig om weer enigzins te herstellen.
Ook kan ik lichamelijke inspanning iets langer volhouden dan geestelijke inspanning. Als ik lichamelijk echt moe-er word kan ik het toch nog enigzins wegdrukken, bij de klachten die horen bij geestelijke inspanning heb ik geen controle.
Woorden typen op de computer is idd voor mij ook erg lastig.(letters op de verkeerde plaatsen)

Toch ligt het ook wel weer aan de dag; het wisselt, soms kan ik meer aan dan weer een tijdje minder maar over het algemeen geldt bovenstaande wel. Sneller een diepere dip bij geestelijke belasting(autorijden, gesprekken, bezoek, naar afspraken, computer, lezen etc)

[Marloes]

Ik heb ongeveer gelijk gestemd, want ik weet het eigenlijk niet. Volgens mij heb ik meer last van lichamelijke inspanningen. Maar ik weet het niet zeker, aangezien ik een thuisstudie doe, en dus (bijna) elke dag geestelijke inspanning lever. Misschien dat veel van mijn 'altijd aanwezige' klachten ook wel daarvandaan komen, zonder dat ik dat weet..
En misschien lijkt het daardoor of lichamelijk inspanning erger is, omdat dat er dan extra bij op komt.

[roos]

Ik begin zelf ook steeds meer te twijfelen... Ik dacht dat het duidelijk was bij me maar toch niet. Sowieso is het lastig om aan te geven waarom het de ene dag minder gaat dan de andere. Als ik zoals zaterdag 10 minuten gefietst heb stort ik daarna wel in voor een uurtje of twee en dan gaat het eigenlijk wel weer. Terwijl met leren heb ik de volgende dag en de dag daarna nog last. Ik denk dat het komt doordat ik met leren sneller over mijn grenzen heen ga doordat je afleiding hebt. Terwijl als ik me lichamelijk inspan zeggen mijn benen op een gegeven moment gewoon stop.