Ik heb anders ingevuld, want ik ben er wel geweest.
Ik ging er goed mee om, dus was ook zo weer klaar. Toch zijn er 1 of 2 dingetjes die ik heb opgestoken...
iig het schuldgevoel dat ik niet (veel) kon werken, maar m'n paarden wel wou verzorgen/rijden. Voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen en dus deed ik dat niet of nauwelijks.
Zij heeft me erop gewezen dat dat juist positief uit kon werken. Mensen die er naar vroegen kon ik ook vertellen dat het op advies van de psycholoog was. Dát wordt wel geaccepteerd, maar als je het zelf ook wel weet, wordt het niet geaccepteerd
De eerste vijf jaar van mijn ziek zijn heb ik me prima gered. Zat goed in mijn vel en kon goed omgaan met de beperkingen en dergelijke. Af en toe een dip dag en dan gewoon weer doorgaan. Het heeft tenslotte geen zin om in de put te gaan zitten. Daar wordt niemand vrolijker van.. toch?
De laatste tijd gaat het echter minder goed en kon ik er ineens niet meer tegen. Gedeeltelijk doordat ik haast een half jaar volledig niets kon en alleen mijn bed zag en aan de andere kant omdat ik te veel over mijn grenzen was gegaan (daarom lag ik natuurlijk ook plat) en het daarmee psychisch ook even op was. Mijn lichaam zij even helemaal stop.
Toen ben ik hulp gaan zoeken en heb nu creatieve therapie. Ben nog maar net begonnen dus kan er nog weinig over schrijven. Dus sinds kort hoor ik ook bij de partij hulpvragers. Is eens wat anders. Voor mijn ziekte zat ik aan de andere kant.
ik ben anderhalf jaar, tot vorige week in feite, bij een psycholoog geweest voor CGT. Ik vond het toch wel nuttig want hij heeft mij geleerd om om te gaan met cvs, om mijn grenzen te leren kennen en om gradueel mijn activiteiten terug op te bouwen.
ik ben er vorige week mee gestopt omdat ik ondertussen wel weet hoe het moet en ik alleen wel verder kan. het kostte 35 euro per sessie van een uur, waarvan je niks terugbetaald kreeg. ik ga nu nog 1 keer binnen 6 maanden voor een evaluatieverslag.
in het begin dat ik ziek was, nog voor er sprake was van cvs ben ik binnenste buiten gekeerd om te vinden wat het was en ze vonden natuurlijk niets. dus concluderen ze dan maar dat het tussen je oren zit en werd ik doorverwezen naar een psychiater om te zien of het geen verborgen depressie was. de psychiater was een uiterst negatieve ervaring.
ik kwam binnen en nog voor er enig gesprek geweest was veranderde hij volledig mijn medicatie en deed me heel zware pillen nemen. ik was er doodziek van en nadien heb verschillende dokters mij gevraagd waarom ik in hemelsnaam zo'n zware pillen moest nemen.
Ik heb enkele weken als een zombie rondgelopen en ben er toen compleet mee gestopt. hij wou mij laten opnemen in de psychiatrie in observatie, gezien hij vond dat ik tot niets meer in staat was. en dat door de schuld van zijn pillen.
Ik was niet depressief toen ik bij hem begon maar wel toen ik bij hem wegging.
Bovenaan het topic zou je gewoon voor één van de opties moeten kunnen kiezen en op stem klikken.
Mochten er al uitslagen bij staan, dan betekent dat dat je ooit al eens gestemd hebt (dit topic is namelijk al van 2006).
ik ben nu niet in behandeling bij een psychiater of een psycholoog. en ik hoef dat ook niet. been there done that. en zelf toen ik helemaal finaal jaren geleden in de put heb gezeten heeft een psycholoog mij niet kunnen helpen en heb ik het zelf opgelost. dus voor mij hoeft het allemaal niet. buiten dat voel ik zelfs met eigenlijk alle beperkingen die ik heb gelukkig. ik heb nu al een beetje een schema gevonden waarop ik goed kan functioneren (zover dat gaat). ik wil deze ook wat uitbreiden maar wel binnen mijn grenzen. ik heb hier niemand voor nodig want als geen ander weet ik zelf het beste wanneer ik mij goed voel of niet en wat dat bij mij inhoud. en ik zie de dingen niet zwaar in. ik heb wat ik heb en het is nu eenmaal zo en ik wil er zo veel mogenlijk uithalen wat gaat. en wat niet gaat helaas het zei zo. met de tijd zal het allemaal steeds wat beter verlopen totdat je je goede schema hebt bereikt denk ik. je hebt het nu eenmaal en je moet er maar mee leven en het leuk maken. als je erover in gaat zitten dan gaat het je alleen maar slechter en dan heb je ook helemaal geen leven meer denk ik. en tuurlijk heb ik mijn plannen al klaar liggen voor de dag dat het me snel beter zal gaan hahah
ik ben ook niet van mening als mensen denken geen psychise klachten te heben om die toch maar naar een psycholoog of psychiater te sturen het kost te veel onnodige energie dan vind ik. ik ben wel van mening wanneer jij zelf weet dat je niet goed in je vel zit en wanneer je dit niet zelf kan oplossen dat je zeker hulp kan gaan zoeken op dat gebied.
zo (een beetje samengevat) denk ik erover.
