Dat onwerkelijkheidsgevoel heb ik sinds me pfeifer. Dit is vanaf dat moment nooit meer weggegaan. Als ik voor me uit kijkt lijkt het net of het allemaal niet gebeurd. Of het vaag en ver weg is als een droom. Sinds ik medicijnen heb tegen duizeligheid is dit gevoel stuk minder. Heel raar.verlorengezondheidman schreef:@Annac,
Een grillig onwerkelijkheidsgevoel is volgens mij een symptoom van ME.
Wat ik ook heb en ik weet niet of dat met m.e. te maken heeft of dat dit gewoon is omdat ik geestelijk goed in me vel zit de laatste maanden, is elke dag van die momenten van Euforie. Ik kan van een kleur of geluid al zo'n onwijs gelukzalig gevoel voelen. Ik huil ook eigenlijk nooit en lach onwijs veel. Volgens de internist waar ik 2 jaar geleden was is het omdat me hersenen een lsd achtig stofje aanmaken (een soort bescherming van het lichaam tegen pijn). Mensen met m.s. schijnen dat ook te hebben zei die.
Ik voel me elke dag zo super gelukkig ondanks mijn ziek zijn.
Nouja wat de oorzaak ook is, Alles beter dan in een flinke dip zitten