Dichten en ik

[Arjen]

Hallo allemaal,

Ik merk dat ik zelf mijn diepste gevoelens vooral kwijt kan in een gedicht.
Bevreemding is een voorbeeld hoe ik mijzelf gisteravond door mijn zaterdagavond moest sleuren.
Dat ze mooi gevonden worden vind ik fijn, maar vooral ook weer bijzaak, mij gaat het vooral om de inhoud die ik op deze manier tracht te vertolken.
Bij een gedicht ligt er dus ook mijn leven.
Mijn pijn, blijheid, het op de korrel nemen van etc.
Nu, zondagmiddag denk ik, ik vind de zaterdag niet meer leuk, en moet daar als volgens mij velen, mee zien te dealen!
Groet
Arjen

[plassterk]

He Arjen, ik ken het gevoel wel.

Als jonge man heb ik ook meer problemen in het weekend, als al mijn vrienden uitgaan. Spijtig genoeg stel ik me dan automatisch voor dat zij de mooiste en leukste dingen in de kroeg beleven en dat ik dat allemaal moet missen. Een naar eenzaam gevoel kan je dan overvallen. Door de weeks als iedereen werkt heb ik daar veel minder last van.

[Arjen]

Hoi plassterk,

Dank je, kloten is, ik ben/ was een feestbeest.
Daarbij ook nog eens vooral op de dansvloer, zou nu wel af en toe een uurtje uit kunnen gaan, maar dan op de barkruk, en daar wil ik weer niet zijn.
Ik ga niet naar een disco om te zitten of te kletsen, en als ik heel eerlijk ben wil ik ook niet dat anderen zien hoe "ziek" ik ben geworden, ik ben een stoere vent..
Absurd maar waar, enkel intimi weten hoe of wat.

[sanny]

Ik heb dat ook heel lang gehad op zaterdagavond, nu niet meer, lijkt wel of ik of mijn gevoel diep wegstop of het erg afgevlakt is?